Das Evangelium nach Markus




in die

ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart

des

Ravensberger Landes

übersetzt



von


Heinrich Stolte

Auszug aus der korrigierten maschinenschriftlichen Fassung von Meta Koch


hrsg. von Olaf Bordasch

Markus suine Buaskop

1, 1-13
Doe geoe Buaskop fan Jesus Christus fängt sau an, os dat bui dem Prophoeden Jesajas schriewen stoet: Ik schicke dui muinen Buan foriut, doe sall dui den Wegg trechtemaken. Do röppet oene Stimme in den Sandbiargen: Maket dem Heren den Wegg trechte un maket em den Patt luike! Sau liewe Johannes in den Sandbiargen un priege dor fan oener Taufe, wo doe Sinn bui ännert weren mösse, dat doe Sünnen fergiewen weren können. Do gengen olle Luüe iut dem Lanne Judäa un iut der Stadt Jerusalem hen un loeden sik fan em innen Jordan taufen un bekennen iare Sünnen. Johannes hadde Tuüg iut Kamoelhor un oenen liaren Roemen ümme doe Hüöpe; hoe att Springsel un willen Hanig. In suiner Priege sia hoe: no mui werd oen Mann kuomen, doe moer Macht hät os ik. Ik sen nich wert, dat ik mui bucke un em doe Scheobänner lössmake. Ik taufe jiu met Wader; hoe werd jiu owwer met dem Hoeligen Goeste taufen. Teo der Tuit kamm auk Jesus iut Nazareth in Galiläa un loet sik fan Johannes innen Jordan taufen. Os hoe iut dem Wader heriutkamm, sog hoe, dat doe Hiemel sik updai un doe Goest os oene Diuwe up en herafkamm. Oene Stimme iut dem Hiemel sia: Diu bis muin loewe Suone; an dui häww ik muine Froöde. Dann draif en doe Goest in doe Sandbiarge. Dor hoel hoe sik förtig Dage up un weor fan dem Sotan fersocht. Hoe liewe tüsken willen Tiren, owwer Engel stönnen em teo Densten.

1, 14-20
Os Johannes gefannen satt, geng Jesus no Galiläa un ferkünnige dor doe Buaskop van Gott suinem Ruike. Hoe sia: Doe Tuit for Gott suin Ruik est kuomen. Ännert jiuen Sinn un laiwet an doe geoe Buaskop! --- Os Jesus an der Soe in Galiläa geng, sog hoe, dat Simon un suin Breor Andreas dat Hamm int Wader smieden; Jesus sia: Kuomet un got met! Ik will Minskenfisker iut jiu maken. Do loeden soe olls luiggen un folgen em. Os hoe no sonn Enne wuidergeng, sog hoe Jakobus, Zebedäus suinen Suonen, un suinen Breor Johannes. Doe saiden innen Scheppe un biadern dat Fiskhamm iut. Hoe roep soe an. Do loeden soe iaren Fadder met den Dagglainern innen Scheppe un folgen em.

1, 21-28
Soe kaimen no Kapernaum. Den naichsten Sunndagg geng hoe in doe Scheole un priege. Doe Luüe staunen iawer dat, wat hoe sia. Hoe lere os oen Mann, dem dat fan Gott ingiewen est un nich sau os doe Schriftgelerden. --- Do was in der Scheole oen Mann, doe hadde oenen unroeggen Goest un schroegge: Wat häww wui met dui teo deon, Jesus fan Nazareth? Diu bis kuomen un wullt us ferdiarwen. Ik woet, wer diu bis: Diu bis doe hoelige Mann, den Gott schicket hät. Jesus drüwwe em un sia: Swuig stille un ferlott en. Doe Luüe staunen olle un frogen sik unnernanner: Wat est dat? Dat est oene nuigge Lere, doe Gott em ingiewen hät. Hoe gifft en unroeggen Goestern Befell un soe laiwet em. Dat Gerücht dofan geng duür ganß Galiläa.

1, 29-34
Os soe iut der Scheole heriutkaimen, gengen soe met Jakobus un Johannes in Simon un Andreas iar Hius. Do sian soe em, dat Simon suine Swaigermudder uppen Bedde laige un dat Foewer hedde. Do geng hoe hen, namm soe bui der Hand un richte soe up. Dat Foewer namm af un soe holp bui der Moltuit updriagen. --- Os et Owend weor un doe Sunne unnergeng, bröchten soe em olle, doe krank un besiaden wören. Doe ganße Statt fersammele sik for der Duür. Hoe holp fielen, doe Krankhoeden hedden, un draif baise Goester iut, loet doe Goester owwer nich teo Weore kuomen, wuil soe wüssen, wer hoe was.

1, 35-45
Den annern Muaren ston hoe freo up, os et no duüster was, un geng an oene stille Stuüe un bia dor. Simon un doe annern söchten en ollerwiagen. Os soe en fuünen, sian soe: Doe Luüe froget olle no dui. Hoe sia: Lodet us in doe annern Stia gon. Do will ik doe geoe Buaskop auk ferkünnigen. Dorümme sen ik weggon. Hoe priege in ganß Galiläa in den Scheolen un draif doe baisen Goester iut. --- Do kamm oen iutsättigen Mann; doe fell for em uppe Knoee un batt: Wenn diu wullt, dann kanns diu mui roeggen maken. Dat dai Jesus laid. Hoe strecke suine Hand iut, ruüre en an un sia: Ik will et deon, diu sass roeggen weren. Os hoe dat seggt hadde, geng doe Iutsatt af un hoe weor roeggen. Jesus loet en gluiks gon un sia em strenge: Suü teo, dat diu do niks fan fertells! Go owwer no dem Pruister un bringe doe Offergawe sau os Moses dat befualen hät. Dann häs diu oen Tuügnis, dat diu gesund weoren bis. Os doe Mann weggeng, fertelle hoe dat ollen Luüen un make doe Sake sau bekannt, dat Jesus nich mer in doe Stia gon konn. Hoe blaif dorümme biuden an stillen Stuien; doe Luüe kaimen owwer doch fan ollen Suien no em hen.

2, 1-12
Hoe toffte oenige Dage; dann geng hoe wir no Kapernaum. Os et bekannt weor, dat hoe tohius was, fersammeln sik sau fiele, dat soe auk biuden for der Duür nich olle ston können. Den ferkünnige hoe Gott suin Weort. Do bröchten soe em oenen Lamen, den foer Mann droögen. Os soe for den fielen Luüen nich an en herankuomen können, stiegen soe upt Dack un decken dat an der Stuie af, wo hoe stonn, un loeden dat Bedde met dem Lamen for em dal. Os Jesus iaren Glauwen sog, sia hoe teo dem Lamen: Muin Suone, doe Sünnen send dui fergiewen. Do saiden do auk oenige Schriftgelerde, doe dächten bui sik: Wo kann hoe süöke Woöre soeggen? Hoe lästert jo! Wer kann Sünne fergiewen? Doch blaut Gott! Jesus miarke gluiks, dat soe sau bui sik dächten, un sia: Worümme häwwe jui süöke Gedanken in jiu? Wat est lichter, dat ik em soegge: Dui send doe Sünnen fergiewen, odder dat ik em soegge: Sto up! Nimm duin Bedde un go nohius? Jui süöt owwer soen, dat doe Minskensuone huir upper Ern auk Macht hät, doe Sünnen teo fergiewen; do sia hoe teo dem Lamen: Ik soegge dui: Sto up, nimm duin Bedde un go nohius! Do stonn hoe up, namm suin Bedde un geng for ollen Luüen heriut, dat soe staunen un Gott luawen un sian: Sau wat häww wui nau nich beliewet.

2, 13-17
Dann geng hoe wir heriut anne Soe. Dat ganße Folk folge em un hoe lere soe wir. Os hoe wuidergeng, sog hoe Levi, den Suonen fan Alphäus; doe satt for suinem Tollhiuse. Dem sia Jesus blaut: Folge mui! Do stonn hoe up un geng met. Os Jesus in Levi suinem Hiuse was, sedden sik auk fiele Töllner un Sünner met em un suinen Jüngern annen Disk. Do was ümmer oen grauden Tropp Luüe, doe dem folgen. Os doe Schriftgelerden un Pharisoeer sögen, dat hoe met Töllnern un Sünnern tohaupe att, sian soe teo suinen Jüngern: Wat est dat, dat hoe met Töllnern un Sünnern tohaupe ätt un drinket? Jesus haure dat un sia: Gesunne Luüe häwwet ninnen Artst naidig, owwer doch doe Kranken. Ik sen kuomen, doe Sünner teo reopen, owwer nich doe Gerechten.

2, 18-22
Doe Jünger fan Johannes un fan den Pharisäern hoelen doe Fastentuit strenge. Do kaimen wecke, doe frogen Jesus: Worümme fastet dem Johannes suine Jünger un den Pharisäern iare un duine nich? Jesus antweorde: Küönt doe Hochtuitsgäste fasten, sau lange os doe Bruüme dobui est? Dat küönt soe nich. Do werd owwer doe Tuit kuomen, dat nen doe Bruüme wegnuamen werd, dann süöt soe fasten. Ninn Minske sedd´t oenen Flicken fan nuiggem Tuüge up oen ault Klaid. Doe nuigge Lappen ritt doch wir fan dem aulen Klaie af un doe Riss werd grödder. Ninn Minske gütt frisken Wuin in aule Säcke; dann basset doe Säcke un doe Wuin flütt iut un doe Säcke send ferluaren. Jungen Wuin goede wui in nuigge Säcke.

2, 23-28
Jesus geng ens Sunndages iawer oen Kaurnfaild. Do fengen doe Jünger an, Oren afteoruiden, doe innen Wiage hengen. Do sian doe Pharisäer teo em: Worümme deot soe dat, wat annen Sunndage nich suin draff? Hoe antweorde: Häww jui nich liasen, wat David dai, os hoe niks teo iaden hadde un hoe un doe bui em w[o]<ö>ren, Hunger lidden? Wo hoe teo dem Haugenpruister Abjathar suiner Tuit in Gott suin Hius geng un doe Braie att, doe blaut doe Pruister iaden drüöwet un den annern wat met gaff? Hoe sedde do no teo: Doe Sunndagg est for doe Minsken inrichtet un nich doe Minsken for den Sunndagg. Dorümme est doe Minskensuone auk oen Her iawer den Sunndagg.

3, 1-6
Os hoe ens wir inne Scheole geng, was do oen Mann, doe hadde oene welke Hand. Soe liuren dorup, of hoe en auk annen Sunndage hoelen woöre; soe söchten oenen Grund, en teo ferklagen. Do sia hoe teo dem Manne: Sto up un kumm huir hen! Drüö wui annen Sunndage wat Geoes deon odder et fersuümen, dat Liewen redden odder et ferdiarwen loden? Soe swiegen stille. Do kaik hoe soe no der Ruige an un weor baise un bedroöwet, dat iar Hadde sau ferstocket was. Dann sia hoe teo dem Manne: Strecke duine Hand iut! Hoe strecke soe iut un doe Hand weor gesund. Doe Pharisäer gengen weg un kuüren met den Anhängern fan Herodes doriawer, dat soe en ümmebringen wollen.

3, 7-12
Dann geng Jesus met suinen Jüngern an doe Soe truügge un fiele Luüe iut Galiläa folgen em. Auk iut Jerusalem un Judäa, iut Idumäa un fanner annern Suit fannen Jordan un iut der Giegend fan Tyrus un Sidon kaimen doe Luüe in grauden Tröppen no em hen, os soe hairen, wat hoe olls dai. Do sia hoe teo den Jüngern, soe sollen oen Schepp for en halen, dat en dat Folk nich drängen könne. Hoe make fiele gesund. Doe oen Loeden hedden, drängen sik olle for, un wollen en anruüren. Sau dro os en doe unroeggen Goester sögen, fellen soe for dem dal un schroeggen: Diu bis Gott suin Suone. Dann ferbaut hoe nen strenge, dat soe en bekannt maken.

3, 13-19
Ens staig Jesus up oenen Biarg un roep doe no sik hen, doe hoe for sik häwwen woll. Os soe kaimen, sochte hoe twialwe iut, doe sollen bui em bluiwen; hoe woll doe auk iutschicken teo priegen un nen Macht iawer baise Goester giewen. Düt send doe Twialwe, doe hoe doteo bestelle: Simon, dem hoe den Namen Petrus gaff, Jakobus, doe Suone fan Zebedäus un Johannes, doe Breor fan Jakobus, düöse boeden hoeden auk Donnersüöne, Andreas, Philippus, Bartholomäus, Matthäus, Thomas, Jakobus, doe Suone fan Alphäus, Thaddäus, Simon iut Kana un Judas iut Kariot, doe en ferron hät.

3, 20-30
Dann gengen soe nohius. Do sammele sik owwer sau fiel Folk an, dat soe nich int Hius gon un iaden können. Os suine Ferwandten dat hairen, gengen soe no em hen un wollen en met Gewalt halen un sian: Hoe est fan Sinnen. Doe Schriftgelerden, doe fan Jerusalem kuomen wören, sian: Hoe est fan Beelzebul besiaden un drifft doe Goester innen Bunne met dem Iawersten fan den baisen Goestern iut. Do roep hoe soe tohaupe un sia nen oen Gluiknis: Wo kann oen Sotan den annern iutdruiwen? Oen Ruik, dat nich in sik sümst oenig est, kann nich beston. Oen Hius, dat in sik sümst unoenig est, kann nich beston. Wenn sik doe Sotan giegen suine oegen Macht sedd´t un met sik sümst unoens est, dann kann hoe nich beston, dann est et iude met em. Ninn Minske kann bui oenem starken Manne inbriaken un em den Hiusrot wegniemen; hoe mott en erst fastebuinen; dann kann hoe em dat Hius iutruümen. Ik soegge jiu: Olle Sünnen weret den Minsken fergiewen weren, auk olle Lästerungen, doe soe giegen Gott iutspriaket. Doe owwer den Hoeligen Goest lästert, dem werd in Oewigkoet nich fergiewen weren. Hoe hät oene Sünne don, doe oewig up em lastet. Dat sia Jesus, wuil soe em sian: Hoe hät oenen unroeggen Goest.

3, 31-35
Do kaimen suine Mudder un suine Broör, doe bliewen biuden ston un loeden en reopen, just os oene Masse Luüe rund ümme en herümme satt. Do sian soe em: Duine Mudder, duine Broör un duine Süstern send buiden un froget no dui. Hoe antweorde: Wer est muine Mudder un wer send muine Broör? Dann kaik hoe up olle, doe innen Kringe ümme en herümme saiden, un sia: Soet, düöse huir send muine Mudder un muine Broör. Doe Gott suinen Willen deot, doe send muine Broör, muin Süster un muine Mudder.

4, 1-9
Dann feng hoe wir an, soe anner Soe teo leren. Do sammeln sik wir sau fiele Luüe an, dat hoe in oen Schepp stuigen un sik do sedden moss. Dat Folk stonn uppen Lanne annen Oöwer. Hoe lere soe ollerhand in Gluiknissen un sia in suiner Priege: Lustert teo! Oen Landmann geng upt Faild un woll Sotkaurn saiggen. Os hoe saigge, fell wat uppen Wegg; do kaimen doe Füögel un fraiden et up. Wat fell up grännergen Grund, wo nich fiel Ern was. Dat geng rask up, wuil et nich doepe inner Ern lagg. Os doe Sunne hoet schain, ferwelken un blecken doe Halme, wuil soe nich doepe Woddeln slagen hedden. Wat fell dohen, wo Dairn wüößen. Doe Dairn schüöden hauge up un kriegen doe Sot unner. Do gaff et ninne Frucht fan. Wat fell up geoen Grund. Dat kuime, wuoß un brochte Frucht: dartigmol, sesstigmol un hunnertmol sau fiel, os saigget was. Tolest sia hoe: Doe Auren hät, dat hoe hairen kann, doe haire teo.

4, 10-20
Os hoe wir allaine was, frogen en doe Twialwe un doe annern, doe bui em wören, wat dat Gluiknis bedüdde. Do sia hoe nen: Jiu est dat giewen, dat jui dat Gehoemnis fan Gott suinem Ruike feston küönt, owwer den annern doe do biuden send, mott dat duür Gluiknisse seggt weren. Soe süöt et soen un nich kennen leren; soe süöt et hairen un nich ferston, dat soe sik nich ännert un nen nich fergiewen werd. Dann sia hoe wuider: Jui ferstot düt Gluiknis nich? Wo wi jui dann doe annern olle begruipen? Doe Saigger saigget dat Weort. Wo doe Sot annen Wegg fällt, do werd dat Weort iutsaigget, owwer wenn soe et iawen haurt häwwet, dann kümmet doe Sotan un nimmet dat Weort weg, wat nen int Hadde saigget est. Wo doe Sot up grännergen Grund fällt, do werd dat Weort met Froöden upnuamen, sau baule os soe et hairt. Et sloet owwer ninne Woddeln in iaren Hadden; soe hault män oene Tuitlang iut. Wenn Loeden un Ferfolgung ümme dat Weort kuomet, dann wert soe innen Glauwen swack. Wo doe Sot unner doe Dairn fällt, do werd dat Weort haurt, owwer doe Suargen ümme dat Weltlike un doe Bedrogg fan dem Gelle un diusend annere Dinge got met int Hadde un ersticket dat Weort, dat et ninne Frucht bringet. Wo doe Sot up geoen Grund fällt, do hairt soe dat Weort, niemet et an un bringet Frucht: dartigmol, sesstigmol odder hunnertmol.

4, 21-25
Dann sia hoe: Oen Lecht werd doch ansticket un uppen Disk stellt un nich unner oen Fatt odder unnert Bedde sedd´t? Do werd niks sau ferbuargen hensedd´t, dat et nich wir ant Lecht kuomen sall un niks sau ferstiaken, dat et nich wir fiunen werd. Doe Auren hät teo hairen, doe haire teo. Dann sia hoe wuider: Achtet up dat, wat jui hairt. Met der Mode, wo jui medde miadet, sall jiu auk wir teomiaden weren, un bui jiu werd no genauer miaden weren, wuil jui düt hairt. Doe achtgifft, dem sall no wat teogiewen weren, un doe nich achtgifft, dem sall auk dat nuamen weren, wat hoe hät.

4, 26-34
Wuider sia hoe: Met Gott suinem Ruike est dat sau, os met dem Landmanne, doe Sotkaurn up suinen Acker saigget. Of hoe slöppet odder waket, of et Dagg odder Nacht est: doe Sot kuimet un wässt, sau dat hoe sümst nich woet, wo et teogoet. Doe Ern bringet fan sümst Frucht: erst doe Halme, dann doe Oren, dann dat Kaurn, dat in den Oren sitt. Wenn dat Kaurn ruip est, dann schicket hoe doe Luüe hen un lött maiggen; et est Arntuit. Wuider sia hoe: Wo süö wui dat Hiemelruik medde fergluiken? Wo küön wui us dat anne klormaken? Et est oenem Siemtkairn gluik. Wenn dat saigget werd, dann est et dat lütkeste fan ollen Sotkairn, doe et gifft. Wenn et saigget est, dann wasst et up un werd grödder os doe annern Sorden un kriggt graude Twoöger, dat doe Füögel unnern Hiemel in suinem Schadden wuonen küönt. Met süöken Gluiknissen sia hoe den Luüen Gott suin Weort, sau os soe dat ferston können. Den Luüen sia hoe niks one Gluiknis, den Jüngern sia hoe dann, wenn soe allaine wören, wat dat bedudde.

4, 35-41
An dem Dage sia hoe Owends teo den Jüngern: Lodet us an dat annere Oöwer foören. Do loeden soe doe Luüe weggon un bröchten en int Schepp, sau os hoe do was. Auk annere Scheppe förden met. Do kamm oen starken Stuorm, dat doe Wellen iawert Schepp sloögen un Wader innen Scheppe stonn. Jesus was achter innen Scheppe un sloep uppen Küssen. Doe Jünger wecken en un sian: Mester, est dui dat ganß oenerloe, dat wui unnergot? Do stonn hoe up, drüwwe dem Wuine un sia teo der Soe: Swuig un sui stille! Doe Wuind leog sik un et weor ganß stille. Dann sia hoe: Worümme sen jui sau bange? Wo est dat, dat jui nau ninnen Glauwen häwwet? Soe kriegen grauden Schrecken un sian unnernanner: Wat est dat for oen Mann, dat em Wuind un Wader laiwet?

5, 1-20
Soe kaimen an dat annere Oöwer in doe Giegend van Gadara. Os hoe iutstaig, loep oen Mann up en teo, doe kamm fan den Griawern un hadde oenen unroeggen Goest in sik. Hoe wuone an den Griawern. Ninn Minske konn en fastebuinen. Soe hedden en faken an Hännen un Foöden biunen; hoe hadde owwer doe Kuin ümmer wir twoeggbruaken un doe Stricke twoeggrieden. Ninn Minske konn en twingen. Hoe hoel sik olltuit tüsken den Griawern un an den Biargen up; hoe schroegge do herümme un sleog sik met Stoenen. Os hoe Jesus fan wuidem sog, renne hoe up en teo, fell em for doe Foöde un roep, wat hoe konn: Wat häww ik met dui teo deon, Jesus! Diu bis doe Suone fan Gott, dem Ollerhaichsten. Ik bidde dui bui Gott: Kwiale mui nich! Jesus hadde just for, em teo soeggen: Go heriut fan dem Minsken, diu unroeggen Goest! Do froge Jesus en: Wo hess diu? Hoe antweorde: Legion. Wui send oen grauden Tropp. Hoe batt en, hoe solle soe doch nich iut der Giegend wegdruiwen. An den Biargen was oen grauden Tropp Swuine upper Woee. Do bidden soe en: Lott us no den Swuinen gon, dat wui do herintoen küönt. Hoe loet dat teo. Saugluiks tüögen soe iut un gengen in doe Swuine. Doe ganße Tropp stüörme wild fan den Biargen heraf in doe Soe un fersaup. Et wören an twoe[t]<d>iusend Stück. Doe Hoeer loepen weg un fertellen dat inner Statt un uppen Lanne. Do kaimen doe Luüe un wollen soen, wat do forfalen was. Soe kaimen auk no Jesus un sogen den Mann, doe forhiar fan Legion besiaden was, dat hoe stille satt, Tuüg anne hadde un fernünftig was, un doch hadde hoe Legion baise Goester in sik hat. Do ferfären soe sik. Doe dat soen hedden, fertell nen, wo dat teogon was, un auk fan den Swuinen. Do fengen soe an, en teo bidden, hoe solle doch iar Land wir ferloden. Os hoe in dat Schepp staig, batt en doe Mann, doe besiaden wiesen was, of hoe bui em bluiwen dröffe. Jesus loet dat owwer nich teo un sia: Go no duinen Ferwandten un fertelle den, wat der Her an dui don un wo hoe sik iawer dui erbarmet hät. Do geng hoe weg un fertelle in der Giegend fan den Toeggen Stian, wo graude Dinge Jesus an em don hadde, un olle ferwunnern sik doriawer.

5, 21-43
Os Jesus ant annere Oöwer kamm, sammeln sik wir fiele Luüe ümme en an. Hoe stonn no annen Oöwer, do kamm oen Iawerst fan den Scheolen, doe hoede Jairus. Os hoe Jesus sog, fell hoe for dem dal un batt: Muine Dochter est daudkrank. Kumm doch un loegg iar doe Hand up, dat soe wir gesund werd un liewen blifft. Do geng hoe met em. --- Oene graude Masse Luüe folge em. Soe drängen un schüöwen sik an en heran. Do was do oene Fruwwe, der iar Bleot was oll twialf Jore nich mer ston bliewen. Soe hadde oll fiel briuket un iuthaulen un iar ganß Geld dobui teosedd´t. Et hadde owwer niks holpen un was ümmer laiger weoren. Doe hadde fan Jesus haurt. Soe kamm fan achter im Gedränge no em un ruüre suin Klaid an. Soe dachte, wenn ik män iawen suin Klaid anruüren kann, dann were ik gesund. Saugluiks blaif dat Bleot ston un soe foll in iaren Luiwe, dat soe fan der Ploge hoelt was. Owwer Jesus spuüre, dat oene Kraft fan em iutgon was, un draigge sik in dem Gedränge ümme un sia: Wer hät muine Klair anruürt? Doe Jünger antweorden: Diu suüs doch, dat doe Luüe sik ümme dui dränget un diu fröggs: Wer hät mui anruürt? Hoe kaik sik ümme un woll soen, wer dat don hadde. Doe Fruwwe was bange un biewe for Angest. Soe wusse jo, wat an iar schoen was; soe kamm owwer un fell for em dal un sia doe ganße Worhoet. Do sia hoe teo iar: Muine Dochter, duin Glauwe hät dui holpen. Go hen in Fruiden! Diu sass fan duiner Ploge fruigg suin. Os hoe düt sia, kaimen Buan iut Jairus suinem Hiuse un sian: Duine Dochter est stuorwen. Wat wullt diu dem Mester no Moögge maken. Jesus achte do nich wuider up un sia teo Jairus: Sui nich bange, bluif owwer faste innen Glauwen! Jesus loet nich oenen metgon, os blaut Petrus, Jakobus un Johannes, den Breor fan Jakobus. Sau kaimen soe in Jairus suin Hius. Do was grauden Lärm; soe grienen un klagen. Hoe geng herin un sia teo den Luüen: Wat lärme un gruine jui? Dat Kuind est nich stuorwen, et slöppet män. Do lachchen soe em wat iut. Hoe draif doe Luüe heriut un namm dem Kuine suine Ellern un suine Jünger un geng in doe Kamern, wo dat Kuind lagg. Dann namm hoe dat Kuind bui der Hand un sia: Muin Luütken, ik soegge dui: Sto up! Saugluiks stonn et up un geng herümme. Et was twialf Jore ault. Soe staunen doriawer un kriegen grauden Schrecken. Hoe befeol nen strenge, dat ninn Minske dofan wat gewar weren soll, un sia, soe sollen dem Kuine wat teo iaden giewen.

6, 1-6
Dann geng hoe fan Kapernaum weg un kamm in suine Hoemat Nazareth. Doe Jünger folgen em. Den naichsten Sunndagg geng hoe in doe Scheole un feng an teo leren. Fiele, doe en hairen, staunen un sian: Wo hät hoe dat hiar? Wecke Wuishoet est em giewen? Wecke Wunner doöt hoe duür suine Hänne? Est hoe nich doe Timmermann? doe Suone fan Maria un doe Breor fan Jakobus, Joses, Judas un Simon? Wuont nich auk suine Süstern huir bui us? Soe wollen owwer niks fan em wieden. Jesus sia nen: Oen Prophoet hät ollerwiagen Ansoen, güllt owwer niks in suiner Hoemat, bui suinen Frünnen un in suinem oegen Hiuse. Hoe konn dor auk ninne Wunner deon. Blaut oenigen Kranken holp hoe, os hoe nen doe Hänne upleog. Hoe wunner sik owwer, dat soe ninnen Glauwen hedden. Auk in doe Diarper ümme Nazareth geng hoe un lere do.

6, 7-13
Dann roep hoe doe Twialwe tohaupe un feng an, soe iutteoschicken, ümmer twoee un twoee, un gaff nen Macht iawer doe unroeggen Goester. Hoe befeol nen, soe sollen unnerwiagens oenen Stock metniemen, owwer ninn Braut inner Tasken un ninn Geld innen Roemen. Scheoe sollen soe unnerbuinen, owwer nich twoe Röcke antoen. Hoe sia nen: Wenn jui in oen Hius kuomet, wo jui upnuamen wert, dann bluiwet do, bet jui wuidergot. Wo soe jiu nich upniemet un auk nich hairen witt, do got weg un schüddet den Sand fan jiuen Foöden, dat jui oen Tuügnis giegen soe häwwet. Do gengen soe hen un priedigen, doe Luüe sollen den Sinn ännern. Soe driewen auk baise Goester iut un salwen Kranke met Ialge un maken soe gesund.

6, 14-29
Auk doe Küönik Herodes haure fan Jesus; suin Name was ollen bekannt weoren. Wecke sian: Johannes doe Toöfer est fan den Dauen upston; dorümme doöt hoe süöke Wunner. Annere moenen, hoe est Elias, no annere, hoe est oen Prophoet, sau os doe Prophoeden in der aulen Tuit wören. Os Herodes dat haure, sia hoe: Hoe est Johannes, dem ik den Kopp afslagen häwwe; doe est wir upston. Herodes hadde Johannes gefangen niemen un ümme Herodias int Gefängnis sedden loden; doe was doe Fruwwe fan suinem Breor Philippus; doe hadde hoe sik os Fruwwen nuamen. Johannes hadde em seggt: Diu draffs duinem Breor suine Fruwwen nich behaulen. Herodias hasse Johannes un woll en ümmebringen, soe konn et owwer nich, wuil Herodes wusse, dat Johannes oen gerechten un hoeligen Mann was. Dorümme schaune hoe en. Wenn hoe en haure, dann weor hoe annern Sinnes, un hoe haure en gern. --- Do kamm for Herodias oene geoe Geliagenhoet. Herodes hadde Geburtsdagg un gaff den Iawersten un Hauptluüen un Forniemen oen graut Fest. Do kamm doe Dochter fan Herodias herin un feng an teo danßen. Dat gefell Herodes un den Gästen sau geot, dat doe Küönik teo dem Luüe sia: Diu kann dui niu iutbidden, wat diu wullt; diu sass et häwwen. Hoe sedde no met oenem Oede doteo: Wat diu fan mui födders, dat will ik dui giewen, wenn et auk muin half Küönikruik suin sall. Do geng soe hen un froge iare Mudder: Wat sall ik mui iutbidden? Doe sia: Bidde ümme den Kopp fan Johannes dem Toöfer. Do geng soe wir uilig no dem Küönik un sia: Lott mui den Kopp fan Johannes dem Toöfer up oener Schüödel bringen! Doe Küönik weor bedroöwet, owwer ümme den Oed un ümme doe Gäste, doe annen Diske saiden, woll hoe iar dat nich afslon. Dorümme schicke doe Küönik oenen Mann hen, doe soll em den Kopp fan Johannes bringen. Doe geng hen un sleog em innen Gefängnisse den Kopp af. Dann brochte hoe den Kopp upper Schüödel herin un gaff en dem Luütken un dat Luütken gaff den der Mudder. Os doe Jünger fan Johannes dat hairen, kaimen soe un halen suin Luik un begroöwen en.

6, 30-44
Doe Apostel kaimen wir truügge un fertellen Jesus olls, wat soe don hedden un wat soe den Luüen seggt hedden. Jesus sia nen: Kuomet un lodet us in oene stille Giegend gon, wo jui jiu iutressen küönt. Do gengen un kaimen ümmer sau fiele Luüe, dat soe kium Tuit hedden, wat teo iaden. Do förden soe met iarem Scheppe in oene Giegend, wo soe for sik allaine suin können. Owwer doe Luüe sögen soe affoören un miarken, wat soe forhedden. Do loepen soe tofeode iut den Stian dohen un kaimen do no oer an, os soe met dem Scheppe. Os Jesus iutstaig un doe fielen Luüe sog, dai em dat Hadde woe; soe wören os Schope, doe ninnen Hoeer häwwet. Dorümme feng hoe an un lere soe lange. Os doe Dagg afnamm, kaimen doe Jünger no em un sian: Düöse Giegend est oensam un et est oll lade. Lott doe Luüe gon, dat soe up doe Hiawe un doe Diarper got un sik Braut kaupet. Hoe antweorde: Giewet jui nen wat teo iaden! Soe frogen: Süö wui hengon un for twoehunnert Grössen Braut kaupen un nen dat teo iaden giewen? Hoe sia: Wo fiel Braut häww jui bui jiu? Got hen un kuiket teo! Soe sögen teo un sian: Fuif Braie un twoe Fiske. Hoe befeol, soe sollen sik up dat groöne Gräss sedden, huir oen Tropp un dor oen Tropp. Do sedden soe sik Ruige an Ruige, ümmer teo hunnert un teo fifftig. Dann namm Jesus doe fuif Braie un twoe Fiske, richte doe Augen no dem Hiemel un sia dat Dankgebett; hoe breok fan den Braien wat af un gaff dat den Jüngern, dat soe dat den Luüen bringen sollen. Auk doe boeden Fiske delle hoe unner soe olle. Soe aiden olle un woören satt. Wat an Brocken iawerblaif, dat wören twialf Kiarwe full un no wat fan den Fisken. Doe do gieden hedden, dat wören fuifdiusend Mann.

6, 45-56
Dann naidige hoe doe Jünger, soe sollen upt Schepp gon un em ant annere Oöwer no Bethsaida foriutfoören, bet hoe doe Luüe gon loden hedde. Os hoe soe wegschicket hadde, staig hoe up oenen Biarg un bia do. Os et duüster weor, was dat Schepp midden upper Soe, un hoe allaine annen Lanne. Do sog hoe, dat soe sik nüdde plogen mössen un nich wuiderkaimen, wuil nen doe Wuind inne Moöde kamm. Ümme doe foerde Nachttuit kamm hoe up soe teo un geng uppen Wader. Hoe dai, os wenn hoe forbuigon woll. Os soe en sögen, moenen soe, do wöre oen Gespenst uppen Wader, un schroeggen. Soe sögen en olle un ferfären sik. Do feng hoe an teo kuüren un sia: Suid stille! Ik sen et. Ferfärt jiu nich! un kamm upt Schepp un doe Wuind leog sik. Do wören soe iuder sik for Staunen. Soe hedden bui dem Brautwunner niks lert un iar Hadde was ferstocket. Soe förden heriawer un kaimen no Genezareth un gengen do ant Land. Saubaule os soe iut dem Scheppe stiegen, kennen en doe Luüe wir. Soe loepen in der ganßen Giegend herümme un droögen doe Kranken up Bedden baule huirhen, baule dorhen, wo hoe sik no dem Gerüchte uphaulen soll. Wo hoe in oen Duarp, in oene Statt odder up oen Gehöft kamm, bröchten soe doe Kranken up doe Stroden un bidden en, dat soe den Saum fan suinen Klairn anruüren dröffen, un doe dat daien, doe woören wir gesund.

7, 1.13
Ens kaimen doe Pharisoeer un oenige Schriftgelerde, doe iut Jerusalem kuomen wören. Doe sögen, dat wecke fan suinen Jüngern dat Braut met gemoenen Hännen aiden; dat hett, one sik forhiar doe Hänne teo wasken. Doe Pharisäer un doe Jiuden iadet nich oer, bet soe sik doe Hänne wuosken häwwet. Sau hault soe doe Forschriften fan den Aulen. Wenn soe fannen Markte nohius kuomet, iadet soe niks, one do forhiar Wader iawer teo sprüssen. Un no fiele annere Dinge gifft et, doe soe fan aulenshiar hault, sau auk dat soe Bieker, Kannen un Kiedel forhiar spoölt. Do frogen en doe Pharisäer un Schriftgelerden: Worümme richtet sik duine Jünger nich no den aulen Sidden un iadet soe dat Braut met unroeggen Hännen? Hoe antweorde: Ganß richtig hät Jesajas fan jiu Huüchlern seggt: Düt Folk ert mui medden Munne, owwer iar Hadde well niks fan mui wieden. Soe doent mui fergiewens. Soe stellt Forschriften up, doe niks wuider send os Gebodde fan Minsken. Gott suine Gebodde giewe jui up un an Forschriften fan Minsken haule jui jiu. Dann sia hoe wuider: Jui ferstot et, Gott suine Gebodde teo ferdraiggen, dat jui jiue Forschriften haulen küönt. Moses hät seggt: Ert Fadder un Mudder! Doe Fadder un Mudder iutschüllt, doe sall stiarwen. Jui soegget owwer: Doe teo Fadder un Mudder seggt: Ik giewe dat for den Tempel, wat ik dui süss giewen hedde; doe dat seggt, doöt recht. Dann briuket hoe nich mer for Fadder un Mudder teo suargen. Sau staide jui Gott suin Weort ümme duür Forschriften, doe jui lert, un fiele süöke Saken make jui.

7, 14-23
Dann roep hoe dat Folk wir heran un sia: Hairt olle teo, dat jui et ferstot. Nich dat, wat fan biuden in den Minsken heringoet, kann en gemoen maken, owwer dat wat iut em heriutkümmet, dat maket en unroeggen. Os hoe fan den Luüen weggeng un in suin Hius kamm, frogen en doe Jünger, wat dat Gluiknis beduün soll. Hoe antweorde: Sen jui auk no sau unverstännig? Soe jui nich in, dat olls, wat fan biuden in den Minsken heringoet, en nich unroeggen maken kann? Et goet doch nich int Hadde, blaut in den Magen un dann duür doe Diarme, doe olls wir afgiewet? Sau werd olls roeniget, wat wui teo us niemet. Dann sia hoe: Wat iut dem Minsken heriutkümmet, dat maket en gemoen. Fan binnen, iut dem Minsken suinem Hadden, kuomet laige Gedanken: Heoren, Stialen, Morden, Oebriaken, Guits, Laighoet, Bedroegen, Swelgen, Afgunst, Lästern, Haufort, Lichtsinn. Olle düöse laigen Dinge kuomet fan binnen heriut un maket den Minsken gemoen.

7, 24-30
Dann geng Jesus in doe Giegend fan Tyrus un Sidon. Dor kere hoe in oen Hius in un woll nich, dat doe Luüe dat gewar werden sollen. Et geroet em owwer nich, unbekannt teo bluiwen. Oene Fruwwe hadde fan em haurt un fell em for doe Foöde, wuil iare Dochter fan oenem unroeggen Goeste besiaden was. Soe stamme fan den Gruichen af un batt en, hoe solle doch den baisen Goest fan iarer Dochter iutdruiwen. Jesus sia teo iar: Lott erst doe Kinner satt weren. Et est doch nich recht, wenn den Kinnern dat Braut wegnuamen un den Ruüens giewen werd. Soe antweorde: Jeo Her, owwer doe Ruüens soöket doe Krüömel fan den Kinnern iarem Braue up. Do sia hoe: Wuil diu düt Weort seggt häs, go nohius! Doe baise Goest hät fan duiner Dochter afloden. Soe geng nohius un faun iare Dochter uppen Bedde luiggen. Doe baise Goest was iuttuagen.

7, 31-37
Jesus ferloet Tyrus un kamm duür Sidon wir an doe Soe in Galiläa, midden in doe Giegend fan den Toeggen Stian. Do bröchten soe em oenen Taubstummen un bidden en, hoe solle em doch doe Hand uploeggen. Hoe namm en fan dem Folke weg for sik allaine. Dann leog hoe em doe Finger in doe Auren un beruüre em doe Tungen met Spuiggen. Dann kaik hoe up no dem Hiemel, suüfse un sia: Deo dui up! Do daien sik suine Auren up un dat Band, wat suine Tungen fastehoel, geng löss un hoe konn richtig kuüren. Jesus woll nich, dat soe dat wuider fertellen, owwer je moer hoe da ferbaut, je moer maken soe dat bekannt. Doe Luüe staunen un sian: Olls, wat hoe doöt, dat gerött. Den Tauben gifft hoe dat Gehair un den Stummen doe Sproke.

8, 1-9
In den Dagen was wir oen grauden Tropp Luüe ümme en un soe hedden niks mer teo iaden. Do roep Jesus doe Jünger tohaupe un sia: Doe Luüe deot mui laid. Soe send oll droe Dage bui mui un häwwet niks mer teo iaden. Wenn ik soe nohius gon lode, one dat soe wat teo iaden kruiget, dann bluiwet soe unnerwiagens luiggen; wecke send wuithiarkuomen. Doe Jünger antweorden: Wo süö wui in düöser oensamen Giegend Braut hiar niemen, dat soe olle satt wert? Hoe froge: Wofiel Braie häwwe jui? Soe sian: Siewen<!> Hoe loet doe Luüe sik uppe Ern sedden. Dann namm hoe doe siewen Braie, sia dat Dankgebett, breok fan den Braien wat af un gaff soe den Jüngern, dat soe doe iutdoelen un den Luüen giewen sollen. Soe hedden auk oen par lütke Fiske. Hoe sia den Siagen un loet soe auk iutdoelen. Soe aiden un woören satt. Wat iawerblaif, söchten soe tohaupe; dat wören siewen lütke Kuarfel. Do wören owwer foerdiusend, doe gieden hedden. Dann loet hoe soe gon.

8, 10-13
Saugluiks staig hoe met den Jüngern in oen Schepp un kamm in doe Giegend fan Dalmamutha. Do kaimen doe Pharisäer an un kuüren met em; soe wollen en met Woören fangen un föddern oen Wunnertoeken fannen Hiemel. Hoe suüfse innerlik doriawer un sia: Worümme well düt Geslecht oen Toeken soen? Ik soegge jiu: Düösem Geslechte sall gar ninn Toeken giewen weren. Dann loet hoe soe ston, staig wir int Schepp un forde ant annere Oöwer.

8, 14-21
Doe Jünger hedden fergieden, sik Braut metteoniemen; blaut oent hedden soe no bui sik innen Scheppe. Do fermane hoe soe un sia: Giewet acht un wart jiu for den Pharisäern iarem Siurdoege un auk for Herodes suinem! Do iawerloögen soe hen un hiar un sian unner sik: Dat seggt hoe, wuil wui ninn Braut bui us häwwet. Jesus miarke dat un sia: Wat make jui jiu Gedanken doriawer, dat jui ninn Braut bui jiu häwwet? Kuome jui nau nich teo Insicht un Ferstand? Est jiu Hadde sau ferstocket? Jui häwwet Augen un küönt nich soen; jui häwwet Auren un küönt nich hairen. Denke jui do nich mer an, dat ik doe fuif Braie for fuifdiusend Mann breok? Wofiel Kuarfel Brocken häwwe jui do metnuamen? Soe sian: Twialwe. Wofiel Kuarfel Brocken häww jui metnuamen, os ik doe siewen Braie for foerdiusend Mann breok? Soe sian: Siewen. Do froge hoe soe: Fersto jui nau nich, wat ik mennt häwwe? Nich den Pharisäern iar Braut, owwer iare Lere.

8, 22-26
Dann kaimen soe no Bethsaida; dor bröchten soe em oenen Blinnen un bidden en, dat hoe en anruüre. Hoe namm den Blinnen anne Hand un geng met em iut dem Duarpe heriut. Dann wiske hoe em Spuiggen uppe Augen, leog em doe Hänne up un froge en: Kanns diu wat soen? Hoe kaik up un sia: Ik kann doe Luüe gon soen; soe kuomet mui for os graude Baime. Dann leog hoe em doe Hänne no oenmol uppe Augen; do konn hoe duütlik soen; hoe was hoelt un sog auk fan wuidem oll genau. Jesus schicke en nohius un sia em: Go nich wir in dat Duarp truügge!

8, 27-33
Fan dor geng Jesus in doe Diarper ümme Cäsarea Philippi. Unnerwiagens froge hoe doe Jünger: Wat soegget doe Luüe fan mui, wer ik sen? Soe antweorden: Soe moent, diu wörs Johannes doe Toöfer; annere moent, diu wörs Elias; oenige moent, diu wörs oen Prophoet iut der aulen Tuit. Do froge hoe doe Jünger: For wen haule jui mui denn? Do antweorde Petrus: Diu bis doe Christus. Hoe fermane soe, soe sollen dat den Luüen nich soeggen. Dann feng Jesus an, den Jünger in foriut teo soeggen: Doe Minskensuone mösse fiel luin un fan den Ellsten, Haugenpruistern un Schriftgelerden ferstott un ümmebrocht weren, owwer no droe Dagen wir upston. Dat sia hoe olls ganß fruigg heriut. Do namm Petrus en allaine un woll en dofan afkuüren. Owwer Jesus draigge sik ümme, kaik doe Jünger an un sia strenge teo Petrus: Go mui iut den Augen, Sotan; diu denks doran, wat doe Minsken witt, owwer nich doran, wat Gott well.

8, 34-38
Dann roep hoe dat Folk un doe Jünger tohaupe un sia: Doe mui folgen well, doe mott sik sümst upgiewen, doe mott suin Kruüß driagen un mui folgen. Doe suin Liewen behaulen well, doe sall et ferloesen, doe suin Liewen ümme mui odder doe geoe Buaskop woget, doe sall et behaulen. Wat helpet dat dem Minsken, wenn hoe doe ganße Welt gewinnt, un dobui dat Hoel for suine Soele ferlüsst? Wecken Pruis kann oen Minske dofor giewen, dat hoe dat Hoel for suine Soele finnt? Doe sik for düösem laigen un sünnigen Geslechte ümme mui un ümme muine Woöre schiamt, den werd auk doe Minskensuone nich kennen, wenn hoe in suinem Fadder suiner Herlikkoet un met ollen hoeligen Engeln kümmet.

9, 1-13
Dann sia hoe wuider: Ik soegge jiu: Do stot oenige huir, doe süöt den Daud nich smecken, bet dat soe Gott suin Ruik met Macht kuomen soet. Sess Dage läder namm Jesus Petrus, Jakobus un Johannes met sik un geng met ienen allaine up oenen haugen Biarg. Do kraig hoe for iaren Augen oen ganß anner Iutsoen. Suine Klair woören sau helle un witt, os soe ninn Minske up Ern bloeken kann. Moses un Elias kaimen un hedden oene Iutsproke met Jesus. Do sia Petrus teo Jesus: Mester, huir est et geot for us. Lott us droe Hüdden bowwen, for dui oene, for Moses oene un for Elias oene. Hoe wusse nich, wat hoe süss soeggen soll; sau staunen soe. Do kamm oene Wolke, doe hülle soe in Schadden, un oene Stimme iut der Wolken sia: Düt est muin loewe Suone; up den süö jui hairen. Os soe sik dann ümmekieken, sögen soe blaut Jesus allaine. Os soe fan dem Biarge herafgengen, befeol nen Jesus, soe sollen do niks fan soeggen, wat soe soen hedden, bet dat doe Minskensuone fan den Dauen upston wöre. Soe behoelen et auk for sik, owwer soe kuüren unner sik doriawer, wat dat bedüdde, fan den Dauen wir upston. Dorümme frogen soe en, wat dat teo beduün hedde, dat doe Schriftgelerden ümmer sian, Elias mösse forhiar kuomen. Hoe antweorde: Jeo, Elias sall forhiar kuomen un wir olls trechtemaken. Do stoet owwer doch fan dem Minskensuonen schriewen, dat hoe fiel luin un for niks achtet weren sall. Ik soegge jiu: Elias est oll kuomen, un soe häwwet met em don, wat soe wollen. Dat stoet auk fan dem Minskensuonen sau schriewen.

9, 14-29
Jesus kamm wir no den Jüngern truügge. Do sog hoe fiele Luüe un Schriftgelerde, doe met den Jüngern kuüren. Os doe Luüe Jesus sögen, loepen soe em for Froöden inne Moöde un gruüßen en. Do froge hoe: Wat häwwe jui do teo kuüren? Oen Mann iut dem Folke antweorde em: Mester, ik häwwe muinen Suonen metbrocht, doe hät oenen stummen Goest. Wenn doe iawer en kümmet, dann ritt hoe en hen un hiar. Doe Schium stoet em for dem Munne, doe Tiane klappert em un hoe blifft stuif luiggen. Ik häwwe met duinen Jüngern doriawer kuürt, dat soe en iutdruiwen sollen, owwer soe küönt et nich. Hoe antweorde: Wat est dat for oen Geslecht! Wo swak est jiue Glauwe! Wo lange sall ik no bui jiu suin? Wo lange kann ik dat no met jiu iuthaulen? Bringet en mui hiar! Do bröchten soe em den Jungen. Os hoe Jesus sog, rait en doe baise Goest wir. Hoe fell uppen Erdbodden, woöle un schuüme. Jesus froge den Fadder: Wo lange hät hoe dat oll hat? Doe sia: Fan lütk up an. Doe baise Goest hät en oll faken int Fuür un int Wader smieden, ümme en dautteomaken. Wenn diu kanns, dann help us un erbarme dui! Jesus sia: Diu seggs: Wenn diu kanns. Doe Glauwen hät, kann olls. Do roep doe Fadder fan dem Jungen met Trainen innen Augen: Ik glaiwe, Her. Help mui giegen den Unglauwen! Os Jesus sog, dat no moer Luüe tohaupeloepen, drüwwe hoe dem unroeggen Goeste un sia: Diu stumme un taube Goest, ik soegge dui: Go fan em un kumm nich wir truügge no em! Do schroegge hoe, rait dat Kuind hen un hiar un geng weg. Dat Kuind lagg do os daude, dat doe Luüe oll sian: Niu est hoe daude. Owwer Jesus namm en bui der Hand un richte en up. Do kamm hoe wir teo sik. Os Jesus nohius geng, frogen en doe Jünger: Wo geng dat teo, dat wui en nich iutdruiwen können? Hoe antweorde: Bui düöser Ort fan Goestern goet dat nich anners os duür Bian un Fasten.

9, 30-32
Dann gengen soe fan dor weg un wanneren duür Galiläa. Hoe woll owwer nich, dat dat bekannt weor. Hoe make den Jüngern klor un sia nen, doe Minskensuone mösse den Minsken iaren Hännen iawergiewen weren un soe woören en ümmebringen, owwer droe Dage no suinem Daue woöre hoe wir upston. Soe ferstönnen suine Woöre nich un wören teo bange, en teo frogen.

9. 33-37
Soe kaimen wir no Kapernaum. Os soe tohius wören, froge hoe soe: Wat häww jui unnerwiagens teo kuüren hat? Soe swiegen stille. Soe hedden doriawer kuürt, wer fan ienen doe gröttste wöre. Do sedde hoe sik, loet doe Twialwe kuomen un sia: Doe fan jiu doe erste suin well, doe mott doe ollerleste suin un doe Knecht fan ollen. Dann namm hoe oen lütk Kuind un stelle et tüsken doe Jünger, namm et innen Arm un sia: Doe sonn Kuind in muinem Namen upnimmet, doe nimmet mui sümst up. Un doe mui upnimmet, doe nimmet den up, doe mui schicket hät.

9, 38-41
Do sia Johannes: Mester, wui häwwet oenen Mann soen, doe in duinem Namen baise Goester iutdraif, us owwer süss nich folge. Dem häww wui dat ferbuan. Jesus sia: Dat hedde jui em nich verboen sollen. Wenn hoe in muinem Namen Wunner doöt, dann kann hoe nich Laiges fan mui soeggen. Doe nich giegen us est, doe est met us. Doe jiu oen Glass Wader gifft, wuil jui Christus suine Jünger send, doe sall dofor belaunt weren.

9, 42-50
Doe oenen fan den Geringen, doe Glauwen häwwet, teo Sünne ferfört, for den wöre et biader, dat em oen Müölenstoen ümmen Hals biunen un hoe dann inne Soe smieden woöre. Wenn doe Hand dui teo Sünne ferfoören well, dann howwe soe af. Et est biader for dui, dat diu os Krüöpel duürt Liewen goes, os dat diu twoe Hänne häs un inne Hölle smieden wers. Wenn dat Auge dui teo Sünne ferfoören well, dann ruit et iut. Et est biader for dui, dat diu met oenem Auge int Hiemelruik kümmes, os dat diu twoe Augen häs un inne Hölle smieden wers; do werd iar Wuorm nich stiarwen un dat Fuür nich iutgon. Joeder mott met Fuür soltet weren. Solt est geot. Wenn owwer dat Solt den Gesmack ferlüsst, womedde süö wui et dann wir smackhaft maken? Häwwet Solt in jiu un hault Fruiden unnernanner!

10, 1-12
Jesus ferloet Galiläa un geng duür dat Land upper annern Suit fan dem Jordan no Judäa. Dor kaimen doe Luüe auk in Tröppen an. Hoe lere wir sau, os dat suine Gewuonhoet was. Do kaimen doe Pharisäer un frogen en, of oen Mann sik fan suiner Fruwwen schoen loden dröffe. Soe wollen en domedde fangen. Hoe antweorde: Wat hät Moses jiu befualen? Soe sian: Moses hät befualen, der Fruwwen oenen Broef teo giewen un soe dann gon teo loden. Jesus sia: Düt Gebott hät hoe jiu ümme jiue stoenern Hadde giewen. Fan Anfang an hät Gott doe Minsken os Mann un Fruwwe maket. Dorümme werd doe Mann Fadder un Mudder ferloden un doe boeden wert teo oenem Luiwe weren; soe send nich mer twoe, blaut no oen Luif. Wat Gott tohaupegiewen hät, dat draff doe Minske nich trennen. Tohius frogen en doe Jünger no oenmol dorümme. Hoe sia nen: Doe suine Fruwwen gon lött un oene annere nimmet, doe brecket doe Oehe. Wenn oene Fruwwe sik fan iaren Mann trennt un oenen annern nimmet, dann brecket soe auk doe Oehe.

10, 13-16
Dann bröchten soe em lütke Kinner, dat hoe soe anruüren soll. Doe Jünger schüllen owwer met den Luüen, doe soe droögen. Os Jesus dat sog, weor hoe ferdroetlik un sia: Lodet doe Kinner no mui kuomen un wuiset soe nich af. For süöke est Gott suin Ruik bestimmet. Ik soegge jiu: Doe Gott suin Ruik nich os oen Kuind annimmet, doe werd nich herinkuomen. Dann namm hoe soe uppen Arm, leog nen doe Hänne up un gaff nen den Siagen.

10, 17-27
Os Jesus wuidergon woll, kamm oen Mann anlaupen, doe fell for em uppe Knoee un sia: Geoe Mester! Wat mott ik deon, dat ik dat oewige Liewen iarwen kann? Worümme seggs diu geoe Mester teo mui? Geot est Gott allaine. Diu kenns doch doe Gebodde: Diu sass nich morden, nich oebriaken, nich stialen, nich falsk tuügen, nich bedroegen! Hollt Fadder un Mudder in Eren! Hoe sia: Mester! Dat häww ik olls fan lütk up haulen. Do kaik Jesus en loef an un sia: In oenem Doele bis diu no truügge. Go hen un ferkaup olls, wat diu häs, un giff dat Geld den Armen! Dann wers diu oenen Schatt innen Hiemel häwwen, un dann kumm un folge mui! Iawer düöse An<t>weort weor hoe bedroöwet un geng stille weg; hoe hadde grauden Besitt. --- Do kaik Jesus sik ümme un sia teo den Jüngern: Wo swor est dat doch, dat doe Ruiken in Gott suin Ruik kuomet! Doe Jünger ferfären sik iawer düöse Woöre, owwer Jesus sia wir: Kinner, wo swor est dat, in Gott suin Ruik teo kuomen! Oen Kamoel kann lichter duür dat Nodelaur kuomen, os dat oen Ruiken in Gott suin Ruik goet. Do ferfären soe sik no moer un sian: Wer kann dann sialig weren? Jesus kaik soe an un sia: Bui dem Minsken est dat unmögglik, owwer nich bui Gott; bui Gott est olls mögglik.

10, 28-31
Do sia Petrus: Suü, wui häwwet olls ferloden un send dui folget. Jesus antweorde: Ik soegge jiu: Joederoene, doe suin Hius odder Broör, Süster, Fadder, Mudder un Kinner odder suin Land ümme mui odder doe geoe Buaskop ferlött, doe werd dat hunnertmol wuirkruigen, oll in düöser Welt Huüser, Broör, Süster, Mudder, Kinner un Land, wenn auk met Ferfolgungen, un in der teokuomen Welt dat oewige Liewen. Owwer fiele, doe niu doe Ersten send, wert doe Lesten weren, un doe niu doe Lesten send, wert doe Ersten weren.

10, 32-34
Soe wören uppen Wiage no Jerusalem. Jesus geng foriut. Doe Jüngern staunen doriawer. Doe annern, doe em folgen, wören besuarget. Do namm hoe doe Twialwe wir for sik allaine un sia nen olls, wat met em schoen soll. Soet, wui got no Jerusalem herup. Dor werd doe Minskensuone den Haugenpruistern un Schriftgelerden iawergiewen weren. Doe weret en teom Daue ferurdoelen un den Hoeden iutliewern. Soe weret en iutschiamen un anspuiggen un en slon un ümmebringen, owwer no droe Dagen werd hoe wir upston.

10, 35-45
Jakobus un Johannes, doe Süöne fan Zebedäus, gengen no Jesus un sian: Wui möchten gern, dat diu us daies, wo wui dui ümme bidden witt. Hoe froge: Wat est dat denn, wat ik jiu deon sall? Soe sian: Giff us, dat fan us boeden doe oene an duiner rechten un doe annere an duiner linken Suit sidden draff, wenn diu in duiner Herlikkoet bis. Jesus antweorde: Jui wiedet nich, wat jui biddet. Küön jui den Bieker drinken, den ik drinken sall, un doe Taufe iuthaulen, doe ik iuthaulen mott? Soe antweorden: Jeo, wui küönt dat. Do sia hoe: Jui süöt den Bieker, den ik drinke, auk drinken un süöt doe Taufe, doe ik luie, auk luin; owwer an muiner rechten odder linken Suit teo sidden, dat kann ik jiu nich giewen. Dat stoet mui nich teo. Do werd doe sidden, doe dofor bestimmet send. Os doe annern Toeggen dat hairen, woören soe ferdroetlik iawer Jakobus un Johannes. Do loet Jesus soe tohaupekuomen un sia: Jui wiedet, dat doe Fürsten iare Fölker hart unnerdrücket un doe Grauden doe annern iare Macht foölen lodet. Sau sall dat bui jiu nich suin. Doe bui jiu graut suin well, doe sall jiu doenen, un doe bui jiu doe erste suin well, doe sall doe Knecht fan ollen annern weren. Auk doe Minskensuone est nich doteo kuomen, dat hoe sik doenen loden well; hoe well sümst doenen un suin Liewen os Offer for anneren hengiewen.

10, 46-52
Soe kaimen no Jericho. Os hoe met den Jüngern un fielen annern wir wuidergeng, satt oen Blinnen annen Wiage un biadele; doe hoede Bartimäus un was doe Suone fan Timäus. Os doe haure, dat Jesus fan Nazareth do was, feng hoe anteoreopen: Jesus, diu Suone fan David, erbarme dui iawer mui! Do wören fiele, doe met em schüllen, hoe solle doch stille suin, owwer hoe roep no fiel moer: Diu Suone fan David, erbarme dui iawer mui. Jesus blaif ston un loet en reopen. Do halen soe den Blinnen un sian: Sui tofria; sto up! Hoe röppet dui. Do taug hoe suinen Mantel iut, stonn up un geng no Jesus hen. Jesus froge en: Wat wullt diu fan mui. Doe Blinne antweorde: Mester, mak doch, dat ik wir soen kann. Jesus sia: Go hen! Duin Glauwe hät dui holpen. Do konn hoe soen un folge Jesus up suinem Wiage.

11, 1-11
Os soe in doe Naichte fan Jerusalem no Bethanien am Ialgebiarge kaimen, schicke Jesus twoee fan suinen Jüngern foriut un sia: Got in dat Duarp, dat for jiu liggt. Gluiks annen Ingange were jui oen Ieselsföllen anbiunen fuinen; do hät nau ninn Minske uppe siaden; buint et löss un bringet et mui! Wenn soe jiu dann froget: Wat make jui do? dann soegget: Doe Her mott et naidig briuken un werd et jiu gluiks wir truüggeschicken. Do gengen soe hen un fuünen oen Föllen, dat biuden for der Duür anbuinen was; dat maken soe löss. Wecke fan den Luüen, doe do stönnen, sian: Wat sall dat, dat jui dat Föllen lössmaket? Soe antweorden, os Jesus nen seggt hadde. Do loeden soe soe gewären. Soe bröchten Jesus dat Föllen un loögen iare Mäntel doriawer un Jesus sedde sik dorup. Fiele Luüe bredden iare Klair up den Wegg; annere howwen groöne Twoöger af un stroöggen soe up den Wegg. Doe foriutgengen un achteran folgen, roepen olle: Hoel dem, doe in Gott suinem Namen kümmet! Siagen dem Küönikruike, dat niu kümmet, dem Ruike fan iusem Fadder David! Ere Gott buawen innen Hiemel! Sau kamm Jesus an. Dann geng hoe in den Tempel un bekaik sik olls. Os et Owend weor, geng hoe met den Twialwen wir no Bethanien truügge.

11, 12-26
Os soe den annern Muaren fan Bethanien wir weggengen, hadde hoe Hunger. Do sog hoe fan wuidem oenen Fuigenbaum, doe fiele Bliar hadde. Hoe geng dohen un woll soen, of do oll Früchte uppe wören. Hoe faun owwer niks os Bliar. Doe Tuit for doe Fuigen was nau nich kuomen. Do sia hoe: Niu sall ninn Minske wir Früchte fan dui iaden. Doe Jünger hairen dat. Dann kaimen soe no Jerusalem. Jesus geng in den Tempel un draif olle heriut, doe dor wat köffen un ferköffen. Hoe stodde doe Diske ümme, wo dat Geld wesselt weor, un doe Bänke, wo doe Diuwenhännler saiden. Hoe woll auk nich luin, dat soe wat duür den Tempel droögen. Hoe wuise soe trechte un sia: Stoet do nich schriewen: Muin Hius sall oen Gebetthius for olle Fölker suin? Jui häwwet owwer oen Roöwerlock doriut maket. Dat hairen doe Haugenpruister un Schriftgelerden un iawerloögen, wo soe en uppe Suit bringen können. Soe hedden owwer Angest for em, wuil dat ganße Folk iawer suine Lere staune. Wenn doe Owend kamm, geng hoe wir iut der Statt heriut. Os soe den annern Muaren an dem Fuigenbaume forbuikaimen, sögen soe, dat hoe bet up doe Woddeln druüge was. Dem Petrus fellen Jesus suine Woöre in un hoe sia: Mester, doe Fuigenbaum, den diu ferflocket häs, est druüge weoren. Jesus antweorde: Jui müöt Glauwen an Gott häwwen. Ik soegge jiu: Wenn jui teo dem Biarge sian: Nimm dui up un weltere dui in doe Soe, dann wöre dat auk schoen. Jui müöt owwer Glauwen häwwen un drüöwet innen Hadden nich daran twuiweln, dat dat schoen werd. Dorümme soegge ik jiu: Worümme jui biddet, dat süö jui olls häwwen, wenn jui laiwet, jui hedden et oll. Wenn jui bian witt, dann fergiewet ollen, wenn jui wat giegen oenanner häwwet, dat jiue Fadder innen Hiemel jiu auk fergiewen kann. Wenn jui owwer nich fergiewen witt, dann werd jiue Fadder innen Hiemel jiu jiue Sünnen auk nich fergiewen.

11, 27-33
Soe kaimen wir no Jerusalem. Os hoe dor innen Tempel herümmegeng, frogen en doe Haugenpruister un Schriftgelerden: Met weckem Rechte lers diu huir, un wer hät dui doe Fullmacht giewen, dat huir teo deon? Jesus antweorde: Ik will jiu auk oene Froge stellen; giewet mui Antweort! Dann will ik jiu soeggen, met wem suiner Fullmacht ik dat deoe. Was dem Johannes suine Taufe fan Gott odder fan Minsken? Do giewet mui Antweort up! Do iawerloögen soe un sian unner sik: Soegge wui: Fan Gott, dann seggt hoe: Worümme häwwe jui em denn nich lofft? Odder süö wui soeggen: Fan Minsken? Dat wogen soe nich for den Luüen. Doe hoelen Johannes olle for oenen echten Prophoeden. Soe antweorden: Wui wiedet dat nich. Do sia Jesus: Dann soegge ik jiu auk nich, met wem suiner Fullmacht ik dat deoe.

12, 1-12
Dann feng hoe an, in Gluiknissen teo leren. Do was oen Mann, doe plante oenen Wuinbiarg an; hoe taug oenen Tiun rundherümme, greof oenen Keller iut un bowwe oenen Taurn doriawer. Dann ferpachte hoe en an doe Wuinbiurn un roese inne Früömde. Os doe Tuit kamm, schicke hoe oenen Knecht no den Wuinbiurn; doe soll em suinen Doel fan den Früchten halen. Doe Wuinbiurn owwer griepen den Knecht, sloögen en un loeden en met liegen Hännen wir gon. Do schicke hoe oenen annern Knecht hen, den smieden soe met Stoenen annen Kopp, dat hoe bleoe un schüllen en iut. Do schicke hoe den drüdden hen; den sloögen soe daut. No fiele annere schicke hoe hen; wecke misshanneln soe un wecke bröchten soe ümme. Do hadde hoe blaut no suinen Suonen, den hoe henschicken konn. Den schicke hoe tolest, wuil hoe dachte: For dem weret soe doch Achtung häwwen. Doe Wuinbiurn sian owwer unner sik: Dat est doe Iarwe. Kuomet, lodet us den uppe Suit bringen; dann kruige wui dat Iarwe. Soe griepen en, sloögen en daut un smieden en iut dem Wuinbiarge heriut. Wat werd niu doe Her fan dem Wuinbiarge deon? Hoe werd kuomen un doe Wuinbiurn ümmebringen un den Wuinbiarg annern giewen: Doe Stoen, den doe Muürluüe wegsmieden häwwet, doe est niu Eckstoen weoren. Dat est fan dem Heren schoen; et est oen Wunner for iusen Augen. --- Soe besünnen sik, wo soe et anfangen un en fasteniemen können. Soe hedden miarket, dat hoe soe met dem Gluiknis mennt hadde. Soe wören owwer bange for dem Folke. Do loeden soe fan em af un gengen weg.

12, 13-17
Dann schicken soe Pharisäer un Luüe fan Herodes; doe sollen uppassen un en in suinen Woören fangen. Doe kaimen un sian: Mester, wui wiedet, dat diu uprichtig bis un no ninnen Minsken wat fröggs. Diu richtes dui nich no dem Ansoen un lers den Wegg teo Gott recht. Est dat recht, dat wui dem Kaiser Stuürn betalt odder nich? Süö wui betalen odder nich? Hoe miarke owwer iare Laighoet un sia: Worümme ferstelle jui jiu? Giewet mui oenen Grössen, dat ik en bekuiken kann. Dat daien soe. Do froge hoe: Wem suin Beld un suine Schriften stot huir? Soe sian: Dem Kaiser suine. Jesus sia: Dann giewet dem Kaiser, wat dem teokümmet, un Gott, wat Gott teokümmet. Do ferwunnern soe sik iawer en.

12, 18-27
Niu kaimen doe Saddußäer, doe do soegget, dat et no dem Daue ninn Upston gaiwe, un stellen em auk oene Froge: Mester, Moses hät us forschriewen: Wenn oenem doe Breor sterft un doe oene Fruwwen owwer ninne Kinner truüggelött, dann sall doe Breor doe Fruwwen niemen un suinem Broer Kinner tuügen. Niu send do siewen Broör wiesen. Doe erste namm oene Fruwwen un starf one Kinner. Tolest no ollen starf auk doe Fruwwe. Wenn soe niu naichstens upstot, wem suine Fruwwe sall soe dann suin? Soe häwwet soe olle os Fruwwen hat. Jesus antweorde: Jui irt jiu, wuil jui doe Schrift un Gott suine Macht nich kennt. Wenn doe Dauen wir upstot, dann fruigget soe nich un lodet sik auk nich fruiggen. Soe send dann os doe Engel innen Hiemel. Wat dat Upston no dem Daue angoet, do froge ik jiu: Häwwe jui in Moses suinen Boökern nich liasen, wat Gott em in der Geschichte fan dem Dairnbuske seggt hät? Ik sen Abraham suin Gott, Isaak suin Gott un Jakob suin Gott. Hoe est owwer doch Gott fan den Lebennigen un nich fan den Dauen. Dorümme sen jui innen Irdum.

12, 28-34
Do kamm oen Schriftgelerden, doe hadde teolustert un insoen, dat hoe geot Beschoed wusse. Doe froge en: Weck Gebott est dat wichtigste fan ollen? Jesus antweorde: Dat wichtigste Gebott est düt: Hair, Israel, doe Her, iuse Gott, est Gott allaine. Diu sass den Heren, duinen Gott, met ganßem Hadden, met ganßer Soele, met ollem Denken un met oller Kraft loef häwwen. Dat annere Gebott est düt: Diu sass den Naichsten sau loef häwwen os dui sümst. Do est ninn Gebott, dat haiger stoet os düöse. Do sia doe Schriftgelerde: Mester et est wor, wat diu seggs: Do est blaut oen Gott un nich oen anner no em. En met ganßem Hadden met ganßem Ferstanne un met oller Kraft loef häwwen un den Naichsten os sik sümst, dat est moer os olle Brandoffer un anneren Offer. Os Jesus sog, dat hoe ferstännig antweorde, sia hoe teo em: Diu bis nich mer wuit af fan Gott suinem Ruike. Ninn Minske truwwe sik no, en wat teo frogen.

12, 35-40
Os Jesus innen Tempel lere, froge hoe: Wo est dat, dat doe Schriftgelerden soegget: Christus wöre David suin Suone. David, doe doch fan dem Hoeligen Goest driewen est, hät doch seggt: Doe Her hät teo muinem Heren seggt: Sedde dui an muine rechte Suit, bet ik dui duine Fuinde for doe Foöde loegge. David sümst seggt Her teo em. Wo kann hoe dann suin Suone suin? Do wören fiele Luüe, doe en gern hairen. Wuider sia hoe no: Niemet jiu in achte for den Schriftgelerden! Soe got gern in langen Röcken un soet gern, dat soe up den Stroden gruüßet wert. In den Scheolen häwwet soe gern doe ersten Stoöle un bui Diske seddet soe sik gern buawenan. Soe niemet den Witwen doe Huüser weg un hault teom Schuine lange Gebedde. Soe weret im Gerichte strenge bestraft weren.

12, 41-44
Hoe sedde sik just for den Offerkasten un kaik teo, wenn doe Luüe do Geld inloögen. Do kaimen Ruike, doe daien do fiel in. Dann kamm oen arme Witwe, doe leog doe twoe Stücke in, saufiel os oenen halwen Grössen. Do loet hoe doe Jünger tohaupekuomen un sia: Ik soegge jiu: Düöse arme Witwe hät moer in den Kasten leggt os olle annern. Soe häwwet olle fan iarem Iawerfleode wat giewen; düöse hät owwer bui iarer Armeot olls afgiewen, wat soe hat hät, iar ganß Dagglaun.

13, 1-13
Os Jesus iut dem Tempel geng, sia oen Jünger: Mester, kuik doch ens! Wecke Stoene un wecke Gebaide send dat! Jesus antweorde: Diu suüs düöse grauden Gebaide. Do sall auk nich oen Stoen fan uppen annern bluiwen, doe nich herunnerrieden werd. Hoe geng up den Ialgebiarg un sedde sik sau, dat hoe den Tempel for Augen hadde. Do frogen Petrus, Jakobus, Johannes un Adreas: Soegg us doch, wannoer sall dat schoen un woran küön wui wieden, wenn dat indriapen werd? Do feng Jesus wir an sia: Soet teo, dat jui nich uppen Irwegg kuomet. Do weret mianige unner muinem Namen kuomen un soeggen: Ik sen Christus, un fiele uppen Irwegg bringen. Wenn jui fan Kruig un Kruigsgerüchten wat hairt, dann ferfärt jiu nich. Dat mott erst kuomen, dat est owwer nau nich dat Enne. Dann werd oen Folk giegen dat annere upston un oen Ruik giegen dat annere; dann werd et Erdbiewen, duüre Tuien un ollerhand Schrecken giewen. Dat est doe Anfang van der Naut. Niemet jiu in achte! Soe weret jiu for iare Gerichte bringen un in den Scheolen slon loden; soe weret jiu ümme mui for Fürsten un Küönike stellen, dat jui for den oen Tuügnis afloeggen küönt. For dem Enne mott ollen Fölkern doe geoe Buaskop ferkünniget weren. Wenn soe jiu dann halt un for Gericht stellt, dann maket jiu ninne Suarge dorümme, wat jui soeggen süöt. Soegget dat, wat jiu in der Stunne ingiewen werd. Jui send dat nich, doe do Tuügnis giewet; doe Hoelige Goest est dat. Oen Breor werd den annern ferron, dat hoe ümmebrocht weren sall, un doe Fadder suinen Suonen. Kinner weret giegen doe Ellern upston un soe ümmebringen loden. Doe ganße Welt werd jiu grollen, wuil jui muinen Namen bekennt. Doe owwer bet ant Enne iuthöllt, doe sall reddet weren.

13, 14-23
Wenn jui niu soen weret, dat olls woöste maket werd, wo et doch nich suin sall, --- doe dat lesst, doe achte dorup --- dann süöt doe, doe in Judäa send, uppe Biarge flüchten. Doe uppen Dacke est, sall herunnerstuigen, owwer nich int Hius gon un no wat heriuthalen. Doe uppen Acker est, sall nich wir inne Wuonung truüggegon un suinen Rock halen. Laige est et in den Dagen for doe Fruwwen, doe met oenem Kuine got odder doe oen Kuind anner Bost häwwet. Biat, dat dat nich bui Winterdagg indreppet. In den Dagen werd doe Naut sau graut suin, os soe nau nich wiesen est, suit Gott doe Welt schaffen hät, un os soe auk nich wir kuomen werd. Wenn doe Tuit nich kort wöre, dann woöre ninn Minske reddet weren, owwer ümme doe Frommen, doe iutwält send, sall doe Tuit kort suin. Wenn soe dann teo jiu soegget: Soet, huir est Christus, odder: Dor est hoe, dann laiwet dat nich. Dor werd falske Christusse un falske Prophoeden uptrian un Toeken un Wunner deon, ümme doe ireteomaken, doe iutwält send, wenn dat mögglik wöre. Niu giewet acht! Ik häwwe jiu olls in foriut seggt.

13, 24-31
In den Dagen no düöser grauden Naut werd doe Sunne duüster weren un doe Mone ninn Lecht mer giewen. Doe Sterne weret fannen Hiemel falen un doe Kräfte annen Hiemel wert wanken. Dann were jui den Minskensuonen met grauder Kraft un Herlikkoet in den Wolken kuomen soen. Hoe werd suine Buan iutschicken; doe süöt olle, doe iutwält send, iut den foer Wuindecken tohaupehalen; fan dem Enne fanner Ern bet ant Enne fannen Hiemel. Niemet dat Gluiknis fan dem Fuigenbaume! Wenn suine Twoöger Saft kruiget un Bliar druiwet, dann wiede jui, dat et baule Sommer werd. Wenn jui düöse Dinge kuomen soet, dann süö jui auk wieden, dat doe Minskensuone oll for der Duür est. Ik soegge jiu: Düöse Tuit sall nich oeher fergon, bet düt olls indruapen est. Hiemel un Ern wert fergon, muine Woöre weret owwer nich fergon.

13, 32-27
Den Dagg un doe Stunne kennt nich oene, nich doe Engel innen Hiemel un auk nich doe Suone, blaut doe Fadder allaine. Giewet acht, waket un biat! Jui wiedet nich, wannoer doe Tuit kuomen werd. Wenn oen Mann ferroesen well un suin Hius teoslütt, dann gifft hoe suinen Knechten Arboet, joedem oen besonner Wiark, un dann befellt hoe nen, soe sollen uppassen. Dorümme waket! Jui wiedet nich, wannoer doe Her kümmet, Owends lade odder midden inner Nacht, wenn doe Han kraigget, odder Muarens freo, wenn et lecht werd. Waket, dat hoe jiu nich innen Slope andreppet, wenn hoe unferhofft kümmet. Wat ik jiu soegge, dat soegge ik ollen: Waket!

14, 1-9
Do wören blaut no twoe Dage bet up dat Fest, wo dat soöde Braut gieden weor. Doe Haugenpruister un Schriftgelerden iawerloögen, wo soe Jesus met List kruigen un ümmebringen können. Män soe sian: Blaut nich annen Feste; dat könne süs oenen Upstand innen Folke giewen. --- Jesus was in Bethanien in dem Hiuse fan Simon, doe den Iutsatt hat hadde. Os hoe buim Diske satt, kamm oene Fruwwe, doe hadde oen Glass met duürem Ialge iut echten Narden; dat make soe up un loet em dat uppen Kopp laupen. Wecke hoelen sik doriawer up un sian ferdroetlik: Worümme est doe Ialge niu sau unnaidig ferswennet? Doe hedde doch for droehunnert Grössen ferkofft weren konnt; dann hedde wui Geld for arme Luüe hat. Der Fruwwe sian soe harde Woöre. Jesus sia owwer: Lodet soe in Riue! Worümme schoele jui soe iut? Soe hät dat doch geot mennt. Jui häwwet olltuit Arme bui jiu. Wenn jui witt, dann küöne jui den Geoes deon; mui häwwe jui owwer nich ümmer. Soe hät don, wat soe konn; soe hät muinen Körper oll in foriut teom Begräffnis salwet. Ik soegge jiu: Wo inner Welt doe geoe Buaskop ferkünniget werd, do sall auk teo iarem Andenken fertellt weren, wat soe an mui don hät.

14, 10-16
Judas iut Kariot, doe oene fan den Twialwen, geng no den Haugenpruistern un woll en ferron. Os doe dat hairen, fröwwen soe sik un fersproöken em, so wollen em Geld dofor giewen. Do sochte hoe no oener Geliagenhoet, wo hoe en ferron konn. --- Annen erste<n> Dage, wo <dat> soöde Braut gieden weor, sian doe Jünger teo Jesus: Wo süö wui hengon un dat Austerlamm for dui bestellen? Do schicke hoe twoe Jünger hen un sia: Got inne Statt; dor werd jiu oen Mann inne Moöde kuomen, doe hät oene Kriuke met Wader; dem folget. Wo doe heringoet, doe soegget dem Hiusheren: Doe Mester lött dui soeggen: Wo est doe Stuawe, doe ik bestellt häwwe, dat ik met muinen Jüngern dat Austerlamm do iaden kann? Dann werd hoe jiu oenen grauden Sal wuisen, doe doteo inrichtet est; do maket olls for us trechte. Doe Jünger gengen hen un kaimen in doe Statt un fuünen dat sau, os Jesus dat seggt hadde un maken doe Moltuit trechte.

14, 17-25
Os et Owend weor, kamm Jesus met den Twialwen. Os soe annen Diske saiden un aiden, sia hoe: Ik soegge jiu: Doe oene fan jiu, doe met mui ett, well mui ferron. Do woören soe bedroöwet un soe frogen en oen nonenanner: Sen ik dat? Hoe antweorde: Doe oene fan jiu, doe met mui in doe Schüödel langet. Doe Minskensuone goet dohen in den Daud; dat stoet jo fan em schriewen, owwer et est laige for den Minsken, fan dem hoe ferron werd. For den wöre et biader, wenn hoe nich gebuaren wöre. --- Os soe aiden, namm Jesus dat Braut, danke, breok dofan af un gaff dat den Jüngern un sia: Niemet un iadet! Dat est muin Luif. Dann namm hoe den Bieker, danke un gaff nen den auk. Soe drünken do olle iut. Dobui sia hoe: Dat est muin [b]<B>leot, dat for fiele ferguaden werd, un dat Bleot van dem nuiggen Bunne. Ik soegge jiu: Ik will nich wir fan düösem Wuine drinken, bet an dem Dage, wo ik den nuiggen Wuin in Gott suinem Ruike drinken were.

14, 26-31
Os soe dat Dankloed sungen hedden, gengen soe heriut an den Ialgebiarg. Unnerwiagens sia Jesus: Fannachte were jui olle an mui ire weren. Do stoet schriewen: Ik will den Hoeer slon un doe Schope süöt iutoenanner laupen. Wenn ik owwer upston sen, will ik jiu no Galiläa foriutgon. Petrus sia: Wenn soe auk olle an dui ire weret, ik owwer nich. Jesus antweorde: No oeher doe Han fannachte twoemol kraigget, wers diu mui droemol afsoeggen. Petrus weor uiwerg un sia: Wenn ik auk met dui stiarwen mott, will ik dui doch nich afsoeggen. Justsau sian auk doe annern Jünger.

14, 32-42
Soe kaimen an oenen Hoff, doe hoede Gethsemane. Jesus sia teo den Jüngern: Bluiwet huir sidden. Ik will wuidergon un bian. Hoe namm Petrus, Jakobus un Johannes met un feng an teo biewen un ängestlik teo weren. Hoe sia teo den Jüngern: Muine Soele est bedroöwet bet in den Daud. Bluiwet huir un waket! Dann geng hoe wat wuider, fell dal uppe Ern un bia, dat doe Stunne an em forbuigenge, wenn et mögglik wöre. Hoe sia: Muin Fadder, dui est olls mögglik; lott düösen Bieker an mui forbuigon, owwer nich wat ik will, blaut wat diu wullt. Hoe kamm wir truügge un faun soe innen Slope un sia teo Petrus: Simon, diu slöppes! Kanns diu nich oene Stunne waken? Waket un biat, dat jui nich in Fersoökung kuomet. Doe Goest est willig, owwer dat Floesk est swack. Do geng hoe wir weg un bia un sia doesülwen Woöre. Os hoe truüggekamm, faun hoe soe wir innen Slope. Doe Augen fell nen teo; soe können em nich antweorden. Do kamm hoe teom drüdden Mole un sia: Jui slopet un resset jiu! Niu est et geneog. Doe Stunne est kuomen. Soet, doe Minskensuone werd den Hännen fan Sünnern iutliewert weren. Stot up! Wui witt gon. Soet, doe mui ferrött, est ankuomen.

14, 43-52
Os hoe düt sia, kamm Judas, doe oene fan den Twialwen, un met em oen grauden Tropp Luüe; doe hedden Söwel un Knüppel inner Hand un woören fan den Haugenpruistern un Schriftgelerden un Ellsten schicket. Judas hadde domedde afmaket un seggt: Den ik küsse, doe est et. Den gruipet un bringet en weg! Os hoe niu kamm, geng hoe saugluiks up Jesus teo un gruüße en: Mester, Mester! un küsse en. Do loögen soe doe Hänne an en un naimen en faste. Fan den, doe dobui stönnen, taug doe oene suin Swert heriut, sleog no dem Knechte fan dem Haugenpruister un howwe em oen Aur af. Jesus sia teo den Luüen: Justsau os giegen oenen Roöwer sen jui met Söwel un Knüppel iutgon, ümme mui teo gruipen. Dagg for Dagg sen ik bui jiu innen Tempel wiesen un häwwe lert, un jui häwwet mui nich griepen. Düt schuüt owwer, dat doe Schrift erfüllt werd. Doe Jünger ferloeden en olle un flüchten. Do was blaut oen jungen Mann, doe em folge. Doe hadde män oen Linnenhiemd anne. Os soe den auk griepen, loet hoe dat Hiemd löss un loep naket weg.

14, 53-65
Soe bröchten Jesus no dem Haugenpruister. Dor kaimen olle Haugenpruister, Ellsten un Schriftgelerden tohaupe. Petrus folge fan wuidem bet up den Hoff fan dem Haugenpruister. Dor sedde hoe sik tüsken doe Denste un wiarme sik annen Fuüre. --- Doe Haugepruister un doe ganße Hauge Rot söchten Tuügnis giegen Jesus, dat soe en ferurdoelen können. Soe fuünen owwer niks. Do wören fiele, doe oen falsk Tuügnis giegen en iutsian, owwer wat soe sian, stimme nich. Do kaimen wecke for, doe klagen en falsk an un sian: Wui häwwet haurt, dat hoe seggt hät: Ik will den Tempel, doe met Hännen maket est, afbriaken, un in droe Dagen oenen annern bowwen, doe nich met Hännen maket est. Owwer iar Tuügnis stimme sau auk nau nich iaweroen. Do stonn doe Haugepruister up, tratt for un froge Jesus: Giffs diu do gar ninne Antweort up, wat düöse giegen dui forbringet? Jesus swaig stille un antweorde nich. Do froge en doe Haugepruister no oenmol: Bis diu Christus, dem Allerhaichsten suin Suone? Jesus antweorde: Dat sen ik. Jui süöt den Minskensuonen an der Rechten fan der Kraft sidden un met den Wolken annen Hiemel kuomen soen. Do rait doe Haugepruister suinen Rock up un sia: Wat süö wui no met Tuügen? Jui häwwet olle dat Lästern haurt. Wat moene jui niu? Soe ferdammen en olle un roepen: Hoe hät den Daud ferdoent. Niu fengen soe an, em int Gesicht teo spuiggen un doe Augen teoteodecken. Soe sloögen en met Fuüsten un sian spöttsk: Wuise us, dat diu oen Prophoet bis! Auk doe Denste sloögen en int Gesicht.

14, 66-72
Petrus satt biuden uppen Huawe. Do kamm oene fan dem Haugenpruister suinen Miageden. Os doe sog, dat Petrus sik wiarme, kaik soe en an un sia: Diu wörs auk bui dem Jesus iut Nazareth. Hoe strait dat af un sia: Ik woet nich un fersto nich, wat diu menns. Dann geng hoe iut dem Binnenhuawe in den Forhoff. Do kraigge oen Han. Os doe Maged en do wir sog, sia soe teo den, doe dobui stönnen: Düöse hairt do auk teo. Hoe strait dat wir af. No oener Wuile sian doe, doe do herümme stönnen, teo Petrus: Diu hairs do doch teo! Diu bis iut Galiläa; duine Sproke est justsau. Hoe feng niu an, sik teo ferwünsken un teo beswiaren: Ik kenne den Minsken nich, fan dem jui kuürt. Do kraigge doe Han teom twoeden Mole, un Petrus fell dat Weort in, wat Jesus em seggt hadde: No oeher os doe Han twoemol kraigget, wers diu mui droemol afsoeggen. Os hoe doran dachte, feng hoe bidderlik an teo gruinen.

15, 1-15
Den annern Muaren kamm doe ganße Hauge Rot, doe Haugenrpruister met den Ellsten un den Schriftgelerden, teo oenem Beslusse iawer Jesus; soe buünen en, bröchten en weg un iawergaiwen en dem Pilatus. Doe froge en: Bis diu den Jiuden iar Küönik? Hoe antweorde: Jeo, os diu seggs. Doe Haugenpruister bröchten fiele Anklagen giegen en for. Pilatus froge en wir: Häs diu do niks up teo soeggen? Bedenke doch, wat soe olls fan dui soegget! Jesus antweorde niks mer, saudat sik auk Pilatus doriawer wunnern moss. An dem Feste hadde Pilatus doe Gewuonhoet, dem Folke oenen Gefangenen lössteoloden, den soe häwwen wollen. Hoe hadde oenen, doe hoede Barabbas; doe was met annern gefangen nuamen, doe Unriue anstiftet un dobui wecke dautslagen hedden. Os niu dat Folk kamm en en batt, hoe solle dat wir sau deon os süss, froge Pilatus: Will jui, dat ik jiu den Jiuden iaren Küönik fruigiewen sall? Hoe wusse, dat doe Haugenpruister en blaut iut Groll iutliewert hedden. Owwer doe Haugenrpuister hissen dat Folk up, hoe soll nen loewer den Barabbas lössloden. Do froge Pilatus dat Folk no oenmol: Wat sall ik denn met dem Manne maken, fan dem jui soegget, hoe wöre den Jiuden iar Küönik? Soe schroeggen: Ant Kruüß met em! Pilatus froge: Wat hät hoe denn Laiges don? Soe schroeggen owwer ümmer no moer: Ant Kruüß met em! Pilatus was doran geliagen, dem Folke oenen Gefallen teo deon; dorümme gaff hoe Barabbas fruigg un befeol hoe, Jesus solle iutpuitsket un ant Kruüß hangen weren.

15, 16-21
Doe Saldoden bröchten Jesus in den Hoff for Pilatus suinem Hiuse un roepen doe ganße Mannskop tohaupe. Soe tüögen em oenen rauen Mantel an un flechten oenen Kranß iut Dairn un sedden em den up. Dann roepen soe: Hoel dui, Jiudenküönik! Soe sloögen en medden Roetstocke iawern Kopp, spuiggen em int Gesicht un böchten doe Knoee for em; os wenn soe en eren wollen. Os soe en sau ferspoddet hedden, naimen soe em den rauen Mantel wir af un gaiwen em doe oegen Klair wuir. Dann bröchten soe en weg, dat soe en ant Kruüß hengen. Do kamm nen oen Mann inne Moöde, Simon fan Kyrene, doe Fadder fan Alexander un Rufus, doe kamm fannen Acker; den twüngen soe, dat hoe Jesus dat Kruüß driagen holp.

15, 22-41
Sau gengen soe met em no dem Biarge Golgatha; dat hett Kopphüögel. Dor gaiwen soe em Wuin, wo Myrrhen inne wören. Hoe namm en owwer nich. Dann niageln soe en ant Kruüß un doelen sik suin Tuüg. Soe leosen dorümme, wat joeder häwwen soll. Dat was niegen Iur, os soe dat daien. Buawen an dem Kruüße stonn oene Inschrift doriawer, wat hoe don häwwen soll; doe liue: Den Jiuden iar Küönik. Met em hengen soe auk twoe Roöwer ant Kruüß, oenen an suiner rechten un oenen an suiner linken Suit. Do gengen wecke forbui, doe ferspodden en un schüdden medden Koppe un sian: Diu woss jo den Tempel afbriaken un in droe Dagen wir uprichten. Wo est dat domedde? Niu help dui moll sümst un kumm fannen Kruüße herunner! Auk doe Haugenpruister un doe Schriftgelerden ferspodden en un sian: Annern hät hoe holpen un sik sümst kann hoe niu nich helpen. Doe Christus, doe Küönik in Israel, doe stuige doch herunner fannen Kruüße, dat wui dat soen un laiwen küönt. Auk doe boeden, doe tiegen em hengen, schüllen up en. Ümme twialf Iur weor et in der ganßen Giegend duüster bet droe Iur. Ümme doe Stunne roep Jesus met heller Stimme: Muin Gott, muin Gott, worümme häs diu mui ferloden? Doe dobuistönnen un dat hairen, sian: Niu röppet hoe den Elias. Do loep oen Mann hen, hoel oenen Swamm in Ettik, stack en up oenen Stock un gaff em teo drinken. Dobui sia hoe: Niu will wui doch ens soen, of Elias kümmet un en herunnerhalt. Jesus roep no oenmol helle un dann starf hoe. In dem Augenblicke rait doe Forhang innen Tempel fan buawen bet unner in twoe Stücke. --- Os doe Hauptmann, doe bui dem Kruüße ston, en sau stiarwen sog, sia hoe: Warhaftig, düöse Mann est Gott suin Suone wiesen. Do wören auk Fruwwen, doe fan wuidem teokieken; do was Maria iut Magdala, Maria doe Mudder fan dem lütken Jakobus un fan Joses, un Salome; doe wören em folget un hedden em doent, os hoe no in Galiläa was, un no fiele annere Fruwwen, doe met em no Jerusalem gon wören.

15, 42-47
Den annern Dagg was Sabbat. Dorümme kamm no Owends oen Rotsher, Joseph iut Arimathia. Dat was oen forniemen Mann, doe auk up dat Hiemelruik toffte; doe woge dat un geng no Pilatus un batt en, hoe solle em Jesus suin Luik giewen. Pilatus wunnere sik, dat hoe oll stuorwen suin soll, un loet den Hauptmann kuomen un froge den, of hoe oll daude wöre. Os doe Hauptmann jeo seggt hadde, gaff hoe Joseph dat Luik. Doe koffte Linnen, namm Jesus fan dem Kruüße un wickle en in dat Linnen. Dann leog hoe en in oen Graff, dat in Stoen iuthowwen was, un weltere no oenen grauden Stoen buawen up den Ingang fan dem Grawe. Maria iut Magdala un Maria, doe Mudder fan Joses kieken teo, wo hoe henleggt weor.

16, 1-8
Os doe Sabbat forbui was, köffen Maria iut Magdala, Maria, dem Jakobus suine Mudder un Salome Kruüter, dat soe hengon können un en salwen. Den ersten Dagg in der Wieken kaimen soe Muarens freo; os doe Sunne upgeng, no dem Grawe. Unnerwiagens sian soe unner sik: Wer helpet us den Stoen fan dem Grawe weltern? Os soe henkieken, sögen soe, dat doe graude Stoen oll afweltert was. Soe gengen in dat Graff un sögen dor rechts oenen Mann sidden<;> doe hadde oen lang witt Klaid anne. Doriawer ferfären soe sik. Doe sia nen owwer: Ferfärt jiu nich! Jui soöket Jesus fan Nazareth, den soe kruüßiget häwwet. Doe est wir upston un est nich huir. Soet, dor est doe Stuie, wo soe en henleggt häwwet. Got hen un soegget suinen Jüngern un Petrus: Hoe goet jiu foriut no Galiläa. Dor were jui en soen, sau os hoe jiu dat seggt hät. Do gengen soe heriut un loepen weg fan dem Grawe. Soe biewen for Schrecken un sian ninnem Minsken wat, sau ängestlik wören soe.

16, 9-13
Os Jesus den ersten Dagg inner Wieken Muarens freo upston was, loet hoe sik toerst fan Maria iut Magdala soen, fan der hoe siewen baise Goester iutdriewen hadde. Doe geng hen un fertelle dat den annern, doe bui em wiesen wören, un doe niu treoren un grienen. Os doe hairen, dat hoe liewen soll un soe en soen hadde, wollen soe dat nich laiwen. Dann loet hoe sik in oener Gestalt bui twoeen fan den Jüngern soen, os soe no oenem Duarpe gengen. Doe boeden gengen auk hen un fertellen dat den annern, owwer doe löffen dat den boeden auk nich.

16, 14-20
Dann wuise hoe sik den Elwen sümst, os soe buim Diske saiden. Hoe hoel nen iaren Unglauwen un iar ferstocket Hadde for, dat soe den nich lofft hedden, doe en soen hedden, dat hoe fan dem Daue upston was. Dann sia hoe nen: Got hen in olle Welt un ferkünniget doe geoe Buaskop ollen, doe Gott schaffen hät. Doe dat löfft un tauft werd, doe sall sialig weren; doe dat owwer nich löfft, doe sal ferdammet weren. Doe dat laiwet, süöt Wunner deon: In muinem Namen weret soe baise Goester iutdruiwen; met nuiggen Tungen süöt soe kuüren; Slangen süöt soe met Hännen gruipen un wenn soe wat Giftiges drinket, sall nen dat nich schaden; Kranken weret soe doe Hänne uploeggen, dann süöt soe gesund weren. Os Jesus dat seggt hadde, weor hoe upnuamen innen Hiemel un sedde sik rechter Hand fan Gott. Soe gengen dann hen un priedigen ollerwiagen. Doe Her stonn nen bui un bewuise iar Weort duür Toeken, doe hoe dobui schoen loet.

Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart des Ravensberger Landes übersetzt von Heinrich Stolte
und herausgegeben von Olaf Bordasch
ist lizenziert unter einer Creative Commons Namensnennung 4.0 International Lizenz.