Die Briefe des Neuen Testamentes




in die

ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart

des

Ravensberger Landes

übersetzt



von


Heinrich Stolte

Auszug aus der korrigierten maschinenschriftlichen Fassung von Meta Koch

hrsg. von Olaf Bordasch

Inhalt

Doe Broef an doe Roömer ; Doe erste Broef an doe Korinther ; Doe twoede Broef an doe Korinther ; Doe Broef an doe Galater ; Doe Broef an doe Epheser ; Doe Broef an doe Philipper ; Doe Broef an doe Kolosser ; Doe erste Broef an doe Thessaloniker ; Doe twoede Broef an doe Thessaloniker ; Doe erste Broef an Timotheus ; Doe twoede Broef an Timotheus ; Doe Broef an Titus ; Doe Broef an Philemon ; Petrus suin erste Broef ; Petrus suin twoede Broef ; Johannes suin erste Broef ; Johannes suin twoede Broef ; Johannes suin drüdde Broef ; Doe Broef an doe Hebräer ; Jakobus suin Broef ; Judas suin Broef

Doe Broef an doe Roömer

1, 1-7
Düt schrifft Paulus, Jesus suin Knecht. Ik sen teom Apostel bereopen un sen doteo iutwält, dat ik Gott suine geoe Buaskop ferkünnigen sall. Doe est us oll forhiar in den hoeligen Schriften duür doe Prophoeden teoseggt weoren un tuüget fan suinem Suonen Jesus Christus. Doe stammet os Minske fan David af, est owwer Gott suin Suone duür den Goest, doe hoelig maket, un duür doe Macht, doe en fan den Dauen wir upwecket hät. Dorümme est Jesus Christus iuse Her. Duür en häwwe ik Gnade fiunen un sen ik in dat Apostelamt reopen. Ik sall olle Hoeden doteo bringen, dat soe an en laiwet un suinen Namen eret. Jui hairt auk teo den, doe fan Jesus Christus bereopen send. Düt schruiwe ik ollen in Reom, doe Gott loef häwwet un teo Hoeligen bereopen send. Gnade sui met jiu un Fruide fan Gott iusem Fadder un dem Heren Jesus Christus!

1, 8-17
Erst will ik Gott duür Jesus Christus for jiu olle danken, wuil fan jiuen Glauwen inner ganßen Welt fertellt werd. Ik doene Gott fan Hadden domedde, dat ik doe geoe Buaskop fan suinem Suonen priege; hoe est auk muin Tuüge, dat ik dobui ümmer an jiu denke un en bidde, hoe solle mui doch Geliagenhoet giewen, no jiu teo kuomen, wenn et suin Wille wöre. Ik häwwe graut Ferlangen, jiu teo besoöken un jiu goestlike Gawen teo bringen, dat jui no faster weren süöt. Ik will domedde soeggen, dat wui us oenanner Kraft un Traust duür iusen Glauwen bringen küönt. Jui süöt owwer wieden, dat ik mui dat faken fornuamen häwwe, no jiu teo kuomen un auk bui jiu wat teo schaffen os bui annern Fölkern; ik sen owwer ümmer dran ferhinnert weoren. Ik mott ollen doenen, den Gruichen un den annern Fölkern, den haugen un den gemoenen Luüen. Ik häwwe den geoen Willen, jiu in Reom auk doe geoe Buaskop teo priegen. Ik schiame mui nich, dat teo deon. Doe geoe Buaskop est oene Kraft fan Gott, doe olle sialig maket, doe daran laiwet, doe Jiuden toerst, owwer auk doe Gruichen. Doe geoe Buaskop wuiset us doe Gerechtigkoet, doe for Gott güllt; doe mott owwer duür den Glauwen gewunnen weren. Sau stoet dat inner Schrift: Doe for Gott gerecht suin well, mott dat oewige Liewen duür den Glauwen gewinnen.

1, 18-23
Dat Gott iawer olle Slechtigkoet un Ungerechtigkoet fan Minsken baise est, dat küön jui doran soen, dat hoe doe strafet, doe doe Worhoet unnerdrücket. Wat wui fan Gott wieden küönt, dat est ollen bekannt. Gott sümst hät us dat wuiset. Auk dat, wat fan em nich teo soen est, suine oewige Macht un suine hoelige Ort, dat küön wui in suinen Wiarken erkennen, suit hoe doe Welt maket hät. Dorümme küönt sik doe Minsken nich entschülligen, wenn soe Gott nich eret un danket, os em dat teokümmet; wenn soe up ferkerde Gedanken kuomen send un iar Hadde innen Duüstern söcht. Os soe moenen, soe wören kleok, do send soe Naren weoren, un häwwet sik fan dem herliken unferännerliken Gott Beller maket, doe den fergängliken Minsken, Tiren, Füögeln un Snaken gluiket.

1, 24-32
Dorümme hät Gott teoloden, dat soe sik in Sünnen un Lastern sümst schännet, wuil iar Hadde dono ferlanget. Fan dem warhaftigen Gott häwwet soe sik afwennt un dem doent, wat hoe schaffen hät; em blifft owwer doe Ere in olle Oewigkoet. Dorümme hät Gott soe in schändlike Dinge falen loden. Iare Friusluüe häwwet giegen iare Natiur Ümmegang unner sik; justsau häwwet doe Männsluüe den Ümmegang met iaren Fruwwen upgiewen un sik luiderlik giegen oenanner benuamen; Mannsluüe häwwet met Mannsluüen Schanne driewen, owwer auk doe Strafe dofor an iarem oegen Luiwe teo spuüren kriegen. Wuil nen do niks anne geliagen was, dat soe Gott richtig kennen leren, hät hoe soe gon loden. In iarem ferkerden Sinne deot soe niu, wat nich daug. Soe siddet full fan Ungerechtgkoet, Slechtigkoet, Guir un Baishoet, full fan Hass, Afgunst, Struit, List un Bedrogg. Soe maket oenanner slecht, ferachtet Gott, prolt hauförg, laiwet den Aulen nich un sinnt up Ferbriaken. Soe send unbestännig, unfernünftig, one Loefte un one Erbarmen. Soe wiedet, dat olle, doe sau wat deot, no Gott suinem Rechte den Daud ferdoent, owwer soe deot et doch un fröwwet sik no, wenn annere et auk deot.

2, 1-11
Wenn diu iawer annere urdoels, dann kanns diu dui nich sümst fruiggspriaken, dann richtes diu dui sümst auk; diu doös jo doesülwen Sünnen. Wui wiedet owwer, dat Gott doe strenge richtet, doe süöke Sünne deot. Menns diu, diu kaimes for Gott suinem Gerichte hiar, wenn diu doe richtes, doe sau wat deot, un wenn diu dat sümst auk doös? Kanns diu doe graude Geduld fan iusem Her Gott ferachten? un suüs diu nich in, dat hoe dorümme sau geot est, wuil hoe will, dat diu duinen Sinn ännern sass? Böggs un änners diu dui owwer nich, dann huüpes diu fiel Ferdroet un Ia<r>ger for den Dagg an, wenn Gott suin gerecht Gericht haulen werd. Dann werd hoe joeden no suinen Wiarken belaunen, met Herlikkoet doe, doe standhaft met geoen Wiarken no dem oewigen Liewen striewet, met Ungnade, doe, doe nich uppe Worhoet hairt, Unrecht deot un Struit häwwet. Naut un Angest werd iawer olle Soelen kuomen, doe Laiges deot; dat güllt fan Jiuden un Gruichen, Herlikkoet un Fruiden owwer for olle, doe Geoes deot; dat güllt auk fan Jiuden un Gruichen. For Gott send olle gluik.

2, 12-16
Olle, doe sünniget, weret ferluaren gon, wenn soe dat Gesett auk nich kennt. Doe owwer dat Gesett kennt un sünniget weret no dem Gesedde richtet weren. Doe dat Gesett blaut hairt, send auk nich for Gott gerecht; soe müöt auk no dem Gesedde deon, dann weret soe gerecht spruaken. Wenn doe Hoeden, doe dat Gesett nich kennt, doch fan Natiur deot, wat dat Gesett well, dann send soe sik sümst oen Gesett. Dat nen dat Gesett int Hadde schriewen est, bewuiset soe domedde, dat iar oegen Gewieden dofan tuüget, un dat iare Gedanken sik unnernanner anklaget un entschülliget. Dat werd sik an dem Dage fuinen, wenn Gott no iuser geoen Buaskop fan Jesus Christus dat richten werd, wat innen Minsken ferbuargen sitt.

2, 17-24
Diu bis stolt, dat diu oen Jiude bis, diu ferlöss dui up dat Gesett un prols, dat diu Gott häs; diu kenns suinen Willen un kanns no dem Gesedde pruüfen, wat geot un laige est; diu truwwes dui teo, dat diu doe Blinnen loen kanns un oen Lecht for doe bis, doe innen Duüstern got; dat diu doe Unmünnigen ertoen un doe Unferstännigen leren kanns, wuil diu iut dem Gesedde doe Insicht häs un doe Worhoet kenns. Diu bis den annern iar Mester, owwer sümst doös diu nich, wat diu lers; diu prieges: Stialt nich! un bis sümst oen Doef. Diu seggs: Wart jiu for Oebruchch! un doös et sümst nich; diu schüddes dui for Afgötter un nimms doch iar Tempelgeot. Diu prols dui met dem Gesedde un iargers Gott, wuil diu et nich hölls. Do stoet schriewen: Gott suin Name werd duür jiue Schuld fan den Hoeden ferlästert.

2, 25-29
Dat Besnuin est hoelsam, wenn diu dat Gesett hölls. Doös diu dat owwer nich, dann bis diu nich biader os oen Hoede, doe nich besnuin est. Wenn doe, doe nich besnuin est, dat Gesett höllt, sall dat nich justsau fiel goelen, os wenn hoe besnuin est? Dorümme sall doe Hoede, doe nich besnuin est un doch dat Gesett höllt, dui richten, wenn diu auk besnuin bis un doch dat Gesett nich hölls. Dat est ninn Jiude, doe dat blaut fan biuden est, un dat est ninn Besnuin, dat blaut annen Luiwe schuüt. Dat est doe rechte Jiude, doe dat auk inwennig est, un dat est dat rechte Besnuin, dat auk dat Hadde ännert. Dat schuüt owwer duür den Goest un nich duür den Beokstawen. Sonn Minske werd auk anerkannt, wenn auk nich fan Minsken, owwer doch fan Gott.

3, 1-8
Wat häwwet denn doe Jiuden foriut un wat est dat Besnuin wert? No fiel up olle Ort un Wuise; toerst wuil nen olls anfertruwwet est, wat Gott seggt hät. Dat wecke nich innen Glauwen getrüwwe wiesen send, dat doöt niks; kann iar Unglauwe Gott suinen Glauwen tonichte maken? Nai, et blifft dobui: Up Gott küöne wui us ferloden, owwer doe Minsken got met Lüögen ümme. Do stoet schriewen: Diu sass Recht met duinem Weore behaulen un beston, wenn soe met dui struiden witt. Wenn iuse Ungerechtigkoet Gott suine Gerechtigkoet bewuiset, wat süö wui dann soeggen? Est Gott nich auk ungerecht, wenn hoe iawer us baise est? Ik soegge dat os Minske. Nai, ganß un gar nich! Wo könne Gott süss doe Welt richten! Wenn Gott suine Worhoet un Ere duür muine Lüögen no herliker bewuiset werd, worümme sall ik dann no os Sünner iutschualen weren? Un worümmme deo ik dann nich sau, os wecke fan mui soegget: Lott us Laiges deon, dat Geoes heriutkümmet. Süöke Luüe ferdoent Gott suin Strafurdoel met Recht.

3, 9-20
Wat soegge wui denn niu? Häww wui Jiuden wat foriut? Nich in ollen Doelen. Ik häwwe jo Jiuden un Hoeden forhaulen, dat soe olle tohaupe Sünner send. Niu stoet auk inner Schrift: Do est ninn Minske, doe gerecht est, auk nich oen oenßig Minske. Do est ninn Minske, doe ferstännig est, un doe Gott söcht. Soe send olle affalen un olle ferduarwen. Do est ninn Minske, doe wat Geoes doöt; auk nich oen oenßig Minske. Iar Miul est uapen os oen Graff; iare Tungen kuürt fan Bedrogg; achter iaren Lippen sitt Slangengift. Iar Mund sitt full fan Floöken un Schoelen. Iare Foöde send licht, wenn Bleot floeden sall. Up iaren Wiagen est liuder Unhoel un Gefor. Den Wegg teom Fruiden kennt soe nich. Furcht for Gott häwwet soe nich for Augen. Wui wiedet owwer, dat dat Gesett olls, wat et seggt, toerst den seggt, doe unner dem Gesedde stoet; owwer auk olle annern müöt dofor swuigen; sau stoet doe ganße Welt schüllig for Gott. Ninn Minske kann dat Gesett haulen un for Gott gerecht weren; dorümme lere wui duür dat Gesett doe Sünne kennen.

3, 21-26
Niu hät us Gott duür dat Gesett un doe Prophoeden wieden loden, dat wui auk one dat Gesett for em beston un gerecht weren küönt. Dat est doe Gerechtigkoet, doe duür den Glauwen an Jesus Christus for olle güllt, doe an en laiwet. Do est gar ninn Unnerschoed; soe send olle Sünner un küönt niks upwuisen, dat Gott goelen loden kann. Wui weret iut Gnaden gerecht spruaken, wuil Jesus Christus us fruiggmaket hät. Den hät Gott for olle Welt hengiewen, dat doe duür suin Bleot Gnade häwwen süöt, doe an en laiwet. An dem woll hoe auk bewuisen, dat hoe gerecht est, wuil hoe niu Sünnen fergifft, doe hoe lange Tuit in Geduld driagen hät. Auk for düöse Tuit woll hoe suine Gerechtigkoet bewuisen; hoe sümst woll os gerecht goelen un den for gerecht goelen loden, doe Glauwen an Jesus Christus hät.

3, 27-31
Wo kanns diu niu no stolt up suin? up dat Gesett? up duine Wiarke? Dat goet nich, owwer woll up den Glauwen. Niu wiede wui, dat doe Minske blaut duür den Glauwen un nich duür dat Gesett un doe Wiarke gerecht weren kann. Est Gott blaut for doe Jiuden do? Est hoe nich auk for doe Hoeden do? Ganß wisse auk for doe Hoeden. Doe oene Gott sprecket doe Jiuden gerecht, wenn soe Glauwen häwwet, un justsau doe Hoeden, wenn soe Glauwen häwwet. Staide wui dat Gesett nich ümme, wenn wui us up den Glauwen ferlodet? Nai, wui häwwet dann erst doe rechte Stellung teo dem Gesedde.

4, 1-8
Wat soegge wui niu fan iusem Fadder Abraham? Wat hät hoe duür suine Wiarke fiunen? Wenn hoe doduür for Gott gerecht weoren wöre, dann könne hoe do stolt up suin. Dat goet owwer nich. Wat seggt doe Schrift? Abraham hadde Glauwen an Gott; dat weor em os Gerechtigkoet anriaket. Wenn oen Minske Wiarke upwuisen kann, dann kümmet em doe Gerechtigkoet os Laun un Ferdenst teo un nich os Gnade. Wenn hoe ninne Wiarke upwuisen kann, owwer Glauwen an den hät, doe doe Sünner gerecht sprecket, dem werd doe Glauwe os Gerechtigkoet anriaket. Auk David seggt, dat doe Minske den Gott gerecht sprecket, sialig werd, one dat suine Wiarke ansoen weret. Sialig send doe, den dat Unrecht fergiewen est un doe Sünnen teodecket send. Sialig est doe Mann, dem doe Her doe Sünne nich anriaket.

4, 9-12
Güllt düöse Sialigkoet blaut for doe, doe besnuin send, odder auk for doe, doe nich besnuin send? Wui soegget Abraham weor doe Glauwe os Gerechtigkoet anriaket. Wannoer est em doe anriaket, forhiar odder nohiar? Doch forhiar, oer os hoe besnuin was. Dat Besnuin was blaut dat Siegel for doe Gerechtigkoet duür den Glauwen, den hoe oll forhiar bewuiset hadde. Hoe soll doe Fadder fan den weren, doe one Besnuin Glauwen häwwet. Den sall doe Glauwe auk os Gerechtigkoet anriaket weren. Hoe sall doe Fadder fan ollen suin, doe besnuin send, fan süöken, doe annen Luiwe besnuin send, un fan süöken, doe blaut den Glauwen häwwet, den hoe oll forhiar hadde.

4, 13-17
Dat Ferspriaken, hoe un suine Kinner sollen doe ganße Welt iarwen, est em giewen, wuil hoe duür den Glauwen gerecht was, owwer nich, wuil hoe dat Gesett hoel. Wenn soe iarwen süöt, wuil soe dat Gesett hault, dann bedütt doe Glauwe niks mer un güllt auk dat Ferspriaken nich mer. Up dat Gesett folget Strafe; wo ninn Gesett est, doe werd auk niks iawertrian. Iarwen küönt blaut süöke, doe Glauwen häwwet, wuil dat Iarwe iut Gnade giewen werd un ollen Kinnern fan Abraham sieker est, nich blaut den, doe dat Gesett häwwet, auk den, doe suinen Glauwen häwwet. Dorümme est hoe Fadder fan us ollen. Doe Schrift seggt: Ik häwwe dui teom Fadder fan fielen Fölkern bestimmet. Dat est hoe for Gott, wuil hoe em lofft hät, dat hoe doe Dauen lebennig maket un dat röppet, wat nich est, os wenn et oll wöre.

4, 18-25
Hoe huape in fastem Glauwen, wo niks teo huapen was, dat hoe Fadder fan fielen Fölkern weren soll, wuil em teoseggt was: Diu sass sau fiele Kinner os Sterne häwwen. Hoe weor auk nich swack innen Glauwen, os hoe oll hunnert Jore ault was un sog, dat suin Körper afnamm un Sara nich mer Mudder weren konn. Hoe twuiwele nich in Unglauwen an Gott suinem Ferspriaken; hoe blaif stark innen Glauwen un gaff Gott doe Ere. Hoe wusse ganß sieker, dat Gott dat deon kann, wat hoe teoseggt. Dorümme est em doe Glauwe os Gerechtigkoet anriaket. Owwer nich blaut suinetwiagen stoet do schriewen, dat et em anriaket est, auk iusetwiagen; us sall dat auk anriaket weren, wenn wui an den laiwet, doe iusen Heren Jesus Christus upwecket hät. Doe est for iuse Sünnen in den Daud giewen un wir upwecket, dat wui for Gott os gerecht beston küönt.

5, 1-11
Sen wui duür den Glauwen gerecht spruaken, dann häww wui Fruiden met Gott duür iusen Heren Jesus Christus. Duür den küön wui innen Glauwen teo der Gnade kuomen, in der wui stot, un us iawer doe Herlikkoet fröwwen, doe us Gott giewen well. Wui küönt us auk fröwwen, dat wui Loeden häwwet; wui wiedet jo, dat Loeden gedüllig maket. Geduld maket owwer stark, un sen wui stark, dann küön wui huapen. Dat Huapen kann us nich bedroegen, wuil us Gott suine Loefte duür den Hoeligen Goest int Hadde giewen est. Os wui no in Sünnen krank wören, est Christus for us gottlausen Minsken stuorwen. For oenen Gerechten innen Daud gon, dat deo wui nich lichte, owwer for oenen, den wui loef häwwet, küön wui iuse Liewen giewen. Gott bewuiset us suine Loefte domedde, dat Christus for us stuorwen est, os wui no Sünner wören. Wui send duür suin Bleot gerecht spruaken un drüöwet sieker duür en up Rettung for Gott suinem Strafgerichte huapen. Gott hät us duür den Daud fan suinem Suonen wir annuamen, os wui no suine Fuinde wören, dorümme werd hoe dat duür dem suin Liewen erst recht deon, wenn wui suine Frünne send. Dat est owwer nau nich olls; wui drüöwet et auk ollerwiagen bekanntmaken, dat Gott us duür Jesus Christus wir annuamen hät.

5, 12-14
Dorümme est dat sau: Duür oenen Minsken est doe Sünne inne Welt kuomen un doe Daud duür doe Sünne. Doe Daud grippet olle Minsken, wuil soe olle Sünne don häwwet. Doe Sünne was oll lange for dem Gesedde inner Welt, soe weor owwer nich anriaket, wuil et ninn Gesett gaff. Doe Daud graip soe owwer fan Adam bet Moses olle, auk doe, doe ninn Gebott iawertrian können, os Adam don hadde. Doe est oen Beld fan dem Adam, doe kuomen soll.

5, 15-17
Met der Gnade est dat anners os met der Sünne. Doe Sünne fan dem oenen Minsken hät ollen den Daud brocht; doe Gnade, doe duür Jesus Christus giewen werd, hät olle Minsken ruik maket. Bui der Sünne hadde blaut doe oene Schuld, un dat Urdoel iawer den oenen hät iawer olle Strafe brocht. Bui der Gnade send dat fiele Sünnen, fan den soe fruiggsprecket. Sau os doe Daud duür doe Schuld fan dem oenen regoert, sau bringet doe Gnade, doe us gerecht maket, wir Liewen, fiel Liewen, auk duür den oenen, Jesus Christus.

5, 18-21
Sau os duür dem oenen suinen Ungehorsam fiele Sünner weoren send, sau send auk duür dem oenen suinen Gehorsam fiele Gerechte weoren, doe for Gott beston küönt. Sau os duür dem oenen suine Sünne Unhoel iawer olle kuomen est, sau est auk duür dem oenen suine Gerechtigkoet Fruispruchch for olle kuomen, dat soe oewig Liewen häwwen süöt. Dann est dat Gesett no kuomen un doe Sünnen häwwet domedde no teonuamen, wuil et iawertrian werd; wo owwer doe Sünne grödder weoren est, do est doe Gnade no fiel grödder weoren. Sau os doe Sünne innen Daue regoert, sau sall doe Gnade in Gerechtigkoet regoeren un us dat oewige Liewen giewen, duür Jesus Christus iusen Heren.

6, 1-11
Wat süö wui doteo soeggen? Drüöw wui wuider sünnigen, wuil doe Gnade dann grödder werd? Nai, wui send jo for doe Sünne daude; wo küön wui dorin denn wuider liewen? Wiede jui nich dat olle, doe up Jesus Christus taufet send, up suinen Daud taufet send? Duür doe Taufe sen wui met em stuorwen un begrawen, un sau os hoe duür dem Fadder suine Herlikkoet fan den Dauen upston est, sau süö wui auk oen nuigge Liewen anfangen. Sau os wui innen Daue em gluik send, sau süö wui auk upston os hoe. Wui wiedet, iuse aule Minske est met ant Kruüß hangen, dat hoe afstiarwen un nich mer der Sünne doenen sall. Doe daude est, iawer den hät doe Sünne ninne Macht mer. Sen wui met Christus stuorwen, dann fertruwwe wui auk dorup, dat wui met em liewen weret. Wui wiedet, dat Christus, doe fan den Dauen upwecket est, nich wir stiarwen kann un doe Daud ninne Macht mer iawer en hät. Suin Daud was oen Stiarwen for doe Sünne, oen for ollemol; suin Liewen est Liewen for Gott. Justsau süö wui auk for der Sünne daude suin, owwer for Gott liewen duür Jesus Christus iusen Heren.

6, 12-15
Lodet doe Sünne nich in jiuem fergängliken Körper regoeren, dat jui no suinen Lüsten deot. Iawergiewet jiue Gluider nich der Sünne innen Denst for dat Unrecht; iawergiewet jiu Gott sümst, wuil jui fannen Daue teom Liewen kuomen send, un iawergiewet jiue Gluider Gott innen Denst for doe Gerechtigkoet. Doe Sünne kann nich in jiu regoeren, wuil jui unner der Gnade un nich unner dem Gesedde stot. Niu bedenket! Süö wui Sünne deon, wuil wui unner der Gnade un nich unner dem Gesedde stot? Nai.

6, 16-23
Jui wiedet doch, wenn jui jiu os Knechte fermait, dann sen jui dem suin Knecht, dem jui doent, oenerloe, of der Sünne, doe den Daud bringet, odder Gott, doe gerecht maket. Gott sui Dank! Jui doent der Sünne nich mer os Knechte un folget fan Hadden der Lere, sau os soe jiu bekannt est. Jui send niu fruigg fanner Sünne un send Knechte for doe Gerechtigkoet weoren. Ik kuüre up den Minsken iare Ort un Wuise fan Knechten, süss fersto jui mui nich. Sau os jui forhiar jiue Gluider in den Denst for doe Ungerechtigkoet un Unroenigkoet stellt häwwet, sau stellt soe niu in den Denst for doe Gerechtigkoet un Hoeligkoet. Wecke Frucht hedde jui domols upteowuisen? Süöke Folgen, dat jui jiu niu schiamet; dat Enne dofan was doe Daud. Owwer niu, wo jui fruigg fan Sünnen un Gott suine Knechte send, niu häwwe jui Frucht, doe jiu hoelig maket un antleste dat oewige Liewen gifft. Doe Daud est doe Laun, den doe Sünne gifft; Gott suine Gawe est owwer dat oewige Liewen in Jesus Christus iusen Heren.

7, 1-6
Jui kennt dat Gesett un wiedet, dat et for den Minsken güllt, sau lange os hoe liewet. Oene Fruwwe, doe befruigget est, est up Liewenstuit an iaren Mann biunen. Wenn doe owwer sterft, dann est soe no dem Gesedde wir fruigg. Saulange os iar Mann liewet, brecket soe doe Oee, wenn soe oenen annern nimmet. No suinem Daue est soe fan dem Gesedde fruigg un brecket doe Oee nich mer, wenn soe wir fruigget. Niu sen jui duür Christus suinen Daud auk stuorwen un send fan dem Gesedde fruigg. Dofor süö jui oenem annern hairen, doe fan den Dauen doteo upwecket est, dat wui for Gott Frucht bringen küönt. Os wui no for Christus suiner Tuit in auler Wuise liewen, driewen us doe schändliken Lüste in iusen Gluidern doteo, Frucht for den Daud teo bringen. Wui send niu fruigg fan dem Gesedde un send daude for dat, wat us faste haulen hät; wui süöt niu up doe nuigge goestlike Wuise Gott doenen un nich mer up doe aule Wuise no dem Beokstawen.

7, 7-13
Wat süö wui niu soeggen? Es<t> dat Gesett Sünne? Nai, owwer ik hedde one dat Gesett nich kennen lert, wat Sünne est. Ik wüsse fandage nau nich, dat doe baise Lust Sünne est, wenn dat Gesett nich seggt hedde: Lott dui nich gelüsten! Do est doe Sünne giegen düt Gebott upston un hät ollerhand baise Lüste in mui wecket; one dat Gebott was doe Sünne daude. Ik liewe froör sau dohen one dat Gesett. Erst os dat Gebott an mui herankamm, liewe doe Sünne in mui up; do moss ik stiarwen. Ik faun, dat datsülwe Gebott, dat mui Liewen bringen soll, mui den Daud brochte. Doe Sünne stonn giegen dat Gebott up, bedraug mui un brochte mui duür dat Gebott den Daud. Dat Gesett est hoelig un dat Gebott est auk hoelig, gerecht un geot. Hät mui denn dat Geoe den Daud brocht? Nai, dat hät doe Sünne don; doe soll sik sau recht os Sünne iutwuisen; dorümme hät soe duür dat Geoe den Daud brocht un sik os Sünne iutroset.

7, 14-25
Wui wiedet, dat dat Gesett goestlik est, ik sen owwer minskelk un sen der Sünne os Knecht ferkofft. Ik begruipe sümst nich, wat ik deoe. Ik deoe nich, wat ik mui fornieme, un deoe dat, wat ik nich luin magg. Wenn ik owwer dat deoe, wat ik nich will, dann bewuise ik domedde, dat dat Gesett naidig un geot est. Ik sen dat nich mer, doe dat Laige doöt; dat est doe Sünne, doe in mui wuont. Ik woet, dat in mui, dat hett in muinem Floeske, niks Geoes wuont. Den Willen häww ik woll, owwer nich doe Kraft, dat Geoe teo deon. Ik deoe nich dat Geoe, dat ik will, nai, dat Laige, dat ik nich will. Deo ik owwer dat, wat ik nich will, dann sen ik dat nich, doe dat baise doöt; dat est doe Sünne, doe in mui wuont. Dorümme est dat sau: Wenn ik dat Geoe deon will, dann kümmet dat Laige tostanne. Ik häwwe fan Hadde Froöde an Gott suinem Gesedde. Ik foöle owwer oen anner Gesett in muinen Gluidern, dat met dem Gesedde in muinem Hadden innen Struide liggt un mui gefangen nimmet duür doe sünnige Ort, doe in muinen Gluidern sitt. Wat sen ik for oen ellenen Minsken! Wer kann mui redden fan düösem Luiwe, wo doe Daud inne sitt? Gott sui Dank! Hoe doöt dat duür Jesus Christus iusen Heren. Wenn ik mui sümst iawerloden sen, dann doene ik innen Hadden Gott suinem Gesedde, owwer innen Floeske der Sünne iarem Gesedde.

8, 1-8
Dat est klor, dat doe nich mer ferdammet weren küönt, doe Jesus Christus teohairt. Dem Goeste suin Gesett gifft us duür Jesus Christus Liewen un maket us fan der Sünne un dem Daue suinem Gesedde fruigg. Wat dem Gesedde nich mögglik was, wuil doe Lüste fan dem Floeske et uphoelen, dat hät Gott don. Hoe schicke us suinen Suonen. Doe iawerwann doe Sünne, wenn hoe auk os wui innen Floeske was, un offere sik sümst for doe Sünne. Niu kann doe Gerechtigkoet, doe dat Gesett ferlanget, fan us erfüllt weren, wenn wui no Gott suinem Goeste liewet un nich no dem Floeske suinen Lüsten. Doe sik fan dem Floeske druiwen lodet, deot wat dem Floeske gefällt; doe sik fan dem Goeste druiwen lodet, deot wat Gott well. Dat Floesk stuürt up den Daud teo, doe Goest owwer bringet Liewen un Fruiden. Dat Striewen fan dem Floeske est Fuindskop giegen Gott; dat Floesk well sik nich for Gott suinem Goeste baigen un kann et auk nich. Dorümme küönt doe Gott nich gefallen, doe no dem Floeske liewet.

8, 9-11
Wenn Gott suin Goest in jiu wuont, dann liewe jui auk no suinem Goeste un nich no jiuer sünnigen Natiur; doe Christus suinen Goest nich hät, doe hairt em auk nich an. Wenn owwer Christus in jiu wuont, dann mott jiue Körper auk wiagen der Sünne stiarwen, jiue Goest hät owwer Liewen wiagen der Gerechtigkoet. Wenn niu dem suin Goest in jiu wuont, doe Jesus fan den Dauen upwecket hät, dann werd doe jiuen Körper auk wir lebennig maken, wenn hoe auk stuorwen est, wuil suin Goest in jiu wuont.

8, 12-17
Loewe Broör, wui send do nich teo twungen, dat wui no dem Floeske liewen müöt. Wenn wui dat deot, dann müö wui stiarwen; wenn wui owwer duür den Goest doe laigen Lüste innen Körper unnerdrücket, dann were wui liewen. Olle, doe sik fan Gott suinem Goeste druiwen lodet, doe send Gott suine Kinner. Jui häwwet ninnen Goest kriegen, os Knechte en häwwet, doe sik ferschrecket. Jui häwwet oenen Goest kriegen, os Kinner en häwwet, doe do biat: Iuse Fadder. Düöse Goest betuüget met iusem Goeste, dat wui Gott suine Kinner send. Sen wui owwer Kinner, dann sen wui auk Iarwen, Gott suine Iarwen, un iarwet met Christus tohaupe; wui müöt owwer auk met em tohaupe luin, dann küön wui auk suine Herlikkoet metiarwen.

8, 18-25
Niu dücht mui, dat olle Loeden in düöser Tuit niks giegen doe Herlikkoet send, doe us teodacht est. Doe ganße Welt töfft met Ferlangen dorup, dat düöse Herlikkoet bui Gott suinen Kinnern anfänget. Doe Welt est one iaren Willen duür annere fergänglik weoren, owwer soe kann huapen, dat soe auk iut dem Ferdiarwen heriutkuomen werd, wenn Gott suine Kinner inner Herlikkoet fruiggmaket. Wui wiedet, dat doe ganße Welt met us litt un klaget un no annern Tuien ferlanget. Owwer doe nich allaine, wui justsau; wenn wui auk den Goest os doe erste Gawe iut der Herlikkoet oll häwwet, dann ferlange wui doch ümmer no dono, dat us Gott os Kinner annimmet un iuse Liewen fruiggmaket. Düt est dat Hoel, wo wui up huapet. Owwer dat Huapen, wat wui soet, est ninn Huapen. Wo küön wui up dat huapen, wat wui soet? Wenn wui owwer up dat huapet, wat wui nich soet, dann toöwe wui met Geduld dorup.

8, 26-30
Dobui helpet us doe Goest, wenn wui swack weret. Wui wiedet nich recht, wat wui bidden süöt. Wenn wui dann suüfset iawer dat, wat wui nich iutspriaken küönt, dann stoet us doe Goest bui. Gott, doe doe Hadden pruüfet, woet, wat dat Suüfsen soeggen well. Doe Goest trett for doe Hoeligen sau in, os et for Gott recht est. Wui wiedet, dat den, doe Gott loef häwwet, olls teom Geoen iutsloet, wuil soe teom Hoele bereopen send. Hoe hät soe in foriut kennt un hät soe auk in foriut doteo bestimmet, dat soe suinem Suonen änlik weren süöt; doe sall doe erste unner fielen Broörn suin. Doe hoe in foriut bestimmet hät, doe hät hoe auk bereopen; doe hoe bereopen hät, doe hät hoe auk gerecht spruaken; doe hoe gerecht spruaken hät, den hät hoe auk doe Herlikkoet giewen.

8, 31-39
Wat süö wui doriut niemen? Düt: Est Gott for us, wer kann dann giegen us suin? Hoe hät suinen Suonen nich schaunt un en for us innen Daud giewen; worümme sall hoe us met em nich olls schenken? Wer well doe ferklagen, doe Gott iutwält hät? Gott est huir un sprecket soe gerecht. Wer well us ferdammen? Christus est huir; doe est for us stuorwen, un wat no moer est, hoe est upston, sitt an Gott suiner rechten Suit un trett for us in. Wer kann us fan Christus suiner Loefte trennen? Naut, Angest, Ferfolgung, Hunger, Gefor, Swert? Sau stoet schriewen: Duinetwiagen were wui den ganßen Dagg iawer henslachtet; wui weret haulen os Schope, doe slachtet weren süöt. Owwer wui bestot in ollen Geforen; us helpet, doe us loef hät. Ik sen sieker, dat niks ninn Daud un ninn Liewen, ninn Engel un ninne Gewalt, ninn Ding, wat niu est un wat no suin werd, ninne Kraft fan unner un fan buawen, niks inner Welt us fan Gott suiner Loefte trennen kann, doe hoe wiagen iusen Heren Jesus Christus an us hät.

9, 1-5
Ik soegge doe Worhoet for Christus suinen Augen un loege nich. Muin Gewieden betuüget mui duür den Hoeligen Goest, dat ik grauden Kummer un fiel Loeden innen Hadden häwwe. Ik woll doch, dat ik fan Christus ferstott woöre, wenn muine Broör doduür reddet weren können, doe muine Ferwandten no dem Stamme send. Soe send Kinner Israel, soe häwwet dat Kinnerrecht, doe Herlikkoet, den Bund, dat Gesett, den Denst un dat Ferspriaken; soe häwwet Aulen, fan den Christus afstammet, doe Her iawer olls, dem suine Ere in Oewigkoet goet, dat est wisse.

9, 6-13
Ik will nich soeggen, dat Gott suin Weort nich mer güllt, wuil nich olle, doe fan Israel afstammet, rechte Kinner Israel send. Auk nich olle, doe fan Abraham afstammet, send suine rechten Kinner; et hett: no Isaak sall duin Geslecht hoeden. Dat bedütt, dat nich olle natürliken Kinner fan Abraham auk Gott suine Kinner send; blaut doe iut dem Glauwen an dat Ferspriaken weret teo Abraham suinem Geslecht riaket. Dat Ferspriaken liut: Ümme düöse Tuit will ik wuirkuomen un dann sall Sara oenen Suonen häwwen. Auk met Rebekka was dat justsau. Soe huape Süöne fan iusem Fadder Isaak. Owwer oer os doe Kinner gebuaren wören un oer os soe Geoes un Laiges don hedden, wäle Gott no suinem Entslusse iut. Nich no den Wiarken, blaut no suinem Willen sia hoe teo Rebekka: Doe Graude sall dem Lütken doenen. Doe Schrift seggt: Jakob häww ik loef, Esau magg ik nich luin.

9, 14-29
Wat süö wui doteo soeggen? Gott est doch nich ungerecht! Wisse nich. Hoe hät teo Moses seggt: Ik sen gnaidig, wem ik will, un erbarme mui, iawer wen ik will. Et liggt nich an iusem Wollen un Laupen , owwer an Gott suinem Erbarmen. Doe Schrift seggt teo Pharao: Just dorümme häww ik dui teom Küönik insedd´t, dat ik dui muine Macht wuise un muin Name upper ganßen Ern bekannt werd. Gott est gnaidig, wem hoe well, un ferstocket, wen hoe well. Diu kanns niu frogen: Wo kann Gott us denn no Schuld giewen? Wer kann denn giegen suinen Willen ankuomen? Jeo, owwer Minske, wer bis diu, dat diu dui met Gott iutoenanner sedden wullt? Oen Kunstwiark seggt doch nich teo dem Mester: Worümme häs diu mui sau maket? Hät doe Pöttker nich doe fruigge Wal? Kann hoe iut dem Laimen nich ollerhand Pödde maken, fuine for doe Kunst un annere for den Gebriuk? Gott kann suin Missfallen un suine Macht bewuisen; hoe hät owwer doe Minsken lange Tuit gedüllig gon loden, doe teom Ferdiarwen iutoren un em nich gefellen. Dat hät hoe don, wuil hoe suine ganße Herlikkoet an den bewuisen woll, iawer doe hoe sik erbarmet un doe hoe foriut for doe Herlikkoet iutwält hät. Os süöke Iutwälte hät hoe us auk bereopen, Jiuden un Hoeden. Dorümme seggt hoe duür den Prophoeden Hosea: Doe nich muin Folk send, den will ik soeggen: Jui send muin Folk; doe ik nich loef häwwe, den will ik soeggen: Ik häwwe jiu loef. Dat sall an der Stuie schoen, wo nen seggt est: Jui send nich muin Folk; do süöt soe Gott suine Kinner hoeden. Jesajas seggt: Wenn do auk sau fiele Kinner Israel send os Sand anner Soe, dann süöt doch män woenige dofan reddet weren. Gott well suin Weort haulen un olls sieker upper Ern dono inrichten. Jesajas seggt: Wenn doe Her us nich Kinner iawerloden hedde, dann wöre us dat just sau gon os Sodom un Gomorra.

9, 30-33
Wat soegge wui niu? Hoeden, doe nich no Gerechtigkoet striewet, häwwet soe kriegen; ik moene owwer doe Gerechtigkoet, doe iut dem Glauwen kümmet. Owwer Israel, dat no dem Gesedde no der Gerechtigkoet striewet, hät soe nich kriegen un kann sik nich up dat Gesett stüdden. Un worümme nich? Wuil soe sik up doe Wiarke un nich up den Glauwen ferloeden. Soe häwwet sik an den Stoen stott, iawer den doe Minsken falt. Sau stoet inner Schrift: Suü, ik stelle in Zion oenen Stoen up, an den süöt soe sik staiden, un oenen Felsen, iawer den süöt soe stolpern. Doe owwer dorup fertruwwet, doe sall nich toschannen weren.

10, 1-3
Broör, ik wünske fan Hadden un bia auk for Israel, dat soe sialig weret. Ik mott auk teogiewen, dat soe Uiwer for Gott häwwet; et failt nen owwer doe rechte Insicht. Soe kennt doe Gerechtigkoet nich, doe for Gott güllt; soe maket sik sümst oene Gerechtigkoet trechte un stellt sik nich unner doe Gerechtigkoet for Gott.

10, 4-15
Christus est dat Enne fan dem Gesedde. Doe Glauwen an den hät, dem gifft hoe Gerechtigkoet. Moses schrifft fan der Gerechtighoet, doe iut dem Gesedde kümmet: Doe olle düöse Gebodde höllt, doe sall dat Liewen häwwen. Doe Gerechtigkoet, doe iut dem Glauwen kümmet, seggt sau: Denke nich in duinem Hadden: Wer well in den Hiemel stuigen un sik Christus herafhalen? odder: Wer well in doe Hölle stuigen un sik Christus fan den Dauen halen? Wat seggt soe denn? Dat Weort est dui bekannt; diu häs et innen Munne un innen Hadden; et est dat Weort fan dem Glauwen, dat wui prieget. Wenn diu medden Munne bekenns, dat Jesus iuse Her est, un medden Hadden löffs, dat Gott en upwecket hät, dann wers diu reddet weren. Fan Hadden glauwen, dat bringet Gerechtigkoet; medden Munne bekennen, dat bringet Hoel. Doe Schrift seggt: Doe an den löfft, doe sall nich toschannen weren. Do est ninn Unnerschoed tüsken Jiuden un Hoeden; soe häwwet olle densülwen Heren. Doe est gnaidig giegen olle, doe en anreopet. Joeder, doe dem Heren suinen Namen anröppet, doe werd reddet weren. Wo küönt soe en anreopen, wenn soe nich an en laiwet; wo küönt soe an en laiwen, wenn soe niks fan em hairt; wo küönt soe fan em hairen, wenn soe ninne Lerer häwwet? Wo küönt doe priegen, wenn soe nich schicket weret? Do stoet schriewen: wo loeflik send den iare Foöde, doe doe geoe Buaskop bringet.

10, 16-21
Owwer nich olle häwwet der geoen Buaskop lofft. Jesajas seggt: Her, wer hät dat lofft, wat wui hairt? Sau kümmet doe Glauwe iut der Priege, doe Priege owwer iut Christus suinem Weore. Ik froge niu: Häwwet soe doe Priege owwer iut Christus suinem Weore. Ik froge niu: Häwwet soe doe Priege nich haurt? Wisse häwwet soe doe haurt; iawer doe ganße Ern est iare Stimme gon un iar Weort bet ant Enne fanner Welt. Ik froge wuider: Hät Israel doe Priege fillichte nich ferston? Wisse häwwet soe doe ferston. Moses est doe erste Tuüge un seggt: Ik will jiu uiwersüchtig up oen Folk maken, dat ninn Folk est; duür oen unferstännig Folk will ik jiu fertoörnen. Jesajas seggt oll ganß duüdelk: Ik häwwe mui fan den fuinen loden, doe mui nich socht häwwet, un häwwe mui den wuiset, doe nich no mui froget häwwet. Fan Israel owwer seggt hoe: Den ganßen Dagg häwwe ik doe Hänne no oenem Folke iutstrecket, dat nich laiwen well un Wuirwoöre gifft.

11, 1-6
Ik froge niu: Hät Gott suin Folk ferstott? Nai, ik sen jo auk oen Israeluiden, iut Abraham suinem Geslechte, iut dem Stamme Benjamin. Gott hät suin Folk nich ferstott, dat hoe fan Anfang an iutwält hät. Wiede jui nich, wat doe Schrift fan Elias seggt, os hoe sik giegen dat Folk an Gott hoel un bia: Her, soe häwwet duine Prophoeden dautmaket un duinen Altor ümmerieden. Ik sen allaine iawerbliewen, un niu trachtet soe mui no dem Liewen. Owwer wat kraig hoe do for oene Antweort fan Gott? Ik häwwe mui siewen diusend Mann iawerloden, doe häwwet iare Knoee nich for Baal bocht. Sau send auk fandage no wecke iawerbliewen, doe Gott gnaidig iuwält hät. Est dat owwer iut Gnade schoen, dann est dat nich oen Ferdenst iut Wiarken, süss wöre Gnade nich Gnade mer.

11, 7-12
Wo est dat niu? Wo Israel no striewe, dat hät et nich kriegen, blaut doe, doe iutwält send; doe annern send ferstocket. Sau stoet schriewen: Gott hät nen oenen Goest giewen, doe slöppet, Augen, doe nich soet, Auren, doe nich hairt, bet fandage henteo. David seggt: Iar Disk sall nen oene Slinge weren, wo soe sik sümst inne fastelaupet, wo soe sik iawer iargert un sümst medde strafet. Lott nen doe Augen duüster weren, dat soe nich soet, un hollt nen den Ruügg krumm! Ik froge niu: Häwwet soe sik dorümme staiden mosst, wuil soe falen sollen? Nai, owwer wuil soe dat Hoel nich annaimen, est et den Hoeden brocht, dat soe sümst met moer Uiwer dono soöken sollen. Wenn niu den Jiuden iar Failer doe Welt oll ruik maket, un iar Ferlust Ruikdum for doe Hoeden est, wecken Siagen werd dat giewen, wenn sik ens olle Jiuden bekeret?

11, 13-24
Niu schruiwe ik for doe, doe forhiar Hoeden wiesen send. For jiu sen ik jo oegentlik schicket; ik haule muin Amt owwer auk for doe Jiuden for naidig, doe doch muine Broör no dem Stamme send. Ik will fersoöken, soe uiwersüchtig teo maken un wecke dofan teo redden. Wenn et den Hoeden Hoel bringet, dat doe Jiuden ferstott send, wat bedütt et dann, wenn soe wir annuamen weret? Wat anners os dat Liewen for doe Dauen? Wenn doe Preowe fan dem Doege hoelig est, dann est doe ganße Doeg hoelig; wenn doe Woddel hoelig est, dann send auk doe Twoöger hoelig. Wenn niu wecke fan den Twoögern afbruaken send un diu os Ruis dofor insedd´t bis, sau dat diu fan der Woddel un dem fuinen Safte wat metkriggs, dann sass diu nich giegen doe annern Twoöger prunken, doe afbruaken send. Bedenke, diu dräggs nich doe Woddel, doe Woddel dräggt dui. Diu seggs fillichte: Doe Twoöger send owwer doch afbruaken, dat ik dofor anwassen sall. Ganß recht. Soe send owwer afbruaken, wuil soe ninnen Glauwen hedden, un diu bis an iare Stuie sedd´t, wuil diu Glauwen häs. Diu sass nich prunken, sui loewer besuarget ümme dui! Wenn Gott doe ersten Twoöger nich schaunt hät, dann werd hoe dui auk nich schaunen. Betrachte Gott suine Geothoet un suinen Ernst! Hoe est strenge giegen doe, doe affalen send, un geot teo dui, wenn diu getrüwwe bis; süss wers diu auk afhowwen weren, un doe, doe nich in dem Unglauwen bluiwet, weret wir os Ruiser ansedd´t weren. Gott hät doe Macht doteo, soe wir anteoniemen. Wenn diu iut dem willen Baume bruaken un giegen doe Natiur up den fuinen Baum ruisert bis, dann küönt doe, doe fan Natiur fan em afstammet, no fiel lichter wir anruisert weren.

11, 25-36
Ik will ninne ferkerde Moenung iawer Israel upkuomen loden, dat jui nich stolt up jiu sümst weret. Oen Doel fan Israel est ferstocket, owwer blaut sau lange, bet doe Hoeden olle bekeret send. Dann werd ganß Israel reddet weren. Inner Schrift stoet: Iut Israel sall doe Redder kuomen; doe sall olle Laighoet fan Jakob ferdruiwen. Ik will dann oenen Bund met ienen maken un olle Sünnen wegniemen. Wenn wui up doe geoe Buaskop soet, dann send soe Gott suine Fuinde, wat jiu togeoe kümmet; wenn wui an doe Wal denket, dann send soe no Gott suine Kinner, wuil den Aulen dat ferspruaken est. Wat Gott teoseggt hät, dat werd nich wir upseggt. Jui häwwet froör Gott nich lofft un häwwet niu Erbarmen kriegen, wat doe Jiuden nich anniemet. Niu witt doe Jiuden nich an Gott suin Erbarmen laiwen, dat jui häwwet, un doe Jiuden naichstens auk fuinen süöt. Gott hät olle in Unglauwen sinken loden un well sik iawer olle wir erbarmen. Wat est dat for oene graude Gnade, hauge Wuishoet un doepe Insicht fan Gott! Wui küönt suine Gerichte nich begruipen un suine Wiage nich ferston. Wer kennt suine Gedanken un wen hät hoe ümme Rot froget? Wer hät em wat giewen un wem mott hoe wat wuirgiewen? Olls kümmet fan em, bestoet duür en un ennt in em. Dorümme Ere for en in olle Oewigkoet.

12, 1-2
Lodet jiue Liewen oen hoelig Offer os Dank for Gott suin Erbarmen suin. Dat est oen Denst, doe Gott gefällt. Stellt jiu nich düöser Welt gluik! Striewet no oenem annern Sinne, os doe Welt hät. Dann küön jui auk pruüfen, wat Gott well, un wat geot, loef un fullkuomen est.

12, 3-8
In dem Amte, dat Gott mui iut Gnaden giewen hät, soegge ik joedem fan jiu, dat hoe nich haiger fan sik denken draff, os sik for en gehairt, un dat hoe Mode no dem Glauwen haulen sall, den Gott em teo kuomen lött. Sau os an iusem Körper fiele Gluider send, doe owwer nich olle gluike Arboet deot, sau sen wui auk in Christus oene Gemoenskop; unnernanner sen wui owwer nich gluik. Wui häwwet ollerloe Gawen, doe sik no der Gnade richtet, doe us giewen est. Doe us Gott suinen Willen soeggen kann, sall sik no dem Glauwen richten. Doe oen Amt inner Gemoene hät, sall annern doenen. Doe lert, sall auk no der Lere liewen. Doe annere trechtewuiset, sall dat sachte deon. Doe Gawen iutdellt, sall gerecht suin. Doe regoert, sall uiwerg suin. Doe annern helpet, sall et gern deon.

12, 9-21
Häwwet jiu uprichtig loef! Wart jiu for dem Laigen un hault an dem Geoen faste! Häwwet jiu fan Hadden loef os Broör! Giewet dem annern moer Ere os jiu sümst! Suid nich gluikgüllig inner Arboet! Suid lebennig innen Goeste! Schicket jiu inne Tuit! Fröwwet jiu up iuse Huapen, suid in Loeden gedüllig, hault annen Gebedde faste! Helpet der Gemoene inner Naut! Niemet doe Früömden gern up! Siaget, doe jiu ferfolget! Siaget un floöket nich! Fröwwet jiu, wenn et annern geot goet, un bediurt, wenn et annern laige goet. Ferdriaget jiu unnernanner! Häwwet nich hauge Dinge innen Sinne un hault et met den Geringen! Hault jiu nich sümst for kleok! Günnet oenanner nich Baises! Suid giegen olle erlik un geot! Wenn et mögglik est un up jiu ankümmet, dann hault met ollen Fruiden. Wuirt jiu nich sümst no jiuem Rechte! Dat iawerlodet Gott. Doe Schrift seggt: Mui kümmet dat teo, Recht teo schaffen; ik sen doe Richter, sau seggt doe Her. Wenn duin Fuind Hunger hät, dann giff em teo iaden; wenn hoe Dost hät, dann giff em teo drinken. Wenn diu dat doös, dann sammels diu gloönige Kualen up suinen Kopp. Lott dui nich fan dem Baisen unnerkruigen; iawerwinne dat Baise duür dat Geoe!

13, 1-6
Joederoene sall den Iawersten laiwen, den hoe unnerstellt est. Doe häwwet iare Macht fan Gott. Wo soe stot, do send soe fan Gott teoloden. Doe giegen doe Iawersten upstot, doe striewet giegen Gott suine Ordnung un weret met Recht dofor bestraft. Doe Geoes deot, briuket ninne Angest for doe Iawersten teo häwwen, blaut doe, doe Laiges deot. Dorümme deo, wat geot est; dann weret soe dui luawen. Soe stot for dui in Gott suinen Densten. Wenn diu Laiges doös, dann moss diu bange suin; soe driaget dat Swert nich ümmesüss; soe süöt in Gott suinem Denste doe strafen, doe Laiges deot. Dorümme müö wui den Iawersten laiwen nich iut Angest for der Strafe allaine, auk iut Grünnen for dem Gewieden. Dorümme süö wui auk Stuürn betalen, soe müöt us in Gott suinem Denste forston un bewaren.

13, 7-10
Dorümme giewet joedem, wat jui em schüllig send: Stuürn un Toll, dem soe teokuomet, Furcht un Ere, dem soe teostot. Bluiwet oenanner niks schüllig un häwwet jiu olle oenanner loef! Doe dat doöt, doe hät dat Gesett haulen. Olls, wat do seggt est: Diu sass nich oebriaken, diu sass nich dautslon, diu sass nich stialen, diu sass dui nich lüsten loden un wat et süss no for Gebodde gifft, dat werd met dem oenen Gebodde seggt: Diu sass duinen Naichsten sau loef häwwen os dui sümst. Doe Loefte doöt dem Naichsten niks tolaie. Doe Loefte hät, doe hät olle Gebodde haulen.

13, 11-14
Düt deot, wuil jui wiedet, dat et Tuit werd, fannen Slope upteoston. Iuse Hoel est oll naiger kuomen os domols os wui teom Glauwen kaimen. Doe Nacht est forbui un doe Dagg brecket an. Niu lodet us olls afloeggen, wat innen Duüstern schuüt, un anloeggen, wat dat Lecht ferdriagen kann. Lodet us erlik liewen, dat wui us bui Dage soen loden küönt, nich in Friaden un Siupen, nich in Unducht un Unnatiur, nich in Struit un Afgunst. Toet den Heren Jesus Christus an un giewet acht, dat jui modehen liewet.

14, 1-2
Niemet den up, doe no swack innen Glauwen est; struidet owwer nich met em iawer Gewiedenssake! Doe oene mennt, hoe könne olls iaden; doe anner est swack un [ä]<e>tt blaut Gemoöse. Doe olls ätt, sall den nich ferachten, doe nich olls [ä]<e>tt; un doe nich olls [ä]<e>tt, sall den nich richten, doe olls ett. Gott hät en os Kuind annuamen. Wer bis diu denn, dat diu dem annern suinen Knecht richten wullt? Of doe stoet odder fällt, dat hät hoe for suinem Heren teo ferantweorden. Hoe werd ston bluiwen; suin Her hät doe Macht, en teo haulen. Doe oene höllt den oenen Dagg wichtiger os doe anner, dem annern send soe olle gluik; joeder magg bui suiner Moenung bluiwen. Doe wat up doe Dage höllt, doe doöt dat dem Hern teo Eren. Doe olls ett, doöt dat met Dank for Gott. Doe nich olls ett, doöt dat auk met Dank for Gott un well Gott domedde eren. Nich oene liewet for sik sümst un nich oene sterft for sik sümst. Liewe wui, dann liewe wui for den Heren un stiarwe wui, dann stiarwe wui for den Heren; of wui liewet odder stiarwet, dorümme sen wui ümmer dem Heren suin Oegendum. Dorümme est Christus stuorwen un wir lebennig weoren, dat hoe iawer doe Dauen un doe Lebennigen Her suin sall. Owwer diu, wo kanns diu duinen Breor richten? Odder, wo kanns diu duinen Breor ferachten? Wui müöt doch olle for Gott suinem Richtersteole ston! Do stoet schriewen: Sau wor os ik liewe, seggt doe Her, for mui süöt soe sik olle baigen un joede Tunge sall mui eren. Dorümme werd joeder fan us sik for Gott ferantweorden müöden.

14, 13-18
Wui witt nich iawer oenanner Richter suin un witt us loewer forniemen, ninn Anstaut for doe Broör teo weren. Ik woet un sen duür den Heren Jesus dofan iawertuüget, dat niks an sik gemoen est. Doe owwer wat for unroeggen höllt, dat est for den unroeggen. Wenn duin Breor iawer duin Iaden bedroöwet werd, dann benimms diu dui nich os oen Breor, doe en loef hät. Hollt en nich duür duin Iaden fan Christus af, doe auk for en stuorwen est. Soet teo, dat iuse Glauwe nich ferachtet werd. Gott suin Ruik hät niks met Iaden un Drinken teo deon. Dat bestoet in Gerechtigkoet, Fruiden un Froöde, doe doe Hoelige Goest gifft. Doe dorin Christus doent, doe gefällt Gott un bestoet for den Minsken.

14, 19-23
Dorümme will wui teosoen, dat wui Fruiden behault un us oenanner stüddet un upmuntert. Ferdiarwet Gott suin Wiark nich ümme dat Iaden! Olls est roeggen; et werd owwer unroeggen, wenn wui us oen Gewieden doriut maket, et teo iaden; dann süö wui dat suin loden. Et est biader, dat wui ninn Floesk iadet un ninnen Wuin drinket odder süss no wat genoedet, wenn doe Breor sik oen Gewieden doriut maket. Wenn diu oene faste Moenung häs, dann behollt soe for dui. Gott kennt soe. Et est geot, wenn diu dui iut dem, wat diu for Recht hölls, ninn Gewieden teo maken briukes. Doe owwer buim Iaden twuiwelt, of hoe dobui recht doöt, doe est oll ferurdoelt; dann hannelt hoe nich no suinem Glauwen. Wat owwer nich iut dem Glauwen schuüt, dat est Sünne.

15, 1-7
Wui send den Swacken schüllig, dat wui iare Swackhoet driaget un nich blaut an us denket. Joeder fan us sall sau liewen, dat hoe suinem Naichsten Geoes deon un en innen Glauwen upmuntern kann. Christus hät sik sümst auk nich teo Gefallen liewet. Doe Schrift seggt doriawer: Doe Woöre, doe soe soegget, hät mui druapen. Olls, wat schriewen stoet, dat est doteo schriewen, dat wui wat doriut leren süöt; duür Geduld un Traust süö wui doriut huapen leren. Gott, doe Geduld un Traust gifft, helpe jiu, dat jui oenerloe Sinn unnernanner häwwet, sau dat jui olle tohaupe os iut oenem Munne Gott, den Fadder fan Jesus Christus, eren un luawen küönt. Niemet jiu oenanner up, sau os Jesus Christus jiu Gott teo Ere upnuamen hät.

15, 8-13
Christus est kuomen, wuil hoe den Jiuden doenen soll un bewuisen woll, dat Gott warhaftig est un dat Ferspriaken höllt, dat hoe den Aulen giewen hät. Doe Hoeden süöt Gott danken dat hoe iut Erbarmen kuomen est. Doe Schrift seggt: Dorümme will ik dui bui den Hoeden Ere giewen un will fan duinem Namen singen loden. Oene annere Stuie hett: Fröwwet jiu, jui Hoeden, met muinem Folke tohaupe! un no oene Stuie seggt: Olle Hoeden süöt em danken un olle Fölker en luawen. Jesajas seggt: Do sall oene Spruaden iut Jesse´s Woddel kuomen, doe sall iawer olle Hoeden regoeren; up den weret olle Fölker huapen. Gott, doe us huapen lött, giewe us Fruiden un Froöde iut dem Glauwen un lode us ruikelk huapen duür doe Macht fan dem Hoeligen Goeste!

15, 14-21
Ik sen iawertuüget, loewe Broör, dat jui one mui den besten Willen un doe rechten Kenntnisse häwwet, oenanner trechteteowuisen. Ik häwwe et owwer woget, jiu teo schruiwen; ik will jiu tohülpe kuomen, wuil ik doe Gnade fan Gott doteo häwwe. Ik sall Jesus Christus bui den Hoeden doenen un nen doe geoe Buaskop bringen, dat doe Hoeden oene Gawe weret, doe Gott gefällt, wuil soe duür den Hoeligen Goest hoelig weoren send. Ik bereope mui up Jesus Christus, dat ik Gott suiner Sake doenen sall. Ik will nich fan Densten kuüren, doe Christus nich duür mui iutrichtet. Hoe est dat, doe doe Hoeden duür mui teom Glauwen bringet, met Weort un Wiarken, duür Toeken un Wunner un duür doe Kraft fan Gott suinem Goeste. Sau häwwe ik fan Jerusalem an bet no Illyrien doe geoe Buaskop ollerwiagen ferkünniget. Dobui häww ik ümmer dorup soen, do nich teo priegen, wo Christus suin Name oll bekannt was; ik woll nich up den annern iarem Grunne bowwen. Doe Schrift seggt: Den niks fan em ferkünniget est, doe süöt en soen, un doe niks fan em haurt häwwet, doe süöt en kennen leren.

15, 22-29
Dat est doe Grund, worümme ik sau faken ferhinnert weoren sen, no jiu teo kuomen. In düösen Lännern häww ik nich mer fiel teo deon, häwwe owwer graut Ferlangen, no jiu teo kuomen. Wenn ik no Spanien roese, dann huape ik jiu teo besoöken un oene Tuitlang bui jiu teo bluiwen; dann süöt wecke fan jiu metgon. Erst roese ik owwer no Jerusalem; ik will dor der Gemoene doenen. Doe Broör in Mazedonien un Gruichenland häwwet fruiwillig Geld for doe Armen in Jerusalem giewen. Soe häwwet dat iut fruiggen Stücken don, soe send nen owwer auk wat schüllig. Doe Hoeden häwwet goestlike Gawen fan ienen kriegen un helpet nen niu met irdisken Gawen. Wenn ik domedde ferdig sen un doe Gawen sieker iawerbrocht häwwe, will ik iawer Reom no Spanien roesen. Ik woet, dat ik jiu dann den ganßen Siagen fan Christus suiner Buaskop metbringen were.

15, 30-33
Ümme iusen Heren Jesus Christus un ümme doe Loefte fan dem Hoeligen Goeste bidde ik jiu: Stot mui innen Gebedde teo Gott bui, dat ik for den wuirspennstigen Luüen in Jerusalem reddet were, un dat doe Gawen fan der Gemoene dor geot upnuamen weret. Dann will ik met Froöden no jiu kuomen, wenn Gott well, un mui bui jiu ferhalen. Gott, doe Fruiden gifft, sui met jiu ollen. Amen.

16, 1-2
Ik loegge jiu no iuse Süster Phöbe ant Hadde; doe doent der Gemoene in Kenchrea. Niemet soe no dem Heren suinen Sinne up, sau os sik dat for us gehairt, un stot iar in ollen Saken bui, wenn soe Hülpe briuket. Soe hät fielen holpen, mui sümst auk.

16, 3-16
Gruüßet Priska un Akwila, doe met mui for Jesus Christus arboedet. Soe häwwet sik anbuan, iaren oegen Kopp for mui teo giewen. Dofor sen ik un olle Gemoenen unner den Hoeden ienen dankbor. Gruüßet auk doe Denste in iarem Hiuse; gruüßet den loewen Epänetus, doe doe erste Christ in Asien wiesen est. Gruüßet Maria, doe sik fiel Moögge for us giewen hät. Gruüßet Andronikus un Junias, doe muine Landsluüe send un met mui gefangen siaden häwwet. Soe stot bui den Aposteln in graudem Ansoen un send oll for mui Christen wiesen. Gruüßet Amplias, den ik dem Heren loef häwwe. Gruüßet Urban, doe met mui for Christus arboedet, un muinen loewen Stachys. Gruüßet Apelles, doe sik sau getrüwwe haulen hät. Gruüßet doe Broör unner den Densten fan Aristobulus. Gruüßet muinen Landsmann Herodion. Gruüßet doe Christen unner den Densten fan Narzissus. Gruüßet Tryphäna un Tryphosa, doe sik in dem Heren suinem Denste sau fiel Moögge giewet. Gruüßet doe loewe Persis, doe sau getrüwwe for den Heren arboedet. Gruüßet Rufus, den doe Her iutwält hät, un suine Mudder, doe mui auk oene Mudder est. Gruüßet Asynkritus, Phlegon, Hermas, Patrobas un Hermes un doe Broör bui ienen. Gruüßet Philologus, Julias, Nereus un suin Süster, Oympas un olle Christen bui ienen. Gruüßet jiu oenanner met dem hoeligen Kusse. Olle Gemoenen lodet jiu gruüßen.

16, 17-20
Loewe Broör, ik bidde jiu, waret jiu for den, doe Unoenigkoet un Struit stiftet un fan der Lere afgot, doe jui kriegen häwwet. Got nen iut dem Wiage! Süöke Luüe doent iarem Biuke un nich iusem Heren Jesus Christus. Met gladden Woören bedroeget soe doe Luüe, doe ninn Arg häwwet un ninne Laighoet fermeot. Jiue Glauwe est ollerwiagen bekannt, dorümme häwwe ik Froöde an jiu; ik will owwer auk, dat jui wuise for dat Geoe un roeggen fan dem Baisen bluiwet. Gott, doe us Froöde gifft, doe sall den Sotan in korder Tuit unner jiuen Foöden twoeggtrian loden. Doe Gnade fan iusem Heren Jesus Christus sui met jiu.

16, 21-23
Timotheus, muin Gehülfe, un Luzius, Jason un Sosipater, muine Landsluüe, lodet jiu gruüßen. Tertius, doe düösen Broef schrifft, gruüßet in dem Heren. Gajus, bui dem ik wuone un wo doe ganße Gemoene tohaupe kümmet, lött jiu gruüßen. Auk Erastus, doe Rentmester, un doe Breor Quartus gruüßt jiu.

16, 24-26
In der Priege fan der geoen Buaskop un wat ik süss fan Jesus Christus fertellt häwwe, häww ik seggt, dat Gott niu oen Gehoemnis bekannt maket hät, dat lange Tuit ferswiegen weoren est. Dat est schoen duür doe Schriften fan den Prohoeden: Gott hät befualen, dat et ollen Fölkern bekannt weren sall, dat soe willig doran laiwen küönt. Gott, doe allaine wuise est, dem sui Ere duür Jesus Christus in olle Oewigkoet. Amen.

Doe erste Broef an doe Korinther

1, 1-3
Paulus, doe no Gott suinem Willen teo Jesus Christus suinem Apostel bereopen est, un doe Breor Sosthenes gruüßet Gott suine Gemoene in Korinth un olle, doe duür Jesus Christus hoelig weoren un teo der Gemoenskop met em bereopen send. Wui gruüßet auk olle, doe suinen Namen anreopet, doe bui jiu un huir bui us. Gnade wünske wui jiu un Fruiden fan Gott, iusem Fadder, un dem Heren Jesus Christus.

1, 4-9
Ik danke Gott olltuit jiuetwiagen for doe Gnade, doe hoe jiu in Jesus Christus giewen hät. Jui send in ollen Stücken, in Leren un Insicht, duür en ruik weoren. Doe geoe Buaskop fan Jesus Christus hät bui jiu fasten Grund fiunen. Et failt jiu an ninner Gnadengawe. Dorümme küön jui up Jesus Christus suin Wuirkuomen met Ferlangen toöwen. Hoe werd jiu auk bet ant Enne fastehaulen, dat jui an suinem Dage one Anklage sieker beston küönt. Gott est getrüwwe. Doe hät jiu in doe Gemoenskop met iusem Heren Jesus Christus bereopen.

1, 10-17
Loewe Broör, ik bidde jiu in Jesus Christus suinem Namen: Bluiwet inner Lere oenig un lodet ninnen Struit upkuomen! Hault in oenem Sinne un in oener Moenung anner Lere faste! Fan Chloe iaren Densten häww ik haurt, dat jui Struit unner jiu häwwet. Ik moene düt: Doe oene fan jiu seggt: Ik haule et met Paulus, doe anner: Ik met Apollo, doe drüdde: Ik met Kephas, doe foerde: Ik met Christus. Est Christus denn dellt? Est Paulus for jiu ant Kruüß slagen? Sen jui up Paulus suinen Namen taufet? Ik mott Gott danken, dat ik nich oenen fan jiu taufet häwwe os blaut Krispus un Gajus. Dorümme kann nich oene soeggen, ik hedde up muinen Name tauft. Doch hollt, ik häwwe auk dem Stephanus suine Denste tauft; süss woet ik owwer nich, dat ik no wen tauft häwwe. Christus hät mui nich schicket, dat ik taufen sall; ik sall doe geoe Buaskop priegen, owwer nich met haugen Woören, dat Christus suin Kruüß dobui fergieden werd.

1, 18-25
Dat Weort fannen Kruüße niemet doe nich ernst, doe ferluaren got; for us owwer, doe reddet weret, est et oene Kraft fan Gott. Do stoet schriewen: Den Wuisen iare Wuishoet will ik toschannen maken un den Kleoken iare Kleokhoet tonichte maken. Wo send doe Kleoken? Wo doe Schriftgelerden? Wo doe Weltwuisen? Hät Gott sik no der Kleokhoet fanner Welt richtet? Doe Welt hät in iarer Wuishoet Gott suine Wuishoet nich ferston; dorümme nimmet doe Welt doe Priege nich ernst, duür doe Gott olle redden well, doe doran laiwet. Doe Jiuden witt Wunnertoeken soen un doe Gruichen hauge Wuishoet hairen, wui owwer prieget fan Christus suinem Kruüße. Dat est den Jiuden towuir un den Gruichen to minne. Wui prieget ollen, of et Jiuden odder Hoeden send, dat in Christus Kraft un Wuishoet fan Gott est. Gott est bui suinen Wiarken wuiser os wui, wenn wui soe auk for dairlk hault, un stiarker os wui, wenn wui soe auk for swack hault.

1, 26-31
Kuiket jiu ens doe an, doe fan jiu bereopen send, loewe Broör, do send nich fiele tüsken, doe inner Welt os kleok, hauge un forniem goelt. Wat doe Welt for dairlk höllt, dat hät Gott iutwält, dat hoe doe Wuisen domedde beschiamet, un wat doe Welt for swack höllt, dat hät Gott iutwält, dat hoe doe Starken domedde beschiamet. Wat doe Welt nich ankicket un nich achtet un wat do niks bedütt, dat hät Gott iutwält un maket dat tonichte, wat wat suin sall. For Gott sall sik ninn Minske wat imbillen. Gott allaine häww jui dofor teo danken, dat jui met Jesus Christus in Gemoenskop liewet; doe est duür Gott iuse Wuishoet, Gerechtigkoet, Hoeligkoet un Rettung. Do stoet sau schriewen: Doe wat Hauges suin well, doe sall met Gott wat Hauges suin.

2, 1-5
Os ik no jiu kamm, loewe Broör, häww ik auk nich met haugen Woören un grauder Wuishoet Gott suine geoe Buaskop prieget. Ik woll jiu niks anners ferkünningen, os dat Jesus Christus, iuse Hoeland annen Kruüße stuorwen est. Ik litt bui jiu an Swäcke, Angest un Biewen. Wat ik sia, dat wören nich starke Woöre un wuise Gedanken, owwer et bewuise Goest un Kraft. Jiue Glauwe soll sik up Gott suine Macht un nich up den Minsken iare Wuishoet grünnen.

2, 6-16
Wat wui soegget, est auk Wuishoet bui den, doe goestlik wuider send, owwer nich Wuishoet fanner Welt un fan den Haugen inner Welt, doe doch fergot. Wat wui soegget, est Gott suine Wuishoet, doe for der Welt ferbuargen est. Düöse Wuishoet hät fan Oewigkoet hiar in foriut bestimmet, dat wui doe Herlikkoet häwwen süöt. Düöse Wuishoet häwwet auk doe Haugen inner Welt nich kennt. Wenn soe doe kennt hedden, dann hedden soe den Heren iut der Herlikkoet nich kruüßiget. Wui soegget dat, wat schriewen stoet. Wat ninn Auge soen, ninn Aur haurt un ninn Hadde ant hät, dat wat Gott for doe bestimmet hät, doe en loef häwwet, dat hät us Gott duür den Goest wuiset. Doe Goest söcht no ollen Dingen, auk no Gott suinen Grünnen. Wer woet one dem Minsken suinen Goest, wat in dem Minsken sitt? Sau kennt auk nich oene Gott os blaut doe Goest fan Gott. Wui häwwet owwer den Goest kriegen, doe fan Gott stammet, un nich der Welt iaren Goest. Dorümme küön wui wieden, wat Gott us giewen well. Dat ferkünnige wui met Woören, doe iut Gott suinem Goeste stammet un nich met Woören, doe us den Minsken iare Wuishoet gifft. Doe Minske, doe sik up suine Kleokhoet ferlött, nimmet goestlike Dinge nich an, doe fan Gott stammet. Dat send em dairlke Dinge; doe ferstoet hoe nich; doe müöt em goestlik iutleggt weren. Doe Gott suinen Goest hät, doe ferstoet olls, werd owwer sümst fan den annern nich ferston. Wer hät Gott suine Gedanken begriepen? wer kann em Rot giewen? Wui häwwet Christus suinen Sinn.

3, 1-4
Os ik no jiu henkamm, konn ik erst män os met Kinnern fan Jesus Christus met jiu kuüren un nich os met Luüen, doe fan goestliken Dingen oll wat ferstot. Mialke häww ik jiu teo drinken giewen; swore Kost könn jui nau nich ferdriagen, auk fandage nau nich. Jui send no wuit truügge, sau lange os no Uiwersucht un Struit bui jiu est. Jui send no unchristlik un liewet no os doe annern. Wenn doe oene seggt: Ik sen for Paulus, un doe annere: Ik sen for Apollo, sen jui dann nich justsau os doe annern?

3, 5-15
Wat est Paulus? Wat est Apollo? Denste send soe, duür doe jui teo dem Glauwen kuomen send, un joeder doent dem Heren sau, os hoe em dat giewen hät. Ik häwwe plantet, Apollo hät beguaden un Gott hät wassen loden. Doe Ere kümmet dem teo, doe wassen lött, owwer nich dem, doe plantet un doe begütt. Doe plantet un doe begütt, send oenanner gluik un joeder kriggt den Laun no suiner Arboet. Wui send Gott suine Denste; jui send suin Ackerland un suin Bauwiark. Ik häwwe os oen forsichtigen Mester doe Grünne leggt no der Gnade, doe mui giewen est. Oen anner bowwet dorup wuider, owwer joeder mott soen, wo hoe dat anfänget. Oenen annern Grund gifft et nich os den, doe leggt est. Dat est Jesus Christus. Of hoe up düösem Grunne Gold, Sülwer un Eddelstoen odder Holt, Haigg un Strau bowwet, dat werd sik fuinen; doe Gerichtsdagg werd dat klor maken. Dann werd duür dat Fuür joedem bewuiset, wat suine Arboet wert est, wenn soe innen Fuür iuthöllt. Blifft suin Wiark beston, dat hoe bowwet hät, dann sall hoe suinen Laun häwwen. Wenn suin Wiark upbrennt, dann sall hoe den Schaden luin. Hoe sümst kann no reddet weren, owwer sau os iut oenem Fuür.

3, 16-23
Wiede jui nich, dat jui Gott suin Tempel send un Gott suin Goest in jiu wuont? Doe Gott suinen Tempel ferderft, den werd Gott auk ferdiarwen. Gott suin Tempel est hoelig un jui send dat auk. Wui süöt us nich sümst wat formaken. Doe mennt, hoe wöre in weltliken Dingen kleok, doe mott erst oen Nar drin weren, dann werd hoe wuise weren. Der Welt iare Wuishoet bestoet nich for Gott. Do stoet schriewen: Doe Wuisen fänget hoe in iarer Kleokhoet un an oener annern Stuie: Doe Her kennt den Wuisen iare Gedanken, dat soe dairlk send. Dorümme sall sik nich oene up Minsken wat inbillen, wenn et auk suine Lerer send. Magg dat Paulus, Apollo odder Kephas suin, doe Welt, dat Liewen odder doe Daud, wat niu est odder wat no kuomen werd, olls est for jiu. Jui hairt owwer Christus an un Christus hairt Gott an.

4, 1-5
Joederoene sall us os Christus suine Denste un os Ferwalter fan Gott suinen Gehoemnissen ansoen. Fan den Ferwaltern werd owwer ferlanget, dat soe getrüwwe send. Wenn niu fan jiu odder fan annern iawer mui urdoelt werd, dann froge ik do woenig no; ik soegge auk niks iawer mui sümst. Ik woet, dat ik nich ungetrüwwe wiesen sen, owwer dorümme sen ik nau nich fruiggspruaken. Doe mui richten sall, dat est doe Her sümst. Dorümme toöwet met jiuem Urdoel, bet doe Her kümmet. Doe werd dann ant Lecht bringen, wat innen Duüstern ferbuargen est, un us wuisen, wat innen Hadden sitt; dann werd joeder fan Gott suin Loff kruigen.

4, 6-13
Loewe Broör, ik häwwe düt fan mui sümst un fan Apollo blaut jiuetwiagen seggt, dat jui nich moer fan oenem fan us haulen süöt, os schriewen stoet, un dat jui jiu nich oenem fan us toloewe giegen oenanner wat dünken süöt. Wer hät dui fortuagen? Wat häs diu os oegen, dat diu nich kriegen häs? Wenn et dui giewen est, wat prols diu dann domedde, os wenn et dui nich giewen wöre? Jui send oll satt; jui send oll ruik; jui regoert one us os Heren. Ik woll, et wöre würkelk sau. Dann könne wui met jiu tohaupe regoeren. Mui dücht baule, Gott hät us Apostel os doe ollerlesten inne Ruige stellt, just os wenn wui teom Daue ferurdoelt wören; wui send der ganßen Welt, den Engeln un den Minsken teom Bekuiken iutstellt. Wui send wiagen Christus teo Naren weoren un jui send doe Kleoken; wui send swack un jui stark; jui stot in Eren un wui in Schanne. Bet fandage lui wui Hunger un Dost, müö wui naket gon, us slon loden un fan oener Stuie no der annern flüchten, un us dobui met iuser Arboet erniaren. Wui send dat Kuirsel inner Welt un joedem suin Iutorsel; sau hät us dat bet niu gon.

4, 14-21
Ik schruiwe dat nich, dat jui jiu schiamen süöt; ik will jiu blaut os muine loewen Kinner trechtewuisen. Wenn jui auk toeggendiusend Lermester hedden, doe Glauwen an Christus in jiu wecken wollen, dann hedde jui doch nich fiele, doe an jiu os Fadder daien. Ik sen owwer jiue Fadder weoren, os ik jiu doe geoe Buaskop fan Jesus Christus brochte. Dorümme bidde ik jiu: Folget muiner Lere! Dorümme häww ik jiu auk Timotheus schicket, doe muin loewe un getrüwwe Kuind in dem Heren est. Doe sall jiu muine Wiage wuisen, doe ik in Jesus Christus suinem Denste ollerwiagen in den Gemoenen lere. Do send wecke bui jiu, doe moent, ik kaime nich wir no jiu, dorümme stellt soe sik hauge hen. Ik were owwer baule kuomen, wenn Gott well. Dann will ik iare Kraft soen un nich iare Woöre hairen. Gott suin Ruik bestoet nich in Woören, owwer in Kraft. Wat wi jui niu? Sall ik medder Reon kuomen odder met Loefte un sachtem Goeste?

5, 1-5
Do werd laige Dinge fan jiu fertellt, manßen laiger os fan den Hoeden. Doe oene fan jiu sall met suiner Steffmudder tohaupeliewen. Wo küön jui dann no hauge fan jiu denken? Doriawer solle jui doch treoren un den heriutsmuiden, doe sau wat doöt. Ik sen no huir, owwer innen Goeste oll bui jiu, un häwwe iawer den, doe sik sau swor fergon hät, huir dat Urdoel spruaken, os wenn ik bui jiu wöre. In Jesus Christus suinem Namen wi wui, jui un ik innen Goeste met jiu, met der Kraft fan Jesus Christus en dem Sotan iawergiewen, dat suin sünnig Floesk fergoet un suine Soele an dem Heren suinen Gerichtsdage reddet werd.

5, 6-8
Jiue Ansoen est nich fuin. Wiede jui nich, dat son bieden Siurdoeg den ganßen Doeg suürt? Schafft den aulen Siurdoeg af, dat jui os frisken Doeg weret; jui Christen send jo nuiggen Doeg. Jesus Christus est os iuse Austerlamm for us offert. Dorümme wi wui Austern nich met dem aulen Siurdoege fuiren; auk nich met dem Siurdoege, dat wui laige send, owwer met dem soöden Doege, dat wui roeggen un uprichtig send.

5, 9-13
Ik häwwe jiu in dem Broewe schriewen, jui sollen niks met Oebriakern teo deon häwwen. Ik moene nich olle laigen Luüe, doe heort, bedroeget, stialt un Göttsen anbiat; dann mösse jui jo iut der Welt heriutlaupen. Ik häwwe in dem Broewe süöke mennt, doe jiue Broör suin witt, owwer doch Oebriaker, Guitshälse, Afgöttske, Lüögner, Drinker un Roöwer send; met den süö jui nich tohaupe iaden. Wat got mi doe Luüe an, doe nich teo der Gemoene hairt? Doe richte jui auk nich. Doe werd Gott richten. Ik will blaut, dat jui unner jiu ninnen Baisewicht dullet.

6, 1-8
Wenn doe oene fan jiu Struit met oenem annern hät, wo kann hoe dann doe Sake for doe Hoeden bringen? Worümme söcht hoe suin Recht nich bui Christen? Wiede jui nich, dat doe Christen naichstens doe Welt richten süöt? Wenn niu doe Welt fan jiu richtet weren sall, sen jui denn nich geot geneog doteo, dat jui Kloenigkoeten unner jiu slichtet?`Wiede jui nich, dat wui iawer doe Engel richten süöt? Dann müö wui dat doch auk iawer Minsken küönen. Wenn jui owwer iawer Muin un Duin Struit häwwet, dann go jui no Richtern, doe inner Gemoene niks goelt. Dat soegge ik, dat jui jiu wat schiamen süöt. Häwwe jui denn nich ens oenen geschaiten Mann, doe Struit tüsken Broörn slichten kann? Nai, bui jiu ferklaget oen Breor den annern for Gericht un goet dann for den Hoeden iar Gericht. Et est oll an sik oen grauden Failer, dat jui Struit häwwet. Worümme lode jui jiu nich loewer Unrecht deon un wat wegniemen? Nai, jui deot sümst Unrecht un niemet sümst annern wat weg, wenn et auk Broör send.

6, 9-11
Wiede jui nich, dat doe Gott suin Ruik nich iarwen küönt, doe Unrecht deot? Lodet jiu niks wuismaken! Doe Afgöttsken, doe Oebriaker, doe Swelger, doe Luiderliken, doe Doewe, doe Guitshälse, doe Suüper, doe Spödder, doe Roöwer weret Gott suin Ruik nich iarwen. Wecke fan jiu send froör auk sau wiesen, owwer jui send niu roeggen wuosken, hoelig weoren un gerecht spruaken in Jesus Christus suinen Namen un duür Gott suinen Goest.

6, 12-20
Ik draff olls deon, owwer et sall mui nich schaden; ik häwwe teo olls Ferlaif, owwer et sall mui nich unnerkruigen. Doe Spuise est for den Magen un doe Magen for doe Spuise bestimmet, owwer Gott werd naichstens Magen un Spuise fergon loden. Dat Luif hairt Gott dem Heren un est nich for doe Unducht bestimmet. Gott hät den Heren upwecket un well us auk duür suine Kraft upwecken. Wiede jui nich, dat jiue Luiwer Christus suine Gluider send? Sall ik niu Christus suine Gluider niemen un soe teo Gluidern fan Oebriakern maken? Nai. Jui wiedet doch, doe oener Fruwwen anhänget, doe est oen Luif met iar. Et hett jo: Doe boeden weret oen Luif weren. Doe owwer dem Heren anhänget, est oen Goest met em. Wart jiu for Unkuüskhoet! Doe annern Sünnen, doe oen Minske doöt, send biuden fan suinem Luiwe. Doe unkuüsk est, sünniget an suinem oegen Luiwe. Wiede jui nich, dat jiue Luif oen Tempel fan dem Hoeligen Goeste est, doe in jiu wuont, un dat jui dat Luif fan Gott kriegen häwwet, un et nich jiue Oegendum est? Jui send duür ankofft. Dorümme giewet Gott doe Ere met jiuem Luiwe un Liewen!

7, 1-7
Niu will ik jiu antweorden up dat, wat jui mui schriewen häwwet. Oen Mann doöt geot, wenn hoe ninne Fruwwe nimmet. Wuil dann owwer lichte Unkuüskhoet driewen werd, est dat biader, wenn joeder Mann suine oegen Fruwwen un joede Fruwwe iaren oegen Mann hät. Doe Mann sall den Ümmegang met suiner Fruwwen haulen un doe Fruwwe auk den Ümmegang met iarem Manne. Doe Fruwwe hät nich allaine iawer iar Luif wat teo soeggen; doe Mann hät auk suin Recht doran. Auk doe Mann hät nich allaine iawer suin Luif wat teo soeggen; doe Fruwwe hät auk iar Recht doran. Hault jiu nich fan oenanner truügge os blaut oene Tuitlang fruiwillig, dat jui jiu nich buim Bian hinnert. Dann kuomet wir tohaupe, dat jiu doe Sotan nich bedrüggt un jui unkuüsk weret. Düt soegge ik, wuil ik jiu doe Oee fruigiewen, owwer nich befialen will. Ik woll, olle Luüe wören dorin sau os ik. Owwer joeder hät suine oegen Gawen fan Gott kriegen, doe oene sau, doe annere sau.

7, 8-11
Ollen, doe nich befruigget send, un den Witwen soegge ik: Et est geot for jiu, wenn jui sau bluiwet, os jui send. Wenn soe sik owwer nich haulen küönt, dann süöt soe fruiggen. Et est no biader, soe fruigget, os dat soe luiderlik weret. Den Oeeluüen befellt doe Her, nich ik, dat doe Fruwwe den Mann nich ferloden sall. Wenn soe et owwer doch doöt, dann sall soe fruiggbluiwen un sik wir met em ferdriagen; doe Mann sall sik fan der Fruwwen nich schoen loden.

7, 12-16
Den annern Oeeluüen soegge ik, nich doe Her: Wenn oen Breor oene Hoedenfruwwen hät, un soe bui em bluiwen well, dann sall hoe soe nich ferstaiden. Wenn oene Christenfruwwe oenen Hoeden os Mann hät un hoe bui iar bluiwen well, dann sall soe en nich ferloden. Doe Mann werd duür suine gloöwige Fruwwen hoelig un doe Fruwwe duür iaren gloöwigen Mann; süss wören jo jiue Kinner unroeggen; doe send owwer hoelig. Wenn doe ungloöwige Doel sik trennen well, dann lodet en dat deon. Doe Breor un dat Süster send dann nich biunen. Gott hät jiu bereopen, dat jui in Fruiden liewen süöt. Wo kann doe Fruwwe wieden, of iar Mann reddet werd, un wo kann doe Mann wieden, of suine Fruwwe reddet werd?

7, 17-24
Joeder sall den Stand behaulen, den Gott em teodacht hät, un sau liewen, os Gott en bereopen hät. Den Rot giewe ik ollen Gemoenen. Est hoe Jiude un os besnuin bereopen, dann sall hoe dat nich ferstiaken, est hoe Hoede un os nich besnuin bereopen, dann sall hoe sik nich besnuin loden. Of wui besnuin send odder nich, dat bedütt niks. Gott suine Gebodde haulen goet iawer olls. Joederoene bluiwe in dem Stanne, in dem hoe bereopen est. Bis diu os Knecht bereopen, dann sass diu nich bedroöwet suin. Wenn diu owwer fruigg weren kanns, dann fröwwe dui doriawer. Den doe Her os Knecht bereopen hät, doe est for dem Heren fruigg, un den hoe os fruiggen Minsken bereopen hät, doe est dem Heren suin Knecht. Jui send duür ankofft; dorümme süö jui nich den Minsken iare Knechte suin. Joeder sall in dem Stanne bluiwen, in dem Gott en bereopen hät.

7, 25-28
Iawer doe jungen Luüdens häww ik ninn Gebott fan Gott; ik soegge owwer muine Moenung os oen Mann, doe bui Gott Erbarmen fiunen hät, dat hoe getrüwwe est. Ik moene, dat doe Jungfernstand in düösen laigen Tuien oene geoe Sake est un et for joeden geot est, sau teo bluiwen, os hoe est. Bis diu an oene Fruwwen biunen, dann soöke nich, fan iar lössteokuomen, un bis diu lösse, dann soöke ninne Fruwwe. Wenn diu huirodes, doös diu ninne Sünne; wenn oene Jungfer huirodet, doöt soe auk ninne Sünne. Soe werd owwer Naut duürmaken müöden un dofor woll ik soe gern bewaren.

7, 29-38
Dat will ik jiu soegen, loewe Broör, wui häwwet blaut no oene korde Tuit, bet doe Her kümmet. For düöse Tuit sollen sik olle sau haulen, os hedden soe ninne Fruwwen, un olle doe gruint, sau os grienen soe nich, un olle doe sik fröwwet, sau os fröwwen soe sik nich, un olle doe wat kaupet, sau os besaiden soe niks, un doe met der Welt ferkert, sau os hedden soe do niks fan. Der Welt iar Ort mott fergon. Ik woll, dat jui ninne Suargen hedden. Doe nich ferhuirodet send, suarget for dem Heren suine Sake un denket doran, wo soe em gefallen küönt. Doe ferhuirodet send, suarget for doe Dinge inner Welt un soet teo, wo soe iarer Fruwwen gefallen küönt. Justsau est doe Unnerschoed tüsken oener Fruwwen un oener Jungfer. Doe Jungfer kümmert sik ümme den Heren suinen Denst. Soe well an Luif un Soele hoelig suin. Doe Fruwwe kümmert sik ümme weltike Dinge. Soe well iarem Manne gefallen. Düt soegge ik teo jiuem oegen Besten. Ik will jiu ninnen Twang uploeggen; ik will blaut, dat et anstännig bui jiu teogoet un jui dem Heren one Hinner doenen küönt. Wenn jui moent, et wöre Unrecht, doe iutwuoßen Döchter fannen Huiroden truüggeteohaulen, un wenn dat nich goet, dann süö jui deon, wat jui witt. Sünne est dat nich. Dann lodet soe fruiggen. Wenn jui den fasten Willen häwwet un et one Twang goet, dat jui doe Döchter bui jiu behault, dann deo jui recht domedde. Doe suine Döchter fruiggen lött, doe hannelt geot, un doe soe nich fruiggen lött, doe hannelt no biader.

7, 39-40
Oene Fruwwe est sau lange biunen, os iar Mann liewet. Sterft doe, dann est soe fruigg un kann wir huiroden, wenn soe well. Et sall owwer no dem Heren suinem Willen oen Christ suin. Soe doöt owwer biader, wenn soe for sik blifft. Dat est muine Ansicht, un ik moene, dat ik auk Gott suinen Goest häwwe.

8
Niu fan dem Offerfloeske. Wui wiedet, dat wui olle doe richtige Insicht doriawer häwwet; doe maket owwer stolt, blaut doe Loefte biadert annere. Doe up suine Insicht stolt est, doe hät doe Insicht nau nich sau, os soe suin mott. Doe Gott loef hät, doe est em bekannt weoren. Wat niu dat Iaden fan Offerfloesk angoet, do wiede jui, dat et gar ninne Göttsen gifft un dat do ninn Gott inner Welt est, os blaut doe oene. Wenn et auk innen Hiemel un upper Ern Götter giewen sall, --- doe Hoeden laiwet jo an fiele --- dann kenne wui Christen doch blaut oenen Gott. Owwer nich olle häwwet düöse Insicht. Wecke send no an doe Göttsen gewuont un iadet dat Offerfloesk, os wenn et würkelk fan oenem Gott annuamen wöre. Den iar Gewieden est swack un kriggt Pläcke dofan. Wat wui iadet, dat bringet us Gott nich naiger. Iade wui dofan, dann were wui for Gott nich biader; iade wui nich dofan, dann were wui for Gott nich geringer. Soet owwer teo, dat düöse fruigge Ansicht annere nich afstött, doe no truügge send. Wenn oen Breor dui met duiner fruiggen Ansicht innen Tempel Offerfloesk iaden suüt, werd hoe dann nich upmuntert, auk dofan teo iaden, wenn suin Gewieden auk no teo swack dofor est? Sau werd duür duine Insicht doe swackere Breor ferduorwen, for den Christus doch auk stuorwen est. Wenn jui sau an den Broörn sünniget un iar swack Gewieden bedrücket, dann sünnige jui auk an Christus. Wenn muin Breor dat for Sünne höllt, dann will ik loewer gar ninn Floesk iaden, os em domedde Sünne angiewen.

9, 1-3
Sen ik nich fruigg? Sen ik ninn Apostel? Häww ik nich den Heren Jesus Christus soen? Sen jui nich muine Gemoene in dem Heren? Wenn ik for annere ninn Apostel sen, dann sen ik et doch for jiu. Jui send dat Siegel, dat doe Her up muin Apostelamt drücket hät. Sau wuire ik mui giegen doe, doe Gericht iawer mui haulen witt.

9, 4-7
Häww wui nich dat Recht teo iaden un teo drinken? Häww wui nich dat Recht, oen Süster os Fruwwen metteoniemen, os doe annern Apostel, doe Broör fan dem Heren un Kephas et deot? Odder häww wui, ik un Barnabas, allaine doe Flicht, us dat Braut sümst teo ferdoenen? Wer goet up suine oegen Kosten innen Kruig? Wer leggt oenen Wuinbiarg an un ett ninne Früchte dofan? Wer höllt Foe un drinket ninne Mialke dofan?

9, 8-12
Est dat blaut doe Ansicht fan de Luüen odder seggt dat Gesett dat auk? In Moses suinem Gesedde stoet: Diu sass dem Ossen dat Miul nich teobuinen, wenn hoe dasken mott. Hät Gott dat blaut for doe Ossen seggt, odder hät hoe dat auk iusetwiagen seggt? For us est dat Gebott schriewen: Doe dat Land ploöget un dat Kaurn däsket, doe sall auk up suinen Doel fan den Früchten huapen. Wenn wui niu bui jiu goestlike Sot iuts[oe]<ai>gget, est dat dann oene graude Sake, wenn wui fan jiu irdiske Früchte inarnet? Wenn niu annere dat Recht häwwet, sik fan jiu erniaren teo loden, dann häww wui dat no fiel moer. Dat wi wui owwer nich; wui suarget for us sümst un witt der Buaskop fan Jesus Christus ninn Hinner maken.

9, 13-18
Wiede jui nich, dat doe Pruister, doe innen Tempel doent, auk fan den Afgaben do liewen süöt, un dat doe, doe den Altordenst häwwet, auk fan den Offergawen iaren Doel kruiget? Justsau hät doe Her seggt, dat doe fanner Buaskop liewen süöt, doe soe ferkünniget. Ik häwwe dat nich don. Ik schruiwe düt auk nich, dat et met mui niu sau haulen weren sall. Ik will loewer daude suin, os mui doe Ere niemen loden. Dat ik doe geoe Buaskop ferkünnige, dofan will ik niks soeggen; ik mott dat jo deon un gnade mui Gott, wenn ik et nich dai. Wenn ik et fruiwillig deoe, dann werd et mui auk launt. Deo ik et nich fruiwillig, dann est et doch muin Amt, dat ik ferwalten mott. Wat est niu muin Laun dofor? Dat est doe Laun, dat ik doe Buaskop ümmesüss priege un dat ik dat Recht nich föddere, dofan teo liewen.

9, 19-23
Wenn mui os fruiggem Mann auk ninn Minske wat teo soeggen hät, dann will ik doch joedem suin Knecht suin, dat ik rechte fiele gewinne. Met den Jiuden sen ik oen Jiude weoren, ümme doe Jiuden teo gewinnen. Met den, doe unner den Jiuden iarem Gesedde stot, häww ik mui fruiwillig unner dat Gesett stellt, ümme soe teo gewinnen. Met den Hoeden, doe one dat Gesett send, häww ik ümmegon, os kenne ik Gott suine Gebodde nich, ümme soe teo gewinnen; ik sen owwer for Gott nich one Gesett un sto in Jesus Christus suinem Gesedde. Met den Swacken häww ik mui swack haulen, ümme soe teo gewinnen. For olle sen ik olls wiesen, ümme up olle Wuise wecke teo redden. Dat deo ik olls ümme doe geoe Buaskop, dat ik Siagen dofan häwwe.

9, 24-27
Wiede jui nich, dat upper Rennban olle laupet, doe oene owwer män den Pruis kriggt? Laupet sau, dat jui en kruiget. Doe Wettlaiper wuiset olls truügge, wat em doe Kräfte niemen kann. Doe doöt dat, ümme oenen fergängliken Kranß teo gewinnen, wui owwer, ümme oenen unfergängliken. Ik laupe nich, os wenn ik nich wüsse, ümme wecke Sake; ik slo nich, os wenn ik inne Lucht höwwe. Ik schaune muinen Körper nich un haule en in Tucht. Ik will nich annere upmuntern un sümst den Pruis upgiewen.

10, 1-4
Ik will jiu niks ferswuigen, loewe Broör, iuse Aulen send olle unner der Wolke wiesen un duür doe Soe gon. Soe send olle inner Wolke un innen Wader up Moses taufet. Soe häwwet olle doesülwe goestlike Spuise gieden, un densülwen goestliken Drunk genuaden. Soe drünken fan dem goestliken Felsen, doe metgeng; dat was Christus.

10, 5-13
An den moesten hadde Gott ninnen Gefallen; soe send innen Sandbrinken stuorwen. Düöse Dinge send Beller for us, dat wui nich Laiges deon süöt, os doe don häwwet. Jui süöt nich Afgötteruigge druiwen, os wecke don häwwet, un os schriewen stoet: Dat Folk sedde sik dal un att un drank, un dann stönnen soe up un danßen. Lodet us auk ninne Unducht druiwen, os wecke fan den daien, un os Strafe droe un twintig diusend an oenem Dage fellen. Lodet us den Heren auk nich fersoöken, os wecke en fersöchten, un os Strafe fan den Snaken bieden woören. Muort auk nich, os wecke muoren, un os Strafe fan dem Ferdiarwer ümmebrocht woören. Dat est an den os oen Beld for us schoen un for us upschriewen, dat wui dat nich auk sau maken süöt. Wui stot for dem Enne fanner Welt. Doe do mennt, hoe stönne faste, doe sall teosoen, dat hoe nich fällt. Bet niu est doe Fersoökung for jiu no lichte wiesen. Gott est getrüwwe un werd nich teoloden, dat jui iawer jiue Kräfte fersocht weret, un et sau inrichten, dat jui dat iuthaulen küönt un et dann oen Enne hät.

10, 14-22
Dorümme wart jiu for Afgötteruigge. Ik kuüre met jiu os met ferstännigen Luüen. Pruüfet sümst, wat ik soegge. Doe Wuiggewuin, den wui siaget, est dat nich doe Gemoenskop met Christus suinem Bleoe? Dat Braut, dat wui briaket, est dat nich doe Gemoenskop met Christus suinem Luiwe? Et est män oen Braut, dat iutdellt werd, un wui send män oen Luif, wuil wui us olle dat Braut doelt. Besoet jiu dat Folk Israel! Stot soe nich olle in Gemoenskop met dem Altor, wenn soe fan dem Offer iadet? Wat will ik domedde soeggen? dat dat Offerfloesk würklik wat bedütt? Dat doe Göttsen würkelk wat send? Nai, wat doe Hoeden offert, dat offert soe for baise Goester un nich for Gott. Ik will owwer nich dat jui met baisen Goestern in Gemoenskop kuomet. Jui küönt nich togluike dem Heren suinen Wuin un den baisen Goestern iaren Wuin drinken. Jui küönt nich togluike dem Heren suin Braut un den baisen Goestern iar Braut iaden. Odder wi jui iusen Heren tiargen? Sen jui stiarker os hoe?

10, 23-30
For olls häww wui Fruihoet, owwer nich olls bringet wat in; for olls häww wui Ferlaif, owwer nich olls biadert us. Ninn Minske sall an sik allaine denken; hoe sall auk for den annern iar Hoel suargen. Olls, wat uppen Markte anbuan werd, drüöwe jui iaden; jui briuket jiue Gewieden nich erst teo frogen, wo et hiarkümmet. Dem Heren hairt doe ganße Ern un olls, wat doruppe est. Wenn jui fan dem Hoeden inlan weret, dann got hen un iadet olls, wat jiu anbuan werd, un froget nich erst, wat jiue Gewieden doteo seggt. Wenn owwer oen Breor seggt, et wöre Offerfloesk, dann iadet ümme den, doe dat seggt, un ümme dat Gewieden nich dofan. Ik moene dem annern suin Gewieden, nich jiue oegen Gewieden. Worümme sall ik muin fruigge Gewieden unner dem annern suin Gewieden stellen? Wenn ik met Dank wat iade, sall mui dann no oen annere iawer doe Spuise wat soeggen, wo ik Gott for danke?

10, 31-33
Wat jui iadet odder drinket odder wat jui süss no deot, dat deot olls Gott teo Ere. Hault jiu sau, dat doe Jiuden, doe Hoeden un un auk Gott suine Gemoene niks an jiu iutteosedden häwwet. Ik liewe auk in ollen Dingen annern teo Gefallen un soöke for olle dat Beste. An mui sümst denke ik nich, blaut doran, dat soe olle reddet weret.

11, 1-6
Folget mui, os ik Christus folge. Ik mott dat luawen, dat jui in ollen Doelen an mui denket un doran fastehault, wat ik jiu wuiset häwwe. Jui süöt owwer bedenken, dat Christus joedem suin Haupt est. Doe Mann est der Fruwwen iar Haupt un Gott est Christus suin Haupt. Wenn oen Mann biat un wuisseggt, sall hoe dat met blauden Koppe deon; süss schännt hoe suin Haupt. Wenn owwer oene Fruwwe medden blauden Koppe biat un wuisseggt, dann schännt soe sik; dat suüt iut, os wöre soe schuaren. Wenn oene Fruwwe ninn Slair driagen well, dann sall soe sik loewer schiaren loden. Est dat owwer oene Schanne, wenn iar dat Hor afsnuin odder schuaren est? Dann werd soe oen Slair driagen

11, 7-16
Doe Mann sall ninn Slair driagen; hoe est Gott suin Beld un suine Ere. Doe Fruwwe est dem Manne suine Ere. Doe Mann est nich fan der Fruwwen nuamen, owwer doe Fruwwe fan dem Manne. Doe Mann est nich for doe Fruwwen schaffen; owwer doe Fruwwe for den Mann. Doe Fruwwe sall dorümme oen Toeken for den Engel uppen Koppe häwwen, dat soe iaren Manne hairt. No dem Heren suiner Ordnung sall doe Mann nich one doe Fruwwen un doe Fruwwe nich one den Mann wat goelen. Sau os doe Fruwwe fan dem Manne nuamen est, sau est doe Mann fan der Fruwwen gebuaren; olls hät Gott sau wollt. Niu soegget ens sümst: Schicket sik dat, dat oene Fruwwe one Slair for Gott biat? Lert jiu doe Natiur nich sümst, dat et for den Mann oene Schanne est, lang Hor teo driagen, un dat et for doe Fruwwen oene Ere est, lang Hor teo driagen. Dat Hor est iar os Slair giewen. Wenn wecke oene annere Moenung doriawer häwwet, dann mott ik soeggen, dat wui süöke Meoden nich häwwet un Gott suine Gemoene auk nich.

11, 17-22
Ik mott düt befialen, wuil ik jiue Fersammlungen nich luawen kann; doe bringet jiu Schaden un ninnen Siagen. Ik haire, dat jui nich tohaupehault; wat dofan mott ik laiwen. Wisse, do müöt ollerhand Moenungen bui jiu suin, dat klor werd, wecke doe getrüwwesten send. Wenn jui Fersammlung häwwet, dann kuome jui nich doteo, dem Heren suin Mol richtig teo fuiren. Joeder nimmet bui der Moltuit dat forweg, wat hoe sümst metbrocht hät; dann litt doe oene Hunger un drinket doe anner teo fiel. Häwwe jui ninne Huüser, wo jui iaden un drinken küönt? Jui ferachtet jo Gott suine Gemoene un beschiamet jiue Armen. Wat sall ik dofan soeggen? Sall ik jiu no luawen? Dat kann ik doch nich.

11, 23-34
Ik häwwe dat Mol sau fan dem Heren iawernuamen, os ik et jiu iawerliewert häwwe: In der Nacht, os doe Her Jesus ferron weor, namm hoe dat Braut, sia dat Dankgebett, breok dat Braut un sia: Düt est muin Luif, dat for jiu hengiewen werd. Dat deot mui teom Andenken. Justsau namm hoe no dem Mole den Bieker un sia: Düöse Bieker est doe nuigge Bund in muinem Bleoe. Deot dat mui teom Andenken, wenn jui drinket. Wenn jui düt Braut iadet un düösen Bieker drinket, dann fekünnige jui ümmer dem Heren suinen Daud, bet dat hoe wuirkümmet. Doe unwürdig dat Braut ett un dem Heren suinen Bieker drinket, doe fergoet sik an dem Hern suinem Luiwe un suinem Bleoe. Joederoene pruüfe sik forhiar; dann erst sall hoe fan dem Braue iaden un iut dem Bieker drinken. Doe do ett un drinket un dem Heren suin Luif nich fan annerm Iaden un Drinken unnerschett, doe ferfällt Gott suinem Gerichte. Dorümme gifft dat sau fiele Kranke un Swacke bui jiu un fiele send oll stuorwen. Wenn wui us sümst richtig pruüfen, dann woöre wui nich dem Gericht ferfallen. Wenn doe Her us strafet, dann well hoe us in Tucht niemen, dat wui nich met der Welt ferdammet weret. Wenn jui teom Mole tohaupekuomet, dann sall doe oene up den annern toöwen. Doe Hunger hät, sall tohius wat iaden, dat doe Fersammlung jiu nich teom Strafgericht werd. Dat annere will ik in Ordnung bringen, wenn ik kuome.

12, 1-3
Iawer doe goestliken Gawen will ik jiu Klorhoet giewen, loewe Broör. Jui wiedet, dat jui os Hoeden froör no den stummen Göttsen laupen send. Dorümme soegge ik jiu: Doe duür Gott suinen Goest kuürt, kann Jesus nich floöken, un doe den Hoeligen Goest nich hät, kann in Jesus nich den Heren soen.

12, 4-11
Do send ollerhand Gawen, owwer do est män oen Goest. Do send ollerhand Ämter, owwer do est män oen Her. Do send ollerhand Kräfte, owwer do est män oen Gott, doe olls bui ollen wirket. Joedem gifft doe Goest oene Gawe, owwer teom Besten for olle. Doe oene hät duür den Goest doe Gawe, Wuishoet teo soeggen, oen anner duür densülwen Goest doe Gawe, Erkenntnis teo wuisen, oen anner doe Gawe, Glauwen teo wecken, oen anner doe Gawe, gesund teo maken, oen anner doe Gawe, Wunner teo deon, oen anner doe Gawe, Gott suinen Willen teo wuissoeggen, oen anner doe Gawe, doe Minsken teo beurdoelen, oen anner doe Gawe, in annern Tungen teo kuüren, oen anner doe Gawe, doe Tungen iutteoloeggen. Düt doöt olls doesülwe Goest, doe joedem doe Gawe iutdoelt, doe hoe em teodacht hät.

12, 12-21
Justsau os iuse Körper fiele Gluider hät un doch män oen Körper est, sau est dat auk met Christus. Duür oenen Goest sen wui inner Taufe teo oenem Körper weoren; of wui Jiuden odder Gruichen, Knechte odder Eddelluüe send, wui häwwet olle oenen Goest teo drinken kriegen. Iuse Körper hät auk fiele Gluider un bestoet iut moer os oenem Stücke. Wenn doe Feot soegen woll: Ik sen ninn Auge un haire nich ant Luif, sall hoe dorümme nich mer doteo hairen? Wenn dat Aur soeggen woll: Ik sen ninn Auge un haire nich ant Luif, sall et dorümme nich mer doteo hairen? un wenn et blaut Gehair wöre, wo bliewe dann doe Rüök? Gott hät joedem Gluide annen Luiwe suine Stuie sau giewen, os hoe dat woll. Wenn olle Gluider blaut oen Gluid wören, wöre dat dann no oen Luif? Do send niu woll fiele Gluider, owwer do est blaut oen Luif. Dat Auge kann nich teo der Hand soeggen: Ik häwwe dui nich naidig, un doe Kopp nich teo den Foöden: Ik briuke jiu nich.

12, 22-26
Just doe Gluider send doe naidigsten, doe us doe swäcksten teo suin dünket. Just doe Doele fan iusem Körper, doe nich wichtig schuint, klaie wui besonners, un doe nich geot lodet, smücke wui besonners. Bui den annern est dat nich naidig. Gott hät den Körper sau inrichtet un den Doelen, doe woenig beduüt, graut Ansoen giewen. Do sall ninne Unoenigkoet innen Körper suin; doe Gluider süöt for oenanner suargen. Wenn oen Gluid luin mott, dann luit doe annern met; wenn et oenem Gluide geot goet, dann froöwwet sik doe annern met.

12, 27-31
Jui send Christus suin Luif un joeder est oen Gluid doran, joeder no suinem Doele. Gott hät wecke inner Gemoene os Apostel insedd´t, wecke os Prophoeden, wecke os Lerer, wecke doe Wunner deot, wecke doe gesund maket, wecke doe doent, wecke doe regoert un wecke doe in annern Tungen kuürt. Send soe niu olle Apostel, Prophoeden un Lerer? Deot soe olle Wunner? Küönt soe olle gesund maken, in Tungen kuüren un doe Tungen iutloeggen? Striewet uiwerg no den besten Gawen! Niu will ik jiu no oenen fuinen Wegg dohen wuisen.

13
Wenn ik in den Minsken un den Engel iaren Sproken kuüren könne un hedde ninne Loefte, dann wöre ik niks wuider os oen Hamer, doe drüönt, un oene Klocke, doe klinget. Wenn ik wuissoeggen könne, olle Gehoemnisse wüsse, olle Wiedenskop besaide un Glauwen hedde, doe Biarge ümmesedden könne, un hedde ninne Loefte, dann wöre dat nau niks. Doe Loefte est gedüllig un fründlik, doe Loefte est nich afgünstig; soe prolt nich, soe doöt sik nich graut; soe hannelt nich butt; soe söcht nich oegen Gewinn; soe lött sik nich upstöckern; soe dräggt niks no; soe fröwwet sik nich iawer Unrecht, soe fröwwet sik iawer doe Worhoet; soe decket olls teo; soe löfft olls; soe huapet olls; soe höllt olls iut. Doe Loefte hairt nich up, wenn auk dat Wuissoeggen, doe Tungensproke un doe Erkenntnis oen Enne häwwen weret. Iuse Wieden est Stückwiark un iuse Wuissoeggen est Stückwiark. Wenn dat Fullkuomene intrett, dann hairt dat Stückwiark up. Os ik oen Kuind was, kuüre ik os oen Kuind, dachte os oen Kuind un hadde Infälle os oen Kuind; suit ik owwer oen Mann sen, häww ik den Kinnern iare Wuise afleggt. Wui soet niu oen dunkel Beld os in oenem Spoegel, naichstens owwer klor os fan Gesicht teo Gesicht. Niu kenne ik olls män stückwuise, naichstens sall ik owwer olls sau kennen, os Gott mui kennt. Niu blifft Glauwen, Huapen un Loefhäwwen, düöse droe Stücke. Loefhäwwen est owwer dat gröttste dofan.

14, 1-5
Striewet no der Loefte! Giewet jiu auk Moögge ümme doe goestliken Gawen, besonners ümme dat Wuissoeggen! Doe in Tungen kuürt, kuürt for Gott, nich for Minsken. Ninn Minske ferstoet en; hoe seggt Gehoemnisse duür den Goest. Doe Gott suinen Willen wuisseggt, kuürt for Minsken; hoe well soe biadern, ermanen un traisten. Doe in Tungen kuürt, biadert sik sümst; doe wuisseggt, biadert doe Gemoene. Ik woll, jui können olle in Tungen kuüren, owwer no loewer, jui können olle wuissoeggen. Doe wuisseggt, est moer os doe in Tungen kuürt; iutnuamen est blaut doe, doe dat auk iutloeggen kann, dat doe Gemoene doduür biadert werd.

14, 6-19
Woteo könne jiu dat doenen, wenn ik no jiu kaime un in Tungen kuüre un dat nich iutloöge? wenn ik nich sia, wat Gott mui ingifft un wat ik sümst erkenne? wat ik wuissoeggen un wat ik leren kann? dat est sau änlik os met Spielwiarken, doe oenen Teon giewet, sau os met Floötpuipen un Harfen. Wenn doe Toöne nich duüdelk teo unnerschoen send, dann kann ninn Minske wieden, wat spielt werd. Wenn doe Trompoede nich duüdelk blösst, wer kann dann inner Slacht wieden, wat hoe deon sall? Justsau est dat met jiu. Wenn jui in Tungen nich duüdelk kuürt, dann werd dat nich ferston; dann kuüre jui in den Wuind. Do send fiele Sproken inner Welt un joede hät iaren oegen Klang. Doe nich woet, wat doe Klang bedütt, dem est doe Sproke früömd, un werd den nich ferston, doe dorin kuürt. Justsau est dat bui jiu. Jui witt goestlike Gawen häwwen; soöket besonners süöke teo gewinnen, doe der Gemoene doent. Doe in Tungen kuürt, sall ümme doe Gawe bidden, dat hoe et auk iutloeggen kann. Wenn ik in Tungen bia, dann biat muin Goest, owwer den Sinn ferstoet doe Gemoene nich. Wo est dat niu? Ik will innen Goeste bian un auk medden Ferstanne bian; ik will innen Goeste singen un auk medden Ferstanne singen. Wenn diu innen Goeste Gott dankes, wo kann dann doe, doe dat nich iutloeggen kann, Amen doteo soeggen? Hoe ferstoet jo gar nich, wat diu seggs! Wenn diu auk geot un recht dankes, den annern werd domedde nich doent. Ik danke Gott, dat ik moer in Tungen kuüre os jui olle. Inner Gemoene will ik owwer loewer fuif Woöre met Ferstand soeggen, dat annern auk domedde doent werd, os toeggen[t]<d>iusend Woöre in Tungen kuüren.

14, 20-25
Loewe Broör, suid nich Kinner an Insicht; bluiwet Kinner, wenn et sik ümme Laighoet hannelt. An Insicht suid graude Luüe! Inner Schrift stoet: Ik will in annern Tungen un duür früömde Lippen met düösem Folke kuüren, owwer soe werd mui nich hairen, seggt doe Her. In Tungen kuüren est ninne Gawe, doe Glauwen bringet; Gott suinen Willen wuissoeggen est oene Gawe, doe Glauwen wecket. Wenn olle inner Fersammlung in Tungen kuüren un dann Gäste un Hoeden herinkaimen, doe woören doch soeggen, jui wören fan Sinnen. Wenn owwer olle inner Fersammlung wuissoegget un dann oen Gast odder Hoede herinkümmet, doe werd iawertuüget un ant Hadde giewen. Wat in suinem Hadden ferbuargen est, dat kümmet ant Lecht; hoe werd dalfalen, Gott anbian un bekennen, dat Gott würkelk bui jiu est.

14, 26-33
Wo est dat niu? Wenn jui tohaupekuomet, dann bringet joeder wat met: Loeder, Erkenntnis, Gott suinen Willen soeggen, in Tungen kuüren un iutloeggen. Dat sall olle doteo doenen, doe Gemoene teo biadern. Wenn in Tungen kuürt werd, dann süöt dat twoee odder droee deon, oen nom annern, un doe oene sall dat iutloeggen. Wenn do nich oene est, doe dat iutloeggen kann, dann sall hoe inner Gemoene swuigen un for sik allaine met Gott kuüren. Fan den Prophoeden lodet twoee odder droee Gott suin Weort iutloeggen un doe annern dat pruüfen. Wenn oenem fan den annern, doe do stille sidd´t, fan Gott wat ingiewen werd, dann sall doe erste swuigen. Jui küönt olle no der Ruige wuissoeggen, dat olle wat lert un olle ermant weret. Doe Prophoeden send Her iawer iaren Goest. Gott well Ordnung un Fruiden, sau os dat bui den Hoeligen in ollen Gemoenen est.

14, 34-40
Doe Fruwwen süöt inner Fersammlung swuigen. Do teo spriaken, kümmet nen nich teo; soe süöt laiwen, os dat Gesett seggt. Wenn soe wat wieden witt, dann süöt soe tohius iare Männer frogen. Dat gehairt sik nich for doe Fruwwen, for der Gemoene teo spriaken. Est Gott suin Weort fan jiu iutgon odder est et no jiu henkuomen? Doe sik for oenen Prophoeden höllt odder for oenen, doe goestlike Gawen hät, doe sall an dem miarken, wat ik schruiwe, dat dat Gott suine Gebodde send. Doe dat nich miarken well, den werd Gott auk nich kennen. Loewe Broör, striewet dono, dat jui os Prophoeden wuissoeggen küönt, un hinnert nich, dat in Tungen kuürt werd; soet owwer teo, dat olls anstännig un onnik bui jiu teogoet!

15, 1-11
Niu will ik no wat iawer doe geoe Buaskop soeggen, doe ik jiu ferkünniget häwwe. Jui häwwet soe annuamen un stot dorinne faste. Jui weret auk doduür sialig weren, wenn jui sau doran fastehault, os ik soe jiu ferkünniget häwwe; süss hedde jui jo den Glauwen ümmesüss annuamen. Ik sen gluiks domedde anfangen, wat soe mui os dat Wichtigste seggt häwwet, dat Christus for iuse Sünnen stuorwen est, os doe Schrift dat seggt hät; dat hoe begrawen weoren est un annen drüdden Dage wir upston est, olls no der Schrift; dat hoe sik fan Kephas soen loden hät un dann auk fan den Twialwen. Dann est hoe fan moer us fuifhunnert Broören up oenmol soen weoren; fan den liewet no fiele, wecke slopet oll. Dann est hoe fan Jakobus soen weoren un fan ollen Aposteln. Tolest est hoe auk fan mui soen weoren os fan oenem Minsken, doe teo lade uppe Welt kuomen est. Ik sen doe geringste fan den Aposteln un nich wert, dat ik oen Apostel hoede, wuil ik Gott suine Gemoene ferfolget häwwe. Män duür Gott suine Gnade sen ik, wat ik sen, un suine Gnade est nich ümmesüss an mui wiesen. Ik häwwe mer arboedet os soe olle, nich ik sümst, owwer Gott suine Gnade, doe met mui est. Oenerloe, of ik dat sen odder doe Gnade et est; sau priege wui un sau häwwe jui dat lofft.

15, 12-19
Wenn niu fan Christus prieget werd, dat hoe fan den Dauen upwaket est, wo küönt dann wecke fan jiu soeggen, dat gaiwe et nich, dat doe Dauen wir upstönnen? Wenn doe Dauen nich wir upstot, dann est Christus auk nich upston. Est owwer Christus nich upston, dann est iuse Priege niks wert un jiue Glauwe est auk niks wert. Dann wöre wui falske Tuügen un hedden for Gott luagen, hoe hedde Christus upwecket. Dat hedde Gott nich don, wenn doe Dauen nich wir upstönnen. Wenn doe Dauen nich wir upstot, dann est Christus auk nich upston. Est Christus nich upston, dann est jiue Glauwe ümmesüss, dann sidde jui no in Sünnen. Dann send olle ferluaren, doe innen Glauwen an Christus stuorwen send. Huape wui blaut in düösem Liewen up Christus, dann sen wui doe ellendsten fan ollen Minsken.

15, 20-28
Christus est owwer fan den Dauen upston os doe erste fan den, doe do slopet. Sau os doe Daud duür oenen Minsken kuomen est, sau kümmet dat Upston fan den Dauen auk duür oenen Minsken. Sau os met Adam olle stiarwen müöt, sau weret duür Christus olle wir lebennig maket; owwer olle no der Ruige, erst Christus, dann doe Christus teohairt, wenn hoe wuirkümmet. Dann kümmet dat Enne, wenn hoe Gott dem Fadder dat Ruik iawergifft, un olle Gewalten, iare Macht un iare Kraft, fernichtet hät. Christus mott owwer regoeren, bet Gott em olle suine Fuinde unner doe Foöde leggt. Doe leste Fuind, doe fernichtet werd, est doe Daud. Dann hät hoe em olls tofoöden leggt. Wenn hoe seggt: Olls est dui iawergiewen, dann est Gott iutnuamen, doe em dat seggt. Wenn dem Suonen olls iawergiewen est, dann werd doe Suone sik sümst dem auk iawergiewen, doe em olls iawergiewen hät, dat Gott olls in ollem blifft.

15, 29-34
Wenn doe Dauen nich upstot, wo kuomet dann wecke doteo, sik for doe Dauen taufen teo loden? Wat sall dat dann, dat soe sik for doe Dauen taufen lodet? Woteo sedde wui us denn ümmer der Gefor iut? Joeden Dagg häww ik den Daud for Augen. Dat et sau wor, os ik for iusen Heren Jesus Christus up jiu stolt sen. Wat hölpe mui dat, wenn ik in Ephesus blaut ümme Ansoen for Minsken tüsken wilden Tiren ston hedde? Wenn doe Dauen nich upstot, dann lodet us iaden un drinken; muaren sen wui daude. Lodet jiu nich wat wuismaken! Doe slechte Ümmegang ferderft doe geoen Sidden. Besinnt jiu un sünniget nich! Do send no wecke fan jiu, doe Gott suinen Willen nich kennt. Dat soegge ik, dat jui jiu wat schiamen süöt.

15, 35-49
Wenn oen Minske frogen soll, up wecke Ort un Wuise weret doe Dauen wir lebennig? un wat for oen Luif weret soe dann kruigen? Dem soegge ik: Diu Nar! Wat diu saigges, dat werd erst wir lebennig, wenn et forhiar stuarwen est. Wat diu iutsaigges, dat est nich dat, wat weren sall; dat est blaut oen Kairn fan Woeden odder fan annerm Getraide. Gott gifft em oen Luif, os hoe well, joeder Ort oen besonner Luif. Nich olls, wat liewet, est fan gluiker Ort; bui Minsken est et anners os buim Foe, os buim Fuogel un buim Fiske. Do send Körper annen Hiemel un upper Ern. Doe annen Hiemel häwwet oene annere Herlikkoet os doe upper Ern. Doe Glanß fanner Sunnen es<t> anners os doe Glanß fanner Mone un fannen Sternen. Sau est dat auk, wenn doe Dauen wir upstot. Wat saigget werd, dat fergoet; wat upwecket werd, dat bestot. Saigget werd in Unere, upwecket in Herlikkoet; saigget werd in Swackhoet, upwecket in Kraft. Saigget werd oen natuürlik Luif, upwecket oen goestlik Luif. Giff dat oen natuürlik Luif, dann giff dat auk oen goestlik Luif. Sau stoet schriewen: Doe erste Minske Adam weor oene lebennige Soele; doe leste Adam est oen Goest, doe lebennig maket. Dat goestlike Luif kümmet tolest; forhiar kümmet dat natuürlike Luif, dann dat goestlike. Doe erste Minske est fan Ern maket, un est irdisk; doe twoede stammet iut dem Hiemel. Sau os doe irdiske Adam beschaffen est, sau send auk doe irdisken Minsken. Sau os doe hiemelske Christus beschaffen est, sau send auk doe hiemelsken Minsken. Sau os wui dem irdisken Adam suin Beld send, sau were wui auk dem hiemelsken Christus suin Beld suin.

15, 50-58
Dat soegge ik jiu owwer, loewe Broör, Floesk un Bleot küönt Gott suin Ruik nich iarwen; dat Fergänglike iarwet nich doe Unfergänglikkoet. Ik soegge jiu oen Gehoemnis; wui weret nich olle inslopen, owwer wui weret olle ferwannelt weren. Dat werd up ens schoen, in oenem Augenblicke, wenn doe leste Trompede blosen werd, dann weret doe Dauen for dat unfergänglike Liewen upston un wui weret ferwannelt weren. Düt Luif, wat fergoet, sall antoen, wat nich fergoet, un düt Luif, wat stiarwen mott, sall anniemen, wat nich sterft. Wenn dat, wat fergoet, dat annimmet, wat nich fergoet, un wenn dat, wat sterft, dat annimmet, wat nich sterft, dann werd dat Weort wor, dat schriewen stoet: Doe Daud est fernichtet. Daud, wo est duine Angel? Daud, wo est duine Macht? Dem Daue suine Angel est doe Sünne. Der Sünne iare Macht est dat Gesett. Gott sui Dank, doe us doe Macht duür Jesus Christus, iusen Heren, giewen hät. Loewe Broör, stot faste, lodet jiu nich ümmestaiden un striewet for Gott suin Wiark! Jui wiedet jo, dat jiue Arboet in dem Heren suinem Denste nich ümmesüss est.

16-1-4
Met der Stuür for doe Armen in Jerusalem küöne jui dat sau maken, os ik dat in den Gemoenen in Galatien inrichtet häwwe. Joeden ersten Dagg inner Wieken sall joeder fan suinem Ferdenste wat truüggeloeggen un sau fiel tohaupesparen, os em geot dücht. Dann briuket nich mer sammelt teo weren, wenn ik wuirkuome. Dann will ik Männer, doe jui iutwälen küönt, met Broewen no Jerusalem schicken, dat soe doe Gawen dor afgiewet. Wenn et der Moögge wert est, dat ik sümst henroese, dann küönt soe metgon.

16, 5-9
Ik kuome no jiu, wenn ik Mazedonien besocht häwwe. Do will ik mui owwer nich lange uphaulen. Bui jiu will ik länger bluiwen, fillichte den ganßen Winter; wenn ik dann wuiderroese, küönt soe metgon. Ik will jiu dütmol nich im Forbuigon besoöken un huape, dat ik oene Tuitlang bui jiu bluiwen kann, wenn doe Her et well. Huir in Ephesus will ik no bet Pingsten bluiwen. Huir stoet oene graude Duür uapen, doe fiel fersprecket, wenn auk fiele giegen mui send.

16, 10-12
Wenn Timotheus kümmet, dann suarget dofor, dat hoe nich schüchtern werd. Hoe arboedet an dem Hern suinem Wiarke os ik. Hault en nich for geringe! Lodet en in Fruiden gon, wenn hoe truüggekümmet! Doe Broör un ik toöwet oll up en. Dem Apollo häww ik teokuürt, hoe solle met den Broörn no jiu gon. Hoe hät owwer nau ninne Moenung dofor un werd kuomen, sau baule os hoe Tuit hät.

16, 13-18
Waket, stot faste innen Glauwen, suid Männer un suid stark! Lodet olls bui jiu met Loewe teogon! No oens, loewe Broör. Jui wiedet, dat Stephanas suin Hius dat erste wiesen est, dat in Achaja gloöwig weoren est un sik in den Denst for doe Hoeligen stellt hät. Folget süöken Luüen un ollen, doe sau doent un arboedet. Ik fröwwe mui, dat Stephanas, Fortunatus un Achaikus huir ankuomen send. Wo ik jiu fermisse, do send soe intrian. --- Soe häwwet jiu un mui upmuntert; süöken Luüen müö jui danken.

16, 19-24
Doe Gemoenen in Asien lodet jiu gruüßen. Auk Akwila un Priszilla un doe Denste in iarem Hiuse lodet jiu gruüßen. Olle Broör lodet jiu gruüßen. Gruüßet jiu oenanner met dem hoeligen Kusse! Düösen Griuß häwwe ik, Paulus, met muiner oegen Hand schriewen. Doe den Heren Jesus nich loef hät, doe sall ferfliucht suin. Iuse Her kümmet. Dem Heren Jesus Christus suine Gnade sall bui jiu suin. Ik häwwe jiu olle loef in Jesus Christus.

Doe twoede Broef an doe Korinther

1, 1-7
Paulus, doe duür Gott suinen Willen Jesus Christus suin Apostel est, un doe Breor Timotheus gruüßet doe Gemoene in Korinth un olle Hoeligen in Achaja. Gnade sui met jiu un Fruide fan Gott iusem Fadder, un dem Heren Jesus Christus. Loff sui Gott, dem Fadder fan Jesus Christus, fan dem oll Erbarmen un oller Traust kümmet, doe us in oller Naut Traust gifft, dat wui doe Bedroöweden wir traisten küönt, os hoe us traistet. Wui müöt met Christus fiel Loeden iutston, hoe gifft us dofor auk wir würkelk Traust. Wenn wui auk fiel iuthaulen müöt, dann schuüt dat doch jiu togeoe. Iuse Loeden est Traust un Hoel for jiu, dat jui gedüllig in Loeden iuthaulen küönt. Iuse Traust est auk Traust for jiu, dat jui jiu sümst domedde traisten küönt. Wui huapet faste up düösen Traust; wui wiedet jo, dat jui an dem Loeden un auk an dem Trauste Andoel häwwet.

1, 8-11
Loewe Broör, wui witt nich fan der Naut swuigen, doe wui in Asien iutston häwwet. Doe Loeden wören sau swor un laige, dat wui doran twuiweln, dat Liewen teo behaulen. Wui löffen sümst an iusen Daud. Dat Loeden lert us, dat wui up Gott fertruwwen müöt un us nich up us sümst ferloden süöt, blaut up Gott, doe doe Dauen wir upwecket. Hoe hät us for dem Daue bewart un doöt dat auk fan Dage no. Wui huapet faste, dat hoe dat auk wuider deon werd. Jui helpet dobui auk met jiuem Gebedde. Wenn dann sau fiele an us denket, dann weret auk fiele for doe Gesundhoet danken, doe Gott us wir giewen hät.

1, 12-14
Wui send düöse Ere wert. Iuse Gewieden betuüget us, dat wui hoelig un slicht inner Welt liewet häwwet, besonners bui jiu. Wui häwwet us up Gott suine Gnade un nich up iuse Minskenwuishoet ferloden. Wui schruiwet niks anners, os wat jui hiar liaset un ferstot. Ik huape, dat jui dat antleste no insoen weret, wenn jui et niu fillichte auk män half ferstot. Wui send jiue Ere un jui send iuse Ere, wenn dem Heren Jesus suin Dagg kümmet.

1, 15-24
Ik hadde mui fornuamen un dorup fertruwwet, jiu oll oer teo besoöken, dat jui duwwelte Froöde häwwen sollen. Ik woll erst no jiu kuomen, dann no Mazedonien roesen un wir no jiu truüggekuomen, dat fan jiu wecke no Judäa metgon können. Sen ik lichtferdig wiesen, os ik mui dat fornamm? send muine Liunen doran schuld, dat ik baule jeo, baule nai soegge? Doe getrüwwe Gott woet, dat muin Weort an jiu nich jeo un nai togluike wiesen est. Gott suin Suone, Jesus Christus, fan dem Silwanus, Timotheus un ik prieget häwwet, doe est nich nai un jeo togluike, doe est ümmer dat Jeoweort. Olls, wat us Gott teoseggt hät, est in em wor weoren un wui soegget iusem Her Gott teo Eren Amen doteo. Gott est dat, doe us un jiu met Christus Gemoenskop giewen un us salwet hät; doe us suin Siegel updrücket un us den Goest os Pand int Hadde giewen hät. Ik reope Gott os Tuügen for muine Soele an, dat ik dorümme nich no Korinth kuomen sen, wuil ik jiu schaunen woll. Ik will domedde nich soeggen, dat wui Heren iawer jiuen Glauwen send. Wui witt met jiu arboeden, dat jui Froöde häwwen süöt. Innen Glauwen sto jui faste.

2, 1-4
Ik häwwe mui dat sau fornuamen, wuil ik jiu bui muinem nuiggen Besoöke nich wir fertoörnen will. Wenn jui Ferdroet häwwet, wer kann mui dann no Froöde maken? Dat küön jui nich, wenn jui bedroöwet send. Just dorümme häwwe ik jiu schriewen, un sen ik nich sümst kuomen, dat ik nich Ferdroet an den beliewen will, doe mui Froöde maken süöt; ik sen doch iawertuüget, dat muine Froöde auk jiue Froöde est. Ik häwwe jiu in Naut un Kummer met Trainen schriewen, owwer nich, dat jui bedroöwet weren sollen; ik woll jiu wuisen, dat ik jiu ganß besonners loef häwwe.

2, 5-11
Wenn wecke bui jiu Ferdroet anrichtet häwwet, dann sen wui olle bedroöwet, jui justsau os ik, woenigstens fiele fan jiu; ik will just nich iawerdruiwen. Et est geneog, wenn doe Schülligen fan den moesten fan jiu nich billiget werd. Dorümme niemt soe wir up un fergiewet nen, dat soe nich ganß in Treor ferkuomet. Ik ro jiu, soe doch loef teo häwwen, wenn jui soe auk strafen müödet. Ik häwwe jiu schriewen, wuil ik soen woll, of jui mui in ollen Stücken laiwet un folget. Wenn jui nen fergiewet, dann fergiewe ik nen auk, wenn ik no wat teo fergiewen häwwen soll; dat deo ik jiuetwiagen un ümme Christus willen. Doe Sotan sall us doch nich bedroegen un Gewinn dofan häwwen. Wat doe innen Sinne hät, dat wiede jui jo.

2, 12-17
Os ik no Troas kamm un dor doe geoe Buaskop ferkünnigen woll, gaff mui Gott ruikelk Geliagenhoet doteo. Ik hadde owwer ninne Riue innen Hadden doteo, os ik muinen Breor Titus nich faun. Dorümme namm ik Afschoed un roese no Mazedonien. Gott sui Dank, dat hoe us olltuit duür Christus gewinnen lött un hoe ollerwiagen os oen soöden Duft bekannt werd. Wui send for Gott os doe fuine Offerrüök fan Christus bui den, doe sialig weret un bui den, doe ferluaren got; bui dem oenen oen Rüök fannen Daue teom Daue, bui dem annern oen Rüök fannen Liewen teom Liewen. Wer daug for düösen Denst? Wui maket dat nich os wecke, doe iut dem Denste for Gott suinem Weore Gewinn toet, wui prieget met roeggem Hadden un os Luüe, doe met Christus for Gott stot.

3, 1-5
Fange wui denn oll wir an, us sümst teo luawen? Odder häww wui os annere Luüe Luawebroewe an jiu un fan jiu naidig? Iuse Broef, dat sen jui. Doe est us int Hadde schriewen un joederoene kennt en un lesst en. Dat liggt jo klor for Augen, dat jui Christus suin Broef send, den wui in suinem Denste upsedd´t un schriewen häwwet, nich met Enk, owwer met dem lebennigen Gott suinem Goeste, nich up stoenern Tafeln, owwer up woeke Tafeln int Hadde. Wui häwwet graut Fertruwwen duür Christus teo Gott. Dat est nich sau, os wenn wui iut iuser oegen Kraft wat iutdenken können; nai, wat an us wat daug, dat est fan Gott.

3, 6-11
Doe hät us düchtig maket, dat wui dat Amt in dem nuiggen Bunne ferwalten küönt. Doe est up Gott un nich up den Beokstawen grünnet. Doe Beokstawe bringet den Daud, doe Goest maket lebennig. Wenn niu dat Amt, dat den Daud ferkünniget un up Beokstawen in Stoen sik grünnet, sonne Herlikkoet hät, dat doe Kinner Israel Moses nich ankuiken können, os hoe den fergängliken Glanß innen Gesichte hadde, sall dann dat Amt, dat den Goest ferkünniget, nich no fiel moer Herlikkoet häwwen? Wenn dat Amt, dat dat Gericht prieget, oll Herlikkoet hät, dann mott dat Amt, dat doe Gerechtigkoet prieget, no fiel moer Herlikkoet häwwen. Doe fergänglike lütke Herlikkoet est niks giegen doe unfergänglike graude Herlikkoet. Wenn dat, wat uphairen sall, herlik est, wo fiel herliker est dann dat, wat bluiwen sall?

3, 12-18
Wuil wui sau huapen küönt, tria wui met Fruimeot up. Wui maket dat nich os Moses, doe sik oene Sproen iawert Gesicht leog, dat doe Kinner Israel nich soen sollen, dat doe Glanß afnamm. Iare Gedanken send ferhärtet. Bet fandage liggt doesülwe Sproen no iawer Israel, wenn iut dem Aulen Bunne Schriften forliasen weret. Soe wiedet nich, dat doe Aule Bund in Christus uphairt. Bet fandage liggt no oene Sproen up iarem Hadde, wenn Moses suine Schriften forliasen weret. Sau dro sik dat Folk Israel teo dem Heren bekert, sall doe Sproen wegnuamen weren. Doe Her est doe Goest un wo dem Heren suin Goest est, do est Fruihoet. Up iusem Gesichte liggt ninne Sproen mer; dem Heren suine Herlikkoet spoegelt sik dorin. Wui weret in demsülwen Belle fan oener Herlikkoet teo der annern ferwannelt. Dat schuüt fan dem Heren, doe doe Goest est.

4, 1-6
Gott hät us düt Amt iut Erbarmen giewen; dorümme were wui nich moöe dorin. Wui häwwet niks stillken don, ninne List briuket un Gott suin Weort nich fälsket; wui häwwet doe Worhoet for ollen Luüen bekennt; dorümme magg den iar Gewieden us for Gott richten. Wenn iuse Buaskop doch no teodecket est, dann owwer blaut bui den, doe ferluaren got. Doe Göttse fan düöser Welt hät den Ungloöwigen den Sinn ferdunkelt, dat soe doe helle Buaskop iawer Christus suine Herlikkoet nich soet, dat Gott suin Beld est. Wui prieget nich fan us sümst, owwer fan Jesus Christus, dat hoe iuse Her est un wui ümme den jiue Knechte send. Gott, doe dat Lecht iut dem Duüstern schuinen loet, hät auk in iuse Hadden oenen hellen Schuin giewen, dat wui Gott suine Herlikkoet erkennen küönt, doe up Christus suinem Angesichte strolt.

4, 7-15
Wui häwwet düösen Schatt owwer in ern Pödden un süöt bedenken, dat doe Macht fan Gott stammet un nich fan us. Wui send in Naut, owwer wui häwwet Iutwiage. Us est bange, owwer wui twuiwelt nich. Wui weret ferfolget, owwer wui send nich ferloden; wui weret dalsmieden, owwer wui kuomet nich ümme. Wui driaget olltuit Christus suin Stiarwen an iusem Luiwe, owwer wui küönt suin Liewen doran erkennen. Wui send stännig innen Liewen dem Daue iawergiewen, owwer wui küönt an iusem fergängliken Luiwe wuisen, dat Christus liewet. Doe Daud kann suine Macht an us wuisen, owwer dat Liewen suine Macht an jiu. Wui häwwet den Goest doe Glauwen gifft; fan dem seggt doe Schrift: Ik häwwe Glauwen; dorümme priege ik. Wui häwwet auk Glauwen, dorümme swuige wui nich. Wui wiedet, dat Gott, doe Christus upwecket hät, us auk upwecken werd un us met jiu tohaupe for Christus suinen Steol stellen werd. Dat schuüt olls ümme jiu, dat doe Gnade up no moer Minsken kümmet un no moer Gloöwige Gott for doe Gnade danket.

4, 16-18
Dorümme were wui auk mich moöe. Wenn wui fan biuden auk togrunne got, dann nieme wui fan binnen doch Dagg for Dagg teo. Iuse Loeden send lichte un kort; soe giewet us owwer oene graude Herlikkoet for olle Oewigkoet. Wui soet nich up dat, wat for us liggt, owwer up dat, wat no kümmet. Wat wui soet, dat fergoet, wat wui nau nich soet, dat blifft oewig.

5, 1-5
Düt wiede wui: Wenn iuse Hius, wo wui niu upper Ern inne wuont, afbruaken werd; dann werd Gott us oen nuigge Hius giewen, dat nich met Hännen upbowwet est un oewig innen Hiemel bestoet. In düöser irdisken Wuonung swoöge wui un ferlange wui dono, dat wui met der Wuonung innen Hiemel beklaidet weret. Häww wui doe antuagen, dann were wui nich naket ston. Sau lange os wui in düösem Luiwe wuont, beswert us dat un liewe wui unner dem Drucke, dat wui us iuttoen müöt. Wui möchten do loewer wat iawertoen, dat dat int Liewen upgon könne, wat stiarwen mott. Doe dat giewen hät, est Gott; doe hät us den Goest os Pand giewen.

5, 6-10
Dorümme sen wui getraust, wenn wui auk wiedet, dat wui in düösem Luiwe fan dem Heren no wuit af send. Iuse Weg goet duür Glauwen, nich duür Bekuiken. Wui send owwer getraust un häwwet Ferlangen, düt Liewen afteoloeggen un in doe Hoemat no dem Heren teo gon. Dorümme giewe wui us Moögge, em teo gefallen, of wui inner Hoemat odder no biuden send. Wui müöt olle for Christus suinen Steol trian, dann werd joeder suin Laun kruigen, olls no dem, wat hoe huir don hät, magg et geot odder laige suin.

5, 11-21
Wui fürchtet Gott, wuil wui wiedet, dat hoe iuse Richter est; dorümme soöke wui doe Minsken teo bekeren. Gott est olls in us bekannt. Ik huape, dat wui auk for jiuem Gewieden os uprichtig stot. Wui witt us nich no ens bui jiu luawen, owwer jui süöt Geliagenhoet häwwen, us oen geot Tuügnis teo giewen, dat jui jiu giegen doe wuiren küönt, doe oen fromm Gesicht, owwer ninn fromm Hadde häwwet. Wenn wui hart send, dann schuüt dat for Gott; wenn wui milde send, dann schuüt dat for jiu. Wat us drifft, dat est doe Loefte teo Christus; dorümme soegge wui: Est doe oene for olle stuorwen, dann send soe auk olle in dem oenen stuorwen. Hoe est dorümme for olle stuorwen, dat doe, doe liewet, nich mer for sik sümst liewen süöt, owwer for den, doe for soe stuorwen un wir for soe upston est. Dorümme kenne wui nich oenen mer no suinem Gesichte. Wenn wui auk Christus suin Gesicht kennt häwwet, dann denke wui do niu nich mer an. Doe in Gemoenskop met Christus stot, doe häwwet oene nuigge Natiur. Dat aule est fergon; suü, olls est nuigg weoren. Dat est owwer olls Gott suin Wiark. Doe hät sik duür Christus wir met us ferdriagen un us dat Amt giewen, dat teo ferkünnigen. Gott sümst hät sik duür Christus met der Welt ferdriagen un iar doe Sünne fergiewen un us befualen, iar dat Weort dofan teo ferkünnigen. Wui send Christus suine Buan; Gott lött doe Welt duür us ermanen; dorümme bidde wui in Christus suinem Namen: Ferdriaget jiu met Gott! Hoe hät den, doe ninne Sünne kenne, for us os oenen Sünner ansoen, dat wui for Gott os gerecht goelen süöt.

6, 1-10
Wui ermant jiu, wuil wui nich witt, dat Gott jiu suine Gnade ümmesüss gifft. Hoe seggt: Ik häwwe up dui haurt, os et Tuit was, un häwwe dui holpen, os dat Hoel kamm. Soet, niu est et Tuit, niu est dat Hoel kuomen. Wui häwwet sau liewet, dat iawer iuse Amt nich kuürt weren sall. In ollen Stücken bewuise wui, dat wui Gott suine Knechte send. Wui send in Loeden, Naut un Angest gedüllig; auk unner Sliagen, in Gefängnissen, in Upstännen, bui Moögge un Arboet, bui Waken un Fasten bluiwe wui no gedüllig; wui hault us kuüsk, ferstännig, geotmoödig un fründlik. Wui wirket duür den Hoeligen Goest un duür doe Loefte one Falskhoet, duür doe Worhoet fan dem Weore, doe Kraft fan Gott un doe Macht fan der Gerechtigkoet teo Afwuir un Angriff. Wui got duür Ere un Schanne, geoe un laige Gerüchte os süöke, doe met dem Weore bedroegen süöt un doch doe Worhoet soegget; os doe unbekannt un doch bekannt send, os doe daude un doch lebennig send, os doe slagen un doch nich dautslagen weret, os doe bedroöwet send un doch Froöde bringet, os doe arm send un doch annere ruik maket, os doe niks häwwet un doch olls besidd´t.

6, 11-18
Loewe Korinther, wui häwwet den Mund giegen jiu wuit upmaket, owwer iuse Hadde est auk wuit uapen. Iuse Hadde est nich giegen jiu fersluaden, owwer jiue Hadde est giegen us fersluaden. Ik kuüre met jiu os met muinen Kinnern: Häwwet us doch auk loef un maket iuse Hadde wuit for jiu. Toet nich an oenem Strange met den Hoeden! Wat hät doe Gerechtigkoet met der Ungerechtigkoet teo deon? Wecke Gemoenskop hät dat Lecht met dem Duüstern? Wo stimmet Christus met dem Duüwel tohaupe? Wat häwwet doe Gloöwigen met den Ungloöwigen teo doelen? Wo ferdräggt sik Gott suin Tempel met den Göttsenbellern? Wui send dem lebennigen Gott suin Tempel. Gott hät seggt: Ik will bui jiu wuonen un wanneln; ik will jiue Gott suin un jui süöt muin Folk suin. Trennt jiu fan den annern un got for jiu allaine, seggt doe Her; wart jiu for unroeggen Dinge, dann will ik jiu anniemen; ik will jiue Fadder suin un jui süöt muine Süöne un Döchter suin, seggt doe allmächtige Her.

7, 1-4
Wuil us sau fiel ferspruaken est, wi wui us fan ollen Pläcken an Luif un Soele roenigen un oen hoelig Liewen in Furcht for Gott anfangen. Ferstot us recht! Wui häwwet nich oenem Unrecht don, nich oenem schadet, nich oenen bedruagen. Ik soegge dat nich, ümme jiu wat forteohaulen. Ik häwwe jiu oll seggt, dat wui jiu in Liewen un Stiarwen nich iut iusem Hadden lodet. Ik häwwe graut Fertruwwen teo jiu un kuüre gern fan jiu. Ik häwwe in muinem Loeden Traust un Froöde an jiu in Iawerfleot.

7, 5-12
Os wui in Mazedonien ankaimen, fuüne wui do auk ninne Riue; wui saiden ollerwiagen in Naut un hedden fan biuden Struit un fan binnen Angest. Gott, doe doe Bedroöweden traistet, gaff us Traust, os Titus ankamm. Dat hett, nich duür suin Kuomen, owwer duür den Traust, den hoe bui jiu fiunen hadde. Hoe hät us olls fertellt, fan jiuem Ferlangen no mui, fan jiuen Trainen ümme mui un fan jiuem Uiwer for mui. Dat hät mui Froöde maket. Wenn ik jiu met muinem Broewe woedon häwwe, dann hät mui dat erst auk laiddon, owwer niu nich mer; ik soee, dat hät män oene Tuitlang diurt. Niu fröwwe ik mui, nich doriawer, dat jui bedroöwet wiesen send, owwer driawer, dat jiue Treor jiuen Sinn ännert hät. Jiue Treor hät Gott gefallen un wui häwwe jiu domedde ninnen Schaden don. Doe Treor, doe Gott us andoöt, biadert un reddet us, un doöt nich oenem Schaden; doe Treor owwer, doe doe Welt us andoöt, bringet den Daud. Soet, dat jui no Gott suinem Willen bedroöwet wiesen send, dat hät jiu ännert un biadert. Jui send ernst un uiwerg weoren; jui häwwet jiu entschülliget; jui ferlanget no mui; jui witt strenge forgon un strafen; jui häwwet bewuiset, dat jui in ollen Stücken roeggen Saken häwwen witt. Ik häwwe jiu nich schriewen ümme den teo strafen, doe Unrecht don hät, un dem teo helpen, doe Unrecht luin hät. Ik woll, dat jiu sümst for Gott klor weren soll, wat jiu an mui geliagen est. Dorin häww wui Traust fiunen.

7, 13-16
Teo düösem Traust, est no doe graude Froöde iawer Titus suine Froöde kuomen, dat jui en sau traistet un upnuamen häwwet. Wat ik em froör Geoes fan jiu fertellt häwwe, do kann ik niu medde beston. Olls est Worhoet, wat ik jiu seggt häwwe; sau hät sik auk iuse Loff iawer jiu bui Titus os Worhoet iutwuiset. Suin Hadde hängt no fiel moer an jiu, wenn hoe doran denket, wo willig jui wiesen send, un met weckem Bangen un Biewen jui en upnuamen häwwet. Wat fröwwe ik mui niu, dat ik mui niu in ollen Doelen sieker up jiu ferloden kann.

8, 1-5
Niu will ik jiu fan der grauden Gnade wat schruiwen, doe Gott den Gemoenen in Mazedonien giewen hät. Soe häwwet fiel Naut iutston, owwer sik graude Froöde bewart. Soe send arm, owwer soe giewet ruikelk met geoem Hadden. Ik kann betuügen, dat soe dat no iaren Kräften un auk iawer iare Kräfte fruiwillig don häwwet. Soe häwwet bidd´t un bian, wui sollen doch iare Gawe un Hülpe for doe Christen in Jerusalem anniemen. Soe häwwet moer giewen, os wui huapen können. No Gott suinem Willen häwwet soe sik sümst erst dem Heren un dann us iawergiewen.

8, 6-15
Dorümme häwwe ik Titus teokuürt, hoe solle auk bui jiu no wat insammeln, sau os hoe dat annerwiagen oll don hät. Jui häwwet in ollen Doelen wat foraf, innen Glauwen, innen Weore, inner Insicht, in ollerhand Uiwer un auk in jiuer Loefte teo mui; dorümme soet teo, dat jui auk bui den Sammlungen wat foriut häwwet. Ik will jiu dat nich befialen, wuil owwer doe annern sau uiwerg send, woll ik soen, of jiue Loefte auk echte est. Jui kennt iusem Heren Jesus Christus suine Gnade, dat hoe jiuetwiagen arm weoren est, wenn hoe auk ruik was, un dat jui duür suine Armeot ruik weren süöt. Ik will jiu ron, wat geot for jiu est. For oenem Jore häwwe jui oll domedde anfangen, Geld teo sammeln. Dat was jiue Wiark un jiue Wille. Niu bringet dat Wiark tostanne! Jui häwwet den geoen Willen doteo. Niu laistet owwer auk wat met jiuem Fermöggen! Doe dat gern gifft, wat hoe giewen kann, den hät Gott loef, wat hoe nich hät, dat werd nich ferlanget. Wui witt nich annern dat Liewen lichte maken un jiu in Naut bringen, wui witt blaut iutgluiken. Wat jui iawerhäwwet, domedde sall annern oene Tuitlang holpen weren, un wat doe iawerhäwwet, domedde sall jiu wir holpen weren, dat sik dat iutglicket; do stoet schriewen: Doe fiel sammle, hadde nich moer os satt, un doe woenig sammle, hadde auk satt.

8, 16-24
Gott sui Dank, dat hoe Titus süöken Uiwer for jiu int Hadde giewen hät. Ik häwwe en woll doteo upföddert, owwer doe was sau uiwerg, os wenn hoe fan sümst no jiu kuomen woll. Ik häwwe no oenen Breor metschicket, dem suine Arboet anner geoen Buaskop in ollen Gemoenen luawet werd. Doe est auk fan den Gemoenen iutwält, dat hoe met mui roesen un doe Gawen anniemen sall, doe wui Gott teo Ere sammeln un no Jerusalem schicken witt. Wui ferhinnert domedde auk, dat us bui düöser grauden Gawe wat Laiges noseggt weren kann, os wenn wui doe for us inrichtet hedden. Wui soet dorup, dat olls erlik teogoet, for Gott un auk for Minsken. Wui häwwet auk no oenen Breor metschicket, dem suinen Uiwer wui faken soen häwwet, un doe niu no fiel uiwriger est, wuil hoe graut Fertruwwen teo jiu hät. Titus est muin Geselle un helpet mui bui jiu; doe boeden annern send der Gemoene iare Buan un doent jiu Christus teo Ere. Niu bewuiset den annern Gemoenen an düösen Broörn, dat jui us loef häwwet, un jui dat Loff ferdoent, dat wui jiu giewen häwwet.

9, 1-5
Iawer doe Gawen for doe Christen in Jerusalem briuke ik jiu nich mer wat teo schruiwen. Ik woet, dat jui dat deon witt, un häwwe jiu bui den Gemoenen in Mazedonien dorümme luawet un seggt: Achaja hät oll suit oenem Jore sammelt un kann doe Gawe afliewern. Jiue Uiwer hät fiele in Mazedonien andriewen, auk Gawen teo sammeln. Doe Broör häww ik schicket, dat olls wisse wor weren sall, wat ik fan jiu seggt häwwe, un jui auk würkelk met der Sammlung trechte suin süöt. Wat wöre dat, wenn Broör iut Mazedonien met mui kaimen un fuünen, dat wui, ik will nich soeggen: jui, no nich domedde ferdig wören? Wui mössen us dann doch schiamen. Dorümme häww ik dat for naidig haulen, doe Broör foriutgon teo loden un doe Gawen teo sammeln, doe jui ferspruaken häwwet. Doe süöt os Gawen iut geoem Hadde trechte luiggen un nich no Guits iutsoen, wenn wui kuomet.

9, 6-15
Dat est sau: Doe woenig iutsaigget, doe werd auk woenig inarnen; doe ruikelk iutsaigget, doe werd auk ruikelk inarnen. Joeder sall sau giewen os en dat Hadde drifft, nich wuirwillsk un twungen. Doe gern gifft, den hät Gott loef. Gott hät doe Macht, jiu sau fiel Siagen teo giewen, dat jui ruikelk jiue Iutkuomen häwwet un auk no wat teo geoen Wiarken iawerbehault. Do stoet schriewen: Hoe hät iutdellt un den Armen wat giewen; suine Gerechtigkoet bestoet oewig. Hoe, doe dem Landmanne Sotkaurn un Braut gifft, hoe werd jiu auk Insot giewen un jiu ruikelk Frucht wassen loden, dat jui gerecht giewen küönt. Hoe werd jiu in ollen Doelen Iawerfleot giewen, dat jui annern helpen küönt, doe dann Gott dofor danken weret. Wenn jui düösen Denst met den Gawen deot, dann werd nich blaut den Christen iut der Naut holpen, dann est dat auk no oen Denst for Gott, dem dann fielen Dank dofor seggt werd. Soe weret in Jerusalem Gott auk dofor luawen, dat jui innen Glauwen an doe geoe Buaskop wat giewen häwwet, un dat jui jiue Gemoenskop met ienen un ollen annern Christen domedde bewuiset. Soe weret dann auk for jiu bian un no jiu ferlangen, wuil Gott suine Gnade sau ruikelk up jiu kuomen est. Gott sui Dank for suine graude Gawe, sau graut, os et nich iutteospriaken est.

10, 1-6
Niu mott ik jiu no ermanen, ik will et owwer sachte un gelinne soeggen, os Christus et dai. Ik sall gelinne kuüren, wenn ik for jiu sto, un druiste schruiwen, wenn ik wuit weg sen. Ik bidde jiu, twinget mui nich, druiste teo weren un jiu den Meot teo wuisen, den wui bui den naidig häwwet, doe soegget, wui hedden Angest. Wenn wui auk sünnige Minsken send, dann struide wui doch nich up sünnige Wuise. Iuse Waffen send nich sünnige Minskenwaffen; soe send in Gott suinem Denste sau stark, dat wui olle Hinnernisse iawerwinnt. Sau iawerwinne wui olle kleoken Ansliage un haugen Gedanken, doe us hinnert Gott teo erkennen; wui wuiset olle Fernunft up den geoen Willen hen, den Christus bewuiset hät.

10, 7-11
Wui witt joeden Wuirwillen bestrafen, wenn jui erst ganß willig send. Kuiket up dat, wat jui for Augen häwwet! Wenn oener iawertuüget est, dat hoe Christus teohairt, dann sall hoe bedenken, dat wui Christus auk teohairt. Wenn ik no iawer doe Fullmacht wat soeggen wolle, doe doe Her mui doteo giewen hät, dat ik jiu biadern un nich ferstaiden sall, dann wöre ik domedde nich toschanne weren; dann können jui auk insoen, dat ik nich blaut druiste sen, wenn ik jiu schruiwe, un dat ik jiu met den Broewen nich in Schrecken sedden will. Soe soegget: Suine Broewe send wuchtig un wichtig, wenn wui en owwer soet, dann est suin Körper swack un suine Sproke stuif. Doe dat seggt, doe sall doch bedenken: Justsau os in den Broewen stoet, sau were wui naichstens hanneln, wenn wui ankuomet.

10, 12-18
Wui witt us nich teo den riaken un auk nich met den fergluiken, doe sik sümst prolt. Doe häwwet sau woenig Insicht, dat soe sik an sik sümst miadet un met sik sümst fergluiket. Wenn wui Geoes fan us soegget, dann richte wui us no der Arboet, doe us Gott teomiaden hät; domedde hät hoe us auk bet no jiu kuomen loden. Wui got auk met der Arboet nich teo wuit, dat wui nich mer no jiu henkuomen küönt. Wui send doe ersten wiesen, doe jiu Christus suine geoe Buaskop brocht häwwet. Wui prolt nich met Arboet, doe annere don häwwet, wui huapet owwer, dat wui bui jiu no fiel Ere gewinnen un met der Arboet wuider kuomen weret, wenn jiue Glauwe wässet. Dann were wui doe geoe Buaskop no annerwiagen ferkünnigen un nich doe Ere soöken, wo annere met iaren Gawen wat tostanne brocht häwwet. Doe wat suin well, doe sall in Gott wat suin. Nich doe güllt wat, doe sik sümst luawet, blaut doe, den doe Her luawet.

11, 1-6
Ik woll, jui loeden jiu sonn bieden Unferstand fan mui gefallen, no, jui deot dat jo auk. Ik giewe mui met jiu sau fiel Moögge, os et met Gott goet; ik will jiu Christus os oene Briut iawergiewen, an der niks iutteosedden est. Besuarget sen ik owwer, dat et jiu goet os Eva, doe fan der slauen Slange bedruagen weor; dat jiue Hadde auk ferduorwen werd un nich mer getrüwwe un uprichtig Christus teohairt. Wenn oen anner kümmet, doe oenen annern Christus prieget, os wui prieget häwwet, odder wenn jui oenen annern Goest kruiget, os jui duür us kriegen häwwet, odder hoe jiu oene annere Buaskop lert, os doe jui annuamen häwwet, dann lode jui jiu dat olls gefallen. Ik laiwe, dat ik in niks giegen doe annern truüggesto, doe ganß besonnere Apostel suin süöt. Wenn ik auk swack in Woören sen, dann sen ik dat doch nich an Insicht; dat häww ik jiu in ollen Doelen bewuiset.

11, 7-15
Odder häww ik Unrecht don, dat ik mui sümst unnerhoel un jiu schaune, os ik jiu doe geoe Buaskop ümmesüss brochte? Fan annern Gemoenen häww ik Geld annuamen, dat ik jiu domedde doenen konn. Os ik bui jiu was un Naut litt, sen ik jiu nich teo Last falen. Wat ik naidig hadde, häwwet mui doe Broör iut Mazedonien brocht. Ümmer häwwe ik mui dofor hott, fan jiu wat anteoniemen; dat sall auk wuiderhen sau suin. Sau wor os Christus in mui est, lode ik mui düöse Ere in ganß Achaja nich niemen. Worümme denn? Wuil ik jiu nich loef häwwe? Dat woet Gott. Wat ik deoe un deon were, dat deoe ik, wuil ik will, dat doe annern ninnen Grund häwwen süöt, iawer mui wat teo soeggen, un dat soe twungen weren süöt, auk sau teo deon, wenn soe sik met mui gluikstellt. Düöse Luüe send Lüögenapostel un bedroeget, wenn soe sik os Christus suine Apostel iutgiewet. Dat est auk ninn Wunner; iar Mester, doe Sotan, ferstellt sik auk, os wenn hoe oen Engel iut dem Lechte wöre. Dorümme fällt dat gar nich up, wenn suine Handlanger sik auk ferstellt un Lerer fanner Gerechtigkoet suin witt. Iar Enne werd sau suin, os iare Wiarke send.

11, 16-21
Ik soegge jiu no ens, jui süöt mui nich for unferstännig haulen. Wenn jui dat owwer doch deot, dann hault mui auk den Unferstand togeoe, dat ik jiu auk moll sonn bieden Geoes fan mui fertelle. Wat ik niu soegge, dat soegge ik nich no dem Heren suinem Sinne; dat est muin Unferstand, doe auk moll prolen well. Do send wecke, doe prolt met iarem fuinen Beniemen; dat will ik auk moll deon. Jui lodet jiu den Unferstand gefallen, dat soe jiu unnerkruiget, schinnt, iawerlistet, ferachtet un int Gesichte slot. Dat est muine Schanne, dat ik teo swack un ängestlik sen, sau wat teo deon. Wo sik doe annern wat up inbillt, do kann ik mui auk wat up inbillen; dat soegge ik owwer in Unferstand.

11, 22-33
Soe send Hebräer, ik auk; soe send Israel suine Kinner, ik auk; soe send Abraham suine Kinner, ik auk. Soe send Christus suine Denste, ik no fiel moer; dat soegge ik owwer ganß in Unferstand. Ik häwwe moer Arboet hat, moer gefangen siaden, moer Sliage iuthaulen os doe un faken den Daud for Augen hat. Fan den Jiuden häww ik fuifmol ümmer förtig Sliage woeniger oenen kriegen. Droemol sen ik met Reon slagen, oenmol stoeniget weoren; droemol sen ik uppen Scheppe wiesen, dat unnergeng; oenen Dagg un oene Nacht häwwe ik uppen Wader driewen. Wo faken sen ik up Roesen wiesen un in Gefor wiesen up Flüssen, unner Roöwern, unner den Jiuden, unner den Hoeden, innen Stian, innen Sandbiargen, upper Soe, unner falsken Broörn, dann no Moögge un Arboet, Hunger un Dost, Waken un Fasten, Frost un niks anteotoen. Dann wat dägglik no doteo kümmet, Anfrogen un Suargen for doe Gemoene. Goet et dem oenen slecht, foöle ik dat nich auk? Fällt doe anner in Sünne, brennt mui dat nich inner Soele? Wenn ik mui wat togeoe soeggen mott, dann will ik dat fan dem soeggen, wat ik os Swackhoet ansoee. Gott, doe Fadder fan iusem Heren Jesus Christus, woet, dat ik nich loege, dem sall Ere in Oewigkoet suin. In Damaskus loet dem Küönik Aretas suin Fuaget inner Statt waken un woll mui gefangen niemen. Do loeden soe mui innen Kuarwe duür oen Fenster iawer doe Muürn dal, dat ik flüchten konn.

12, 1-10
Sik prolen daug nich; ik mott jiu owwer fertellen, wat doe Her mui soen loden un wuiset hät. Ik kenne oenen fan Christus suinen Jüngern, doe weor bet in den drüdden Hiemel tuagen, foertoeggen Jore send et oll. Of suine Soele dobui no in dem Luiwe was, ik woet et nich. Gott woet et. Fan düösem Minsken woet ik, dat hoe int Paraduis buürt weor un Woöre haure, doe ninn Minske iutspriaken un ferston kann; of suine Soele no in suinem Luiwe was odder nich, ik woet et nich. Gott woet et. Fan dem will ik fertellen. Fan mui sümst will ik niks soeggen, os blaut wat fan muiner Swackhoet. Wenn ik fan mui wat fertellen wolle, dann wöre dat ninn Unferstand; ik woöre doe Worhoet soeggen. Ik deoe dat owwer nich, wuil nich oene fan mui moer haulen sall, os wat hoe an mui suüt un fan mui hairt. Dat ik mui up doe grauden Saken, doe Gott mui wuiset hät, niks inbillen sall, dofor est mui oene Angel int Floesk sedd´t. Dat est dem Sotan suin Engel, doe mui medder Fiust sloet, dat ik nich hauge fan mui denken sall. Droemol häww ik den Heren anreopen, hoe soll en doch wegniemen. Do hät hoe mui seggt: Muine Gnade mott dui geneog suin; muine Kraft est in den Swacken am stiarksten. Dorümme behaule ik geoen Meot, wenn ik ümme Christus misshannelt were, in Naut sen, ferfolget were un Angest iutston mott. Wenn ik swack sen, dann sen ik just stark.

12, 11-13
Niu sto ik os oen unferstännigen Minsken for jiu: jui häwwet mui doteo twungen. For jiu hedde sik dat schicket, mui teo luawen. Ik sen nich geringer os doe besonnern Apostel, wenn ik auk niks fan jiu annuamen häwwe. Bewuise dofor, dat ik oen Apostel sen, häww ik jiu duür Toeken, Wunner un Wiarke ümmerteo giewen. Sto jui giegen doe annern Gemoenen truügge? Doch blaut dorin, dat ik niks fan jiu annuamen häwwe. Niemet mui dat nich üöwel, wenn et Unrecht est.

12, 14-15
Ik häwwe mui fornuamen, jiu teom drüdden Mole teo besoöken, un were dann auk niks fan jiu anniemen. Ik soöke jiu, owwer nich jiue Geld un Geot. Dat gehairt sik nich, dat doe Kinner for doe Aulen suarget; doe Aulen süöt for doe Kinner suargen. Ik will gern olls for jiu hengiewen un mui sümst auk, wenn jiue Soele män reddet werd. Sau loef häwwe ik jiu; wi jui mui nich auk loef häwwen?

12, 16-18
Dat est doch richtig, dat ik niks fan jiu annuamen häwwe. Ik sall owwer Nücke häwwen un jiu met List duür annere fangen häwwen. Sau? Häwwe ik jiu duür doe wat afnuamen, doe ik no jiu schicket häwwe? Ik häwwe Titus upföddert, jiu teo besoöken, un oenen Breor metschicket. Hät Titus jiu wat afnuamen? Go wui nich iusen Wegg in demsülwen Goeste? Tria wui nich in doesülwen Fospern?

12, 19-21
Jui moent woll, wui wollen us blaut wuiren. Nai, wui schruiwet düt olls for Gott suinen Augen os Christus suine Jünger un witt jiu domedde doenen. Ik sen bange, dat ik jiu nich sau andriapen were, os ik will, wenn ik kuome, un jui mui nich sau, os jui witt. Ik fürchte, dat Twist, Afgunst, Groll, Spott, Dickedeon, Slechtmaken, Aurenfullhangen un Unordnung tüsken jiu est. Wenn ik dat söge, dann wöre ik fan Gott daldrücket un hedde Treor iawer fiele, doe wir in doe aulen Sünnen falen send un sik nich fan den unroeggen Saken, Oebriaken un Swelgen bekert häwwet.

13, 1-4
Wenn ik dat drüdde Mol no jiu kuome, dat süöt olle Saken for twoe odder droe Tuügen forbrocht weren. Wat ik jiu oll bui dem twoeden Besoöke seggt häwwe, dat soegge ik niu in foriut ollen no ens, doe in Sünne falen send, un auk ollen annern: Wenn ik wuirkuome, were ik nich oenen mer schaunen. Jui soöket no oenem Toeken, dat Christus duür mui prieget. Christus werd bui jiu nich swack in mui suin un jiu suine Macht bewuisen. Est hoe auk in Swackhoet kruüßiget, dann liewet hoe doch in Kraft fan Gott. Wui send auk moll swack in em, owwer wui weret in Gott suiner Kraft in em bui jiu liewen.

13, 5-10
Unnersoöket sümst, of jui Glauwen häwwet! Pruüfet jiu sümst! Odder miarke jui sümst nich, dat Christus in jiu est? dann mösse jui jo gar ninne Christen suin! Ik huape owwer, jui weret insoen, dat wui echte Christen send. Ik bia teo Gott, dat hoe jiu for Laiges bewart. Us kümmet et nich dorup an, dat wui os echte Apostel for jiu stot, blaut dorup, dat jui Geoes deot, wenn wui dann auk nich os echte Apostel fan jiu ansoen weret. Wui küönt niks giegen doe Worhoet deon, blaut wat for doe Worhoet. Wui fröwwet us, wenn wui os swack goelt un jui stark send. Dorümme bidde wui Gott, dat jui echte Christen weren süöt. Just dorümme schruiwe ik jiu düt oll innen Broewe, dat ik nich scharp weren un jiu doe Macht wuisen mott, doe Gott mui giewen hät, ümme jiu teo biadern un nich ümme jiu teo ferdiarwen.

13, 11-13
Niu tolest, loewe Broör, fröwwet jiu, lodet jiu trechtewuisen, suid getraust, suid oenig, hault Fruiden! Gott sui met jiu! Doe schafft Loefte un Fruiden. Gruüßet jiu oenanner met dem hoeligen Kusse! Olle hoeligen Christen lodet jiu gruüßen. Dem Heren Jesus Christus suine Gnade, Gott suine Loefte un dem Hoeligen Goeste suine Gemoenskop sui met jiu ollen!

Doe Broef an doe Galater

1, 1-5
Düt schrifft doe Apostel Paulus. Doe est nich fan Minsken un auk nich duür Minsken teom Apostel insedd´t. Jesus Christus sümst un Gott doe Fadder, doe Christus upwecket hät, häwwet dat don. Auk olle Broör, doe huir bui mui send, schruiwet den Gemoenen in Galatien. Wui wünsket jiu Gnade un Fruiden fan Gott, dem Fadder un dem Heren Jesus Christus. Doe hät sik sümst for iuse Sünnen hengiewen un hät us no Gott un iusem Fadder suinem Willen iut düöser laigen Welt reddet, wo wui niu no send. Den wi wui eren in olle Oewigkoet. Amen.

1, 6-9
Ik mott mui wunnern, dat jui jiu sau lichte fan dem afwoenen lodet, doe jiu duür Christus suine Gnade bereopen hät, un dat jui jiu oener annern Buaskop teowoent. Do est jo gar ninne annre Buaskop, owwer do send Luüe, doe witt jiu wat wuismaken un doe Buaskop fan Jesus Christus ferdraiggen. Magg dat niu suin, wer et well, wui sümst odder oen Engel fannen Hiemel, doe jiu oene annere Buaskop bringet, os doe wui jiu prieget häwwet, doe sall ferflocket suin. Wat wui iawen seggt häwwet, dat soegge wui no ens: Doe jiu wat anners prieget, os wat jui fan us haurt häwwet, doe sall ferflocket suin.

1, 10-12
Kuür ik Minsken no dem Munne odder haule ik mui an iusen Her Gott? Soöke ik Minsken teo gefallen? Wenn ik dat deon wolle, dann wöre ik Christus suin Knecht nich. Loewe Broör, jui süöt owwer wieden, dat doe geoe Buaskop, doe ik jiu priege, ninn Minskenwiark est. Doe hät mui ninn Minske brocht un lert, doe hät mui Jesus Christus sümst klormaket.

1, 13-24
Jui häwwet haurt, wo ik froör os Jiude liewet un mui benuamen häwwe, dat ik Gott suine Gemoene iawer olle Mode ferfolget un kränket häwwe. In den Jiuden iarem Glauwen was ik fielen fan muinen Landsluüen wuit foriut un in den Aulen iaren Gebodden was ik sau uiwerg, os ninn anner suin kann. Owwer Gott hadde mui fan Kuind up teo wat annern iutsoen un mui duür suine Gnade bereopen. Hoe hadde besluaden, mui suinen Suonen teo wuisen un den unner den Hoeden duür mui priegen teo loden. Do sen ik saugluiks hengon un häwwe nich erst met annern doriawer kuürt. Ik geng nich erst in Jerusalem no den, doe oll for mui Apostel wören. Ik roese no Arabien un kamm auk fan dor wir no Damaskus truügge. No droe Joren geng ik no Jerusalem un woll Petrus kennen leren; bui dem sen ik fifftoeggen Dage bliewen. Fan den annern Aposteln häww ik nich oenen teo soen kriegen, blaut Jakobus, dem Heren suinen Breor. Wat ik jiu niu schruiwe, dat loege ik nich; Gott est muin Tuüge dofor. Dann geng ik in doe Länner Syrien un Zilizien. Doe Christengemoenen in Judäa häwwet mui nich soen un nich kennen lert. Soe häwwet blaut haurt: Doe us froör ferfolget hät, doe prieget niu sümst den Glauwen, den hoe froör iutruan woll. Soe luawen un danken Gott ümme mui.

2, 1-10
Foertoeggen Jore läder geng ik met Barnabas tohaupe wir no Jerusalem; Titus namm ik auk met. Ik roese, wuil Gott mui dat ingaff, un leog nen doe Buaskop for, doe ik den Hoeden priegen woll; besonners häww ik met den kuürt, doe wat bedüdden; ik woll nich ümmesüss laupen un ferkert leren. Titus, doe no oen Gruiche was un bui mui blaif, weor nich twungen, sik besnuin teo loden. Do wören auk oenige falske Broör; doe hedden sik inslieken un wollen wieden, wat for oene Fruihoet dat est, doe wui in Jesus Christus häwwet. Düöse Fruihoet hedden soe us gern wegnuamen. Wui häwwet nen owwer ninnen Augenblick nogiewen un niks teogiewen; doe geoe Buaskop soll jiu ganß wor brocht weren. Doe annern Broör, doe wat güllen un bedüdden, häwwet mui niks anners lert un updriagen. Wat doe forhiar wiesen send, goet mui niks an; Gott fröggt do auk niks no. Soe sögen owwer in, dat et mui updriagen est, den Hoeden doe geoe Buaskop teo ferkünningen, sau os Petrus dat bui den Jiuden deon mott. Gott, doe dem Petrus Kraft for doe Priege unner den Jiuden giewen hät, doe hät mui auk Kraft dofor unner den Hoeden giewen. Os Jakobus, Petrus un Johannes, doe os doe Puiler in der Gemoene güllen, os doe insögen, wecke Gnade mui giewen est, gaiwen soe mui un Barnabas doe Hand un wören met us oenig, dat wui no den Hoeden gon sollen un soe bui den Jiuden bluiwen wollen. Blaut oens bedüngen soe sik iut, dat wui for doe Armen in Jerusalem sammeln sollen; dat häww wui auk gern don.

2, 11-21
Os Petrus no Antiochien kamm, sen ik giegen en uptrian, wuil iawer en klaget weor. Forhiar, oer os dem Jakobus suine Buan ankaimen, att hoe met den Hoeden tohaupe. Os doe owwer kaimen, taug hoe sik truügge un att for sik allaine; hoe was for doe Buan bange. Auk doe annern Jiudenchristen daien dat un kriegen auk Barnabas doteo, dat hoe sik met den annern ferstelle. Os ik insog, dat dat no der geoen Buaskop nich richtig was, sia ik for ollen Luüen inner Gemoene teo Petrus: Wenn diu os Jiude sau liewes os doe Hoeden un nich os oen Jiude, wo kanns diu denn fan den Hoeden ferlangen, dat soe os doe Jiuden liewen süöt? Wui send os Jiuden gebuaren un nich os Hoeden, doe fan Natiur Sünner send. Wui wiedet olle, dat ninn Minske duür suine geoen Wiarke sialig werd un duür niks anners os duür den Glauwen an Christus; up den kann hoe sik ferloden. Wui häwwet doch den Glauwen an Jesus Christus annuamen, wuil wui doduür sialig weret un nich duür doe Gebodde. Ninn Minske werd duür suine oegen Moögge un Geothoet gerecht. Wenn wui dono striewet, duür Christus gerecht teo weren, dann müö wui us jo auk for Sünner haulen os doe Hoeden. Est Christus dann nich Schuld doran, dat wui auk Sünner send? Nai, ganß wisse nich! Wenn ik wir upbowwe, wat ik afbruaken häwwe, dann bewuise ik domedde, dat dat Afbriaken ferkert was. Ik sen duür doe Gebodde for den Gebodden daude un sall for Gott liewen. Met Christus sen ik kruüßiget. Ik liewe, owwer nich for mui sümst, Christus liewet in mui. Wat ik huir no upper Ern liewe, dat liewe ik in dem Glauwen an Christus; doe hät mui loef un hät sik sümst for mui hengiewen. Ik fersmuide Gott suine Gnade nich; wenn wui owwer duür doe Gebodde gerecht weren können, dann wöre Christus ümmesüss stuorwen.

3, 1-5
Jui unferstännigen Galater! Wer hät jiu den Kopp ferdraigget? Est jiu Jesus Christus nich sau recht for Augen stellt weoren, os wenn hoe bui jiu kruüßiget wöre? Blaut oens will ik fan jiu wieden: Häwwe jui den Hoeligen Goest kriegen, wuil jui doe Wiarke no dem Gesedde don häwwet, odder wuil jui den Glauwen un doe geoe Buaskop annuamen häwwet? Sen jui sau unferstännig? Innen Glauwen häwwe jui os Christen anfangen; in Wiarken wi jui niu os Jiuden wuider liewen. Häwwe jui denn sau graude Dinge ümmesüss beliewet? Ümmesüss, anners kann ik nich soeggen. Doe jiu den Goest giewen un süöke Wunner bui jiu don hät, hät doe dat don, wuil jui doe Gebodde haulen odder wuil jui doe geoe Buaskop lofft häwwet?

3, 6-14
Fan Abraham stoet schriewen: Hoe loffe Gott un Gott riake em dat os Gerechtigkoet an. Do küön jui soen, doe Glauwen häwwet, dat send Abraham suine Kinner. Doe Schrift hät dat owwer foriutsoen, dat Gott doe Hoeden duür den Glauwen gerecht maken well; dorümme hät Gott oll forhiar teo Abraham seggt: In dui süöt olle Hoeden Siagen häwwen. Dat hett, dat olle, doe Glauwen häwwet, met Abraham Siagen häwwen süöt, wuil hoe Glauwen hadde, un dat olle, doe up doe Wiarke no dem Gesedde bestot, unner dem Fleoke liewen müöt. Doe Schrift seggt: Ferflocket sall joeder suin, doe nich olls höllt, wat in dem Gesedde stoet un hoe deon sall. Dat est owwer sieker, dat nau ninn Minske duür dat Gesett gerecht weoren est. Doe Gerechte sall duür den Glauwen for Gott beston. Dat Gesett hät niks met dem Glauwen teo deon. Do stoet schriewen: Doe et höllt, sall doduür sialig weren. Christus hät us fan dem Gesedde suinem Fleoke lösskofft, os hoe den Fleok for us up sik namm. Do stoet schriewen: Ferflocket est joeder, doe annen Holle hänget. Niu sall doe Siagen, doe Abraham teoseggt est, duür Christus iawer doe Hoeden kuomen, un wui süöt den Glauwen, doe us Siagen gifft, duür den Goest kruigen.

3, 15-18
Loewe Broör! Ik will jiu dat up iuse Wuise klormaken. Wenn oen Minske oen Testament maket, dann güllt dat; wui drüöwet et nich ümmestaiden un nich no wat dran ännern. Wat Abraham ferspruaken est, dat hät Gott em sümst un suinem Stamme teoseggt. Hoe seggt: Duür duinen Nokuomen, nich duür duine Nokuomen; blaut duür oenen, nich duür fiele. Düöse oene est Christus. Ik will domedde soeggen: Dat Gesett kann nich dat Ferspriaken ümmestaiden, dat Gott Abraham in dem Testamente giewen hät. Dat Gesett est 430 Jore läder kuomen os dat Testament. Wenn dat Iarwe duür dat Gesett kaime, da[t]<nn> wöre et nich duür dat Ferspriaken giewen. Gott hät et Abraham iut Gnaden duür dat Ferspriaken giewen.

3, 19-24
Wat sall denn dat Gesett? Et sall us doe Sünne wuisen, bet doe Nokuome uptrett, dem düt Ferspriaken güllt; et est us fan Engeln duür oenen Foögesmann teostellt. Wenn et sik ümme oenen allaine hannelt, dann est ninn Foögesmann dobui naidig. Gott est jo for sik allaine. Stoet dat Gesett niu giegen Gott suin Ferspriaken? Nai. Wenn us oen Gesett giewen wöre, dat us sialig maken könne, dann kaime doe Gerechtigkoet würkelk iut dem Gesedde. Doe Schrift hät owwer olle unner doe Sünne stellt, un dat Ferspriaken sall blaut duür den Glauwen for doe goelen, doe an Jesus Christus laiwet. Dat Gesett hadde forhiar Macht iawer us un wui saiden os innen Gefängnisse insluaden, bet doe Glauwe, doe us teodacht was, an suine Stuie tratt. Sau hät us dat Gesett teo den Glauwen ertuagen, dat wui blaut duür Jesus Christus gerecht weren küönt.

3, 25-29
Suit doe Glauwe kuomen est, briuke wui nich mer unner dem Gesedde os dem Lermester teo ston. Niu sen wui olle duür den Glauwen an Christus iusem Her Gott suine Kinner weoren. Fan jiu häwwet olle, doe up Christus taufet send, en os oen Klaid antuagen. Do est ninn Unnerschoed mer tüsken Jiude un Gruiche, Knecht un Her, Mann un Fruwwe; jui häwwet for Christus olle datsülwe Recht. Hair jui owwer olle Christus, dann sen jui auk Abraham suine Kinner un suine Iarwen, sau os dat teoseggt est.

4, 1-7
Saulange doe Iarwe nau nich münnig est, est tüsken em un oenem Knechte ninn Unnerschoed, wenn em auk olls hairt. Hoe stoet sau lange unner dem Formunne un Ferwalter, os suin Fadder dat bestimmet hät. Justsau est dat auk met us. Os wui no unmünnig wören, stönne wui unner den Forschriften fan düöser Welt. Os owwer doe Tuit ümme was, schicke Gott suinen Suonen; hoe loet en os Minske gebuaren weren un stelle en unner dat Gesett. Hoe soll olle, doe unner dem Gesedde stönnen, dofan fruiggmaken, dat wui Gott suine Kinner weren können. Wuil jui niu Kinner send, hät Gott den Goest fan suinem Suonen jiu int Hadde giewen, doe seggt Fadder teo Gott. Dorümme send huir rechte Kinner un ninne Knechte mer for Gott. Sen wui owwer Gott suine Kinner, dann sen wui auk suine Iarwen, owwer duür Gott.

4, 8-11
Os jui Gott nau nich kennen, häwwe jui Göttsen doent, doe gar ninne Götter send. Niu kenne jui doch Gott un, wat no moer est, Gott kennt jiu. Will jui owwer doch wir unner doe swacken un sworen Forschriften truügge un den wir fan nuiggem doenen? Jui achtet oll up doe Dage, doe Monade, doe Feste un doe Jore. Ik sen bange, dat ik bui jiu ümmesüss wiesen sen.

4, 12-20
Weret doch sau, os ik sen; ik sen jo auk sau weoren, os jui süss wören. Ik bidde jiu dorümme; jui häwwet mui niks tolaie don. Jui wiedet, dat ik jiu dat leste Mol bui sworer Krankhoet doe geoe Buaskop prieget häwwe. Jui häwwet jiu nich for muine Krankhoet oekelt un jiu nich fan mui truüggetuagen; jui häwwet mui upnuamen, os wenn ik Gott suin Engel un Jesus Christus sümst wöre. Wo est niu jiue Froöde bliewen? Ik mott jiu jo betuügen, dat jui froör innen Stanne wören, jiu doe Augen iutteoruiden un soe for mui henteogiewen, wenn dat genge. Sen ik denn niu jiue Fuind weoren, wuil ik jiu doe Worhoet seggt häwwe? Soe giewet sik Moögge ümme jiu, send owwer nich uprichtig; soe witt jiu fan mui aftoen un jui süöt no iarer Gunst striewen. Et est jo geot, wenn soe sik in geoen Dingen ümme jiu Moögge giewet un wenn dat olltuit schuüt un nich blaut dann, wenn ik bui jiu sen. Loewe Broör, ik mott no oenmol Suarge ümme jiu häwwen, os oene Mudder ümme iar Kuind hät, doe Suarge, dat Christus wir in jiu upstoet. Ik woll, ik wöre bui jiu un könne innen Geoen met jiu kuüren; ik woet nich, wo ik dat maken sall.

4, 21-31
Jui witt unner dem Gesedde ston; soegget mui moll, fersto jui dat Gesett denn nich, wenn et forliasen werd? Do stoet doch schriewen, dat Abraham twoe Süöne hadde, oenen fanner Maid un oenen fanner Fruwwen. Doe fanner Maid est up natuürlike Wuise tuüget un doe fanner Fruwwen no Gott suinem Ferspriaken. Dat hät wat teo beduün; dat send doe boeden Testamente; oent fan dem Biarge Sinai, dat bringet suinen Kinnern Lasten. Dat est doe Maid Hagar. Dat Weort Hagar est bui den Arabern doe Name for den Biarg Sinai <...> un bedütt dat Jerusalem, sau os et niu est; dat sitt met suinen Kinnern in Lasten fan dem Gesedde. Owwer dat Jerusalem, wat buawen est, dat est fruigg un est iuse Mudder. Do stoet schriewen: Fröwwe dui, wenn diu ninne Kinner häs, un singe helle, wenn diu nich Mudder bis. Doe one Mann bliewen est, hät moer Kinner os doe, doe fruigget hät. Loewe Broör, wui send owwer Kinner no dem Ferspriaken, os Isaak was. Sau os dat domols was, dat doe oene Suone den annern ferfolge, sau est dat auk fandage no. Wat seggt doe Schrift doteo? Lott doe Maid met iarem Suonen gon! Doe sall nich met dem annern iarwen. Wui gluiket den rechten Kinnern fan der Fruwwen un hairt nich teo den Kinnern fan der Maid.

5, 1-12
Christus hät us doe Fruihoet brocht. Niu stot faste un lodet jiu nich wir doe Kuin fan dem Gesedde uploeggen. Ik soegge jiu: Wenn jui jiu wir besnuin lodet, dann kann Christus jiu nich mer helpen. Ik soegge dat ollen no ens: Doe sik besnuin lött, est twungen, dat ganße Gesett teo haulen. Wenn jui duür dat Gesett gerecht weren witt, dann sen jui fan Christus affalen; dann ferlode jui jiu nich mer up Gott suine Gnade. Wui witt duür den Glauwen gerecht weren un huapet, dat doe Goest us den Glauwen un Gott us doe Gerechtigkoet giewen werd. Of wui besnuin send odder nich, dat bedütt for Jesus Christus niks; for dem güllt blaut doe Glauwe wat, doe inner Loefte teo soen est. Jui wören geot innen Gange. Wer hät jiu uphaulen, dat jui doe Worhoet nich mer laiwen witt? Doe jiu bereopen häwwet, iawerkuürt jiu nich, dat deot annere. Sonn bieden Siurdoeg suürt den ganßen Doeg. Ik fertruwwe in dem Heren up jiu, dat jui nich anners denket os ik. Doe jiu ferfoören well, doe sall Strafe dofor häwwen; magg et suin, wer et well. Wenn ik jiu niu würkelk sia, jui sollen jiu besnuin loden, of soe mui dann auk woll no ferfolgen? Dann können soe sik nich mer iawer dat Kruüß iargern. Ik woll, dat soe sik gluiks auk iutruan loeden, doe jiu uphisset.

5, 13-15
Jui süöt fruigg suin; doteo sen jui bereopen. Jui drüöwet owwer nich moenen, dat jui niu in Fruihoet no jiuem Lussen liewen küönt; jui süöt jiu iut fruiggen Stücken met Loewe oenanner helpen. Dat ganße Gesett lött sik met oenem Weore soeggen: Diu sass duinen Naichsten sau loef häwwen os dui sümst. Wenn jui jiu owwer unnernanner buiden un friaden witt, dann soet teo, dat doe oene den annern nich slücket.

5, 16-26
Ik soegge jiu: Liewet sau, os doe Goest well, dann were jui dat Baise in jiu iawerwinnen. Doe baise Lust stritt giegen den Goest un doe Goest giegen doe baise Lust. Doe boeden ferdriaget sik nich; dorümme deo jui nich, wat jui witt. Wenn jui jiu fan dem Goeste loen lodet, dann sto jui nich mer unner dem Gesedde. Wat iut der Lust Laiges kümmet, dat est jiu bekannt: Oebriaken, Heoren, Swelgen, Afgötteruigge, Heksen, Struit, Twist, Afgunst, Wiut, Schoelen, Slechtmaken, Hassen, Morden, Siupen, Friaden un sau wat; fan den, doe sau wat deot, häwwe ik jiu oll seggt un soegge ik jiu no ens, dat soe Gott suin Ruik nich iarwen küönt. Wat doe Goest Geoes bringet, est auk bekannt: Loefte, Froöde, Fruide, Geduld, Fründskop, Geothoet, Glauwe, Sachtmeot, Kuüskhoet. Met süöken Dingen hät dat Gesett niks teo deon. Doe Christus anhairen witt, doe müöt sik met iaren Sünnen kruüßigen loden. Wenn Gott suin Goest in us wuont, dann müöt wui dat auk in iusem Liewen bewuisen. Trachtet nich no Ere for oenanner, dat jui jiu domedde tiarget un iargert.

6, 1-6
Broör, wenn jui oenen fan jiu andriapet, doe Sünne doöt, dann helpet em wir sachtmoödig os Christen trechte, doe Gott suinen Goest häwwet. Soet owwer teo, dat jui nich sümst in Sünne falt. Doe oene sall dem annern doe Lasten driagen helpen; dat est Christus suin Gesett. Doe do mennt, hoe wöre wat, un est doch niks, doe bedrüggt sik sümst. Joeder sall suin oegen Wiark pruüfen un suin Urdoel doriawer for sik behaulen; dann werd hoe nich graut up annere herafkuiken. Joeder hät geneog met suiner oegen Last teo deon. Doe Unnerricht in Gott suinem Weore kriggt, mott suinem Lerer met dem doenen, wat hoe for geot höllt.

6, 7-10
Lodet jiu nich iremaken; Gott lött sik nich ferspodden. Wat doe Minske iutsaigget, dat werd hoe auk inarnen. Doe up suine Lust saigget, doe werd fan der Lust dat Ferdiarwen inarnen. Doe up den Goest saigget, doe werd fan dem Goeste dat oewige Liewen inarnen. Lodet us deon, wat geot est, un nich moöe weren. Wenn suine Tuit kuomen est, dann were wui inarnen, wenn wui nich nolodet. Wui häwwet niu no Geliagenhoet doteo; dorümme lodet us an joedem Geoes deon, am moesten owwer an Broörn innen Glauwen.

6, 11-18
Soet jiu ens muine Schrift an, wat for graude Beokstawen dat send, doe ik sümst schriewen häwwe! Olle, doe bui annern no wat goelen witt, dränget jiu, dat jui jiu besnuin lodet; soe deot dat owwer, wuil soe ümme Christus suin Kruüß nich ferfolget weren witt. Wenn soe sik auk besnuin lodet, dann hault soe doch dat ganße Gesett nich. Soe witt dat auk blaut, wuil soe domedde prolen küönt, dat soe wat iut jiu maket häwwet. Mui est an niks wat geliagen, wo ik mui medde prolen kann, os blaut an Jesus Christus suinem Kruüße; domedde est for mui doe Welt daude un sen ik daude for doe Welt. Besnuin loden odder nich, dorup kümmet et bui Christus nich an, blaut dorup, dat wui nuigge Minsken weret. Fruiden sall up olle kuomen, doe bui düöser Insicht bluiwet. Gott sall sik iawer soe erbarmen; soe süöt os dat rechte Israel suin Folk suin. Niu drüöwe jui mui ninne Moögge mer maken. Wat ik in Christus suinem Denst luin häwwe, dat est an muinem Luiwe teo soen; ik driage doe Narwen os Aftoeken. Doe Gnade fan iusem Heren Jesus Christus sall met jiuem Goeste suin. Amen.

Doe Broef an doe Epheser

1, 1-2
Paulus, doe no Gott suinem Willen Jesus Christus suin Apostel est, schrifft, an doe Hoeligen in Ephesus, doe an Jesus Christus laiwet. Ik wünske jiu Gnade un Fruide fan Gott, iusem Fadder un dem Heren Jesus Christus.

1, 3-14
Gott, dem Fadder fan iusem Heren Jesus Christus, sui Loff un Dank, wuil hoe us duür Christus ollerhand goestliken Siagen fannen Hiemel giewen hät. Duür den hät hoe us oll oer iutwält, os doe Grund teo der Welt leggt weor, un doteo iutwält, dat wui hoelig un fruigg for em dorin liewen süöt. Iut liuder Loefte hät hoe in foriut bestimmet, dat wui duür Jesus Christus suine Kinner suin süöt, sau os hoe dat for geot haulen hät. Domedde wuiset hoe us auk, wecke graude Gnade hoe us duür suinen Suonen giewen hät. Doe hät us duür suin Bleot fan der Schuld fruiggmaket un us doe Sünne fergiewen; sau graut est doe Gnade. In suiner Gnade hät hoe us auk no Ferstand doteo giewen, dat wui dat insoen un begruipen küönt. Wat hoe besluaden hadde, was oen Gehoemnis; hoe woll us owwer iut fruiggen Stücken wieden loden, wat hoe sik fornuamen hadde, un wat hoe niu auk doöt, dat hoe innen Hiemel un upper Ern olls in Christus unner oen Haupt stellt, wuil doe Tuit doteo kuomen est. Duür Christus sen wui auk Iarwen fan dem Hoel, dat us in foriut teodacht est. Dat schuüt olls no Gott suinem Willen un Insoen. Wui Jiuden häwwet oll forhiar up Christus huapet un send niu oen Bewuis fan suiner Herlikkoet. Jui Hoeden häwwet duür Christus dat Weort fanner Worhoet kriegen; dat est doe geoe Buaskop, dat jui sialig weren süöt; jui häwwet dat lofft un häwwet den Hoeligen Goest os Siegel kriegen, os us dat teoseggt est. Doe est auk dat Pand dofor, dat wui dat Hoel iarwen un suin Oegendum suin süöt. Dat schuüt olls Gott teo Eren.

1, 15-23
Ik häwwe dofan haurt, wecken Glauwen an Christus un wecke Loefte teo den Christen jui häwwet. Dorümme kann ik dat nich loden, for jiu teo danken un an jiu teo denken, wenn ik bia. Ik bidde ümmer, dat Gott, doe iusem Heren Jesus Christus suin Gott un doe Fadder inner Herlikkoet est, jiu den Goest giewen sall, doe jiu Wuishoet un Worhoet bringet un jiu en kennen lert. Ik bidde, dat jui klore Augen un kloren Ferstand kruigen un insoen süöt, wat jui huapet un weck ruik Iarwe jiu teodacht est, wecke graude Macht hoe iawer olle hät, un wecke graude Dinge hoe an ollen doöt, doe an en laiwet. Dat hät hoe us an Christus wuiset, os hoe en fan den Dauen upwecke un em oenen Steol an suiner rechten Hand innen Hiemel gaff. Dor sitt hoe iawer olle Ruike, Mächte, Kräfte un Gewalten un wat do süss no for hauge Namen send, in düöser un in der annern Welt, doe no kuomen sall. Olls hät hoe em teo Foöden leggt un en teo dem Haupte fan der Gemoene maket. Doe Gemoene est suin Körper un werd anfüllt fan dem, doe olls iutfüllt.

2, 1-10
Jui Hoeden wören froör duür jiue Failer un Sünnen daude. Jui häwwet jiue Liewen up doe Ort drin teobrocht, os doe Welt unner dem Fürsten doöt, doe inner duüstern Lucht sitt; dat est doe Goest, doe olle drifft, doe Gott nich laiwen witt. Wui Jiuden häwwet froör auk sau liewet, os wui Lussen hedden; wui daien, wat dat Floesk un doe oegen Gedanken wollen, un wören auk Kinner, doe Gott nich luin mochte, justsau os doe annern. Gott est owwer ruik an Erbarmen un hät us loef. Wui wören auk daude in Sünnen; hoe hät us iut liuder Loefte met Christus lebennig maket; iut Gnaden sen wui sialig weoren; hoe hät us met Christus upwecket un met em oenen Steol innen Hiemel giewen; olls duür Jesus Christus. Hoe woll us for ümmer wuisen, wo graut un ruik suine Gnade est un wo geot wui et bui em in Jesus Christus häwwet. Iut Gnaden sen jui duür den Glauwen sialig weoren, nich duür jiue oegen Macht, dat est blaut oene Gawe fan Gott; nich duür jiue Wiarke; domedde kann sik ninn Minske prolen. Wui send fan Gott schaffen un duür Christus instandsedd´t, geoe Wiarke teo deon un sau teo liewen, os hoe dat in foriut bestimmet hät.

2, 11-22
Bedenket ens! Jui wören no jiuem Luiwe Hoeden, wuil jui nich besnuin wören. Jui woören fan den Jiuden ferachtet, wenn soe sümst auk män fan biuden besnuin wören. Jui hedden ninnen Hoeland. Jui hairen nich teo dem iutwälten Folke Israel. For jiu gulle nich dat Testament, dat us sau fiel teoseggt hät. Jui hedden niks teo huapen un liewen one Gott inner Welt. Niu sto jui in Gemoenskop met Christus un sen jui duür suin Bleot iusem Hergott teobrocht, wenn jui froör auk wuit fan em af wören. Christus est iuse Fruiden; hoe hät Jiuden un Hoeden tohaupebrocht un den Tiun afbruaken, doe tüsken us stonn; hoe hät duür suin Liewen doe Fuindskop wegnuamen, doe dat Gesett met suinen Gebodden us brocht hät. Iut twoeen hät hoe oenen nuiggen Minsken schaffen un Fruiden tüsken us stiftet. Doe boeden ferdroögen sik in suiner Gestalt wir met Gott. Iare Fuindskop est duür suin Kruüß tonichte maket. Niu est hoe kuomen un hät inner geoen Buaskop ollen den Fruiden ferkünniget, jiu, doe fan em wuit af wören, un us, doe em naiger stönnen. Niu häwwet olle boede duür en in oenem Goeste Teogang teo dem Fadder. Dorümme sen jui nich mer os Gäste un Früömde bui den Christen; jui send würkelk Büörger un Hiusluüe in Gott suinem Ruike. Jui send upbowwet os oen Hius, an dem doe Apostel un Prophoeden doe Sualen send un Christus doe Eckstoen est. Duür den werd dat ganße Gebaide tohaupehaulen. Et wässet os Gott suin hoeligen Tempel inne Haichte. Jui Hoeden weret do auk met inbowwet, dat oene Wuonung for den Goest iut jiu werd.

3, 1-13
Dorümme sen ik, Paulus, fan Jesus Christus gefangen nuamen, dat ik jiu doenen sall. Jui häwwet jo haurt, weck Amt mui Gott in suiner Gnade for jiu giewen hät. Suin Plan was oen Gehoemnis un est mui sau bekannt maket, os ik jiu dat oll in korden Woören schriewen häwwe. Wenn jui dat liaset, dann küön jui miarken, dat ik dat Gehoemnis fan Christus kenne. Froör est dat Gehoemnis den Minsken nich bekannt wiesen; niu werd et den Aposteln un Prophoeden duür den hoeligen Goest bekannt giewen. Ik moene dat Gehoemnis, dat doe Hoeden auk den Siagen iarwen süöt, doe den Jiuden ferspruaken est, un dat soe in Gemoenskop met Jesus Christus liewen un em duür doe geoe Buaksop teohairen süöt. Duür Gott suine Gnade sto ik in düösem Denste, den hoe mui in suiner grauden Macht giewen hät. Just mui est düöse Gnade giewen, wenn ik auk doe geringeste unner ollen Gloöwigen sen. Ik sall den Hoeden fan Christus suinem grauden Ruikdum priegen; doe est sau graut, dat et wuit iawer iusen Ferstand goet. Ik sall ollen klormaken, wat dat Gehoemnis bedütt, dat fan Anfang an in Gott ferbuargen wiesen est, suit hoe doe Welt schaffen hät. Niu sall auk den Fürsten un Gewaltigen innen Hiemel an der Gemoene upper Ern wuiset weren, wo wunnerbar Gott suine Wuishoet est. Dat hät Gott sik fan Anfang an fornuamen un duür iusen Heren Jesus Christus tostanne brocht. Wenn wui Glauwen an den häwwet, küön wui druiste up Gott fertruwwen un innen Gebedde no em kuomen. Ik bidde jiu, ferloeset den Meot nich, wenn ik auk Naut ümme jiu luin mott; dat est jiu oene Ere.

3, 14-21
Dorümme baige ik muine Knoee for dem Fadder, doe doe rechte Fadder iawer olls est, wat innen Hiemel un upper Ern Kuind hett, un ik bidde en, dat hoe jiu no suiner grauden Herlikkoet Kraft gifft un duür suinen Goest jiuen inwennigen Minsken stark maket, dat Christus duür den Glauwen in jiuem Hadden wuonen un doe Loefte Woddel in jiu slon un sik faste haulen kann. Dann were jui auk os doe annern Christen begruipen, wo lang, broet, doepe un hauge Christus suine Loefte est, doe süss ninn Minske kennen un ferston kann; dann were jui ganß full fan Gott suin. Hoe owwer, doe Kraft hät, in us teo arboeden, kann no fiel moer deon, os wui bidden un ferston küönt; en wi wui inner Gemoene un Jesus Christus in ollen Geslechtern un teo ollen Tuien inner Welt eren.

4, 1-16
Ik sen ümme den Heren gefangen nuamen un ermane jiu, dat jui jiu sau upfoört, os sik dat for doe gehairt, doe os Christen bereopen send. Deot olls met Doemeot, Sachtmeot un Langmeot! Ferdriaget jiu oenanner, dat olls met Loewe schuüt. Bluiwet oenig innen Goeste un in Fruiden tohaupe! Jui süöt os oen Körper un oen Goest suin, wuil jui os Christen up oen Huapen bereopen send. Do est blaut oen Her, oen Glauwen un oene Taufe. Do est auk blaut oen Gott; doe est Fadder fan us ollen un Her iawer olle, duür olle un in ollen. Joedem fan us est doe Gnade sau giewen, os em Christus suine Gawe teomiaden hät. Dorümme hett et auk: Hoe est inne Haichte stiegen, hät Gefangene metnuamen un hät den Minsken Gawen iutdellt. Hoe est upstiegen; wat sall dat anners hoeden, os dat hoe erst dalstiegen est; dal fannen Hiemel uppe Ern. Doe dalstiegen est, dat est doe sülwe, doe bet iawer olle Hiemel upstiegen est un fan dor doe ganße Welt iutfüllt. Hoe hät wecke teo Aposteln, wecke teo Prohoeden, wecke teo Buan, wecke teo Hoern un wecke teo Lerern insedd´t. Doe süöt doe Christen trechtewuisen, dat soe der Gemoene doenen küönt un dat Christus suin Körper upbowwet werd. Dat sall sau schoen, dat wui innen Glauwen oenig weret, Gott suinen Suonen up gluike Wuise kennen lert un os oen iutwuoßen Mann up Christus fastestot. Wui süöt us nich länger os unmünnige Kinner beniemen un us nich länger os Wellen fan joedem Wuine hen un hiar druiwen loden; ik moene doe Lere fan süöken Luüen domedde, doe us met List wat forkuüren un us bedroegen witt. Lodet us den rechten Glauwen bekennen, dat iuse Loefte teo Christus in ollen Stücken teonimmet, doe dat Haupt est. Fan dem hät doe ganße Körper suin Liewen un weret olle suine Gluider tohaupehaulen. Doe deot iaren Denst, os joedem dat teowuiset est. Sau bowwet sik doe Körper in Loefte up.

4, 17-24
Ik soegge jiu un bidde jiu in dem Heren suinem Namen, dat jui nich mer sau lichtsinnig denken un liewen süöt, os doe Hoeden deot. Iar Ferstand est Unferstand. Dat Liewen in Gott est ienen früömd; dofan wiedet soe niks un dogiegen est iar Hadde fersluaden. Soe foölt nich, wat Sidde est; soe liewet in Unducht, Slechtigkoet un Guir. Sau wat häwwe jui fan Christus nich kennen lert. Jui häwwet owwer haurt un lert, wat hoe well un wo rechtschaffen hoe est. Dorümme loegget den aulen Minsken af, doe in jiu liewe, os jui no Hoeden wören, doe jiu duür Sünne bedreog un trogrunne richte. Soet teo, dat jiu doe Goest oen nuigg Gemoöde gifft! Toet den nuiggen Minsken an, doe no Gott suinem Sinne gerecht, hoelig un uprichtig liewet.

4, 25-32
Giewet dat Loegen up un soegget joedem doe Worhoet! Wui hairt tohaupe os Gluider an oenem Körper. Fertoörnt jiu nich! Jui fersünniget jiu domedde. Lodet doe Sunne nich iawer jiu Fertoörnen unnergon! Hairt nich up Luüe, doe iawer annere slecht kuürt! Doe stualen hät, sall dat suin loden! Hoe sall arboeden, dat hoe sik sümst erniaren un annern no wat metgiewen kann, wenn et naidig est. Lodet ninn laige Weort iut jiuem Munne kuomen! Soegget, wat naidig est un wat goet liut, dat doe sik biadert, doe teolustert, un dat jui Gott suinem Hoeligen Goeste ninn Ferdroet maket. Doe est jiu os Toeken for den Gerichtsdagg giewen, dat jui dann reddet weret. Grollen, Wuüten, Drüwwen, Schoelen, Lärmen un olle Unducht mott uphairen. Suid fründlik un barmhaddig un fergiewet jiu oenanner, sau os Gott jiu in Christus fergiewen hät.

5, 1-5
Soet teo, dat jui Gott os Kinner laiwet, doe hoe loef hät. Deot olls met Loewe! Christus hät jiu auk loef hat un sik sümst for jiu hengiewen un upoffert, Gott todanke. Fan Oebruchch, Unkuüskhoet un Bedrogg sall bui jiu ninn Weort seggt weren, dat gehairt sik nich for Christen. Justsau est dat met lichtferdigen Snäcken, Spößen un Doönkens; dat schicket sik nich; soegget Gott loewer danke. Jui wiedet doch, dat süöke, doe heort, loeget un bedroeget, in Christus un Gott iarem Ruike nich metiarwen küönt; doe send justsau laige, os Göttsenpruister.

5, 6-14
Lodet jiu nich wat wuismaken, os wören dat nich sau laige Dinge! Dat est sieker, dat Gott suin Ferdroet just dorümme iawer doe Kinner kümmet, doe em nich laiwet. Jui süöt niks met den teo deon häwwen. Süss liewe jui innen Duüstern; niu häwwe jui Lecht fan dem Heren. Niu liewet owwer auk os Kinner innen Lechte! Bringet dem Goeste suine Frucht, doe innen Lechte ruipet un geot, gerecht un wor est! Pruüfet, wat dem Heren gefällt! Lodet jiu nich up doe schändliken Dinge in, doe iut dem Duüstern stammet! Wuirt soe af! Wui müöt us oll schiamen, dat iutteospriaken, wat do innen Duüstern stillken schuüt. Ik mott dat owwer met dem rechten Namen ant Lecht bringen un strafen; dat et ant Lecht kümmet, kann et nich ferdriagen un est doe Strafe dofor. Dorümme hett et: Wake up, Slaiper, un sto fan den Dauen up! Dann werd Christus dui Lecht giewen.

5, 15-20
Giewet acht un suid forsichtig, dat jui os kleoke Luüe duürt Liewen got un nich os unwuise goelt. Fersuümet ninnen Augenblick! Doe Tuit est laige. Suid nich gluikgüllig! Briuket jiuen Ferstand, dat jui dem Heren suinen Willen kennen lert. Drinket nich teo fiel Wuin! Doriut folget luiderlik Liewen. Lodet den Hoeligen Goest in jiu wuonen! Fröwwet jiu an Psalmen, Gesängen un goestliken Loedern! Singet un spielt fan Hadden Gott teo Eren! Danket Gott dem Fadder olltuit for olls in Jesus Christus suinem Namen!

5, 21-24
Doent jiu oenanner, os wenn jui dat Christus for Augen daien. Doe Fruwwe sall iarem Manne doenen, os gülle dat dem Heren. Doe Mann est dat Haupt fan der Fruwwen, sau os Christus dat Haupt fan der Gemoene est. Christus est der Gemoene iar Hoeland un doe Gemoene est Christus suin Körper. Sau os doe Gemoene Christus doent, sau sall doe Fruwwe dem Manne doenen.

5, 25-33
Jui Männer häwwet jiue Fruwwen loef, sau os Christus doe Gemoene loeft hät un sik for soe hengiewen hät. Hoe well soe hoelig un roeggen maken. Dat doöt hoe duür suin Weort bui der Taufe. Dat sall oene graude hoelige Gemoene weren, doe ninne Pläcken un Schrumpeln un sau wat hät; hoelig un one Failer sall soe for Gott ston. Justsau süöt doe Männer iare Fruwwen loef häwwen, sau loef os iar oegen Liewen. Doe suine Fruwwen loef hät, doe hät sik domedde sümst loef. Doe est ninn Minske, doe suinen oegen Körper hasset; hoe hiaget un fliaget en os Christus doe Gemoene. Wui send Gluider an suinem Körper. Dorümme kan oen Mann Fadder un Mudder ferloden un sik an suin Fruwwen buinen; boede süöt oens suin. Dat est oen graut Gehoemnis; ik moene domedde dat tüsken Christus un der Gemoene. Jiu sümst will ik domedde soeggen, dat joeder suine Fruwwen sau loef häwwen sall os sik sümst, un dat doe Fruwwe iaren Mann auk eren un fürchten sall.

6, 1-4
Jui Kinner süöt jiuen Ellern laiwen. Dat est for Gott recht. Ere Fadder un Mudder! Dat est dat erste Gebott, wo wat bui ferspruaken est. Dat et dui geot goet un diu lange upper Ern liewes. Jui Aulen süöt jiue Kinner nich fertoörnen. Toet soe up un wuiset soe trechte, sau os doe Her dat häwwen well.

6, 5-9
Jui Knechte süöt jiuem Heren laiwen, dem jui upper Ern hairt. Doent em met bangem un uprichtigem Hadde, os wenn jui et met Christus teo deon hedden. Doent em nich suinetwiagen, wuil hoe teokicket un jui em gefallen witt; doent em os Christus suine Knechte, doe fan Hadden Gott suinen Willen deot. Suid willig, os wenn jui Gott doent un nich dem Minsken. Jui wiedet jo, dat joederoene suinen Laun fan Gott kriggt, wenn hoe Geoes doöt, oenerloe of hoe oen Knecht odder oen fruiggen Mann est. Jui Heren süöt auk geot teo jiuen Luüen suin; drüwwet un schoelt nich! Jui wiedet jo, dat jui auk oenen Heren innen Hiemel iawer jiu häwwet un dat doe nich up den Stand suüt.

6, 10-13
Niu tolest: Weret stark in dem Heren un in suiner gewaltigen Macht. Toet doe Rüstungen an, doe Gott jiu gifft, dat jui jiu giegen den Duüwel wuiren küönt, doe ollerwiagen herümme slicket. Wui häwwet et nich blaut met swacken Minsken teo deon; wui müöt us auk giegen Mächte un Gewalten wuiren, doe innen Duüstern regoert, un giegen doe baisen Goester unnern Hiemel. Dorümme niemet Gott suine Rüstung, dat jui iuthaulen küönt, wenn doe laigen Dage kuomet, un dann beston bluiwet.

6, 14-20
Stot faste in dem Struide! Buint jiu doe Worthoet os Roemen ümme un loegget jiu doe Gerechtigkoet os Panßer an! Triat an os met Stieweln annen Foöden un os ferdig, doe geoe Buaskop teo ferkünnigen, doe Fruiden bringet. Hault in ollen Saken den Glauwen os Schild faste; dann küön jui olle Puile fan dem Duüwel upfangen, wenn hoe auk met Fuür schütt. Niemet dat Hoel os Helm un den Goest os Swert; dat est Gott suin Weort. Biddet un biat for ollen Dingen, dat doe Hoelige Goest jiu in ollen Lagen buistoet. Bluiwet wachsam un biat met Iutdiur for olle Christen! Biat auk for mui, dat ik dat rechte Weort driape un nich ängstlik were, wenn ik dat Gehoemnis fan der geoen Buaskop iutloeggen mott. Dofor sen ik Apostel; dat est muine Sake. Ik will dat met Froöden deon, auk niu no, wenn ik auk in Kuin biunen sen.

6, 21-24
Jui süöt olls wieden, wo et mui goet un wat ik deoe. Dat sall jiu Tychius fertellen, doe muin loewe Breor un getrüwwe Gehülfe in dem Heren est. Den schicke ik jiu, dat hoe jiu Beschoed gifft, wo et huir stoet, un dat hoe jiu Traust bringet. Fruiden wünske ik den Broörn un Loefte un Glauwen an Gott; doe est doe Fadder fan us un fan dem Heren Jesus Christus. Gott suine Gnade sui met ollen, doe iusen Heren Jesus Christus fan Hadde loef häwwet.

Doe Broef an doe Philipper

1, 1-2
Paulus un Timotheus, doe Jesus Christus suine Knechte send, schruiwet düt an olle Christen in Philippi un an iare Ellsten un Gehülfen. Gnade sui met jiu un Fruide fan Gott, iusem Fadder, un dem Heren Jesus Christus.

1, 3-11
Ik danke Gott ümmer, wenn ik an jiu denke. Dat deo ik olltuit, wenn ik for jiu bia, un ik deo et auk gern. Jui häwwet doe Gemoenskop met der geoen Buaskop fan dem ersten Dage an bet niu bewart. Ik huape faste dorup, dat Gott, doe düt geoe Wiark in jiu anfangen hät, dat auk duürsedden werd, bet Jesus Christus suin Dagg kümmet. Dat est nich moer os recht, dat ik sau fan jiu denke. Jui luigget mui annen Hadden. Ik sen gefangen, kann owwer doch doe geoe Buaskop betuügen un iutbroen; dorin süö jui mui helpen un auk Gnade häwwen. Gott est muin Tuüge, dat mui fan Hadden no jiu ferlanget, os wenn Christus mui drifft. Dorümme bia ik, dat jiue Loefte teonimmet un jui no moer Insicht un Erfarung kruiget. Dann küöne jui pruüfen, wat dat Beste for jiu est, un dann were jui one Failer un Pläcken for Jesus Christus ston, wenn hoe wuirkümmet. Dann were jui ruik an Früchten fan der Gerechtigkoet suin, doe Jesus Christus Gott teo Dank un Ere in jiu wassen lött.

1, 12-18
Ik will jiu niu wieden loden, loewe Broör, dat olls, wat ik huir duürmaken mott, der geoen Buaskop togeoe kümmet. Olle Saldoden un auk olle annern wiedet, dat ik blaut ümme Jesus Christus gefangen sidde. Doe moesten Broör häwwet geoen Meot kriegen un woget niu, Gott suin Weort fruigg teo ferkünnigen. Wecke priediget fan Christus iut Hass un Afgunst giegen mui, doe moesten owwer in geoer Afsicht. Düöse deot et iut Loefte; soe wiedet, dat ik huir luiggen mott un doe geoe Buaskop iutbroen sall. Doe annern deot et iut Groll un send nich uprichtig; soe moent, dat soe mui inner Haft no Kummer maken küönt. Wat doöt dat? Dat est oenerloe, up wecke Wuise Christus bekannt werd; ik fröwwe mui doriawer un were mui ümmer doriawer fröwwen.

1, 19-26
Ik woet, dat et mui togeoe kümmet un ik fruiggspruaken were; jui biat for mui un Christus suin Goest stoet mui bui. Ik huape faste, dat ik nich toschannen were un dat Christus wir os süss for ollen Luüen an muinem Luiwe ferherliket werd, magg dat innen Liewen odder innen Stiarwen suin. Ik liewe for Christus un Stiarwen bringet mui no em hen. Wenn mui düt Liewen huir upper Ern no wat wert for en est, dann woet ik nich recht, wat ik mui wünsken sall. Ik were fan boeden Suien twungen; ik möchte wol stiarwen un bui Christus suin; dat wöre dat Beste for mui; for jiu est et owwer naidig, dat ik no huir bluiwe. Dofan sen ik faste iawertuüget un woet, dat ik jiuetwiagen huir bluiwen mott; jui süöt no innen Glauwen wassen un Froöde häwwen. Wenn ik no oenmol no jiu henkaime, dann könne jui Jesus Christus no moer danken, dat hoe mui reddet hät.

1, 27-30
Soet teo, dat doe Gemoene no Christus suiner geoen Buaskop liewet. Wenn ik no kuome, möchte ik soen, un wenn ik nich mer kuome, möchte ik hairen, dat jui in oenem Goeste fastestot un oenig for den Glauwen an doe geoe Buaskop intriat; dat jui jiu nich fan den annern inschüchtern lodet. Dat est oen Toeken fan Gott, dat doe ferluaren got un jui reddet weret. Jiu hät Gott doe Gnade giewen, an Christus teo laiwen un auk for en teo luin. Jui müöt datsülwe Loeden iuthaulen, wat jui an mui soen häwwet un niu fan mui hairt.

2, 1-4
Wenn et bui jiu no wat güllt, dat ik jiu ümme Christus geot teokuüre un jiue Loefte upmuntere, un wenn jui no in Gemoenskop met dem Hoeligen Goeste stot un no oen geot Hadde un Erbarmen bewart, dann maket mui doe Froöde, dat jui auk oenen Sinn, gluike Loefte un oenerloe Gedanken häwwet. Deot niks iut Gewinnsucht un Haugmeot! Joeder haule den annern in Doemeot for biader os sik sümst. Joeder denke auk an dat, wat dem annern teokümmet un nich blaut an dat, wat em sümst teokümmet.

2, 5-11
Joeder sall sonnen Sinn häwwen, os Jesus Christus en hat hät. Hoe was inner Ort os Gott, owwer hoe woll iutwennig Gott nich gluik suin. Hoe leog doe Herlikkoet sümst af un namm Denst os Knecht an; hoe weor os Minske gebuaren un tratt os Minske up; hoe hoel sik sümst geringe un was folgsam bet teom Daue, bet teom Daue annen Kruüße. Dorümme hät Gott en wir hauge upnuamen un em oenen Namen giewen, doe iawer olle Namen goet. In dem Namen Jesus süöt olle iare Knoee baigen, doe innen Hiemel un upper Ern un unner der Ern send, un sall joeder Mund Gott teo Eren bekennen, dat Jesus Christus iuse Her est.

2, 12-18
Loewe Broör, jui send mui ümmer folgsam wiesen, domols os ik no bui jiu was un no moer, os ik nich mer bui jiu was; niu suid mui auk folgsam un soöket met Bangen un Biewen, dat jui sialig weret. Gott wirket boedes doteo in jiu, dat jui et witt un dat jui et küönt, sau os em dat gefällt. Deot dat one doriawer teo muoren un one an Gott teo twuiweln, dat an jiu niks iutteosedden est un jui os Gott suine Kinner one Failer in dem gruawen un ferkerten Geslechte liewet; dem süö jui os Lechter inner Welt doenen un dat Weort fan dem Liewen bringen. Dat werd jiu oene Ere suin, wenn doe Hoeland wuirkümmet; dann häwwe ik doch nich ümmesüss laupen un fergiewens arboedet. Wenn ik auk muin Liewen loden mott, dann fröwwe ik mui doch, dat jui Gott innen Glauwen doent. Fröwwet j[ui]<iu> auk doriawer un fröwwet jiu met mui tohaupe!

2, 19-24
Ik huape duür den Heren Jesus suine Macht, dat ik Timotheus baule no jiu henschicken kann un dat ik frisken Meot kruige, wenn ik woet, wo et bui jiu stoet. Ik häwwe süss nich oenen, doe mui sau ferstoet os hoe, un doe sau besuarget ümme jiu est. Doe annern denket moer an sik sümst os an Jesus Christus suine Sake. Jui wiedet, dat hoe getrüwwe est. Sau os oen Kuind dem Fadder helpet, sau hät hoe mui bui der geoen Buaskop holpen. Den huape ik jiu teo schicken, sau dro os ik woet, wo et met mui huir werd. Ik häwwe dat faste Fertruwwen teo Gott, dat ik auk sümst no kuomen were.

2, 25-30
Ik haule et auk for naidig, den Breor Epaphroditus wir truüggeteoschicken; hoe est huir muin Gehülfe un hät mui jiue Gawen brocht. Hoe ferlange no jiu un hadde ninne Riuhe mer, os jui fan suiner Krankhoet haurt hedden. Hoe was daudkrank; Gott hät en owwer wir trechte holpen, en un mui auk, süss hedde ik no moer Kummer iawer annere hat. Ik häwwe en uilig truüggeschicket, dat jui en wuirsoet un jui jiu met em fröwwen küönt; niu häww ik auk oene Suarge woeniger. Niemet en in Gott suinem Namen up un hault sonnen Mann in Eren! Ümme Christus suin Wiark est hoe sau dichte annen Daue wiesen; hoe hät suin Liewen insedd´t, ümme mui for jiu teo doenen.

3, 1-11
Niu fröwwet jiu in dem Heren, loewe Broör. Dat ik ümmer datsülwe schruiwe, will ik mui nich ferdroeden loden un sall jiu no moer Gewisshoet giewen. Wart jiu for den Ruüens, for den laigen Arboedern un for den Ferstümmelten! Wui send doe rechten Kinner; wui doent Gott innen Goeste; wui ferlodet us up Jesus Christus; wui prolt nich met iuser Afstammung. Up muine Afstammung könne ik mui auk wat imbillen. Wenn soe sik dorup ferloden können, dann könne ik dat erst recht. Ik sen met acht Dagen besnuin; ik sen iut dem Folke Israel, iut dem Stamme Benjamin, oen Hebräer fan roeggen Hebräern un oen Pharisäer no dem Gesedde. Ik was full fan Uiwer, doe Gemoene teo ferfolgen un gerecht no dem Gesedde teo liewen. Wat mui Gewinn duchte, dat soee ik niu ümme Christus os Schaden an. Ik haule olls for Schaden, wenn ik et met der grauden Sake fergluike, doe ik in Jesus Christus kennen lert häwwe. Ümme den giewe ik olls up un achte olls for Iutorsel, wenn ik Jesus Christus dofor gewinne un in em bluiwe. Ik will nich duür muine Wiarke no dem Gesedde gerecht weren, blaut duür den Glauwen an Jesus Christus. Den Glauwen well Gott us anriaken. Doteo häww ik Christus kennen lert. Ik häwwe doe Macht fan suinem Upston un doe Gemoenskop fan suinem Loeden follt; em will ik innen Daue änlik weren un em inne Moöde gon, wenn doe Dauen upstot.

3, 12-16
Ik will nich soeggen, dat ik dat niu oll olls innen Hännen häwwe odder oll gerecht un fullkuomen sen; ik striewe owwer dono, dat ik et gewinne, wuil Jesus Christus mui auk gewunnen hät. Ik woet, dat ik nau nich sau wuit sen; dat oene kann ik owwer oll soeggen: Wat achter mui liggt, dat est wiesen; wat for mui liggt, dono striewe ik. Ik go stracks up dat Enne teo, wo doe Pruis stoet, den Gott mui bestimmet hät. Dat est doe Gemoenskop met Jesus Christus innen Hiemel. Doe fan us fullkuomen suin witt, müöt justsau denken. Doe anners in oenem Stücke denket, den werd Gott dat klormaken. Wui müöt up densülwen Wiage bluiwen, up dem wui kuomen send.

3, 17-21
Folget mui, loewe Broör, un richtet jiu no den, doe sik an us oen Forbeld niemet. Ik häwwe jiu oll faken seggt un soegge et niu met Trainen innen Augen: Do send Luüe, doe witt fan Christus suinem Kruüße niks wieden. Dat nimmet ninn geot Enne met den; iar Iaden est iar Denst for Gott; iare Ere est annern oene Schanne; iar Sinn trachtet no Dingen upper Ern. Iuse Hoemat est innen Hiemel; fan do kümmet iuse Her un Hoeland Jesus Christus, up den wui huapet un toöwet. Doe werd iusen gebreckelken Körper nuigg schaffen, dat hoe suinem herliken Körper änlik werd. Doteo hät hoe doe Macht un dat hät hoe for, doe olle Dinge regoert.

4, 1-3
Muine loewen Broör, jui maket mui Froöde un Ere; bluiwet do sau bui in dem Heren! Doe Ewodia un Syntyche bidde ik, bui der Arboet for den Heren oenig teo bluiwen. Ik bidde dui auk, Synzygus, sto den boeden bui; diu bis jo muin Gehülfe. Soe häwwet mui wacker bui der geoen Buaskop holpen, justsau os Klemens un doe annern, den iare Namen in dem Beoke for dat Liewen schriewen stot.

4, 4-9
Fröwwet jiu in dem Heren teo joeder Tuit! No ens soegge ik jiu: Fröwwet jiu! Wuiset ollen Luüen, wo geot un sachte Christen send. Doe Her kümmet baule. Maket jiu ninne Suargen! Wat jiu uppen Hadden liggt, dat bringet olls innen Gebedde met Bidden un Danken for Gott. Gott suin Fruide, doe wuit iawer iusen Ferstand goet, werd jiue Hadden un Sinne in Jesus Christus bewaren. Suid up olls bedacht, wat wor, wat anstännig, wat recht, wat kuüsk, wat loewelk est, wat geot liut un wat luawet werd! Doran denket! Wat jui fan mui lert un haurt, fan mui soen un kriegen häwwet, dat deot auk! Dann werd Gott suin Fruide bui jiu suin.

4, 10-20
Ik häwwe mui fröwwet un Gott danket, dat jui wir sau geot for mui suarget häwwet. Jui häwwet jo ümmer doran dacht; doe Geliagenhoet hät jiu blaut failt, mui wat teo schicken. Ik soegge dat nich, wuil ik Naut luin mott. Ik häwwe lert, met dem iutteokuomen, wat ik häwwe. Ik kann mui met woenig behelpen un met fiel lange inrichten. An olls sen ik gewuont, an Sattiaden un Hungern, an Iawerfleot un Mangel. Dat haule ik in Gemoenskop met dem iut, doe mui stark maket, met Christus. Jui häwwet owwer eddel hannelt, dat jui mui inner Naut holpen häwwet. Jui Philipper wiedet jo, dat ninne annere Gemoene sau met mui dellt un sau Niemen un Giewen met mui iutglieken hät os jui allaine, suit ik doe geoe Buaskop in Mazedonien ferkünniget häwwe un fan dor weggon sen. Auk no Tessalonich häwwe jui mui moer os oenmol Gawen schicket. Ik soegge dat nich, wuil et mui up doe Geschenke ankümmet; mui est et ümme doe Frucht teo deon, doe jiu anriaket werd. Ik häwwe niu olls, wat naidig est, ik häwwe ruikelk in Hülle un Fülle, suit Epaphroditus mui jiue Gawen brocht hät. Doe send os oen graut Offer met soödem Rüök fan jiu; doe weret Gott gefallen. Muin Gott werd jiu olls, wat jui naidig häwwet, duür Jesus Christus ruikelk wuirgiewen loden. Iusem Gott un Fadder sui Ere in olle Oewigkoet. Amen.

4, 21-23
Gruüßet olle Hoeligen in Jesus Christus suinem Namen. Doe Broör, doe huir send, lodet jiu gruüßen. Olle Christen lodet jiu gruüßen, besonners doe iut dem Kaiser suinem Slosse. Jesus Christus suine Gnade sui met jiuem Goeste. Amen.

Doe Broef an doe Kolosser

1, 1-2
Paulus, doe no Gott suinem Willen Jesus Christus suin Apostel est, un doe Breor Timotheus schruiwet den hoeligen un gloöwigen Broörn, doe in Kolossä wuont. Gnade sui met jiu un Fruide fan Gott iusem Fadder!

1, 3-8
Wui danket Gott, dem Fadder fan iusem Heren Jesus Christus olltuit, wenn wui for jiu biat. Wui häwwet fan jiuem Glauwen haurt un fan der Loefte, doe jui teo ollen Christen häwwet. Wui danket Gott, dat jui up dat Hoel innen Hiemel huapet, fan dem jui haurt häwwet, os jiu doe Worthoet in der geoen Buaskop ferkünniget weor. Doe est jiu un der ganßen Welt brocht un dräggt ollerwiagen Früchte os bui jiu fan dem Dage an, wo jui dofan haurt un Gott suine Gnade kennen lert häwwet. Dat hät Epaphras bui jiu don. Doe est iuse loewe Gehülfe un Jesus Christus suin getrüwwe Knecht. Doe hät us auk fertellt, wecke Loefte doe Hoeligen Goest in jiu wecket hät.

1, 9-13
Fan dem Dage an, os wui dat haurt häwwet, häww wui stännig for jiu biat un Gott bian, dat hoe jiu Wuishoet un Ferstand giewen un jiu suinen Willen wuisen sall. Dann küön jui sau liewen, os et Gott gefällt, un in ollen geoen Wiarken Frucht bringen; dann küön jui Gott richtig erkennen un duür suine herlike Macht Kraft kruigen, dat jui Iutdiur un Geduld bewart; dann küön jui met Froöden Gott danken, dat hoe jiu met den Hoeligen innen Hiemel iarwen lött. Hoe hät us fan den Gewalten innen Duüstern reddet un in dat Ruik fan suinem loewen Suonen Jesus Christus upnuamen.

1, 14-20
Duür dem suin Bleot sen wui reddet weoren un werd us auk doe Sünne fergiewen weren. Doe est dem unsichtboren Gott suin Beld un no oer gebuaren, os doe Welt schaffen est. Duür en est olls schaffen, wat innen Hiemel un upper Ern est, wat sichtbor un unsichtbor est, olle Goester un Gewalten; dat est olle duür en un ümme en maket weoren. Hoe est for ollen wiesen un stoet iawer ollen. Hoe est auk dat Haupt fan der Gemoene un doe Gemoene est suin Körper; hoe est iar Anfang un est doe erste, doe fan den Dauen upston est; hoe soll ollerwiagen doe Forhand häwwen. Gott hät dat sau for geot haulen, em olle Fullmacht teo giewen, un duür en sik wir met ollen teo ferdriagen. Duür suin Bleot, dat hoe annen Kruüße ferguaden hät, hät hoe Fruiden innen Hiemel un upper Ern stiftet.

1, 21-23
Jui wören Gott in Gedanken früömd un baise un daien laige Wiarke. Niu hät Christus jiu Fruiden met Gott brocht, os hoe suin Luif offere un jiu os hoelig, gerecht un schuldlaus for Gott henstelle. Jui müöt owwer faste bui der Buaskop bluiwen un glauwen un huapen, wat doe jiu gifft un wat niu ollen ferkünniget werd, doe unnern Hiemel liewet.

1, 24-29
Ik fröwwe mui in dem Loeden, dat ik for jiu iuthaulen mott, un foöle an muinem Luiwe, wat ik no for Christus suine Gemoene duürmaken mott. Ik sto in der Gemoene iarem Denste; Gott hät mui dat Amt giewen; ik sall der Gemoene suin Weort klormaken. Dat Weort est oen Gehoemnis, dat der Welt in aulen Tuin unbekannt wiesen est, owwer niu ollen Christen ferkünniget werd. Gott well, dat soe wieden süöt, wo ruik düt herlike Gehoemnis doe Welt maket. Ik moene dat Gehoemnis, dat Christus in jiu wuont un jui up doe oewige Herlikkoet huapen küönt. Fan Christus priedige wui; olle Luüe fermane un lere wui, dat soe in Christus suiner Gemoenskop fullkuomen weret. Dono striewe un dränge ik; dofor arboede ik met der Kraft, doe mächtig in mui drifft.

2, 1-3
Jui süöt wieden, wecke Suargen ik ümme jiu, ümme doe Christen in Laodizea un olle annern häwwe, doe mui nau nich soen häwwet. Ik möcht iar Hadde gern upmuntern, dat soe in Loefte tohaupehault un den Ruikdum fan Gott un Christus iarem Gehoemnis insoet. Dorin est olle Wuishoet un Erkenntnis besluaden.

2, 4-15
Dat soegge ik jiu, dat jiu nich oene met kleoken Woören bedroegen sall. Wenn ik auk nich sümst bui jiu sen, dann fröwwe ik mui doch, dat jui Ordnung inner Gemoene hault un fasten Glauwen an Christus häwwet. Jui häwwet Christus kennen lert; niu bluiwet auk in Gemoenskop met em. In em wasset faste un up em bowwet jiu up; hault an dem Glauwen faste, doe jiu lert est, un danket Gott dofor. Soet teo, dat jiu nich oene met Weltwuishoet fänget! Doe est niks wuider os oene Lere fan Minsken un os Forschrift fan Engeln un Gewalten inner Welt; doe hät met Christus niks teo deon. In Christus wuont Gott in suiner ganßen fullen Macht sümst. Jui stot in Gemoenskop met Christus, doe iawer ollen Engeln un Gewalten stoet. In em sen jui one Hänne besnuin. Jui häwwet doe Sünnen afleggt, doe in dem Körper sidd´t. Düt Besnuin est duür Christus schoen, os jui inner Taufe met em begrawen weoren send. Do sen jui duür den Glauwen auk wir met em upston, den Gott fan den Dauen upwecket hät. Wenn jui one Besnuin an jiuem Floeske auk in jiuen Sünnen daude wören, hät Gott jiu doch met Christus lebennig maket un jiu olle Sünnen fergiewen. Wui hedden dat Gesett os Schuldschuin giegen us; dat wören Forschriften, doe wui nich haulen hedden; den hät Gott duürstrieken un ant Kruüß niagelt. Hoe hät doe Engel un Gewalten afsedd´t, soe iutstellt un Christus iawergiewen.

2, 16-19
Lodet jiu nich wat forschruiwen iawer Iaden un Drinken odder wat doe Feste, doe nuigge Mone un den Sabbat angoet. Dat est olle blaut doe Schadden fan dem, wat kuomen sall; doe Körper sümst est Christus. Lodet jiu nich fan Christus duür Luüe afbringen, doe sik doemoödig stellt un doe Engel ert, doe soe gar soen häwwet; soe hault iare oegen Gedanken for Engel un billt sik no wat dorup in. Soe hault nich an dem Haupte Christus faste, doe den ganßen Körper tohaupehöllt un duür den hoe wassen mott, os Gott et well.

2, 20-23
Wenn jui niu for düöse Welt met Christus stuorwen send, dann lodet jiu doch nich mer Gebodde forschruiwen, os wenn jui no dorin liewen. Diu sass dat nich anpacken! Diu sass dat nich iaden! Diu sass dat nich anruüren! Dat send doch olls Saken, doe briuket un fertiart weret. Doe Gebodde un Gesedde doriawer send fan Minsken. Est dat Wuishoet, wenn soe sik sümst den Denst for Gott trechtemaket un sik doemoödig dobui puiniget? Dat est Schuin; Wert hät dat nich; et doent blaut doteo, den Körper teo eren.

3, 1-4
Wenn jui met Christus upston send, dann soöket auk dat, wat buawen est, wo Christus teo Gott suiner rechten Hand sitt. Trachte no dem, wat innen Hiemel est, nich no dem, wat upper Ern est. Jui send for doe Welt stuorwen; jiue Liewen est met Christus in Gott ferbuargen. Wenn Christus, doe iuse Liewen est, in suiner Herlikkoet kuomen werd, dann sall auk jiue Herlikkoet angon.

3, 5-11
Lodet dat afstiarwen, wat jiu upper Ern daltuüt: Unkuüskhoet, Unducht, Laster un Guir; dat est Göttsendenst. Ümme süöke Sünnen kümmet Gott suin Ferdroet iawer olle, doe nich an en laiwen. Sau häwwe jui auk liewet, os jui do no wat fan hoelen. Niu süö jui dat owwer olls afloeggen: Groll, Wiut, Laighoet un Slechtmaken. Loeget jiu oenanner niks for! Jui müöt den aulen Minsken met suinen Failern iuttoen un den nuiggen antoen. Doe werd doteo nuigg maket, dat hoe doe rechte Insicht kriggt un Gott suin Beld werd. Doe nuigge Minske unnerschett nich mer, wer Jiude un Hoede, besnuin un unbesnuin, gebillt un ungebillt, Her un Knecht wiesen est, em est Christus olls in ollen.

3, 12-17
Niu toet jiu an os Gott suine hoeligen un loewen Kinner un smücket jiu met Erbarmen, Doemeot, Sachtmeot un Geduld! Ferdriaget jiu un fergiewet jiu oenanner, wenn doe oene dem annern wat forteohaulen hät; sau os Christus jiu fergiewen hät, sau süö jui dat auk deon. For ollen Dingen häwwet jiu loef; dat höllt jiu tohaupe un maket jiu fullkuomen. Christus suin Fruide regoere in jiuem Hadden! Teo dem Fruiden sen jui bereopen os in oene Gemoenskop; dofor suid dankbor! Lodet Christus suin Weort os Wuishoet ruikelk bui jiu wuonen! Belert un ermuntert jiu met Psalmen, Gesängen un goestliken Loedern! Singet Gott met dankborem Hadden! Olls, wat jui in Woören un Wiarken deot, dat deot in Christus suinem Namen un danket Gott dem Fadder duür en.

3, 18-25
Jui Friusluüe stellt jiu unner jiue Männer, os sik dat for dem Heren gehairt. Jui Männer häwwet jiue Fruwwen loef un behannelt soe nich hart un groff. Jui Kinner laiwet jiuen Aulen in ollen Dingen; dat gefällt Gott. Jui Aulen suid nich groff un bullerg giegen jiue Kinner, dat soe nich schüchtern weret. Jui Knechte laiwet den Heren, den jui upper Ern hairet; deot dat os süöke, doe uprichtig send un Gott fürchtet, nich os süöke, doe blaut den Minsken for Augen geföllig send. Olls, wat jui deot, dat deot iut getrüwwem Hadden, os wenn jui for Gott sümst un nich for Minsken arboedet. Jui wiedet jo, dat jui dat Iarwe innen Hiemel os Laun häwwen süöt; jui doent dem Heren Christus. Doe Unrecht doöt, doe kriggt doe Strafe, doe hoe for dat Unrecht ferdoent. Do werd ninn Unnerschoed bui der Perseon maket.

4, 1-6
Jui Heren, giewet jiuen Knechten, wat recht un billig est, jui wiedet doch, dat jui auk no oenen Heren innen Hiemel iawer jiu häwwet. Biat fluidig, suid wachsam un fergiedet dat Danken nich! Biat auk for us, dat Gott us doe Hadden for dat Weort upmaket un wui dat Gehoemnis fan Christus ferkünnigen küönt; dorümme sen ik jo gefangen nuamen. Ik möchte dat sau fruigg priegen, os ik sall. Suid forsichtig, wenn jui met Hoeden wat teo deon häwwet, un niemet doe Geliagenhoet war! Jiue Weort sall olltuit fründlik suin un teor rechten Tuit stark os Solt, dat jui Beschoed wiedet un joedem doe rechte Antweort giewen küönt.

4, 7-14
Wo et mui niu goet, dat sall jiu Tychikus fertellen, doe loewe Breor un getrüwwe Gehülfe in dem Heren. Den häww ik jiu schicket, dat jui wieden süöt, wo et met mui stoet, un dat hoe jiu traisten kann. Hoe roeset met dem getrüwwen un loewen Breor Onesimus, doe bui jiu teohius est; doe boeden weret jiu olls fan huir fertellen. Aristarchus, doe met mui gefangen sitt, un Markus, doe Breorsuone fan Barnabas, lodet jiu gruüßen. Iawer Markus häwwe jui olle Noricht kriegen; niemet en geot up, wenn hoe kümmet. Auk Jesus, doe auk Justus hett, lött jiu gruüßen. Dat send doe droe Christen iut den Jiuden huir, doe met mui for Gott suin Ruik arboedet un mui oen grauden Traust send. Epaphras, doe jiue Landsmann un Jesus Christus suin Knecht est, lött jiu auk gruüßen; hoe biat olltuit for jiu, dat jui faste ston un insoen süöt, wat Gott well. Ik mott em betuügen, dat hoe sik ümme jiu un ümme doe Christen in Laodizea un Hierapolis fiel Moögge maket. Lukas, doe Dokter, doe geoe Mann, un Demas lodet jiu gruüßen.

4, 15-18
Gruüßet doe Broör in Laodizea un den Nymphas un doe ganße Gemoene in suinem Hiuse! Wenn düöse Broef bui jiu forliasen est, dann suarget dofor, dat hoe auk in Laodizea forliasen werd. Liaset auk den Broef, den soe jiu iut Laodizea schicken weret. Soegget dem Archippus: Suü teo, dat diu dat Amt, dat Gott dui giewen hät, getrüwwe ferwaltes. Tolest no oen Griuß fan mui, Paulus; den häww ik medder oegen Hand schriewen. Denket an muine Kuin! Doe Gnade sui met jiu. Amen.

Doe erste Broef an doe Thessaloniker

1, 1-10
Paulus, Silvanus un Timotheus gruüßet doe Gemoene in Thessalonik, doe met Gott, dem Fadder un dem Heren Jesus Christus Gemoenskop hät. Gnade un Fruiden sall met jiu suin. Wui danket Gott olltuit for jiu, wenn wui an jiu denket un for jiu biat. Wui fröwwet us, dat jui innen Glauwen stark bliewen send, jiu os Broör loef häwwet un faste up Jesus Christus suin Wuirkuomen huapet. Wui wiedet auk, dat Gott jiu loef hät un jiu iutwält hät. Jui häwwet doe geoe Buaskop fan us haurt. Dat send owwer nich Woöre bui jiu bliewen; doe Hoelige Goest hät Kraft un Glauwen in jiu wecket. Dat est ollen bekannt. Jui send dem Heren auk getrüwwe bliewen un häwwet doe geoe Buaskop met Froöden bewart, os jui Swores dorümme iuthaulen mössen. Domedde häwwe jui ollen Christen in Mazedonien un Achaja oen Buispell giewen. Gott suin Weort est fan jiu iutgon un wuit in Mazedonien un Achaja iutbrett; jiue Glauwe est ollerwiagen bekannt. Doriawer häww wui niks teo soeggen. Olle fertellt soe dofan, wo geot jui us upnuamen häwwet un wo gern jui jiu fan den Göttsen toe dem lebennigen un warhaftigen Gott bekert häwwet, un dat jui up suinen Suonen huapet, den hoe fan den Dauen upwecket hät; doe est fannen Hiemel kuomen un sall us for dem Stafgerichte redden. Dat est doe Her Jesus.

2, 1-12
Jui wiedet, dat wui fan Anfang an bui jiu nich fergiewens wiesen send. No den Loeden un Sliagen, doe wui in Philippi iuthaulen hedden, jui wiedet dat jo olls, gaff us Gott doch den Meot, dat wui auk bui jiu doe geoe Buaskop ferkünnigen, un us nich duür Struit dofan afhaulen loeden. Wat wui jiu seggt häwwet, dat est ninn Irdum, ninn Bedrogg un ninne List, doe sik oen Minske iutdacht hät. Gott hät us doe geoe Buaskop anfertruwwet. Dorümme priege wui sau, os et Gott gefällt, un nich sau, os et den Minsken gefällt. Gott suüt us int Hadde. Jui wiedet auk, dat wui jiu nich nom Munne kuürt un et auk nich up jiue Geld afsoen häwwet. Dofor est Gott iuse Tuüge. Wui häwwet auk nich no Ere un Ansoen striewet, bui jiu nich un auk bui annern nich. Wui hedden us os Christus suine Buan bui jiu woll wichtig maken konnt un auk woll wat föddern drofft, wui send owwer sau sachte un sinnig met jiu ümmegon, os doe Mudder met iaren Kinnern. Wui hedden Froöde an jiu, os wui jiu doe geoe Buaskop priegen, un gewünnen jiu sau loef, dat wui auk dat Liewen for jiu hengiewen hedden. Jui küönt jiu jo no an iuse Moögge un Arboet erinnern; Dagg un Nacht häww wui arboedet, wuil wui nich oenem teo Last falen wollen, un häwwet Gott suin Weort dobui ferkünniget. Gott est Tuüge un jui send et auk, dat wui hoelig un gerecht un sau bui jiu liewet häwwet, os sik dat gehairt. Jui wiedet auk, dat wui joeden fan jiu sau upmuntert un traistet häwwet, os oen Fadder dat bui suinen Kinnern doöt, un dat wui jiu geot teokuürt häwwet, fromm for Gott teo liewen. Doe hät jiu teo suinem Ruike un suiner Herlikkoet bereopen.

2, 13-16
Wui danket Gott olltuit, dat jui iuse Priege os Gott suin Weort upnuamen häwwet, wat soe auk est, un dat jui soe nich for den Minsken iar Weort hault; soe bewuiset jo auk iare Macht an jiu, wuil jui doran laiwet. Jui gluiket auk den ersten Gemoenen in Judäa; jui häwwet auk doe Gemoenskop in Jesus Christus un häwwet fan jiuem Folke datsülwe luin mosst, os doe fan den Jiuden, doe Christus dautmaket un iare oegen Prophoeden ferfolget häwwet. Soe gefallt Gott nich un send ollen Minsken towuir. Soe hinnert us, dat wui den Hoeden fan der Rettung prieget, doe soe sialig maket; soe huüpet iare Sünnen up, owwer Gott suin Ferdroet est oll iawer soe kuomen; hoe werd soe strafen.

2, 17-20
Et est nau nich lange hen, dat wui us soen häwwet; iuse Hadde ferlanget owwer doch no jiu; wui häwwet us auk faste fornuamen, jiu wir teo besoöken. Wui witt kuomen. Ik, Paulus, woll oll twoemol kuomen, owwer doe Sotan hät us afhaulen. Wer est iuse Huapen, iuse Froöde un iuse Ere, wenn iuse Her Jesus Christus wuirkümmet? Sen jui dat nich? Jeo, jui send iuse Ere un iuse Froöde.

3, 1-8
Wui können dat nich mer länger iuthaulen un häwwet us entsluaden, allaine huir in Athen teo bluiwen un jiu den Timotheus teo schicken. Doe est iuse Breor un Gott suin Knecht un arboedet for Jesus Christus suine Buaskop; doe sall jiu upmuntern un innen Glauwen stark maken, dat nich oene in düösen laigen Tuien affällt. Jui wiedet, dat us Loeden bestimmt send. Os wui no bui jiu wören, häww wui jiu dat in foriut seggt, dat Loeden kuomen mössen, justsau os dat niu indruapen est. Dorümme konn ik et nich länger mer iuthaulen un häwwe no jiu henschicket. Ik woll wieden, wo et met jiuem Glauwen stoet, of doe Sotan sik an jiu heranwoget hät un iuse Arboet ümmesüss wiesen est. Owwer niu est Timotheus wir truüggekuomen un hät us geoe Noricht iawer jiuen Glauwen un jiue Loefte brocht un us fertellt, dat jui no an us denket un us gern wuirsoen wollen, sau gern os ik jiu. Niu häww wui Traust iawer jiuen Glauwen kriegen un insoen, dat iuse Loeden for jiu nich ümmesüss wiesen est. Niu liewe wui wir up, wuil jui in den Heren fastestot.

3, 9-13
Wui küönt Gott nich geneog for doe Froöde danken, doe wui an jiu beliewet. Dagg un Nacht bidde wui Gott, dat hoe us jiu wuirsoen lött un wui jiu helpen küönt, wo et jiu no innen Glauwen failt. Gott, iuse Fadder, giewe doch, dat wui no ens den Wegg no jiu fuint. Jiu sümst giewe doe Her ümmer no moer Loefte unnernanner un teo ollen Luüen, sau os wui soe teo jiu häwwet; hoe make jiue Hadden faste, dat for Gott niks an jiu iutteosedden est, wenn iuse Her Jesus Christus met ollen Hoeligen wuirkümmet.

4, 1-8
Loewe Broör, jui häwwet fan us haurt, wat jui deon müöt, dat jui Gott gefallen küönt. Niu bidde un fermane wui jiu in dem Heren Jesus, dat jui jiu no moer dono richtet os bethiar. Jui wiedet, wecke Gebodde wui jiu duür den Heren Jesus giewen häwwet. Gott well, dat jui hoelig liewen süöt un ninn Oebruchch bui jiu forkümmet. Joeder fan jiu sall teosoen, dat hoe oenen Oestand grünnet un met suiner Fruwwen in Tucht un Eren tohaupeliewet, un nich in Sünnen un Lüsten, os doe Hoeden deot, doe fan Gott niks wiedet, dat nich oene in Geschäften teo fiel föddert un suinen Breor bedrüggt. Doe Her well dat olls bestrafen, sau os wui jiu dat oll seggt un betuüget häwwet. Gott hät us bereopen, dat wui hoelig un in koenem Stücke unroeggen liewen süöt. Doe dat ferachtet, doe ferachtet Gott sümst, doe jiu suinen Hoeligen Goest giewen hät.

4, 9-12
Fan der Loefte unner jiu Broörn briuke ik jiu niks teo schruiwen; Gott sümst hät jiu lert, dat jui jiu oenanner loef häwwen süöt. Dat deo jui auk met ollen Broörn in Mazedonien. Wui witt jiu fandage blaut soeggen: Bluiwet sau dobui un soet teo, dat jui stille un willig jiue Wiark deot un fluidig jiue Hänne briuket sau os wui jiu dat ümmer seggt häwwet. Dann were jui in Ere un Ansoen bui den annern ston, doe nau nich teo jiu hairt, un dann were jui ninne Hülpe fan den naidig häwwen.

4, 13-18
Niu will wui jiu auk iawer doe Broör wat soeggen, dat jui nich treoren süöt os doe annern, doe ninn Huapen kennt. Wui laiwet doch doran, dat Jesus Christus stuorwen un wir upston est. Sau werd Gott auk doe Broör, doe in Jesus Christus inslopen send, met em togluike teo sik niemen. Wui soegget jiu dat, wuil et dem Heren suin oegen Weort est. Wui annern, doe no liewet un iawer bliewen send, wui weret den nich forgon, doe oll slopet, wenn doe Her wuirkümmet. Doe Her werd fannen Hiemel herafkuomen, hoe werd us reopen, doe erste Engel werd anstimmen, Gott suine Posaunen weret blosen un olle, doe innen Glauwen an Jesus Christus slopet, weret upston. Dat est dat erste. Dann were wui, doe no liewet un iawerbliewen send, met den togluike innen Wolken upnuamen weren un dem Heren inne Moöde foören un dann oewig bui em bluiwen. Niu traistet jiu oenanner met düösem Weore.

5, 1-11
Teo wecker Tuit un Stunne dat schoen sall, doriawer briuket jiu niks seggt teo weren. Jui wiedet, dat dem Heren suin Dagg unferhofft kuomen werd, sau os oen Doef inner Nacht. Wenn soe soegget: Wui häwwet Fruiden un Siekerhoet, dann werd dat Ferdiarwen met ens heriawerkuomen, justsau os doe Woedage iawer oene Fruwwen, wenn doe Tuit ümme est; dann gifft et ninn Weglaupen mer. Jui got owwer nich innen Duüstern herümme; doe Dagg kann jiu nich os oen Doef iawerrumpeln. Jui send olle dem Lechte un dem Dage suine Kinner; wui hairt nich der Nacht un dem Duüstern an. Wui witt nich slopen, os doe annern deot; wui witt waken un nöchtern suin. Doe slopet, doe slopet Nachts; un doe sik bedrinket, doe bedrinket sik Nachts. Wui hairt dem Dage an un süöt nöchtern bluiwen. Wui witt Glauwen un Loefte os oene Wrecht ümme us toen un us met Huapen teodecken, dat wui reddet weret. Gott hät us doteo bestimmet, dat wui duür Jesus Christus dat Hoel gewinnen süöt, owwer nich doteo, dat wui in suinem Gerichte ferdammet weren süöt. Christus est for us stuorwen, dat wui met em liewen süöt, oenerloe of wui no waket odder oll slopet. Dorümme muntert jiu oenanner up un helpet jiu wuider, os jui dat oll deot.

5, 12-15
Niu häww ik no oene Bidde: Achtet un ert doe, doe in dem Heren an jiu arboedet, jiu forstot un jiu trechtewuiset. Häwwet soe besonners ümme iare Arboet loef un hault Fruiden met ienen! Wui fermanet jiu auk: Wuiset olle trechte, doe sik nich onnik bedriaget; traistet olle, doe den Meot ferloeset; stot ollen bui, doe swack send; häwwet met ollen Geduld! Soet teo, dat nich oene fan jiu Laiges met Laigem iutglicket un striewet dono, dat jui ümmer dat deot, wat geot un recht est, unnernanner un giegen annere!

5, 16-22
Suid olltuit fründlik met Froöden! Biat fluidig! Suid for olls dankbor! Dat well Gott ümme Jesus Christus sau häwwen. Dumpet den Hoeligen Goest bui jiu nich! Ferachtet dat Wuissoeggen nich! Pruüfet olls un hault dat faste, wat geot est, owwer waret jiu for olls, wat nich daug!

5, 23-28
Gott sümst, doe us Fruiden gifft, make jiu hoelig duür un duür, dat jiue Goest met Soele un Luif roeggen blifft, bet iuse Her Jesus Christus wuirkümmet. Gott, doe jiu bereopen hät, est getrüwwe un werd suin Weort haulen. Loewe Broör, biat for us! Gruüßet olle Broör met dem hoeligen Kusse! Ik loegge jiu for Gott ant Hadde, dat jui düösen Broef ollen Broörn forliasen lodet. Iusen Heren Jesus Christus suine Gnade sall met jiu suin.

Doe twoede Broef an doe Thessaloniker

1, 1-2
Paulus, Silvanus un Timotheus gruüßet doe Gemoene in Thessalonik, doe met Gott iusem Fadder un dem Heren Jesus Christus Gemoenskop hät. Gnade un Fruiden sall met jiu suin.

1, 3-10
Wui send Gott olltuit Dank ümme jiu schüllig, loewe Broör, jiue Glauwe wässet stark un doe Loefte unnernanner nimmet bui joedem fan jiu teo. Wui küönt in Gott suinen Gemoenen up jiuen Glauwen un jiue Geduld henwuisen, doe jui in den Ferfolgungen un Loeden bewuiset, doe jui iuthaulen müöt, un küönt dat sau iutloeggen, dat Gott gerecht richten un jiu in suin Ruik upniemen well, wuil jui dofor luin müöt. Bui Gott est et gerecht, dat hoe doe bestraft, doe jiu unnerdrücken witt, un dat hoe jiu, doe niu Loeden iuthault, met us tohaupe Riue schafft; dat sall schoen, wenn doe Her Jesus met ollen Engeln un met Fuürflammen fannen Hiemel wuirkuomen werd. Dann werd hoe doe strafen, doe Gott nich kennt un doe der geoen Buaskop fan iusem Heren nich laiwen witt. Soe weret oewig Puin luin un weret ferstott weren, wenn doe Her soe ankicket un in suiner herliken Macht for us stoet. Wenn hoe wuirkümmet, dann werd hoe sik herlik an suinen Hoeligen iutwuisen un met Wunnermacht an ollen Gloöwigen, auk an jiu; jui häwwet iuse Tuügnis fan dem Dage gloöwig upnuamen.

1, 11-12
Dorümme bia wui auk olltuit for jiu, dat Gott jiu for dat Hoel würdig maket, wo jui teo bereopen send, un dat hoe jiu Kraft gifft, met Froöden Geoes teo deon un Glauwen teo haulen, dat dem Heren Jesus Christus suin Name an jiu ferherliket werd un jui an em. Dat giewe Gott no suiner Gnade.

2, 1-12
Wat dem Heren suin Wuirkuomen un iuse Tohaupekuomen met em angoet, do bidde ik jiu, loewe Broör: Lodet jiu nich uphissen un nich bange maken, nich duür Wuissoeggen, auk nich duür Woöre un Broewe, doe van us suin süöt, wenn wecke soegget, dem Heren suin Dagg wöre oll kuomen. Lodet jiu nich bedroegen! For dem Dage mott erst no doe graude Affall fan Gott kuomen un doe Sünnenminske uptrian, doe int Ferdiarwen goet. Ik moene den Duüwelsknecht domedde, doe giegen olls stritt, wat Gott hett un Gott doent, doe sik sümst in Gott suinen Tempel seddet un sik sau anstellt, os wenn hoe Gott wöre. Besinnt jiu doch, dat ik jiu dat seggt häwwe, os ik no bui jiu was. Jui wiedet doch auk, wat en no truüggehöllt, dat hoe erst teo suiner Tuit kuomen werd, doe Gott teolött. Doe ganße Friawel est oll stillken innen Gange un kümmet erst annen Dagg, wenn Gott et teolött, doe en no truüggehöllt. Dann werd doe Sünnenminske uptrian. Doe Her Jesus werd en owwer met dem Ome fan suinem Munne ümmebringen un den Friawel duür suine herlike Wierkunft fernichten. Dem Sünnenminsken suin Uptrian est dem Duüwel suin Wiark met ollerhand lüögenhaften Toeken un Wunnern un met Bedrogg for doe, doe ferluaren got. Dat est doe Strafe dofor, dat soe doe Worhoet nich loef hedden, doe soe sialig maken soll. Dorümme lött Gott den Bedrogg teo, bet soe ganß in Irdum gerot un doe Lüögen laiwet. Dann werd hoe soe olle for´t Gericht stellen, doe doe Worhoet nich laiwen wollen un Gefallen un dem Friawel hedden.

2, 13-17
Loewe Broör in dem Heren, wui müöt Gott olltuit for jiu danken, dat hoe jiu fan Anfang an doteo iutwält hät, jiu teo redden duür den Goest, doe hoeliget, un duür den Glauwen, doe iut der Worhoet kümmet. Gott hät jiu duür iuse Buaskop doteo bereopen, os iusem Heren Jesus Christus suin Oegendum in suiner Herlikkoet teo liewen. Dorümme bluiwet faste un hault doe Forschriften faste, doe wui jiu duür iuse Priege un iuse Broewe giewen häwwet. Iuse Her Jesus Christus un Gott, iuse Fadder, doe us loef hät un doe us in suiner Gnade oewigen Traust un sieker Huapen giewen hät, doe traiste jiue Hadden un make jiu in ollen geoen Woören un Wiarken stark.

3, 1-5
Loewe Broör, biat for us, dat dem Hern suin Weort sik wuider iutbrett un ollerwiagen sau fiel güllt os bui jiu. Biat auk dofor, dat wui fan den laigen un ruchlausen Luüen reddet weret. Doe Glauwe est nich wat for joeden. Gott est getrüwwe; doe werd jiu stark maken un jiu for den Laigen bewaren. Wui fertruwwet up den Heren un ferlodet us up jiu, dat jui dat deot un ümmer deon weret, wat wui jiu seggt häwwet. Doe Her richte jiue Hadde up Gott suine Loefte un Christus suine Geduld!

3, 6-15
In dem suinen Namen befiale wui jiu: Hault jiu fan ollen Broörn truügge, doe sik herümmedruiwet un sik nich sau upfoört, os wui jiu dat wuiset häwwet. Jui wiedet, weck Forbeld wui jiu wiesen send; wui häwwet nich liesig herümmeston un dat Braut nich ümmesüss gieden; wui häwwet Dagg un Nacht stiur arboedet, wuil wui nich oenem fan jiu teo Last falen wollen. Dat est nich sau teo ferston, os wenn wui niks fan jiu föddern dröffen; wui wollen jiu blaut wuisen, wo jui us dat nomaken sollen, wat wui jiu forliewen. Os wui no bui jiu wören, häww wui jiu seggt: Doe nich arboeden well, doe sall auk nich iaden. Niu haire wui, dat wecke bui jiu nich arboedet, herümmstot un ollerhand Tänte druiwet. Wui befialt düösen un ermant soe in Christus suinem Namen, dat soe stille arboedet un sik iar Braut domedde ferdoent. Jiu sümst soegge ik: Hault jiu wacker un deot, wat recht un geot est. Wenn do oen Breor est, doe iusen Forschriften nich folgen well, den miarket jiu un sliudet en iut, dat hoe sik schiamen mott. Fermant en os jiuen Breor, behannelt en owwer nich os oenen Baisewicht!

3, 16-18
Gott, doe Fruiden gifft, giewe jiu Fruiden ollwerwiagen un up olle Ort! Doe Her sui met jiu! Huir stoet doe Griuß, den ik sümst schruiwe. Dat est dat Toeken in ollen Broewen; sau schruiwe ik. Iusem Heren Jesus Ch<r>istus suine Gnade sall met jiu ollen suin.

Doe erste Broef an Timotheus

1,1-11
Düt schrifft Paulus, doe Jesus Christus suin Apostel est, sau os Gott, iuse Hoel, et befualen hät, un Jesus Christus, iuse Huapen, et wollt hät. Ik gruüße den Timotheus, muinen uprichtigen Suonen innen Glauwen un wünske em Gnade, Erbarmen un Fruiden fan Gott, iusem Fadder un dem Heren Jesus Christus. Os ik no Mazedonien roese, häww ik dui in Ephesus truüggeloden; diu sass do bluiwen un uppassen, dat soe ninne annere Lere annaimen un nich up Geschichten lustern, doe nich wor send, un nich up Geslechtsruigen, doe ninn Enne niemet; dat gifft blaut Struit un hinnert us, doe Gemoene innen Glauwen teo stiarken. Doe Hauptsake inner Gemoene est Loefte iut roeggem Hadden, geoem Gewieden un echtem Glauwen. Doran failt et bui wecken un dorümme fertellt soe unnaidige Geschichten; soe witt dat Gesett iutloeggen un ferstot sümst nich, wat soe soegget. Wui wiedet, dat dat Gesett geot est, wenn et richtig anwennt werd. Et est nich for Gerechte giewen, owwer for olle, doe nich willig un folgsam send, doe gottlaus, sünnig, unhoelig un ruchchlaus liewet, doe sik an Fadder un Mudder fergruipet, for Dautsliager, Oebriaker, Minskenschinner, Lüögner un Moenoedige un for olls, wat süss no giegen doe gesunne Lere est; dat est doe Lere, doe met der geoen Buaskop iaweroenstimmet, doe Gott suine Herlikkoet ferkünniget un doe mui anfertruwwet est.

1, 12-17
Ik danke iusem Heren Jesus Christus, dat hoe mui Kraft giewen, mui for getrüwwe haulen un mui in suinen Denst stellt hät. Forhiar häww ik en ferspoddet, ferfolget un herafseddet; Gott hät sik owwer iawer mui erbarmet, wuil ik et nich biader wusse un nau ninnen Glauwen hadde. Dem Heren suine Gnade est sau graut an mui wiesen, dat hoe mui Glauwen un Loefte in Jesus Christus giewen hät. Dat est sieker un wui küönt us dorup ferloden, dat Jesus Christus inne Welt kuomen est, doe Sünner sialig teo maken. Ik sen doe gröttste Sünner. Gott hät sik owwer iawer mui erbarmet un Christus hät dorümme sau graude Geduld met mui hat, wuil hoe ollen an mui bewuisen woll, dat soe duür den Glauwen an en dat oewige Liewen kruigen küönt. Gott, doe allaine doe unfergänglike, unsichtbore un wuise Küönik inner Welt est, dem sui Ere un Loff in Oewigkoet.

1, 18-20
Muin Suone Timotheus, ik denke doran, wat mui in foriut fan dui seggt est, un soegge dui blaut: Hollt dui wacker, beware dui den Glauwen un oen geot Gewieden! Dat häwwet nich olle don un dorümme est iar Glauwen os oen Schepp unnergon. Teo düösen Luüen hairt Hymenäus un Alexander; ik häwwe soe dem Sotan iawergiewen, dat soe bestraft weret un nen dat Lästern fergoet.

2, 1-7
Wat ik toerst teo soeggen häwwe, est düt: Biddet un biat un danket for olle Minsken, auk for doe Küönige un for doe Iawersten, dat wui stille un riuig os fromme un achtbore Luüe liewen küönt. Dat gehairt sik un dat gefällt Gott, doe iuse Redder est. Doe well, dat olle Minsken reddet weren un doe Worhoet kennen leren süöt. Do est män oen Gott un auk män oen Middelsmann tüsken Gott un den Minsken; dat est Jesus Christus. Doe hät sik sümst for olle hengiewen, dat soe lösskuomen küönt; dat sall niu ollen ferkünniget weren. Doteo sen ik insedd´t; ik soegge doe Worhoet un loege nich; ik sall dat os Apostel ferkünnigen un den Hoeden iar Lerer in Glauwen un Worhoet suin.

2, 8-15
Ik will, dat doe Mannsluüe in ollen Fersammlungen bian süöt, dat soe doe Hänne andächtig fault un sik for Struit un Twuiwel wart. Doe Friusluüe süöt auk dobui suin; soe süöt owwer slichte Klair antoen un sittsam un stille suin; soe süöt nich met Horflechten, Goldsaken, Perlen un duüren Klairn prunken. For doe Friusluüe gehairt et sik, dat soe Gott duür geoe Wiarke ert. Soe süöt stille teolustern un sik truüggehaulen. Ik kann nich teogiewen, dat soe prieget un sik iawer den Mann stellt; soe süöt stille suin. Adam est auk toerst maket weoren un dann Eva. Adam weor nich bedruagen, owwer suine Fruwwe loet sik bedroegen un fell in Sünnen. Doe Friusluüe küönt owwer doduür reddet weren, dat soe Kinner uptoet, Glauwen un Loefte bewart un in Hoeligkoet un Tucht liewet.

3, 1-7
Dat est sieker wor, dat doe, doe Biskop weren well, no oenem haugen Amte striewet. An oenem Biskop draff niks iutteosedden suin; hoe mott doe Mann fan oener Fruwwen bluiwen, mott nöchtern, besunnen, sittsam, fründlik un geschait suin; hoe draff nich drinken un stänkern, nich butt, frechch un guirg suin; hoe mott suin oegen Hius in Ordnung haulen, suine Kinner geot anleren un in Tucht haulen. Doe suinem oegen Hiuse nich forston kann, wo kann doe for Gott suine Gemoene suargen? Hoe draff ninn Anfänger inner Gemoene suin, dat hoe sik do nich wat up inbillt un dem Duüwel inne Hänne fällt. Hoe mott auk oen geot Tuügnis bui ollen häwwen, doe nich teo der Gemoene hairt; doe süöt em niks nosoeggen un doe Duüwel sall en nich unnerkruigen küönen.

3, 8-13
Justsau müöt auk doe Diakonen achtbore Männer suin, doe nich loeget, drinket un wuchchert. Dat müöt Luüe suin, doe den Glauwen met suinem Gehoemnisse in oenem geoen Gewieden bewart. Erst pruüfet soe un niemet soe dann for den Denst an, wenn do niks giegen inteowoenen est. Auk doe Diakonissen süöt achtbore Friusluüe suin, doe sik nich iawer annere uphault un in ollen Doelen ernst un getrüwwe send. Doe Diakonen müö[d]t auk Männer fan oener Fruwwen bluiwen, iare Kinner geot ertoen un iarem Hiuse in Ordnung forston. Diakonen, doe iar Amt geot ferwaltet, küönt oen haiger Amt kruigen un weret Froöde in dem Glauwen an Jesus Christus gewinnen.

3, 14-16
Düt schruiwe ik dui, huape owwer, dat ik baule no dui henkuomen kann. Wenn ik owwer no toöwen mott, dann sass diu doch wieden, wo dat in Gott suinem Hiuse teogon mott; dat est dem lebennigen Gott suine Gemoene, wo sik doe Worhoet up grünnet un stüddet. Us est ollen bekannt, dat wui oen graut Gehoemnis ferkünniget: Hoe hät Minskengestalt annuamen; Gott suin Goest hät en iutwuiset; den Engeln hät hoe sik bekannt maket; ollen Hoeden werd fan em prieget; doe ganße Welt löfft an en; inne Herlikkoet est hoe upnuamen.

4, 1-5
Doe Goest seggt duütlik, dat in den lesten Tuien wecke fannen Glauwen affalen weret, wuil soe Luüen laiwet, doe soe met Duüwelsleren bedroeget. Dat send Huüchler un Bedroeger, den dat oegen Gewieden dat Unrecht forhöllt. Soe ferboet den Luüen, dat soe huirodet un düt un dat iadet, wat Gott doch doteo schaffen hät, dat olle et genoeden un em dofor danken süöt. Dat deot auk olle, doe Glauwen häwwet un doe Worhoet kennt. Olls est geot, wat Gott schaffen hät un niks est dofan unroeggen, wenn wui et met Dank anniemet; et werd duür Gott suin Weort un iuse Gebett hoeliget.

4, 6-11
Wenn diu düt den Broörn forhölls, dann bis diu in Jesus Christus suinem Sinne oen geoen Lerer; dann liewes diu sümst fan den Weore, dat iut dem Glauwen kümmet, un fan der geoen Lere, doe diu oll lange kenns. Doe aulen unworen Geschichten wuise truügge un s[üö]<uü> teo, dat diu inner Worhoet wuiderkümmes. Den Körper hiagen, dat bedütt woenig, owwer Gott fürchten, dat est in ollen Dingen tonudde; dat hät Ferspriaken for düt un for dat teokuomen Liewen. Dat est oen wor Weort, wo wui us up ferloden küönt. Wui niemet Moögge un Spott dofor up us, wuil wui up den lebennigen Gott huapet, doe olle Minsken un ganß wisse auk doe Gloöwigen redden werd. Düt sass diu befialen un leren.

4, 12-16
Nich oene werd dui forhaulen, dat diu no teo jung bis, wenn diu ollen oen Forbeld inner Priege, innen Liewen, inner Loefte, innen Glauwen un inner Kuüskhoet bis. Suarge dofor, dat forliasen, ermant un lert werd, bet ik kuome. Fergitt doe Gawe nich, doe dui giewen un wuisseggt est, os doe Ellsten dui doe Hänne uploögen. Do achte up un suü teo, dat diu dorin wuiderkümmes un dat et olle soet. Achte up dui sümst un up duine Lere un bluif dobui! Doös diu dat, dann wers diu sümst reddet un olle, doe dui hairt.

5, 1-8
Met oenem aulen Manne moss diu sacht ümmegon un met em kuüren, os wenn hoe duin Fadder wöre, un met jungen Männern, os wenn soe duine Broör wören. Met aulen Fruwwen kuüre os met duiner Mudder un met jungen Luüdens os met duinen Süstern, owwer ümmer in Eren! Help den Witwen, wenn soe würkelk allaine stot. Wenn oene Witwe Kinner un Kinneskinner hät, dann süöt doe leren, dat soe sik oenanner loef häwwet un soe iarer Mudder un Grautmudder Dank schüllig send. Dat gefällt Gott. Oene richtige Witwe, doe allaine stoet, doe huapet up Gott un biddet un biat Dagg un Nacht. Oene lichtsinnige Witwe, doe lustig liewet, est oll bui lebennigem Luiwe daude. Düt soegg nen, dat nen ninn Failer forhaulen weren kann. Doe for suine Kinner un Denste nich suarget, doe gifft suinen Glauwen up un est no laiger os oen Hoede.

5, 9-16
Os Witwe sall inner Gemoene blaut doe goelen, doe sesstig Jore ault est un blaut oenen Mann hat hät. Soe mott auk dat Tuügnis häwwen, dat soe geoe Wiarke don, Kinner geot uptuagen, Fromme upnuamen, Hoeligen doe Foöde wuosken, Kranken buiston hät un in ollen Stücken uiwerg wiesen est. Junge Witwen wuise truüge! Wenn nen doe Denst for Christus inner Gemoene towuir werd, dann giewet soe en up un witt wir fruiggen. Dann werd seggt, dat soe dat erste Ferspriaken nich haulen häwwet. Soe gewüönt sik doran, liesig fanhius tohius teo laupen, un nich blaut dat, soe weret nuiggsguirg un fertellt, wat sik nich gehairt. Ik will, dat doe jungen Witwen wir fruiggen süöt; soe küönt no Kinner uptoen un for den Hiusholt suargen. Dann küönt doe niks doriawer soeggen, doe giegen us send. Wecke häwwet sik oll fan dem rechten Wiage afwennt un send dem Duüwel folget. Wenn oene Christenfruwwe Witwen in Denst hät, dann sall soe auk dofor suargen, dat soe nich uppe Gemoene kuomet, süss kann doe for doe richtigen Witwen nich mer geneog deon.

5, 17-20
Doe Ellsten, doe iar Amt geot ferwaltet un sik buim Priegen un Leren Moögge giewet, süöt met duwwelter Gawe ert weren. Doe Schrift seggt: Diu sass dem Ossen dat Miul nich teobuinen, wenn hoe dasken mott, un dann no: Doe arboeden mott, ferdoent auk Laun. Wenn iawer oenen fan den Ellsten klaget werd, dann nimm doe Klage nich an, wenn nich twoe bet droe Tuügen brocht weret. Doe sik fergoet, dem hollt dat for, wenn soe olle dobui send, dat doe annern sik dat miarket.

5, 21-25
For Gott, dem Heren Jesus Christus un den iutwälten Engeln ermane ik dui, dat diu dat nich dui teo Nudde un annern teo Gefallen doös. Iaweruile dui nich, wenn diu Hänne upleggs, un make dui nich an den annern iaren Sünnen metschüllig! Hollt dui kuüsk! Drink nich liuder Wader; ümme duinen Magen un wuil diu faken krank bis, nimm loewer en bieden Wuin! Bui wecken Luüen send doe Sünnen sau duüdelk teo soen, dat soe fort Gericht hairt; bui wecken kuomet soe erst läder annen Dagg. Justsau est dat met geoen Wiarken; wecke send ganß bekannt; doe annern küönt owwer auk nich gehoem bluiwen.

6, 1-2
Doe S[lk]<kl>awen, doe bui Hoeden doent, süöt iare Heren in Eren haulen, dat Gott suin Name un iuse Lere nich ferachtet weret. Süöke S[lk]<kl>awen, den iare Heren Christen send, süöt soe in Eren haulen, wuil doe Heren gloöwig send, soe loef häwwet un nen Geoes deot. Düt sass diu leren un föddern.

6, 3-10
Doe anners lert un sik nich no den gesunnen Woören fan iusem Heren Jesus Christus un no der Lere richtet, doe fromm maket, doe suüt un ferstoet for liuder Dünkel niks un hät doe Krankhoet, Struitfrogen broet teo trian. Dat gifft Afgunst, Struit, Schoelen, Ferdacht un Stänkeruigge fan süöken Luüen, doe fan Sinnen send un doe Worhoet iawersoet; doe do moent, bui Frommsuin droffen soe no an Geschäft un Gewinn denken. Do est jo grauden Gewinn bui, wenn enner fromm est, hoe mott owwer tofria dobui suin. Wui häwwet niks metbrocht, os wui inne Welt kaimen, un küönt auk niks wir metniemen, wenn wui heriut got. Wenn wui sau fiel häwwet, dat wui us erniaren un klain küönt, dann häww wui geneog. Doe ruik weren well, doe werd fersocht un in Slingen fangen; doe ferfällt up unsinnige un schädlike Dinge, doe den Minsken int Ferdiarwen bringet, dat hoe dorin unnergoet. Guir est doe Woddel fan ollen Laighoeden. Wecke send dorup ferfalen, fannen Glauwen afkuomen un int Unglück geron.

6, 11-16
Owwer diu hairs Gott un sass dui dofor waren. Striewe no Gerechtigkoet, Frömmigkoet, Glauwen, Loefte, Geduld un Sachtmeot. Hollt dui faste innen Glauwen, denke an dat oewige Liewen, wo diu teo bereopen bis un wo diu dui for fielen Tuügen teo bekennt häs. For Gott, doe ollen Dingen Liewen gifft, un for Jesus Christus, doe for Pontius Pilatus oen geot Bekenntnis afleggt hät, befiale ik dui, dat diu düt Gebott one Tadel un Pläcke haulen sass, bet Jesus Christus wuirkümmet. Den werd us doe sialige un allmächtige Gott, doe Küönik fan ollen Küöniken un doe Her fan ollen Heren teo suiner Tuit soen loden; Gott, doe doe oenßige est, doe nich fergoet, un doe in oenem Lechte wuont, wo süss nich oene henkuomen kann, den ninn Minske soen hät un soen kann, dem sui Ere un oewige Macht.

6, 17-19
Doe Ruiken in düöser Welt sass diu ermanen, dat soe nich stolt suin drüöwet. Soe süöt sik nich up iaren fergängliken Ruikdum ferloden; soe süöt up Gott huapen, doe us olls ruikelk bütt, wat wui genoeden müöt; soe süöt Geoes deon, ruik an geoen Wiarken suin, gern helpen un wat afgiewen; soe süöt sik domedde oenen geoen Grund for doe Teokunft loeggen, dat soe dat oewige Liewen kruiget.

6, 20-21
Muin loewe Timotheus, beware getrüwwe, wat dui anfertruwwet est. Go der gottlausen un unnüdden Kuüruigge iut dem Wiage un dem Struit iawer doe Wuishoet, doe den Namen nich ferdoent. Doe häwwet wecke os Wuishoet iutgiewen un send fan iarem Glauwen affalen. Doe Gnade sui met dui!

Doe twoede Broef an Timotheus

1, 1-2
Ik, Paulus, doe no Gott suinem Willen Jesus Christus suin Apostel est, dem dat Liewen in Jesus Christus ferspruaken est, ik schruiwe düt an muinen loewen Suonen Timotheus un wünske em Gnade, Erbarmen un Fruiden fan Gott dem Fadder un iusem Heren Jesus Christus.

1, 3-5
Ik danke Gott, dem ik oll fan muinen Forellern hiar met geoem Gewieden doene. Sau denke ik auk met geoem Gewieden an dui, wenn ik bui Dage odder Nachts bia. Ik denke an duine Trainen un möchte dui gern wuirsoen; dann könn ik mui fan Hadden fröwwen. Ik denke auk an den fasten Glauwen, den duine Grautmudder Lois un duine Mudder Eunike hedden; ik sen faste iawertuüget, dat diu en auk häs.

1, 6-14
Dorümme erinnere ik dui an doe Gawen, doe Gott up dui kuomen loet, os ik dui doe Hänne upleog; doe wecke wir! Gott hät us nich oenen Goest giewen, doe bange est, owwer oenen Goest, doe us inner Loefte un inner Tucht stark maket. Dorümme schiame dui nich, fan iusem Heren teo tuügen, un schiame dui auk ümme mui nich, dat ik ümme en gefangen sidde; nimm gern Loeden for doe geoe Buaskop up dui; Gott gifft us Kraft doteo. Doe hät us reddet un met hoeligem Ernst reopen, nich no iusen Wiarken, blaut no suinem Willen un no suiner Gnade; doe hät hoe us in Jesus Christus oll for oewigen Tuien schenket, hät soe owwer erst annen Dagg kuomen loden, os Jesus Christus inne Welt kamm, doe dem Daue doe Macht namm un us dat oewige Liewen duür doe geoe Buaskop wuise. Ik sen doteo insedd´t, doe Buaskop os Apostel un Lerer teo priegen. Dat est doe Ursake, dat ik düt luin mott, owwer ik schiame mui dorümme nich. Ik woet, an wen ik laiwe un sen sieker, dat hoe bet up den jüngsten Dagg dat upbewaren kann, wat mui anfertruwwet est. Nimm dui oen Forbeld an den gesunnen Leren, doe diu fan mui haurt häs un bluif dobui met Glauwen un Loefte in Jesus Christus. Düöse Leren beware os oen kostbor Geot duür den Hoeligen Goest, doe in us est.

1, 15-18
Diu woes, dat soe sik olle fan mui afwennt häwwet doe in Asien wuont, auk Phygellus un Hermogenes. Gott sui Onesiphorus suinem Hiuse gnaidig; hoe hät mui faken upmuntert un sik duür muine Kuin nich afhaulen loden. Os hoe no Reom kamm, hät hoe mui uiwerg socht un auk fiunen. Doe Her Jesus giewe, dat hoe bui Gott dem Heren annen jüngsten Dage Erbarmen finnt. Wo uiwerg hoe in Ephesus doent hät, dat woes diu sümst am besten.

2, 1-7
Muin Suone, sui stark in Jesus Christus suiner Gnade! Wat diu for fielen Tuügen haurt häs, dat giff an getrüwwe Männer wuider, doe innen stanne send, wir annere teo leren. Drägg doe Loeden os oen geoen Jünger fan Jesus Christus! Doe os Soldode doent, doe kümmert sik nich ümme Geschäfte; hoe well blaut suinem Kruigsheren gefallen. Doe met annern inne Wedde löppet, doe kriggt ninnen Pruis, wenn hoe nich no der Forschrift löppet. Doe Biur, doe doe Arboet doöt, sall auk doe erste suin, doe doe Früchte genütt: Ferstoes diu, wat ik soeggen will? Doe Her werd dui in ollen Dingen den rechten Ferstand giewen.

2, 8-13
Denke olltuit an Jesus Christus, doe fan den Dauen upston est, doe fan David afstammet, --- sau priege ik in muiner Buaskop; dofor mott ik doe Kuin driagen, os wenn ik oen Baisewicht wöre, owwer Gott suin Weort liggt dorümme nich in Kuin. Düt luie ik olls gern ümme doe, doe iutwält send, dat soe auk dat Hoel in Jesus Christus met oewiger Herlikkoet gewinnt. Dat est oen wor Weort: Wenn wui met em stuorwen send, dann süö wui auk met em wir liewen. Wenn wui met em luin müöt, dann were wui auk met em herlik stellt weren. Wenn wui em afsoegget, dann werd hoe us auk afsoeggen. Wenn wui em ungetrüwwe weret, dann blifft hoe doch getrüwwe; hoe kann nich anners weren, os hoe est.

2, 14-21
Diu sass soe daran erinnern un for Gott doteo upföddern, dat soe sik nich ümme Woöre struidet. Dat est teo niks nudde un sall blaut doteo doenen, for den annern Recht teo behaulen. Giff dui Moögge, for Gott os oen Arboeder teo ston, doe sik nich teo schiamen briuket un luikeiut goet, wenn et sik ümme dat wore Weort hannelt. Dem ungoestliken Kwaddern go iut dem Wiage; dat est gottlaus Druiwen un Ferdiarwen. Dat frett ümme sik os oen Krieftschaden. Luüe fan der Ort send Hymenäus un Philletus. Soe send nich bui der Worhoet bliewen un soegget, dat Upston wör oll wiesen. Domedde bringet soe mianigoenen ümme den Glauwen. Doe faste Grund, den Gott leggt hät, blifft owwer doch ston un hät doe Inschrift: Doe Her kennt suine Getrüwwen, un: Doe den Heren anreopet, doe süöt doe Ungerechtigkoet muin. In oenem grauden Hiusholte gifft et gollen un sülwern Geschuir, owwer auk hölten un ern Löde; dat oene werd schaunt un dat annere upbriuket. Doe sik fan süöken Luüen afwennt, doe glicket dem geoen Geschuir, wat schaunt werd un wat doe Hiusher teo ollen geoen Dingen briuken kann.

2, 22-26
Go weg fan den Lüsten, doe in der jungen Welt sidd´t. Striewe no Gerechtigkoet, Glauwen, Loefte un Fruiden met ollen, doe Gott met roeggem Hadden anreopet. Doe närsken un unnaidigen Frogen wuise truügge! Diu woes jo, dat dobui niks os Struit heriutkümmet. Dem Heren suin Knecht draff nich struiden, hoe mott teo ollen fründlik suin, Geschick innen Leren häwwen un baise Luüe ferdriagen küönen. Doe wuirspenstig send, sall hoe sachte trechtesedden; fillichte gifft Gott nen no Geliagenhoet, iaren Sinn teo ännern un doe Worhoet teo erkennen. Dann küönt soe no nöchtern weren un iut den Stricken heriutkuomen, wo doe Duüwel soe medde fastehöllt, dat soe em teo Willen suin müöt.

3, 1-9
Dat sass diu wieden, dat in den lesten Dagen laige Tuien kuomen weret. Do weret dann Minsken suin, doe blaut an sik sümst un ant Geld denket, doe sik prolt un iawer annere spoddet, doe den Aulen nich laiwet un Gott nich danket un ert, doe sik nich loef häwwet, sik oenanner slechtmaket un nich wir ferdriaget, doe unkuüsk, wialmoödig un harthaddig liewet, doe annern ferrot un bedroeget un dann driawer lachchet, doe Fergnoögen loewer häwwet os Gott, doe sik fromm stellt, owwer nich fromm liewet. For süöke ware dui! Doteo hairt auk süöke, doe sik in doe Huüser sluiket un süöke Wuiwer for sik gewinnt, doe lichtferdig liewet un nuiggelik send, doe olltuit wat leren witt, owwer doe Worhoet nich kennt. Justsau os Jannes un Jambres giegen Moses uptraiden, sau stot soe giegen doe Worhoet up. Dat send Minsken, doe nich klor denket un innen Glauwen nich iuthault; soe weret owwer nich lange beston; dat soe dairlk send, werd ollen klor weren, justsau os bui Jannes un Jambres.

3, 10-17
Diu kenns muine Lere, muin Liewen, muine Moenung, muinen Glauwen, muine Sachtmeot, muine Loefte un muine Iutdiur, auk muine Ferfolgungen un Loeden, doe ik in Antiochien, Ikonium un Lystra iuthaulen häwwe; ik häwwe soe owwer iawerston un doe Her hät mui iut ollen reddet. Dat goet ollen sau. Doe in Jesus Christus fromm liewen witt, doe müöt Ferfolgung iuston. Doe Gottlausen un doe Bedroeger gerot ümmer doeper inne Laighoet; soe ferfoöt annere un lodet sik sümst ferfoören. Bluif diu bui dem, wat diu lert häs un wat dui os wor betuüget est; diu woes jo, fan wem diu dat lert häs. Diu kenns fan lütk up doe hoeligen Schriften; doe küönt dui trechtewuisen, dat diu duür den Glauwen an Jesus Christus sialig weren kanns. Joede Schrift, doe Gott ingiewen hät, sall dui tonudde suin; soe lert, straft, biadert un ertuüt inner Gerechtigkoet, dat oen Christ fullkuomen suin un teo joedem geoen Wiarke wat düögen sall.

4, 1-5
For Gott un for Jesus Christus, doe doe Lebennigen un doe Dauen richten werd, betuüge ik, dat hoe wuirkuomen un suin Ruik uprichten werd. Priege dat Weort, hollt domedde an, of et den Luüen passt odder nich, iawertuüge, strafe un ermane met Geduld un Geschick! Do werd oene Tuit kuomen, wo soe doe gesunne Lere nich hairen witt, un sik Lerer wälen weret, doe soegget, wat soe gern hairt. Soe weret sik fan der Worhoet afwoenen un falske Geschichten laiwen. Bluif diu owwer nöchtern, hollt in Loeden iut, priege doe Buaskop, doene getrüwwe!

4, 6-8
Ik were baule offert weren; doe Tuit est ümme. Ik häwwe muinen Posten haulen, muine Strecke laupen un muinen Glauwen bewart. Niu liggt der Gerechtigkoet iar Kranß for mui, den mui der Her, doe gerechte Richter an dem Dage upsedden werd, mui un ollen annern, doe suin Wuirkuomen loef häwwet.

4, 9-15
Suü teo, dat diu sau baule os et goet, no mui kümmes. Demas hät mui ferloden; hoe hadde doe Welt loef un est no Thessalonik roeset. Krispus est no Galatien un Titus no Dalmatien gon, blaut Lukas est no bui mui. Bring Markus met, wenn diu kümmes; ik häwwe huir Arboet for en. Tychikus häww ik no Ephesus schicket. Doe Mantel, doe ik in Troas bui Karpus loden häwwe, bring mui met, auk doe Boöker un for ollen Dingen doe Papuiren. Doe Smett Alexander hät mui fiel Laiges andon; doe Her werd en no suinen Wiarken richten. Nimm dui for en in achte; hoe hät fernuinig giegen us spruaken.

4, 16-18
Os ik da erste Mol for Gericht fernuamen weor, stonn mui nich oener bui; soe loeden mui olle innen Stieke; dat sall nen nich anriaket weren. Doe Her hät mui owwer buiston un mui Kraft giewen, dat ik doe geoe Buaskop priegen kann un olle Hoeden soe haurt häwwet; ik weor iut dem Rachchen fan dem Löwwen reddet. Doe Her werd mui for ollen Laighoeden bewaren un mui in suin Ruik upniemen. Em sui Ere in olle Oewigkoet!

4, 19-22
Gruüße Priska un Akwila un Onesiphorus suin Hius! Fastus est in Korinth bliewen. Trophimus häww ik krank in Milet loden. Suü teo, dat diu no for dem Winter kümmes. Eubulus, Pudens, Linus un Klaudia un olle Broör lodet dui gruüßen. Doe Her sui met duinem Goeste! Doe Gnade sui met jiu!

Doe Broef an Titus

1, 1-4
Düt schrifft Paulus, doe Gott suin Knecht un Jesus Christus suin Apostel est. Ik sen doteo bestellt, dat ik den, doe Gott iutwält hät, den Glauwen bringen un doe Worhoet wuisen sall, dat soe fromm liewen küönt. Ik sall soe auk up dat oewige Liewen huapen leren, dat Gott oll lange in foriut for us bestimmet un teo suiner Tuit bekannt maket hät. Dat mott ik priegen. Gott, doe iuse Fadder est, hät mui dat befualen. Ik schruiwe düt an Titus, doe met mui os oen echt Kuind innen Glauwen tohaupestoet, un wünske em Gnade un Fruiden fan Gott, dem Fadder un dem Hoeland Jesus Christus.

1, 5-9
Ik häwwe dui in Kreta loden, dat diu dat in Ordnung bringen sass, wat ik no upschuawen häwwe, un dat diu doe Ellsten in den Stian insedden sass, sau os ik dui dat wuiset häwwe. Dat müöt Männer suin, an den niks iutteosedden est, doe män oene Fruwwen häwwet, un den iare Kinner Christen send un nich lichtferdig un undüöget liewet. Oen Biskop mott oenen geoen Namen häwwen. Hoe est Gott suin Hiushöller; hoe draff nich oegensinnig un butt suin, nich drinken un prolen un nich unerlk innen Geschäfte suin; hoe mott fründlik, fuin, ferstännig, gerecht, hoelig un kuüsk suin. Hoe mott bui dem fasten Weore bluiwen, dat hoe kennen lert hät; dann kann hoe duür doe gesunne Lere doe ermanen un strafen, doe dofan afgot.

1, 10-16
Do send wecke, doe olls biader wieden witt un doe Luüe bekuürt un bedroeget, besonners bui den iut den Jiuden. Den mott dat Miul stoppet weren. Doe ferdraigget ganße Famuiljen un lert, wat nich daug; soe witt blaut domedde Geld ferdoenen. Doe oene fan iaren Prophoeden hät seggt: Doe Kreter send Lüögensäcke, laige Goester un fiule Luüe. Dat Tuügnis est wor; dorümme sass diu soe nüdde trechtesedden, dat iar Glauwe gesund blifft, dat soe sik nich an den Jiuden iare Geschichten kert un an Gebodde fan süöken Minsken, doe nich no der Worhoet striewet. Doe sümst roeggen est, for den est olls roeggen; doe owwer ungloöwig unroeggen est, bui dem est niks roeggen, auk suin Ferstand un Gewieden nich. Soe soegget: Wui kennt Gott, owwer in iaren Wiarken soegget soe sik fan Gott löss. Dat send Luüe, doe Gott nich gefallt un doe teo geoen Wiarken nich teo briuken send.

2, 1-10
Diu sass soeggen, wat met der gesunnen Lere stimmet. Doe aulen Männer süöt nöchtern, achtbor, besunnen suin un getrüwwe in Glauwen, Loefte un Geduld. Doe aulen Friusluüe süöt sik sau haulen, os et den Hoeligen teokümmet; ninnen Wuin drinken, annere nich slecht maken un den jungen oen Forbeld suin; doe süöt soe anleren, dat soe iaren Mann un iare Kinner loef häwwet, sittsam un kuüsk send, iar Hius in Ordnung hault, un iaren Männern laiwet, dat Gott suin Weort nich ferachtet werd. Doe jungen Männer ermane, dat soe sik in Tucht haulen süöt. Diu sümst sass nen oen Forbeld in geoen Wiarken suin. Lere richtig un ernst met fuinem un geoem Weore, dat soe sik schiamen müö[d]t, doe anners witt, un niks Laiges fan us soeggen küönt. Den Knechten moss diu soeggen, dat soe iaren Heren laiwen un in ollen Stücken gefällig suin süöt, dat soe ninne Wuirwoöre giewen un niks unnerslon drüöwet, dat soe getrüwwe suin un Gott suiner Lere doduür Ere maken müöt.

2, 11-15
Gott suine Gnade, doe ollen Minsken Hoel bringet, est niu bekannt weoren. Soe föddert us up, dat wui dat gottlause Liewen un doe weltliken Lüste upgiewen un ferstännig, gerecht un fromm in düöser Welt liewen süöt, dat wui dobui up Gott un up Jesus Christus suin herlik Wuirkuomen toöwen un sialig huapen süöt; doe hät sik sümst for us hengiewen, us fan Sünnen fruiggmaket un us teo suinem Folke un Oegendum roeniget, dat uiwerg doruppe iude est, geoe Wiarke teo deon. Dat sass diu nen soeggen un soe sau ernst fermanen un trechtsedden, os diu kanns. Lott dui nich ferachten.

3, 1-7
Erinnere soe doran, dat soe der Obrigkoet un ollen Gewalten laiwen un teo ollen geoen Wiarken beroet suin müöt; dat soe iawer annere nich slecht kuüren, ninnen Struit anfangen un met ollen Luüen sachte ümmegon süöt. Wui wören froör auk unwuise, undüöget un upper Buisterban; wui liewen in Lüsten, Fergnoögen, Baishoet, Afgunst un Hass. Os bekannt weor, wo geot Gott, iuse Redder, est, un wo loef hoe us hät, do brochte hoe us dat Hoel; nich ümme doe gerechten Wiarke, doe wui hedden, blaut iut Erbarmen, dat hoe met us hadde, redde hoe us duür dat Badd, dat us nuigg gebuaren weren loet, un duür den Hoeligen Goest, doe us nuigg make. Den hät hoe ruikelk duür Jesus Christus iawer us iutguaden; wui süöt duür suine Gnade gerecht weren un dat oewige Liewen iarwen, wo wui up huapet.

3, 8-15
Dat est oen wor Weort un diu sass dofor intrian: Olle, doe gloöwig weoren send, müö[d]t dorup iut suin, geoe Wiarke teo deon. Dat est geot un bringet Siagen. Up doe unnaidigen Frogen no den Geslechtsruigen un up den Struit ümme dat Gesett go nich in. Do kümmet niks bui heriut. Doe Unoenigkoet inner Gemoene stiften witt, doe ermane oen bet twoemol un dann go nen iut dem Wiage. Diu woes, dat doe uppen ferkerten Wiage send, in Sünnen sidd´t un dat Urdoel iawer sik in sik sümst driaget. Wenn ik dui Artemas un Tychikus schicke, dann kumm uilig no Nikopolis; do will ik innen Winter bluiwen. Den Schriftgelerden Jenas un den Apollo rüste geot for doe Roese iut, dat nen niks failt. Iuse Luüe süöt dobui leren, dat soe geoe Wiarke deon müöt, wenn et naidig est; soe süöt geoe Früchte upwuisen küönen. Olle lodet soe dui gruüßen, doe huir send; gruüße diu do auk olle, doe us innen Glauwen loef häwwet. Doe Gnade sui met jiu ollen!

Doe Broef an Philemon

1, 1-7
Paulus, doe ümme Jesus Christus gefangen sitt, un doe Breor Timotheus gruüßet den loewen Philemon, doe us getrüwwe holpen hät, doe Süster Appia, den Archippus, doe us sau wacker buiston hät, un doe ganße Gemoene in duinem Hiuse. Gnade sui met jiu un Fruide fan Gott, iusem Fadder un dem Heren Jesus Christus! Ik danke Gott olltuit, wenn ik innen Gebedde an jiu denke. Ik häwwe haurt, wo loef diu den Heren Jesus häs, wo faste diu an en löffs un wo geot diu giegen olle Christen bis. Ik bia, dat doe Glauwe stark in dui blifft, doe us tohaupehöllt, un doe Macht dui drifft, doe for Jesus Christus in dem Glauwen sitt. Duine Loefte hät us Froöde maket un Traust giewen, wuil diu doe Christen domedde upmuntert häs.

1, 8-14
Ik häwwe woll doe Macht fan Christus, dui dat teo befialen, wat diu deon sass; wenn ik owwer an duine Loefte denke, dann kann ik dui blaut dorümme bidden. Suü, ik Paulus, oen aulen Mann, doe no ümme Jesus Christus gefangen sitt, ik bidde dui for muinen Suonen Onesimus, dem suin Fadder ik no innen Gefängnisse weoren sen; doe dui froör bedruagen hät, doe us owwer niu, dui un auk mui, tonudde suin kann, den schicke ik dui truügge. Ik bidde dui, nimm en up, os wenn et muin oegen Hadde wöre. Ik hedde en gern huir behaulen, dat hoe mui an duiner Stuie innen Gefängnisse for doe geoe Buaskop doenen könne, owwer one duinen Willen deo ik dat nich. Wat diu doös, sall fruien Willen un ninn Twang suin.

1, 15-20
Et kann suin, dat hoe blaut dorümme oene Tuit lang fan dui wegwiesen est, dat diu en for ümmer häwwen sass, nich mer os oenen Knecht, nai os oenen loewen Breor; for mui est hoe dat oll un for dui sall hoe dat duwwelt suin; hoe hairt dui met Luif un Liewen un niu auk no suinem Glauwen. Wenn ik duin Fründ sen, dann nimm en up, os wenn diu mui upnaimes. Wenn hoe dui Schaden don hät, odder süss wat schüllig est, dann sass diu dat mui uppe Riaknung schruiwen. Ik will et betalen; dat unnerschruiwe ik huir oegenhännig. Ik will niks dofan soeggen, dat diu mui no wat schüllig bis. Jeo Breor, ik will niu fan dui wat häwwen, owwer in dem Sinne fan dem Heren; mak mui oene Froöde, sau os et Christus gefällt.

1, 21-25
Ik häwwe dui schriewen, wuil ik mui up dui ferloden kann. Ik woet, dat diu no moer doös, os ik föddere. Diu kanns dui auk dorup inrichten, dat diu mui os Besoök upnimms. Ik huape, dat ik jiu wuirsoen were, wuil jui for mui biat. Epaphras, doe met mui ümme den Hoeland Jesus gefangen sitt, lött dui gruüßen, auk muine Gehülfen Markus, Aristarchus, Dewas un Lukas. Iusem Heren Jesus Christus suine Gnade sui met duinem Goeste!

Petrus suin erste Broef

1, 1-2
Petrus, doe Jesus Christus suin Apostel est, schrifft düt an doe Christen, doe os Früömde enteln in Pontus, Galatien, Kappadozien, Asien un Bithinien wuont, doe owwer no Gott suinem Willen doteo iutwält send, dat soe duür den Goest for den Gehorsam hoeliget un met Jesus Christus suinem Bleoe besprenget weren süöt. Gott giewe jiu Gnade un Fruiden.

1, 3-12
Loff un Dank sui Gott, dem Fadder fan iusem Heren Jesus Christus. Doe hät us no suinem grauden Erbarmen teo nuiggen Minsken maket un us duür Jesus Christus suin Upston fan den Dauen up oen Iarwe huapen loden, dat oen oewig, roeggen un unferännerlk Liewen innen Hiemel gifft. Dat Iarwe est for jiu bestimmet, doe Gott in suiner Macht duür den Glauwen bewart un sialig weren lött; dat werd sik inner lesten Tuit iutwuisen. Dann were wui graude Froöde häwwen, wenn jui niu auk oene korde Tuit bedroöwet send un ollerloe Fersoökung iuthaulen müöt. Doduür sall annen Dagg kuomen dat jui echten Glauwen häwwet, doe no köstliker est os dat Gold, dat auk innen Fuür pruüfet werd, un doch fergängkelk est. Dat werd jiu Loff, Pruis un Ere bringen, wenn Jesus Christus wuirkümmet. Den häwwe jui loef, wenn jui en auk nich soen häwwet; an den laiwe jui, wenn jui en auk nau nich soet; jui süöt owwer oene graude, herlike Froöde häwwen, wenn jui den Laun for jiuen Glauwen kruiget, dat est doe Sialigkoet for jiue Soelen. No düöser Sialigkoet häwwet doe Prophoeden froget un socht un dobui fan der Gnade wuisseggt, doe for jiu bestimmet est. Soe häwwet doriawer nodacht, up wecke un wat for oene Tuit Christus suin Goest in ienen henwuise, wenn hoe nen betuüge, wecke Loeden Christus iuthaulen un wecke Herlikkoet hoe dono häwwen. soll. Dobui hät Gott nen klor maket, dat soe den Denst for jiu un nich for sik sümst daien. Düt est jiu olls ferkünniget fan den, doe jiu doe geoe Buaskop brocht häwwet un doe duür den Hoeligen Goest fannen Hiemel doteo andriewen send. Dat send gehoeme Dinge, doe nich ens doe Engel teo wieden kriegen häwwet.

1, 13-21
Maket jiuen Sinn fruigg fan ollem, wat jiu afhöllt, suid nöchtern un huapet up doe Gnade, doe jiu todoel werd, wenn Jesus Christus wuirkümmet. Jui laiwet Gott os willige Kinner. Dorümme falt nich wir in doe aulen Lüste truügge, wo jui froöher iut Unwiedenhoet inne liewet häwwet. Doe jiu bereopen hät, est hoelig; dorümme süö jui auk hoelig liewen. Do stoet schriewen: Ik sen hoelig un jui süöt auk hoelig suin. Jui reopet den os Fadder an, doe joeden no suinen Wiarken gerecht richtet; dorümme hault jiu in Frochten for em, sau lange os jui huir upper Ern send. Jui wiedet, dat jui nich met fergänglikem Gold un Sülwer fan jiuem aulen Liewen lösskofft send, dat jui huir fan jiuen Aulen hiar hedden; dat est duür dat kostbore Bleot fan oenem unschülligen un roeggen Lamme schoen, duür Jesus Christus suin Bleot. Doe est do oll oer teo bestimmet, os doe Grund teo der Welt leggt weor; hoe est owwer erst inner lesten Tuit ümme jiu kuomen. Jui süöt duür en an Gott laiwen, doe en fan den Dauen upwecket un em dann doe Herlikkoet giewen hät; dorümme küön jui niu up Gott fertruwwen un huapen.

1, 22-25
Jui laiwet doe Worhoet un roeniget jiue Soelen domedde un küönt niu in echter Loefte one Arg os Broör liewen; dorümme häwwe jui jiu oenanner iut roeggem Hadden un met ganßer Kraft loef. Jui send nuigggebuaren nich os iut fergängliken Minsken, nai os nuigge Minsken iut unfergängliker Sot, iut Gott suinem lebennigen oewigen Weore. Wui Minsken send os Gräss. Olle iuse Herlikkoet est os doe Bleomen uppen Faile; dat Gräss ferdruüget un doe Bleomen falt af. Gott suin Weort blifft in Oewigkoet. Dat est owwer dat Weort, wat jiu ferkünniget est.

2, 1-10
Loegget olls af, wat nich daug: Baishoet un Falskhoet, Bedrogg un List, Afgunst un Slechtmaken. Justsau os lütke Kinner no schuir Milke ferlanget, sau süö jui no dem roeggen Weore ferlangen, dat jui teo dem Hoele heranwasset un foölt, wo geot doe Her est. Kuomet no dem hen, doe doe lebennige Stoen est, den doe Mi[sn]<ns>ken wegsmieden häwwet, den Gott owwer iutwält un for kostbor haulen hät. Lodet jiu auk os lebennige Stoene teo oenem goestliken Hiuse upbowwen; dann sen jui oene hoelige Gemoene fan Pruistern, doe goestlik offert, os Gott et duür Jesus Christus gefällt. Inner Schrift stoet: Soet, ik loegge in Zion oenen iutwälten köstliken Stoen, oenen Eckstoen, doe up den fertruwwet, doe sall nich toschanne weren. For jiu, doe up en fertruwwet, est hoe köstlik; doe nich an en laiwet, fan dem seggt doe Schrift: Doe Stoen, den doe Muürluüe wegsmieden häwwet, est teom Eckstoen weoren; niu est hoe oen Stoen, wo soe sik an staidet un oen Felsen, wo soe sik iawer iargert. Soe staidet sik an dat Weort, wuil soe do nich an laiwet; doteo send soe auk bestimmet. Jui send owwer oen iutwält Geslecht, oene Pruistergemoene, oen hoelig Folk, dat Gott hairt; jui süöt den Minsken dem suine Herlikkoet wuisen, doe jiu fannen Duüstern in suin wunnerbor Lecht bereopen hät. Forhiar wöre jui ninne Gemoenskop, niu sen jui Gott suine Gemoenskop; forhiar hedde jui ninne Gnade, niu häwwe jui Gnade fiunen.

2, 11-12
Ik bidde jiu os Luüe, doe huir up düöser Welt ninne Hoemat häwwet un wannern müöt, wart jiu for der sünnigen Lust, doe doe Soele ferderft. Foört jiu geot up tüsken den Hoeden; doe kuürt woll fan jiu os fan Daugenichten; soe süöt owwer jiue geoen Wiarke soen un Gott doe Ere giewen, wenn hoe Gericht höllt.

2, 13-17
Ümme den Heren schicket jiu unner ollen Gewalten, doe inner Welt bestot, unner dem Küönige os dem biamsten, unner dem Fuaget, den hoe insedd´t hät, dat hoe doe Laigen strafen un doe Geoen eren sall. Gott well, dat jui duür geot Beniemen doe unferstännigen Luüe, doe dat nich biader wiedet, teom Swuigen bringet. Jui send fruigg; soet owwer teo, dat jui met jiuer Fruihoet nich laige Dinge teodecket, wuiset, dat jui Gott suine Kinner send. Achtet oenenjoeden, häwwet doe Broör loef, fürchtet Gott un ert den Küönik!

2, 18-25
Jui Knechte laiwet jiuen Heren met Erfurcht, un nich blaut dann, wenn soe geot un gelinne send, auk dann, wenn soe stiur un strenge send. Dat gifft Gnade for Gott, wenn jui ümme dat Gewieden Unrecht luit un gedüllig iuthault. Wat häwwe jui dofan, wenn jui jiuen Denst fersuümet un dann strafet weret? Wenn jui owwer jiue Schülligkoet deot un dann no unsachte behannelt weret un gedüllig bluiwet, dann fuine jui Gnade bui Gott. Süöke Loeden bringet jiue Stand met sik. Christus hät jo auk for us luin mosst un est do oen Forbeld inne wiesen, dat wui in suine Fospern trian süöt. Hoe hät ninne Sünne don un in suinem Munne est ninn unrecht Weort fiunen. Hoe schulle nich wir, wenn hoe schualen weor, hoe drüwwe nich, wenn hoe luin mosse. Dat iawerloet hoe olls dem, doe gerecht richtet. Hoe hät iuse Sünne up sik nuamen un soe an suinem Luiwe ant Kruüß herupdriagen; wui sollen fruigg fan Sünnen suin un os gerechte Luüe liewen. Duür suine Wunnen sen wui hoelt weoren. Wui gengen os Schope herümme, doe sik ferlaupen häwwet; niu häww wui us owwer wir trechte fiunen un folget dem Hoeer un Wächter for iuse Soelen.

3, 1-7
Justsau süöt doe Fruwwen iaren Männern laiwen, dat auk süöke Männer, doe nich an dat Weort laiwet, duür dat Liewen fan den Fruwwen one Priege gewunnen weret, wenn soe soet, wo kuüsk un fromm jui Fruwwen liewet. Jiue Smuck sall nich iutwennig suin, dat jui dat Hor flechtet, Goldsaken ümmehanget un fuine Klair antoet. Doe Smuck sall inwennig suin; dat est oen faste Hadde, oen geot Gemoöde un oen stillen Goest; dat gefällt Gott. Sau häwwet sik doe hoeligen Fruwwen froöher smücket; doe huapen up Gott un löffen iaren Männern. Sau hät Sara dat don; soe loffe Abraham un sia Her teo em. Der iare Döchter sen jui, wenn jui deot, wat geot est un jui jiu do nich fan afbringen lodet. Justsau jui Männer: Jui süöt doe Fruwwen fernünftig behanneln. Bedenket, dat doe Fruwwe swäcker est un schaunt un ert weren mott, dat soe auk doe Gnade iarwet, doe us dat oewige Liewen gifft; süss send jiue Gebedde for oenanner inner Oee nich mögglik.

3, 8-12
Dann no tolest: Häwwet gluiken Sinn unnernanner, suid barmhaddig un fründlik un häwwet jiu os Broör loef! Wuirt nich Laiges met Laigem af un Schoelen met Schoelen! Jui send doteo bereopen, dat Giegendoel teo deon; jui süöt siagen, dann were jui auk siaget. Doe Froöde beliewen un geoe Dage soen well, doe sall suine Tunge twingen, dat soe niks Laiges seggt, un suine Liwwen, dat soe nich Loegen soegget. Hoe sall sik for dem Baisen waren un deon, wat geot est; hoe sall Fruiden soöken un dono striewen. Dem Heren suine Augen kuiket no dem Gerechten un suine Auren hairt up iar Gebett; suin Gesicht suüt owwer stiur up doe Daugenichte.

3, 13-17
Wecker kann jiu schaden, wenn jui jiu ümme dat Geoe Moögge giewet? Wenn jui auk ümme doe Gerechtigkoet wat luin müöt, dann sen jui doch sialig. Suid nich bange for iarem Drüwwen un lodet jiu nich ferschrecken! For dem Heren süö jui owwer hoelige Frochten in jiuem Hadden häwwen. Hault jiu ümmer parot, joedem Antweort teo giewen, doe iawer jiue Huapen wat wieden well. Deot dat sachte un forsichtig un bewart jiu dobui oen geot Gewieden, dat doe toschanne weret, doe jiue Liewen in Christus herafsedd´t un fan jiu os fan Daugenichten kuürt. Wenn Gott et sau well, dann est et biader, dat jui ümme jiue Geothoet luit un nich ümme jiue Slechtigkoet.

3, 18-22
Auk Christus est ümme doe Sünne for us stuorwen, doe Gerechte for doe Ungerechten, wuil hoe us no Gott bringen woll. Hoe hät den Daud no dem Floeske luin mosst un est no dem Goeste lebennig maket. Innen Goeste est hoe hengon un hät den Goestern inner Hölle prieget, doe teo Noah suiner Tuit Gott nich laiwen wollen, os hoe in Geduld toffe, bet doe Arche bowwet weor, worin män woenige, dat wören acht Mann, reddet woören. Düt Wader est oen Afbeld fan der Taufe, doe us reddet; soe wäsket us nich dat Luif roeggen, soe gifft us owwer oen geot Gewieden for Gott un reddet us duür Jesus Christus suin Upston. Doe est innen Hiemel gon un sitt teo Gott suiner rechten Hand; dem send doe Engel, doe Gewalten un doe Mächte unnerstellt weoren.

4, 1-6
Christus hät for us an suinem Luiwe luin; dorümme rüstet jiu met suinem Sinne iut; doe an suinem Luiwe litt, doe schett sik fanner Sünne. Jui süöt in der Tuit, doe jui no huir upper Ern teobringet, no Gott suinem Willen liewen un nich mer no der Lust fan Minsken. Et est geneog, dat jui froöher sau lange Tuit os Hoeden teobrocht un in Unducht, Lüsten, Swelgen un Göttsendenst liewet häwwet. Soe wunnert sik niu, dat jui nich mer metlaupet un dat wille Gedruiwe nich mer metmaket, un schoelt niu iawer jiu. Soe weret doriawer for dem Antweort giewen müöden, doe doteo bestimmet est, doe Dauen un Lebennigen teo richten. Dorümme est den Dauen auk doe geoe Buaskop prieget; soe süöt os Minsken an iarem Luiwe strafet weren, iare Soele sall owwer duür Gott suin Erbarmen liewen.

4, 7-11
Dat Enne fan ollen Dingen stoet oll donne for us. Dorümme suid ferstännig un nöchtern, dat jui bian küönt. For ollen Dingen häwwet jiu oenanner fan Hadden loef; doe Loefte decket fiele Sünnen teo. Giewet jiu oenanner Hiarbiarge one Gnuoren. Joeder sall dem annern met der Gawe doenen, doe em teodellt est. Sau gehairt sik dat for geoe Ferwalter iawer doe Gawen, doe Gott iutdellt. Doe lert, sall doran denken, dat Gott iut em sprecket; doe doent sall olle Kraft anwoenen, doe Gott em gifft. In ollen Dingen giewet Gott doe Ere duür Jesus Christus, dem doe Ere un Macht in olle Oewigkoet teokümmet.

4, 12-19
Wunnert jiu nich iawer doe Gleot in jiuen Loeden, os wenn jiu besonners wat teostödde; dat est oene Pruüfung, doe jiu roeggen maken sall. Fröwwet jiu doriawer! Sau os jui met Christus luin müöd´t, sau süö jui auk met em ferherliket weren un Froöde häwwen, wenn hoe wuirkümmet. Sialig sen jui, wenn jui ümme Christus suinen Namen schualen weret. Doe Goest, doe Herlikkoet gifft, Gott suin Goest, kümmet up jiu. Dat draff nich forkuomen, dat wecke fan jiu ümme Dautslagg, Stialen un Unducht Strafe luin müöd´t odder auk blaut, wuil soe sik ümme Saken kümmert, doe soe niks angot. Wenn soe owwer luin müöt, wuil soe Christen send, dann briuket soe sik nich teo schiamen; dann ert soe Gott domedde, dat soe for düösen Namen luin müöt. Doe Tuit est kuomen, dat dat Gericht bui Gott suinem Hiuse anfänget. Wenn dat niu toerst bui us schuüt, wat werd et dann for oen Enne bui den niemen, dat doe geoe Buaskop truüggestaidet? Wenn doe Gerechten kium reddet weret, wo weret dann doe Gottlausen un Sünner beston küönen? Doe no Gott suinem Willen luin müöt, doe süöt iare Soele Gott, doe getrüwwe est, sau iawergiewen, dat soe Geoes deot.

5, 1-4
Niu häww ik den Ellsten, doe unner jiu send, no wat teo soeggen. Ik sen auk oen Ellste un oen Tuüge for Christus suin Loeden, häwwe owwer auk an der Herlikkoet Andoel, doe kuomen werd; dorümme fermane ik doe Ellsten: Hoöt Christus suine Gemoene, doe jiu anfertruwwet est; deot et fruiwillig un iut roeggem Hadden! Deot et nich os twungen un ümme schändliken Gewinn! Suid Forbeller inner Gemoene un nich Heren, den olles unnerstellt est. Wenn dann doe biamste Hoer kümmet, werd hoe jiu doe Erenkreone upsedden, doe nich fergoet.

5, 5-11
Den Jungen soegget: Stellt jiu willig unner doe Aulen un stellt jiu sau teo oenanner, dat jui ümmer doemoödig bluiwet. Gott strafet doe Haufärgen un gifft den Doemoödigen Gnade. Stellt jiu doemoödig unner Gott suine starke Hand; dann werd hoe jiu graut maken, wenn doe rechte Tuit kümmet. Jiue Suargen iawerlodet em, hoe suarget for jiu olle. Suid nöchtern un wachchsam! Jiue Fuind, doe Duüwel, goet herümme os oen Löwwe, doe brüllt, un söcht süöke, doe hoe sliuken kann. Giegen den stot faste innen Glauwen un bedenket, dat jiue Broör inner ganßen Welt doesülwen Loeden duürmaken müöt. Gott, fan dem olle Gnade kümmet un doe jiu teo suiner oewigen Herlikkoet in Christus bereopen hät, doe well jiu trechte helpen, stark maken un faste grünnen, wenn jui huir oene korde Tuit Loeden iuthault. Dem sui Ere un Macht in Oewigkoet. Amen.

5, 12-14
Duür den Breor Silvanus, den ik for getrüwwe haule, häww ik jiu düösen korden Broef schriewen. Ik woll jiu ermanen un jiu betuügen, dat jui inner rechten Gnade bui Gott stot. Dorin bluiwet faste! Olle, doe in Babylon iutwält send, un muin Suone Markus lodet jiu gruüßen. Gruüßet jiu oenanner met dem Kusse in Loefte! Fruide sui met jiu ollen, doe in Christus suiner Gemoenskop send.

Petrus suin twoede Broef

1, 1-8
Simon Petrus, doe Jesus Christus suin Knecht un Apostel est, schrifft an doe, doe duür Gott un dem Hoeland suine Gerechtigkoet densülwen kostboren Glauwen os wui kriegen häwwet. Gott giewe jiu Gnade un Fruiden, dat jui Gott un iusen Heren Jesus Christus ümmer biader kennen lert.

1, 3-11
Christus hät us in suiner Macht, doe hoe fan Gott hät, olls giewen, wat teo oenem frommen Liewen naidig est, un hät us Gott kennen lert, doe us duür suine Herlikkoet un suine Loefte bereopen hät. Graude un kostbore Ferspriaken send us giewen; jui süöt fan Gott suiner Natiur wat häwwen, wenn jui jiu iut dem Ferdiarwen redden lodet, dat iut den Lüsten inner Welt kümmet. Dorümme striewet uiwerg dono, dat jui duür den Glauwen doe Diugend bewuiset, duür doe Diugend doe Erkenntnis, duür doe Erkenntnis dat Modehaulen, duür dat Modehaulen doe Iutdiur, duür doe Iutdiur doe Frömmigkoet, duür doe Frömmigkoet doe Loefte teo den Broörn, duür doe Loefte teo den Broörn doe Loefte teo ollen Minsken. Wenn düt olls bui jiu sau est, dann were jui nich liesig weren un dorin nich truüggebluiwen, dat jui iusen Heren Jesus Christus kennen lert. Wenn düt nich bui jiu sau est, dann sen jui blind un soöket innen Duüstern un fergiedet, dat jui fan den aulen Sünnen roeggen wuosken send. Dorümme giewet jiu Moögge, teo bewuisen, dat jui bereopen un iutwält send. Wenn jui dat deot, dann were jui nich tofalle kuomen. Dann were jui sieker Teogang teo iusem Heren Jesus Christus suinem Ruike häwwen.

1, 12-21
Dorümme will ik jiu ümmer wir an düöse Dinge erinnern, wenn jui soe auk kennt un faste in der Worhoet stot, doe jiu prieget est. Ik haule et for recht, jiu teo erinnern un upteomuntern, sau lange os ik liewe. Ik woet, dat ik düöse Hüdden baule afloeggen mott, os mui iuse Her Jesus Christus in foriut seggt hät. Ik will owwer dofor suargen, dat jui auk no muinem Daue olltuit an düöse Dinge denken süöt. Wui häwwet jiu nich Geschichten fertellt, doe erfiunen send, os wui jiu Jesus Christus suine Macht un suin Wuirkuomen ferkünnigen; wui häwwet suine Herlikkoet sümst soen. Hoe hät fan Gott dem Fadder Ere un Ansoen kriegen, os oene Stimme iut der grauden Herlikkoet roep: Düt est muin loewe Suone, an dem ik Froöde häwwe. Wui häwwet auk haurt, dat düöse Stimme fannen Hiemel dalkamm, os wui met em up dem hoeligen Biarge wören. Doduür est us den Prophoeden iar Weort no siekerder weoren. Jui deot recht doran, dat jui dorup achtet; dat est oen Lecht, dat innen Duüstern schinnt, bet doe Dagg jiu innen Hadden anbrecket un doe Muargenstern jiu upgoet. Dat süö jui wieden, dat ninn Minske oen Schriftweort no suinen oegen Gedanken iutloeggen kann. Do est nau nich oenmol iut den Minsken iarem oegen Willen wat iutleggt weoren; soe send fan dem hoeligen Goeste doteo andriewen; dat wören hoelige Männer, doe fan Gott iut dat Weort ferkünnigen.

2, 1-11
Do wören auk falske Prophoeden in dem Folke. Justsau weret falske Lerer bui jiu uptrian. Doe weret Unoenigkoet tüsken jiu bringen un fiel ferdiarwen. Soe weret auk dem Heren afsoeggen, doe soe lösskofft hät, domedde owwer rask iawer sik sümst Unglück bringen. Do weret fiele suin, doe nen in iaren Lastern folget un dann schuld doran send, dat doe Christenglauwe ferachtet werd. Guirg send soe un met gladden Woören weret soe fersoöken, bui jiu Geschäfte teo maken. Dat Urdoel doriawer stoet oll faste un doe Strafe dofor werd nich iudebluiwen. Gott hät nich ens doe Engel schaunt, doe sünniget häwwet; hoe hät soe inne Hölle smieden, wo et doepe un duüster est; do süöt soe for dat Gericht upbewart weren. Hoe hät auk doe aule Welt nich schaunt, blaut den gerechten Noah hät hoe met siewen annern reddet, os hoe dat graude Wader iawer doe Gottlausen inner Welt kuomen loet. Hoe hät doe Stia Sodom un Gomorra ferbrennt un unnergon loden. Doe sollen oen Buispell for olle suin, doe gottlaus liewet. Hoe hät den frommen Lot reddet, dem doe laigen Luüe met iarer Unducht sau fiel Laid andaien. Lot mosse do wuonen un Dagg for Dagg olle ungerechten Wiarke soen un hairen, doe suiner gerechten Soele woedaien. Gott ferstoet, doe Frommen iut der Fersoökung teo redden un doe Ungerechten for den Gerichtsdagg upteobewaren, dat soe iare Strafe kruiget, besonners doe, doe no iaren unroeggen Lüsten liewet, doe niks fan Gott suiner Ordnung wieden witt, doe druiste un lichtsinnig doe baisen Gewalten ferachtet. Dat deot nich ens doe geoen Engel, doe doch moer Kraft un Macht häwwet os doe baisen Goester; soe soegget bui dem Heren ninn Weort giegen doe laigen Goester; soe soegget bui dem Heren ninn Weort giegen doe laigen Gewalten.

2, 12-22
Düöse Luüe beniemet sik os unfernünftige Tire, doe fan Natiur doteo bestimmet send, dat soe gefangen un slachtet weret; soe ferlästert, wat soe nich ferstot; dorümme weret soe auk os doe Tire ümmekuomen un doe Strafe kruigen, doe soe ferdoent. Annen hellen Dage slemmen, dat hault soe for oen Fergnoögen; jiu bedroegen, doran häwwet soe Froöde; os swadde Pläcken swelget soe bui jiuen Moltuien; ümmer denket soe an Oebruchch; Sünne wuirt soe nich af; swacke Soelen soöket soe for sik teo gewinnen; Geld ferdoenen, dat ferstot soe. Den rechten Wegg häwwet soe ferloden un got niu ferkert; soe send up Bileam suinen Wegg kuomen, doe up ungerechten Laun fersiaden was. Hoe kraig owwer suine Strafe; fan oenem stummen Tire haur hoe oene Stimme, doe en fan suiner Laighoet truüggehoel. Düöse Luüe send Wellen, doe ninn Wader häwwet, un Wolken, doe doe Wuind wegdrifft. Doe duüstere Nacht est iar Enne. Soe häwwet oen graut Weort, wo niks achter est; duür Sinnenlüste locket soe doe an, doe iawen erst iut dem Irdum gewunnen send. Soe prolt met iarer Fruihoet un send doch Knechte fan schändliken Sünnen. Dem suin Knecht est doe Minske, wo hoe sik fan unnerkruigen lött. Wenn hoe iusen Heren un Hoeland Jesus Christus kennt un sik fan der Unducht inner Welt afwennt hät, dann owwer dorin wir truüggefällt, dann werd et met em iarger os forhiar. Et wöre biader, hoe hedde den rechten Wegg gar nich kennen lert, os dat hoe sik niu fan dem hoeligen Gebodde wir afwennt, dat em giewen est. Bui dem est indruppen, wat dat Spruchweort seggt: Doe Ruüe frätt dat wir up, wat hoe sümst iawergiewen hät. Dat Swuin bat sik un goet dann wir innen Dreck luiggen.

3, 1-10
Düt est doe twoede Broef, den ik jiu schruiwe. Ik will jiu doran erinnern un jiuen Sinn dofor wachch haulen, dat jui an doe Woöre denket, doe jiu doe Prophoeden forhiar seggt häwwet, un dat Gebott nich fergiedet, dat jiu doe Her un Hoeland duür suine Apostel giewen hät. Jui süöt for ollen Dingen bedenken, dat in den lesten Dagen Lästermuüler kuomen weret, doe iawer olls spoddet un no iaren Lüsten liewet. un soegget: wo est dat met suinem Ferspriaken, dat hoe wuirkuomen well? Suit do ersten Christen stuorwen send, blifft olls sau, os et fan Anfang hiar wiesen est. Doe düt soegget, bedenket in iarem Meotwillen nich, dat Hiemel un Ern fan aulenshiar wiesen send un iut Wader duür Gott suin Weort entston send. Dorümme est doe aule Welt duür dat graude Wader inner Sünnfleot unnergon. Düöse Welt, Hiemel un Ern, werd duür Gott suin Weort for dat Fuür upbewart, bet doe Gerichtsdagg kümmet, wo olle Gottlausen ferdammet weret. Niu müö jui owwer bedenken, dat for Gott oen Dagg sau fiel est os diusend Jore un diusend Jore sau fiel send os oen Dagg. Doe Her, doe dat teoseggt hät, fersümmet niks, os wecke moent, doe suine Geduld for Fersuümen hault. Hoe well nich, dat wecke ferluaren got, un hät Geduld, dat joeder sik bekeren kann. Dann werd owwer dem Heren suin Dagg os oen Doef inner Nacht kuomen; dann werd doe Hiemel met graudem Krachche fergon un olls for Hidde smelten; doe Ern un doe Wiarke, doe doruppe send, weret ferbrennen.

3, 11-13
Wenn düt olls fergon sall, wo naidig est et dann, dat jui hoelig liewet un fromm wannelt; dat jui up dem Heren suinen Dagg toöwet un methelpet, dat hoe kuomen kann; dann werd doe Hiemel in Brand geron un olls dorin unnergon. Wui huapet owwer up oenen nuiggen Hiemel un up oene nuigge Ern, wo Gerechtigkoet uppe wuonen werd, os us dat teoseggt est.

3, 14-18
Wuil wui dorup toöwen müöt, dorümme giewet jiu Moögge, dat jui one Pläcke un Tadel in Fruiden for em ston küönt. Soet doe Geduld fan iusem Heren os jiue Reddung an. Sau hät jiu auk doe loewe Breor Paulus dat in suinem Broewe schriewen; dem est Kenntnis fan düösen Dingen giewen. Sau schrifft hoe in ollen Broewen, wenn hoe sik iawer düöse Dinge iutsprecket. Dofan est wat swor teo begruipen; dat ferdraigget wecke, doe et nich biader wiedet un nich faste stot. Sau maket soe et met den annern Schriften, owwer teo iarem oegen Schaden. Niu wiede jui dat; dorümme waret jiu dofor, dat jui jiu duür den Irdum fan den ruchchlausen Luüen nich ferfoören lodet un den fasten Glauwen nich ferloeset. Niemet teo in der Gnade un der Erkenntnis fan iusem Heren un Hoeland Jesus Christus! Dem sui Ere niu un oewigen Tuien!

Johannes suin erste Broef

1, 1-4
Wat fan Anfang an wiesen est, wat wui haurt un met oegen Augen soen häwwet, wat wui betrachtet un met iusen Hänne befollt häwwet, fan dem Liewen suinem Weore, dofan schruiwe wui jiu. Dat Liewen est sichtbor weoren; wui häwwet et soen un wui betuüget un ferkünniget jiu dat oewige Liewen, dat bui dem Fadder wiesen un niu sichtbor weoren est. Wat wui soen un haurt häwwet, dat ferkünnige wui jiu, dat jui Gemoenskop met us häwwen süöt; wui häwwet Gemoenskop met dem Fadder un met suinem Suonen Jesus Christus. Düt schruiwe wui jiu, dat iuse Froöde fullkuomen suin sall.

1, 5-10
Düt est doe Buaskop, doe wui fan em haurt häwwet un doe wui jiu ferkünniget. Gott est Lecht un in em est niks duüster. Wenn wui soegget, dat wui Gemoenskop met em häwwet, un doch innen Duüstern wannelt, dann loege wui un deot nich no der Worhoet. Wenn wui owwer innen Lechte wannelt, sau os hoe innen Lechte est, dann häww wui Gemoenskop unnernanner; dat Bleot fan suinem Suonen Jesus Christus maket us dann fan ollen Sünnen roeggen. Wenn wui owwer soegget, wui hedden ninne Sünne, dann bedroege wui us sümst; dann est doe Worhoet nich in us. Wenn wui owwer iuse Sünne bekennt, dann est hoe getrüwwe un gerecht, dann fergifft hoe us doe Sünnen un maket us fan ollem Unrecht roeggen. Wenn wui soegget, wui hedden nich sünniget, dann make wui en teom Lüögner; suin Weort est dann nich in us.

2, 1-6
Düt schruiwe ik jiu, dat jui nich sünniget. Wenn owwer oene sünniget, dann häww wui bui dem Fadder oenen, doe for us intrett, Jesus Christus, doe gerecht est. Doe est dat Offer for doe Sünnen, nich blaut for iuse, auk for der ganßen Welt iare Sünnen. Doran küöne wui miarken, dat wui Gott kennt, wenn wui suine Gebodde hault. Doe do seggt: Ik kenne en, un höllt suine Gebodde nich, doe est oen Lüögner; in dem est ninne Worhoet. Doe owwer suin Weort höllt, in dem est Gott suine Loefte fullkuomen weoren. Doriut wiede wui, dat wui in em send. Doe do seggt, hoe bliewe in em, doe mott auk sau liewen, os Christus liewet hät.

2, 7-11
Ik schruiwe jiu nich oen nuigge Gebott, blaut oen ault, dat jui fan Anfang an hat häwwet. Dat aule Gebott est dat Weort, dat jui oll haurt häwwet. Un doch est et oen nuigge Gebott, dat ik jiu schruiwe; dat est et bui em un bui jiu, wuil dat Duüster fergoet un dat Lecht niu schinnt. Doe do seggt, hoe wöre innen Lechte, un doch no suinen Breor hasset, doe est no innen Duüstern. Doe suinen Breor loef hät, doe blifft innen Lechte, un bui dem est niks, wo hoe sik anne staiden kann. Doe owwer suinen Breor hasset, doe est innen Duüstern un woet nich, wo hoe hengoet, dat Duüster hät suine Augen blind maket.

2, 12-17
Ik schruiwe jiu, wuil jiu doe Sünne ümme suinen Namen fergiewen send. Ik schruiwe jiu Aulen, wuil jiu Christus kennt, doe fan Anfang an wiesen est. Ik schruiwe jiu Jungen, wuil jui den Baisewicht iawerwunnen häwwet. Ik häwwe an jiu olle schriewen, wuil jui den Fadder kennt. Ik häwwe an jiu Aulen schriewen, wuil jui den kennt, doe fan Anfang an wiesen est. Ik häwwe an jiu Jungen schriewen, wuil jui stark send un Gott suin Weort bui jiu blifft un jui den Baisewicht iawerwunnen häwwet. Häwwet doe Welt nich loef un auk dat nich, wat inner Welt est. Doe doe Welt loef hät, in dem est nich doe Loefte teo dem Fadder. Olls, wat inner Welt est, doe baise Lust, doe Augenlust un dat hauförige Liewen, dat est nich fan dem Fadder, dat stammet iut der Welt. Doe Welt fergoet met iarer Lust; doe owwer Gott suinen Willen doöt, doe blifft in Oewigkoet.

2, 18-25
Kinner, doe leste Tuit est oll kuomen. Jui häwwet haurt, dat dann oen Wuirchrist kuomen sall. Niu send oll fiele Wuirchristen upston; doran küön jui wieden, dat doe leste Tuit oll do est. Soe send iut iuser Gemoene kuomen; soe hairt us owwer blaut iutwennig an. Wenn soe us inwennig anhaurt hedden, dann wören soe bui us bliewen. Soe häwwet us ferloden un domedde wuiset, dat soe nich olle innerlik teo us hairen. Jui send fan dem Hoeligen salwet weoren un erkennt olles. Ik häwwe jiu nich schriewen, wuil jui doe Worhoet nich wüssen; jui kennt soe un wiedet auk, dat iut der Worhoet ninne Lüögen kuomet. Wer est oen Lüögner? Doch doe, doe do seggt: Jesus est nich doe Christus. Sonn Lüögner est doe Wuirchrist; doe well fan dem Fadder un fan dem Suonen niks wieden. Doe fan dem Suonen niks wieden well, doe hät auk den Fadder nich; doe den Suonen bekennt, doe hät auk den Fadder. Wat jui fan Anfang an haurt häwwet, dat sall bui jiu bluiwen. Wenn dat in jiu blifft, wat jui fan Anfang an haurt häwwet, dann were jui auk bui dem Fadder un dem Suonen bluiwen. Dat est dat Ferspriaken, dat Christus us giewen hät: Dat oewige Liewen.

2, 26-29
Sau fiel schruiwe ik jiu fan den, doe jiu ferfoören witt. Wat jiu anlanget, doe jui fan em salwet send, jui häwwet nich naidig, dat jiu oen anner wat lert; jui häwwet domedde olls kennen lert; dat est wor un send ninne Lüögen; sau os jui dat lert häwwet, sau blifft dat in jiu. Bluiwet in Christus! Dann häww jui Froöde un Fertruwwen, wenn hoe wuirkümmet, un briuket dann nich met Schiamde un Schanne fan em wegteogon. Wenn jui wiedet, dat hoe gerecht est, dann süö jui auk wieden, dat olle, doe recht deot, iut em gebuaren send.

3, 1-3
Suü, wo loef hät us doe Fadder hat, dat wui Gott suine Kinner hoeden süöt. Dorümme kennt us doe Welt nich, soe kennt en auk nich.Wui send niu oll Gott suine Kinner. Et est owwer nau nich klor, wat wui no suin süöt. Wui wiedet owwer, dat wui Christus änlik suin weret, wenn hoe kümmet; dann were wui en soen, sau os hoe est. Doe süök Huapen teo em hät, doe maket sik sümst roeggen, sau os Christus roeggen est.

3, 4-12
Doe Sünne doöt, doe iawertrett Gott suin Gebott. Doe Sünne est dat Unrecht giegen dat Gebott. Jui wiedet, dat Christus kuomen est, iuse Sünnen wegteoniemen, un dat in em ninne Sünne est. Doe in em blifft, doe sünniget nich; doe sünniget, hät en nich soen un kennt en nich. Kinner, lodet jiu nich ferfoören; doe Recht doöt, doe est gerecht, sau os Christus gerecht est. Doe Sünne doöt, doe est fannen Duüwel; doe sünniget fan Anfang. Gott suin Suone est doteo kuomen, dat hoe dem Duüwel suine Wiarke tonichte maket. Doe iut Gott gebuaren est, doe doöt ninne Sünne; Gott suine Ort blifft in em; hoe kann ninne Sünne deon, wuil hoe Liewen fan Gott hät. Doran send Gott suine Kinner un dem Duüwel suine Kinner teo kennen; doe nich recht doöt, doe est nich fan Gott, un doe auk nich, doe suinen Breor nich loef hät. Düt est doe Buaskop, doe jui fan Anfang an haurt häwwet: Wui süöt us oenanner loef häwwen. Nich os Kain, doe fan dem Laigen stamme un suinen Breor dautsleog. Worümme dai hoe dat? Suine Wiarke wören laige un doe fan suinem Breor wören geot.

3, 13-18
Wunnert jiu nich, wenn doe Welt jiu hasset. Wui wiedet, dat wui fan dem Daue teo dem Liewen kuomen send, wuil wui doe Broör loef häwwet. Doe doe Broör nich loef häwwet, doe bluiwet innen Daue. Doe suinen Breor hasset, doe est oen Dautsliager; jui wiedet owwer, dat in oenem Dautsliager nich dat oewige Liewen suin kann. Doran häww wui doe Loefte kennen lert, dat Christus suin Liewen for us giewen hät; wui süöt iuse Liewen auk for doe Broör loden. Wenn et oenem up düöser Welt geot goet un hoe suinen Breor Naut luin suüt un doch suin Hadde for em teoslütt, wo kann dann Gott suine Loefte in em suin? Kinner lodet us nich met Woören un medden Munne fan Loefte kuüren, lodet us in Wiarken un innen Hadden oenanner loef häwwen.

3, 19-24
Doran küön wui miarken, dat wui iut der Worhoet send, un doduür küön wui iuse Hadde teo Riue bringen, wenn et us anklaget, dat wui bedenket, dat Gott grödder est, os iuse Hadde, un dat hoe olls woet. Wenn iuse Hadde us anklaget, dann häww wui oen graut froödig Fertruwwen teo Gott. Wat wui biddet, dat were wui fan em kruigen; wui hault jo suine Gebodde un deot, wat em gefällt. Düt est suin Gebott: Wui süöt an den Namen fan suinem Suonen Jesus Christus laiwen un us oenanner loef häwwen, sau os hoe us dat befualen hät. Doe suine Gebodde höllt, doe blifft in em un hoe in dem. Doran wiede wui, dat hoe in us blifft, an dem Goeste, den hoe us giewen hät.

4, 1-3
Laiwet nich joeden Goeste; pruüfet doe Goester, of soe fan Gott send. Do send fiele falske Prophoeden inne Welt kuomen. Doran küön jui Gott suinen Goest kennen, dat joeder Goest fan Gott est, doe do bekennt, dat Jesus Christus Minske weoren est. Joeder anner Goest, doe nich bekennt, dat Jesus Christus Minske weoren est, doe stammet nich fan Gott. Dat est doe Goest fan dem Wuirchrist, fan dem häww jui haurt, dat hoe kuomen werd, un doe niu oll inner Welt est.

4, 4-6
Jui send iut Gott un jui häwwet doe annern iawerwunnen. Doe Goest in jiu est grödder os doe inner Welt. Soe send iut der Welt; dorümme kuürt soe fan Dingen inner Welt un dorümme hairt doe Welt up soe. Wui send iut Gott. Doe Gott kennt, doe hairt up us. Doe Gott nich kennt, doe hairt nich up us. Doran kenne wui den Goest, doe met der Worhoet kümmet, un den Goest, doe met Bedrogg kümmet.

4, 7-10
Lodet us oenanner loef häwwen. Doe Loefte est iut Gott. Doe Loefte hät, doe est iut Gott gebuaren un kennt Gott. Doe ninne Loefte hät, doe kennt Gott nich. Gott est Loefte. Doran est Gott suine Loefte bui us bekannt weoren, dat hoe us suinen Suonen inne Welt schicket hät un dat wui duür en liewen süöt. Doe Loefte bestoet nich dorin, dat wui Gott loef häwwet, owwer dorin, dat Gott us loef hät un us suinen Suonen schicket hät, doe sik for iuse Sünne offert hät.

4, 11-16
Wenn Gott us sau loef hät, dann müö wui us auk oenanner loef häwwen. Ninn Minske hät Gott soen. Wenn wui us owwer oenanner loef häwwet, dann blifft Gott in us un dann est suine Loefte fullkuomen in us. Dat wui in em bluiwet un hoe in us, dat kenne wui doran, dat hoe us suinen Goest giewen hät. Wui häwwet soen un wui betuüget, dat us doe Fadder suinen Suonen in doe Welt schicket hät. Doe niu bekennt, dat Jesus Gott suin Suone est, doe blifft in Gott un Gott in em. Wui häwwet doe Loefte kennen lert, doe Gott teo us hät, un wui laiwet auk an doe Loefte. Gott est Loefte, un doe inner Loefte blifft, doe blifft in Gottt un Gott in em.

4, 17-21
Dann est doe Loefte fullkuomen in us weoren, wenn wui froödig Fertruwwen annen Gerichtsdage häwwet. Sau os hoe, sau sen wui auk in düöser Welt. Angest est nich in der Loefte. Doe richtige Loefte ferdrifft doe Angest. Doe Angest est Puin for Strafe. Doe Angest hät, doe est nich fullkuomen in der Loefte. Lodet us oenanner loef häwwen, wuil hoe us toerst loef hat hät. Wenn wecke soegget: Wui häwwet Gott loef, un doch iaren Breor hasset, doe loeget. Doe suinen Breor nich loef hät, den hoe suüt, wo kann doe Gott loef häwwen, den hoe nich suüt. Düt Gebott häww wui fan em: Doe Gott loef hät, doe mott auk suinen Breor loef häwwen.

5, 1-4
Doe löfft, dat Jesus doe Christus est, doe est iut Gott gebuaren. Doe den Fadder loef hät, doe en tuüget hät, doe hät auk den Suonen loef, doe fan em afstammet. Dat wui Gott suine Kinner loef häwwet, dat kenne wui doran, dat wui Gott loef häwwet, un suine Gebodde hault. Dat est doe Loefte teo Gott, dat wui suine Gebodde hault, un suine Gebodde send nich swor. Olls, wat fan Gott gebuaren est, dat gewinnt den Sigg iawer doe Welt. Iuse Glauwen est doe Sigg, doe doe Welt iawerwunnen hät.

5, 5-13
Wer est dat owwer, doe doe Welt iawerwinnt? Doch blaut doe, doe do löfft, dat Jesus Christus Gott suin Suone est. Düöse est dat, doe do met Wader un Bleot kümmet, Jesus Christus; nich blaut met Wader allaine, nai met Wader un Bleot. Doe Goest est dat, doe dat betuüget, doe Goest, doe doe Worhoet est. Dat send droee, doe dat betuüget: doe Goest, dat Wader un dat Bleot. Doe droee stimmet tohaupe. Wenn wui den Minsken iar Tuügnis anniemet, dann est Gott suin Tuügnis no grödder. Düt est Gott suin Tuügnis, dat hoe iawer suinen Suonen afloeggt hät: Doe an Gott suinen Suonen löfft, doe hät dat Tuügnis in sik sümst. Doe Gott nich löfft, doe maket en teom Lüögner; doe löfft nich an dat Tuügnis, dat hoe iawer suinen Suonen afleggt hät. Dat Tuügnis bestoet dorin, dat Gott us dat oewige Liewen giewen hät un düt Liewen in suinem Suonen est. Doe den Suonen hät, doe hät dat Liewen; doe Gott suinen Suonen nich hät, doe hät dat Liewen nich. Dat häww ik jiu schriewen, dat jui an den Namen fan Gott suinem Suonen laiwet un dat jui wiedet, dat jui dat oewige Liewen häwwet.

5, 14-21
Düt froödige Fertruwwen häww wui teo em, dat hoe us hairt, wenn wui en ümme wat biddet, dat hoe billiget. Sau os wui wiedet, dat hoe up iuse Bidden hairt, sau wiede wui auk, dat wui dat kruiget, wat wui fan em biddet. Doe suinen Breor oene Sünne deon suüt, wat ninne Dautsünne est, doe sall for en bian; dann werd Gott em dat Liewen giewen, wenn et ninne Dautsünne est. Joed Unrecht est Sünne, owwer nich joede Sünne est Dautsünne. Wui wiedet, dat doe nich sünniget, doe iut Gott gebuaren est, un dat doe an Gott fastehöllt, doe fan Gott stammet; dann kann doe Baise nich an en herankuomen. Wui wiedet, dat wui iut Gott send un doe ganße Welt fan dem Baisen besiaden est. Wui wiedet, dat Gott suin Suone kuomen est, un us doe Insicht giewen hät, dat wui den Warhaftigen kennen lert. Wui send in dem Warhaftigen, in suinem Suonen Jesus Christus. Düöse est doe warhaftige Gott un dat oewige Liewen. Kinner, wart jiu for den Afgöttern.

Johannes suin twoede Broef

1, 1-3
Doe Ellste schrifft düt an doe iutwälte Fruwwe un iare Kinner. Ik häwwe jiu uprichtig loef, un nich blaut ik, auk olle, doe doe Worhoet kennen lert häwwet. Ik häwwe jiu ümme doe Worhoet loef, doe in jiu est un bet in Oewigkoet bui jiu blifft. Gnade, Erbarmen un Fruiden fan Gott, dem Fadder un fan Jesus Christus, dem Fadder suinem Suonen, weret bui jiu suin, in Worhoet un in Loefte.

1, 4-6
Ik fröwwe mui, dat ik unner duinen Kinnern süöke fiunen häwwe, doe uprichtig wannelt, sau os us doe Fadder dat befualen hät. Niu bidde ik dui, Fruwwe, dat wui us oenanner loef häwwet, nich dat ik dui oen nuigge Gebott schruiwen will, blaut dat, wat wui fan Anfang an hat häwwet. Dat est doe Loefte, dat wui no suinem Gebodde liewet; dat est dat Gebott, dat jui jiu dono richtet, wat jui fan Anfang an haurt häwwet.

1, 7-11
Niu send fiele falske Broör inner Welt uptrian, doe sik nich teo Christus bekennt, dat hoe Minske weoren est. Dat est doe falske Lerer, doe Wuirchrist. Soet teo, dat jui dat nich ferloeset, wat jui oll duür jiue Arboet gewunnen häwwet un dat jui den fullen Laun kruiget. Doe teo wuit goet, un nich in Christus suiner Lere blifft, doe hät ninnen Gott. Doe owwer bui der Lere blifft, doe hät den Fadder un auk den Suonen. Wenn wecke no jiu kümmet un düöse Lere nich bringet, dann niemet soe nich in jiue Hius up un boet nen nich Dagestuit an. Doe soe upnimmet, doe est auk an iarem laigen Wiarke met ienen schüllig.

1, 12-13
Ik hedde jiu woll no fiel teo schruiwen, ik will et owwer nich met Broewen afmaken. Ik huape, sümst no jiu teo kuomen un fan Mund teo Mund met jiu doriawer teo kuüren, dat jiue Froöde no grödder werd. Doe Kinner fan duinem iutwälten Süster lodet dui gruüßen.

Johannes suin drüdde Broef

1, 1-8
Doe Ellste schrifft düt an den loewen Gajus, den ik in Worhoet loef häwwe. Ik wünske dui, dat et dui in ollen Doelen geot goet, besonners inner Gesundhoet, sau os et met duiner Soele geot stoet. Ik häwwe mui fröwwet, os doe Broör kaimen un mui fertellen, dat diu sau getrüwwe in der Worhoet wannels. Dann häww ik ümmer graude Froöde, wenn ik haire, dat muine Kinner inner Worhoet wannelt. Diu doös getrüwwe duine Schülligkoet an den Broörn un auk an den früömden Gästen. Doe häwwet fan duiner Loefte huir for der Gemoene tuüget. Diu doös recht, wenn diu den upper Roese wuiderhelpes, os et sik for Gott gehairt. Doe send upper Roese, wuil soe suinen Namen ferkünnigen witt, un niemet fan den Hoeden niks an. Dorümme est et iuse Flicht, dat wui süöke Broör upniemet; dann sen wui auk Gehülfen for doe Worhoet.

1, 9-12
Wui häwwet an doe Gemoene schriewen, owwer Diotrephes, doe bui jiu doe erste suin well, nimmet niks fan us an. Wenn ik wuirkuome, will ik en an suin Ferhaulen un an doe laigen Woöre giegen us erinnern. Domedde est em dat nau nich geneog; hoe nimmet auk doe Broör nich up un hinnert doe annern doran, soe upteoniemen, un stött soe iut der Gemoene, wenn soe et deot. Nimm dui oen Buispell an den Geoen un nich an den Laigen. Doe Geoes doöt, doe est fan Gott, doe Laiges doöt, doe hät Gott nich soen. Demetrius hät fan ollen oen geot Tuügnis un auk fan der Worhoet sümst. Wui tuüget auk for en un jui wiedet, dat iuse Tuügnisse wor est.

1, 13-15
Ik hedde dui no fiel teo schruiwen, ik will et owwer nich met Broewen afmaken. Ik huape, dat ik dui baule besoöken kann, dann will wui us oenanner olls fertellen. Fruide sui met dui! Doe Frünne lodet dui gruüßen. Gruüße auk doe Frünne, doe diu olle met Namen kenns.

Doe Broef an doe Hebräer

1, 1-4
Gott hät froör faken up ollerhand Ort un Wuise duür doe Prophoeden met iusen Aulen kuürt. Niu tolest hät hoe no kort for dem Enne fanner Welt duür suinen Suonen met us kuürt; den hät hoe os suinen Iarwen iawer olls insedd´t; duür den hät hoe auk doe Welt maket. Doe est doe Wuirschuin fan suiner Herlikkoet un dat Afbeld fan em sümst; duür suin mächtig Weort dräggt hoe olle Dinge; hoe hät us huir fan ollen Sünnen roenigget un sik dann anne rechte Hand fanner Herlikkoet inner Haichte sedd´t. Domedde est hoe no fiel haiger sedd´t weoren os doe Engel un hät hoe oenen Namen iarwet, doe wuit iawer den iare Namen goet.

1, 5-14
Teo weckem Engel hät Gott woll seggt: Diu bis muin Suone, fandage sen ik Fadder an dui weoren, un dann: Ik will suin Fadder suin un hoe sall muin Suone suin? Fan der Tuit, wenn hoe suinen Suonen teom twoeden Mole uppe Ern schicken werd, seggt hoe no: Gott suine Engel süöt en olle anbian. Fan den Engeln hett et woll: Hoe maket suine Engel teo Wuindstaut un suine Gehülfen teo Fuürflammen. Fan dem Suonen hett et owwer: Duin Steol stoet faste in olle Oewigkoet un dat Septer fan duinem Ruike est oen richtig Septer. Diu häs Gerechtigkoet loef hat un häs Unrecht hasset; dorümme hät dui duin Gott met Froöden salwet un nich oenen sau os dui. Her, diu häs annen Anfange den Grund teo der Ern leggt un den Hiemel met duinen Hännen upbowwet. Soe weret fergon, owwer diu bliffs; soe weret ault weren os oen Klaid. Os oenen Mantel sass diu soe upsluiden, un soe süöt oen afleggt Klaid weren. Diu bliffs os diu bis un duine Jore niemet ninn Enne. Teo weckem Engel hät hoe woll seggt: Sedde dui anne recht Hand fan mui, bet ik dui den Fuind os ne Feotbank unner doe Foöde loegge. Send soe nich olle tohaupe Goester, doe doenen süöt, un send soe nich iutschicket, den teo doenen, doe doe Sialigkoet iarwen süöt?

2, 1-4
Jui süöt dorümme up dat Weort, dat wui haurt häwwet, no moer achtgiewen, dat et us nich wegrieden werd. Wenn dat Weort, dat duür doe Engel ferkünniget est, oll fasten Bestand hät un doe saugluiks bestraft werd, doe et iawertrett un sik dogiegen wuirt, wo werd us dat dann gon, wenn wui son graut Hoel fersuümet? Dat Hoel est us fan dem Heren sümst ferkünniget un est dann duür doe Apostel, doe et fan em haurt häwwet, sieker up us kuomen. Gott hät dat auk no duür Toeken, Wunner un ollerhand Kräfte betuüget un dann auk duür den Hoeligen Goest, den hoe iutdoele, os hoe dat for geot hoel.

2, 5-10
Gott hät doe teokuomen Welt, fan der wui huir kuürt, nich den Engeln iawergiewen. Inner Schrift werd betuüget un seggt: Wat est doe Minske, dat diu an en denkes, un dat Minskenkuind, dat diu et annimmes? Diu häs en oene korde Tuit geringer suin loden os doe Engel, owwer met Herlikkoet un Ere häs diu em doe Kreone giewen un häs en iawer olls sedd´t, wat duine Hänne maket häwwet. Olls häs diu em teo Foöden leggt. Wenn hoe em olls iawergiewen hät, dann est do niks, wat em nich unnergiewen est. Wui soet jo, dat Jesus, doe woll oene korde Tuit geringer was os doe Engel, met Herlikkoet un Ere doe Kreone dofor dräggt, dat hoe duür Gott suine Gnade for us olle den Daud luin moss. Gott, for den un duür den olle Dinge send, hät dat for richtig haulen, dat hoe den, doe fiele Kinner teor Herlikkoet bringen woll, os den ersten in iarer Sialigkoet duür Loeden fullkuomen make.

2, 11-18
Boede, doe hoelig maket un doe hoelig maket weret, stammet fan oenem af. Dorümme schiamt hoe sik auk nich, teo ollen Broör teo soeggen. Hoe seggt: Ik will muinen Broörn duinen Namen ferkünnigen un met der Gemoene will ik duin Loff singen, un dann wir: Ik will fertruwwen up dui, un dann no: Huir sen ik un huir send doe Kinner, doe diu mui giewen häs. Wuil owwer doe Kinner Floesk un Bleot häwwet, hät hoe auk oen Luif fan Floesk un Bleot annuamen. Hoe soll duür den Daud dem doe Macht wegniemen, doe Macht iawer den Daud hät; dat est doe Duüwel. Hoe sall doe fruiggmaken, doe iut Angest for dem Daue iar ganß Liewen os Knechte dofor bange suin mössen. Dat send nich Engel, doe hoe annimmet, dat est Abraham suin Geslecht, dem hoe helpet. Hoe mosse in ollen Stücken suinen Broörn gluik weren, dat hoe for Gott oen barmhaddigen un getrüwwen Haugen Pruister suin un dem Folke suine Sünnen wir geotmaken konn. Wo hoe sümst for luin hät un sümst inne fersocht weoren est, dorin kann hoe den helpen, doe fersocht weret.

3, 1-6
Jui Hoeligen send iuse Genossen, wuil jui auk fan Gott bereopen send. Dorümme achtet up Jesus, den wui os Gott suinen Buan un Haugen Pruister bekennt. Just os Moses in Gott suinem Hiuse getrüwwe was, sau est hoe dem auk getrüwwe, doe en doteo maket hät. Hoe est owwer grödder os Moses; justsau os dem Mester moer Ere teokümmet, os dem Hiuse, dat hoe bowwet hät. Joed Hius werd fan oenem Mester bowwet, doe owwer olls bowwet hät, dat est Gott. Moses est in Gott suinem Hiuse oen getrüwwen Knecht wiesen, doe bekannt make, wat os Gesett ferkünniget weren soll. Christus stoet owwer os doe Suone iawer Gott suinem Hiuse, un suin Hius sen wui niu, wenn wui dat Teofertruwwen un, wat doe Hauptsake est, dat Huapen bet ant Enne faste bewart.

3, 7-11
Et est sau, os doe Schrift seggt: Fandage, wenn jui suine Stimme hairt, dann sliudet jiue Hadde nicht teo, os jiue Aulen an dem Dage daien, os soe sik in den Sandbiargen wuirsedden. Soe fersöchten dat un stellen muine Geduld uppe Preowe, os soe foörtig Jore muine Wunnerwiarke sögen. Dorümme weor ik bedroöwet iawer düt Geslecht un sia: Ümmer sliudet soe dat Hadde for mui teo un ferstot muine Wiage nich. Dorümme häww ik in muinem Unwillen den Oed swuaren: Soe sollen nich in muine Riue ingon.

3, 12-19
Soet teo, dat nich oene fan jiu oen baise Hadde hät, dat nich laiwen well un fan Gott affällt. Ermanet jiu sümst Dagg for Dagg, sau lange os et no Tuit est, dat nich oene fan jiu suin Hadde ferstocket, wuil en doe Sünne locket un bedrüggt. Denket doch doran, dat wui Gemoenskop met Christus häwwet, wenn wui dat Teofertruwwen bet ant Enne fastehault, sau os wui et anfangen häwwet. Wenn et hett: Fandage, wenn jui suine Stimme hairt, dannn sliudet jiue Hadde nich teo, os jiue Aulen inner Ferbidderung daien; dann froge ik: Wecke wören et denn, doe suine Stimme hairen un sik doch wuirsedden? Wören dat nich olle süöke, doe unner Moses iut Ägypten tuagen wören? Iawer wecke hät hoe förtig Jore grollt? Send dat nich doe wiesen, doe sünnigen un doe dofor in den Sandbiargen stiarwen mössen? Bui wecken hät hoe swuaren, dat soe nich in suine Riue kuomen sollen? Send dat nich doe Wuirspenstigen wiesen? Wui soet, dat soe do nich inkuomen können, wuil soe ninnen Glauwen hedden.

4, 1-10
Wui häwwet dat Ferspriaken, dat wui teo suiner Riue ingon süöt. Dorümme lodet us met Ernst dorup bedacht suin un niks fersuümen, dat nich doe oene un doe anner fan us truüggeblifft. Düt est us justsau os den annern prieget weoren; dat Weort hät owwer den annern niks nuddet, os soe et hairen, wuil soe et nich in Glauwen upnaimen. Wui got teo der Riue in, wuil wui Glauwen häwwet. Gott hät seggt: Ik häwwe in Ferdroet den Oed swuaren, soe sollen nich in muine Riue kuomen. Dat hät hoe seggt, os suine Arboet oll don un doe Welt oll schaffen was. Hoe hät fan dem sieweden Dage an oener Stuie seggt: Gott taug sik annen sieweden Dage fan ollen suinen Wiarken truügge. Huir an düöser Stuie: Soe süöt nich in muine Riue kuomen. Dat stoet faste, dat wecke no doe Iutsicht häwwet, in doe Riue inteogon, dat doe owwer nich herinkuomen send, den et toerst seggt est, wuil soe et nich met Glauwen upnaimen. Niu hät hoe no langer Tuit oenen Dagg dofor bestimmet un duür David seggt: Fandage, wenn jui suine Stimme hairt, dann sliudet jiue Hadde nich teo! Wenn Josua soe in doe Riue brocht hedde, dann hedde hoe nohiar nich wir fan oenem annern Dage kuüren konnt. Dorümme est no oene Riue for Gott suin Folk in Iutsicht. Doe teo Riue gon est, doe tuüt sik fan suiner Arboet truügge, os Gott fan suinen Wiarken.

4, 11-13
Niu lodet us met Uiwer dono trachten, dat wui in düöse Riue kuomet, dat nich oene int Ferdiarwen fällt un auk oen Buispell fan dem Unglauwen afgifft. Gott suin Weort est lebennig un kräftig un schiarper os dat schiarpste Swert un dringet duür, bet et Soele un Goest, Gelenke un Mark schett, un est Richter iawer olls, wat dat Hadde sinnt un well. Niks inner Welt est for em ferstiaken; olls stoet naket un blaut for suinen Augen; for dem müö wui us ferantweorden.

4, 14-16
Wuil wui niu in Jesus, Gott suinem Suonen, oenen grauden Haugen Pruister häwwet, doe duür doe Hiemel gon est, dorümme wi wui an iusem Glauwen fastehaulen. Wui häwwet nich sonnen Haugen Pruister, doe met iusen Swäcken ninn Metloed häwwen kann; wui häwwet oenen, doe olle Anfechtungen duürmaket hät os wui, owwer one Sünne. Dorümme wi wui met Froöden for den Gnadensteol trian, dat wui Erbarmen kruiget un Gnade fuint, wenn wui Hülpe naidig häwwet.

5, 1-3
Oen Haugen Pruister werd fan Minsken wält un doteo insedd´t, dat hoe Gott Gawen un Offer for iare Sünne bringen sall. Doe kann met den foölen, doe et nich ferstot un doe sik iret, wuil hoe sümst süöke Swäcken in sik föllt. Dorümme mott hoe for sik sümst justsau ümme doe Sünne offern os for dat Folk.

5, 4-10
Nich oene kann sik düöse Ere sümst teoloeggen; doe werd dem giewen, doe os Aaron fan Gott doteo bereopen est. Auk Christus hät sik düöse Ere, dat hoe doe Hauge Pruister suin woll, nich sümst nuamen; doe hät em doe giewen, doe fan em seggt hät: Diu bis muin Suone, fandage sen ik Fadder an dui weoren. An oener annern Stuie seggt hoe: Diu bis oen Pruister in Oewigkoet no Melchisedek suiner Ort. Os Christus huir upper Ern liewe, hät hoe suin Bian un Bidden met Reopen un Trainen for Gott brocht, doe em iut dem Daue helpen konn un en auk in suiner Angest haurt hät, wuil hoe fromm was. Wenn hoe auk Gott suin Suone was, dann hät hoe doch bui dem laiwen lert, wat hoe luin mosse. Os hoe upnuamen was, hät hoe ollen dat oewige Hoel brocht, doe an en laiwet. Gott hät em den Namen giewen, dat hoe oen Haugen Pruister no Melchisedek suiner Ort est.

5, 11-15
Doriawer hedde ik jiu no fiel teo soeggen; et est owwer swor, jiu dat klor teo maken, wuil jui harthairg weoren send. Jui sollen oll längest Mester suin un send no Anfänger; ik mott wir fanfuürn met jiu in Gott suinem Weore anfangen. Et est sau wuit kuomen, dat jui blaut Mialke un ninne faste Kost ferdriagen küönt. Doe no bui Mialke send, doe küönt in dem Weore fanner Gerechtigkoet nau nich metkuüren un gluiket in goestlikem Ferständnis jungen Kinnern. Doe goestlik wuider send, gluiket grauden Luüen, doe an faste Kost gewuont send un unnerschoen küönt, wat nen bekümmet un wat nen schadet.

6, 1-8
Wui witt niu den Anfang fan Christus suinem Weore wegloden un dat niemen, wat oll moer Insicht föddert. Wui witt us nich wir domedde uphaulen, worümme wui den Sinn ännern, us fan den dauen Wiarken afkeren un innen Glauwen an Gott woenen müöt, wat dat Taufen un Handuploeggen bedütt, dat doe Dauen wir upston weret un dat oewige Gericht kuomen mott. Düt, wat oll moer Insicht föddert, wi wui niemen, wenn Gott et teolött. Us est et nich mögglik, süöke wir teo bekeren, den dat Lecht oenmol upgon est, doe doe himmliske Gawe genuaden un den Hoeligen Goest kriegen häwwet, doe Gott suin köstlik Weort un doe Kraft iut dem teokuomen Liewen smeckt häwwet, un dann doch wir affalen send, dat est nich mögglik, den iaren Sinn no oenmol teo ännern, dat soe Gott suinen Suonen nich wir ant Kruüß slot un teom Gespött maket. Doe Acker, doe den Riangen insüggt, doe do ruikelk up dalfällt, un dann Früchte for den dräggt, doe en bestellt hät, kriggt Siagen fan Gott. Owwer doe Bodden, doe Dairn un Duißeln dräggt, daug niks un werd ferflocket un antleste afbrennt.

6, 9-20
Muine loewen Broör, ik sen iawertuüget, dat düöse harden Woöre fan jiu nich goelt, dat et bui jiu biader stoet un jui no dem Hoele ferlanget. Gott est gerecht un kann doe Wiarke nich fergieden, doe jui don häwwet, un auk doe Loefte nich, doe jui suinem Namen andon häwwet, os jui den Christen doenen, un dat jui dat ümmer no deot. Wui wünsket fan Hadden, dat jui olle densülwen Uiwer bewuiset, dat Huapen bet ant Enne sieker fasteteohaulen. Jui süöt nich nogiewen un süöt den folgen, doe duür Glauwen un Iuthaulen dat iarwet, wat Gott teoseggt hät. Os Gott Abraham wat ferspruaken hadde, leog hoe den Oed bui sik sümst af, wuil hoe nich bui oenem Haigern swiaren konn, un sia: Ik will dui grauden Siagen un fiele Kinner giewen. Hoe hoel gedüllig iut un kraig, wat em teoseggt was. Doe Minsken swiart bui dem, doe grödder est, os soe sümst send. Dorümme goet doe Oed iawer ollen Struit un maket dat faste, wat soe soegget. Gott woll den, doe suin Ferspriaken iarwen sollen, ganß sieker bewuisen, dat hoe suinen Willen nich ännern were; dorümme tratt hoe met suinem Oede dofor in. Wui sollen duür twoe siekere Dinge, duür Ferspriaken un Oed, --- Gott kann doch nich loegen, --- Traust häwwen un us an dem Huapen haulen, dat us anbuan est. Dat Huapen est oen siekern un fasten Anker for iuse Soele un goet bet achter den Forhang in dat Innerste. Do est auk Jesus us teom Hoel heringon un est up oewig oen Haugen Pruister no Melchisedek suiner Ort.

7, 1-10
Düöse Melchisedek was oen Küönik fan Salem un Gott, dem Haichsten, suin Pruister. Hoe geng Abraham inne Moöde, os hoe fan dem Sigge iawer doe Küönike truüggekamm, un siage en. Dem gaff Abraham den toeggeden Doel fan ollen, wat hoe gewunnen hadde. Suin Name bedütt Küönik, doe Gerechtigkoet bringet; hoe est auk oen Küönik fan Salem odder oen Küönik, doe Fruiden bringet. Inner Schrift stoet niks fan suinem Fadder, suiner Mudder un suinem Stammbaume, auk niks iawer den Anfang un dat Enne fan suinem Liewen; hoe est Gott suinem Suone dorin gluikstellt un blifft Pruister for ümmer. Bedenkt doch, wo graut doe suin mott, dem Abraham den toeggenden Doel fan suinem Gewinne gaff! Lewi suine Kinner send teo Pruistern maket un häwwet dat Gebott innen Gesedde, den toeggeden Doel fan dem Folke teo niemen. Dat send owwer iare Broör un stammet auk fan Abraham af. Huir est owwer oen Pruister doe gar nich met ienen ferwandt est; doe namm doch den toeggeden Doel fan Abraham un siage den, doe dat Ferspriaken fan Gott hadde. Niu est dat ümmer sau, dat dat Geringe fan dem Grauden siaget werd. Huir kruiget fergänglike Minsken den toeggenden Doel; dor kriggt en doe, fan dem fastestoet, dat hoe liewe. Os Abraham den toeggenden Doel gaff, hät hoe auk for Lewi metbetalt, doe süss den toeggenden Doel innamm. Lewi was do nau nich gebuaren un no bui suinem Fadder, os Melchisedek dem Abraham inne Moöde geng.

7, 11-17
Wenn duür doe Pruister fan Lewi olls inne Ruige maket wöre, woriawer dat Folk dat Gesett kriegen hät, dann wöre dat doch nich naidig wiesen, dat no oen anner Pruister no Melchisedek suiner Ort upstellt wöre, doe nich teo Lewi hairt. Wenn den Pruistern iar Denst ännert werd, dann mott auk dat Gesett ännert weren. Doe, fan dem düt seggt est, hairt teo oenem annern Stamme, fan dem nich oene am Altor dennt hät. Et est bekannt, dat iuser Her fan Juda afstammet. Moses hät owwer niks dofan seggt, dat iut düösem Stamme oen Pruister kuomen sall. No klörder werd düt, wenn oen anner Pruister no Melchisedek suiner Ort insedd´t werd. Doe est Melchisedek änlik un hät suin Amt nich no dem Gesedde, dat Afstammen fan Lewi föddert, owwer no der Kraft fan dem Liewen, dat nich fergoet. Em est betuüget, diu bis up oewig oen Pruister up Melchisedek suiner Ort.

7, 18-25
Domedde est dat Gebott for doe Pruister fan Lewi truüggenuamen, wuil et ninne Kraft hadde un ninnen Nudden brochte. Dat Gesett konn dat nich laisten. Dofor werd niu oen biader Huapen giewen, dat us Gott naiger bringet. Christus est nich, dat est wichtig, one Oed Pruister weoren; doe annern send Pruister one Oed. Em est dat met dem Weore teoswuaren: Doe Her hät oenen Oed don un et werd en nich moöggen. Diu bis oen Pruister up oewig. Dorümme est Christus auk fiel sieker os Büörge for oenen haigern Bund met Gott. Fan Lewi suinen Kinnern send fiele Pruister weoren, wuil doe Daud soe doran hinnere, Pruister teo bluiwen. Christus liewet owwer oewig un blifft auk oewig Pruister. Dorümme kann hoe olle redden, doe sik duür en an Gott woent; hoe liewet oewig un kann Gott ümmer for doe bidden.

7, 26-28
Sonnen Haugen Pruister mösse wui häwwen, doe hoelig, unschüllig un one Sünne est, doe fan den Sünnern afsunnert un haiger stellt est os doe Hiemel, doe auk nich naidig hadde, ümmer erst for doe oegen Sünnen teo offern un dann for dem Folke suine Sünnen, os doe annern Pruister; hoe hät dat oen for ollemol don, os hoe sik sümst offere. Dat Gesett seddet Minsken teo Haugen Pruistern in, doe Swäcken an sik häwwet; dat Weort, dat met oenem Oede stüddet est, un auk jünger est os dat Gesett, seddet den Suonen in, doe up oewig Fullmacht hät.

8, 1-5
Doe Hauptsake bui dem, wo wui fan kuürt, est düt: Wui häwwet oenen Haugen Pruister, doe sik an doe rechte Hand fan Gott suinem Steole innen Hiemel sedd´t hät, un doe dat Hoelige un doe Hüdden ferwaltet, doe Gott sümst uprichtet hät. Oen Hauge Pruister werd doteo insedd´t, dat hoe Gawen un Offer bringen sall. Dorümme mott düöse auk wat häwwen, wat hoe offern kann. Wenn hoe upper Ern wöre, dann wöre hoe ninn Pruister, huir send oll wecke, doe duür dat Gesett insedd´t send. Doe deot iaren Denst bui Dingen, doe blaut oen Beld un oen Schadden fan himmlisken Dingen send. Os Moses doe Stiftshüdden uprichten soll, do est em seggt weoren: Suü, diu sass olls no dem Muster maken, dat dui up dem Biarge wuiset est.

8, 6-13
Niu est Christus suin Pruisterdenst no fiel herliker un doe Bund den hoe bringet, no fiel haiger un stüddet sik auk up oen fiel biader Ferspriaken. Wenn doe erste Bund olls geot maket hedde, dann wöre fan oenem twoeden niks mer seggt weoren. Gott seggt owwer: Do werd oene Tuit kuomen, dann will ik met Israel un Juda iarem Hiuse oenen nuiggen Bund maken. Dat sall nich doe Bund suin, den ik met iaren Aulen afsluaden häwwe, os ik soe anne Hand namm un soe iut Ägypten brochte. Soe send nich bui muinem Bunne bliewen un ik häwwe mui nich mer ümme soe bekümmert. Düt est doe Bund, den ik met Israel suinem Hiuse in düöser Tuit afsliuden will. Ik will nen muin Gesett innen Sinn loeggen un int Hadde schruiwen. Ik will iar Gott suin un soe süöt muin Folk suin. Do sall nich oene mer suinen Naichsten un suinen Breor wat leren un em soeggen: Lere diu den Heren auk kennen! Olle weret soe mui kennen fan den Lütken bet teo den Grauden. Ik will gnaidig giegen iare Unducht suin un an iare Sünnen will ik nich denken. Wenn hoe seggt: Wat Nuigges, dann güllt doe erste Bund for ault. Wat owwer ault un iawerliewet est, dat goet sachte af.

9, 1-10
Doe erste Bund hadde auk oene faste Ordnung, Gott teo doenen, un auk oen Hoeligdum no irdisker Ort. Do was doe Hüdden met twoe Doelen teo uprichtet; in dem förnsten Doele stönnen doe Lechter un doe Disk, wo dat Braut uppe lagg; dat was dat Hoelige. Achter dem Forhang was doe twoede Doel; dat was dat Ollerhoeligste. Do stönnen dat gollne Raikerfatt un doe Schroen fan dem Bunne inne, doe ganß met Gold iawertuagen was; in dem Schroene wören doe gollne Kreog met dem Manna fannen Hiemel, Aaron suin Staff, doe Knowwen driewen hadde, un doe Tafeln met den Gebodden. Buawen iawer dem Schroene stönnen doe boeden Engel iut der Herlikkoet, doe den Gnadendeckel met iaren Flüögeln beschadden. Dat send Dinge, doe küön wui huir nich olle enteln iutloeggen. Sau was doe Hüdden inrichtet. Doe Pruister gengen olltuit in dat förnste Telt un daien do iaren Denst. In dat ächterste Telt geng blaut oenmol innen Jore doe Hauge Pruister allaine, nich one Bleot, dat hoe for suine oegen un for dem Folke suine Sünnen offere. Domedde woll doe Hoelige Goest anduün, dat doe Duür teo dem Hoeligdum sau lange teosluaden wöre, os dat förnste Telt stönne. Düt Telt est oen Sinnbeld bet up fandage; doe Gawen un Offer, doe dorin brocht weret, küönt dem suin Gewieden nich roeggen maken, doe soe bringet. Soe send just os doe Forschriften iawer Iaden, Drinken un Wasken for dat irdiske Liewen bestimmet un goelt blaut bet up doe Tuit, wenn biadere Forschriften giewen weret.

9, 11-14
Niu est Christus kuomen os oen Haugen Pruister for teokuomen Hoel un est duür doe Hüdden gon, doe grödder un haiger est, doe nich met Hännen maket est un nich düöser Welt anhairt. Doe est nich met dem Bleoe fan Bücken un Kalwer, owwer met suinem oegen Bleoe oenmol in dat Hoelige gon un hät us do up oewig fan der Schuld fruiggmaket. Wenn dat Bleot fan Bücken un Ossen un doe Asken fanner Stiarke den Minsken iar Luif roeggen wäsket, doe sik unroeggen maket häwwet, dann werd dat Bleot fan Christus, doe sik sümst fan dem Goeste doteo driewen, os oen unschüllig Offer Gott hengiewen hät, iuse Gewieden fan den dauen Wiarken roeggen maken, dat wui dem lebennigen Gott doenen küönt.

9, 15-22
Dorümme bringet hoe auk oenen nuiggen Bund. Duür suinen Daud süöt doe Sünnen noloden weren, doe unner dem ersten Bunne don send, un süöt olle dat oewige Iarwe häwwen, doe doteo bereopen send. Wo doe leste Wille fastesedd´t est, do mott dem suin Daud nowuiset weren, doe dat Testament maket hät. Oen Testament est erst bui dem Daue güllig un hät nau ninne Kraft, wenn doe no liewet, doe et maket hät. Dorümme est doe erste Bund nich one Bleot stiftet. Os Moses dem Folke olle Gebodde innen Gesedde forliasen hadde, namm hoe dat Bleot fan Kalwern un Bücken met Wader, Wulle un Ysop un besprenge dat Beok un dat Folk domedde un sia: Dat est dat Bleot fan dem Bunne, den Gott met jiu sluaden hät. Auk doe Hüdden un dat Geschuir, dat bui dem Denste for Gott briuket werd, besprenge hoe domedde. Met Bleot werd olls no dem Gesedde roeggen maket un one dat Bleot ferguaden werd, werd niks fergiewen.

9, 23-28
Doe Afbeller fan dem himmlisken Dingen müöt duür sau wat roeggen maket weren, owwer doe himmlisken Dinge sümst müö[d´]t duür biadere Offer roeggen maket weren. Christus est nich in dat Hoeligdum gon, dat met Hännen maket est un dat blaut oen Afbeld fan dem woren Hoeligdum est; hoe est in den Hiemel sümst gon un est teo iusem Hoel for Gott trian. Hoe hät sik auk nich moermols offert, sau os doe Hauge Pruister olle Jore met früömden Bleoe in dat Hoeligdum goet; süss hedde hoe fan der Welt iarem Anfang an faken luin mosst; niu est hoe an der Welt iarem Enne oenmol heringon un hät duür suin Offer doe Sünnen wegnuamen. Sau os dem Minsken bestimmet est, oenmol teo stiarwen, un dann dat Gericht, sau est auk Christus oenmol offert weoren, dat hoe doe Sünne fan fielen wegdriagen soll; hoe werd owwer wuirkuomen un teom twoeden Mole one Sünne for doe trian un doe redden, doe up en toöwet.

10, 1-10
Dat Gesett wuiset us blaut den Schadden fan teokuomen Dingen, owwer nich doe Dinge sümst; olle Jore mott datsülwe Offer brocht weren, wuil et nich imstanne est, dat Folk un doe Pruister ganß fan Sünne teo roenigen. Soe hedden süss met dem Offer uphaurt, wenn soe ninne Sünne mer hedden un iar Gewieden ninne Schuld mer fölle. Niu weret soe olle Jore duür doe Offer wir an iare Sünnen erinnert. Et est nich mögglik, duür dat Bleot fan Ossen un Bücken Sünne wegteoniemen. Dorümme sia Christus, os hoe inne Welt kamm: Offer un Gawen häs diu nich wollt, owwer oen Luif häs diu mui giewen. Brandoffer un Sündoffer gefallt dui nich. Do sia ik: Suü, ik kuome, -- innen Beoke stoet fan mui schriewen, -- dat ik duinen Willen deoe. Am Anfange hät hoe sau seggt: Offer un Gawen, Brandoffer un Sündoffer häs diu nich föddert; soe gefallt dui auk nich, wenn dat Gesett soe auk föddert. Dann seggt hoe wuider: Suü, ik sen kuomen, duinen Willen teo deon. Domedde est dat erste upgiewen un dat twoede insedd´t. No düösem twoeden Willen fan Gott sen wui oenmol for ümmer doduür hoelig maket, dat Christus sik sümst os Offer hengiewen hät.

10, 11-18
Sonn Pruister stoet do niu Dagg for Dagg, doöt suinen Denst un bringet ümmer doesülwen Offer, un doch küönt soe doe Sünnen nich wegniemen. Christus hät owwer oen Offer brocht, dat oewig güllt, un sitt niu teo der rechten Hand fan Gott, un töfft dorup, dat em suine Fuinde os ne Feotbank for doe Foöde leggt weret. Met oenem Offer hät hoe olle, doe sik hoeligen loden witt, fullstännig fruiggmaket. Dat betuüget us auk doe Hoelige Goest: doe seggt erst: Düt est doe Ordnung, doe ik no düösen Dagen for soe iutgiewen will: Ik will muin Gesett in iar Hadde giewen un in iaren Sinn were ik et schruiwen. An iare Sünne un iare Schuld will ik nich mer denken. Wo owwer doe Sünnen fergiewen send, doe briuket ninn Offer mer dofor brocht teo weren.

10, 19-25
Wui häwwet duür Jesus suin Bleot doe Froöde, dat wui in dat Hoeligdum ingon küönt. Hoe hät us oenen nuiggen uapen Wegg dohen wuiset, doe duür den Forhang, dat hett, duür suin Floesk goet. Wui häwwet oenen Haugen Pruister, doe Gott suin Hius ferwaltet. Dorümme wi wui met uprichtigem Hadden un fastem Glauwen Gott naiger kuomen; iuse Hadde est besprenget un fan der Schuld fruiggspruaken, iuse Luif est taufet un met roeggem Wader wuosken. Lodet us iusen Glauwen un iuse Huapen fastehaulen un nich dofan afgon. Gott est getrüwwe, doe us dat teoseggt hät. Lodet us up oenanner achtgiewen, dat wui us oenanner andruiwet, us loef teo häwwen un geoe Wiarke teo deon. Lodet us auk nich iut den Fersammlungen wegbluiwen, os wecke deot. Wui witt us oenanner ermanen, besonners niu, wuil jui soet, dat doe Gerichtsdagg naiger kümmet.

10, 26-31
Wenn wui doe Worhoet kennt un dann wir met Meotwillen Sünne deot, dann gifft dat ninn Offer mer for us, blaut no dat Gericht un dat Fuür, dat doe Wuirspenstigen fernichten werd. Doe Moses suin Gesett iawertrett, mott one Erbarmen stiarwen, wenn et twoee odder droee betuüget. Wofiel swörder mott doe owwer bestraft weren, doe Gott suinen Suonen met Foöden trett, doe dat Bleot fan dem Bunne ferachtet, dat us hoelig maket un giegen den Goest sünniget, doe us Gnade bringet. Wui kennt den doch, doe seggt hät: Mui stoet dat teo, Recht teo spriaken; ik will dat afmaken. An oener anner Stuie seggt hoe: Doe Her well suin Folk richten. Et est schrecklik, Gott inne Hänne teo falen.

10, 32-39
Denket truügge an doe Dage, os jui Christen weoren wören, wecke Loeden jui do iuthaulen mössen un iawerwunnen häwwet. Jui woören der Welt sümst oen Gespött un stönnen den no in Gemoenskop bui, den et justsau geng os jiu. Doe gefangen saiden, häwwe jui bediurt, un met Froöden häwwe jui et teoloden, wenn soe jiu olls weghalen, wuil jui wüssen, dat jui innen Hiemel oenen Besitt häwwet, doe biader est un nich fergoet. Giewet jiue Fertruwwen nich up! Dorup stoet grauden Laun. Iutdiur est naidig, dat jui Gott suinen Willen deot un den Laun kruiget, doe us teoseggt est. No oene lütke Wuile werd et diuren, dann werd doe Messias kuomen, doe kuomen sall un doe nich iudeblifft. Doe Gerechte werd duür den Glauwen liewen. Wenn hoe owwer iutwuiket, dann hät muine Soele ninnen Gefallen an em. Wui hairt owwer nich teo den, doe iutwuiket un int Ferdiarwen gerot; wui hault iusen Glauwen faste un reddet iuse Soele.

11, 1-7
Glauwen est faste Fertruwwen up dat, wat wui huapet, in Iawertuügetsuin fan Dingen, doe wui nich soet. Duür den Glauwen häwwet doe Aulen oen geot Tuügnis kriegen. Duür den Glauwen fersto wui, dat doe Welt duür Gott suin Weort maket est, dat olls wat wui soet, iut dem kuomen est, den wui nich soen küönt. Duür den Glauwen hät Abel Gott oen biader Offer brocht os Kain, un ümme den Glauwen hät hoe dat Tuügnis kriegen, dat hoe for Gott gerecht wöre, os Gott sik teo suiner Gawe bekenne; duür den Glauwen kuürt hoe no ümmer, wenn hoe auk oll daude est. Duür den Glauwen weor Henoch fanner Ern nuamen, dat hoe den Daud nich soen soll. Soe fuünen en nich, wuil Gott en upnuamen hadde. Forhiar hadde hoe owwer dat Tuügnis, dat Gott an em Gefallen hadde. One Glauwen est et nich mögglik, Gott teo gefallen. Doe teo Gott kuomen well, mott den Glauwen häwwen, dat et oenen Gott gifft un dat hoe doe, doe en soöket, belaunen werd. Duür den Glauwen bowwe Noah doe Arche un redde suine Famuilje; hoe loffe, wat Gott sia, wenn et auk nau nich teo soen was, un dai, wat Gott befeol. Duür den Glauwen ferurdoele hoe doe Welt un iarwe doe Gerechtigkoet, doe iut dem Glauwen kümmet.

11, 8-16
Duür den Glauwen was Abraham folgsam, os em befualen weor, iutteotoen un in dat Land teo gon, dat hoe iarwen soll. Hoe geng un wusse nich, wo hoe hen soll. Duür den Glauwen wuone hoe os Gast in oenem früömden Lanne, dat em ferspruaken was; hoe wuone in Hüdden met Isaak un Jakob, doe dat auk iarwen sollen, wat em teoseggt was. Hoe toffe up doe Statt, doe fasten Grund hät un doe Gott os Mester un Her bowwet hät. Duür den Glauwen kraig Sara doe Kraft, dat soe no Mudder in iarem Oller weor; soe hoel den for getrüwwe, doe iar dat teoseggt hadde. Sau est fan oenem Manne, doe oll bui Joren was, oen Geslecht met oener Tall kuomen, os doe Sterne annen Hiemel un doe Sandkairn anner Soe, doe ninn Minske tellen kann. In iarem Glauwen send soe olle stuorwen. Wat nen ferspruaken was, dat häwwet soe sümst nich kriegen, owwer fan wuidem soen un sik domedde teofria giewen. Soe bekennen, dat soe blaut Früömde un Gäste upper Ern wören. Doe sau wat soegget, doe giewet teo ferston, dat soe oene Hoemat soöket. Wenn dat doe Hoemat wiesen wöre, wofan soe iuttuagen wören, dann hedden soe Tuit hat, wir ümmeteokeren. Niu striewen soe no oener biadern Hoemat, doe innen Hiemel est, un Gott loet et teo, dat hoe iar Gott hoede, un richte oene Statt teom Wuonen for soe in.

11, 17-22
Duür den Glauwen woll Abraham den Isaak offeren, os Gott en uppe Preowe stelle. Hoe woll suinen Suonen hengiewen, met dem hoe doch dat Ferspriaken kriegen hadde un em seggt weoren was: Fan Isaak sall duin Geslecht kuomen. Hoe dachte: Gott kann en auk fan den Dauen upwecken; dorümme kraig hoe en auk wir wuir; dat Offer was oen Gluiknis. Duür den Glauwen gaff Isaak dem Jakob un Esau den Siagen for dat, wat kuomen soll. Duür den Glauwen gaff Jakob den boeden Süönen fan Joseph den Siagen, os hoe starf; hoe stüdde sik dobui up suinen Stock un bia. Duür den Glauwen dacht Joseph bui suinem Daue doran, dat doe Kinner fan Israel iutwannern sollen, un bestimme, wat met suinem Luike schoen soll.

11, 23-31
Duür den Glauwen weor Moses no suiner Gebuort droe Monade ferstiaken, wuil suine Ellern sögen, dat hoe oen fuin Kuind was; soe hedden auk ninne Angest for dem Küönike suin Gebott. Duür den Glauwen woll Moses nich moer oen Suone fan Pharao suiner Dochter hoeden, os hoe upwuoßen was. Hoe woll loewer met Gott suinem Folke Unrecht luin, os duür Affall oene Tuit lang in Froöden liewen. Hoe hoel et for gröddern Ruikdum, met Christus teo luin, os Ägypten suin Gold teo häwwen, wuil hoe up dat kaik, wat kuomen soll. Duür den Glauwen ferloet hoe Ägypten un was nich bange for dem Unwillen fan dem Küönike. Hoe hoel sik an Gott, os wenn hoe em for Augen stönne. Duür den Glauwen loet hoe dat Lamm slachten un met dem Bleoe doe Huüser besprengen, dat doe Engel, doe doe Erstgebuaren sleog, doe Kinner Israel schaunen soll. Duür den Glauwen gengen soe duür dat Raue Meer un duür dat druüge Land. Os doe Ägypter dat auk fersoöken wollen, ferdrünken soe. Duür den Glauwen fellen doe Muüren fan Jericho ümme, os soe siewen Dage rundherümme tuagen wören. Duür den Glauwen weor Rahab, oen slecht Doer, nich met den annern ümmebrocht, wuil soe doe Kundschafter upnuamen hadde.

11, 32-40
Wat sall ik no moer soeggen? Doe Tuit woöre mui teo kort, wenn ik no fan Gideon un Barak, fan Simson un Jephtha, fan David un Samuel un fan den Prophoeden fertellen woll! Duür den Glauwen häwwet soe Küönikruike betwungen, recht Gericht haulen, Ferspriaken kriegen, Löwwen dat Miul fastehaulen, doe Gewalt fan den Fuinden dumpet, scharpen Swertern wuirston, Kräfte kriegen, wo soe swack wören, in Kruigen stark strieden un früömde Fölker truüggeslagen. Fruwwen häwwet iare Dauen duür Upston wuirkriegen, annere häwwet Puine iuthaulen un ninne Reddung annuamen, wuil soe oen biader Upston häwwen wollen. Wecke häwwet Spott un Sliage, auk Kuin un Gefängnis iutston. Soe woören stoeniget, ferbrennt, dautstiaken un dautslagen; soe loepen in Schop- un Siegenfellen herümme un lidden Naut un Ungemack. Süöke Luüe wören teo geot for doe Welt; soe ferkrüöpen sik up Sandbrinken un Biargen, in Sluchten un Löckern. Duür iaren Glauwen häwwet soe olle oen Tuügnis dofor afleggt, wat nen ferspruaken was, wenn soe et auk nich soen häwwet. Gott hadde for us no wat Besonners met ienen for: Soe wollen nich one us fullennet weren.

12, 1-3
Wuil wui sonne Wolke fan Tuügen ümme us häwwet, lodet us olls afloeggen, wat us hinnert, un auk doe Sünne, doe us no anklefft; lodet us met Iutdiur in der Ban laupen, doe for us liggt! Dobui wi wui faste up Jesus kuiken, doe us innen Glauwen foriut gon est un dorin iuthaulen hät. Hoe hedde Froöde häwwen konnt, namm owwer dat Kruüß un gaff niks up doe Schanne, hät sik dofor owwer rechter Hand fan Gott suinem Threone sedd´t. Denket doran, wofiel Wuirspell hoe fan den Sünnern giegen sik iuthaulen hät, dat jui nich moöe weret un den Meot ferloeset.

12, 4-11
Jui häwwet nau nich bet uppet Bleot giegen doe Sünne strieden. Jui häwwet den Traust fergieden, doe fan jiu os fan Kinner kuürt: Muin Suone, achte et nich geringe, wenn doe Her dui sloet un ferluüs den Meot nich, wenn hoe dui trechtewuiset. Den doe Her loef hät, den ertuüt hoe; hoe sloet joed Kuind, dat hoe annimmet. Wenn jui Sliage kruiget, dann behannelt jiu Gott os Kinner. Wo est oen Suone, den doe Fadder nich sloet? Wenn jui one Sliage bluiwet, dann sen jui blaut annuamen; wenn jui Sliage kruiget os olle Kinner, dann sen jui rechte Kinner. Wenn us iuse Fadder, den wui huir upper Ern häwwet, sloet un wui em dann laiwet, süö wui dann nich dem Fadder fan den Goestern laiwen un dofor oewig liewen? Doe Fadder upper Ern hät us blaut oene korde Tuit no suinem Dünken ertuagen, düöse doöt dat owwer teo iusem besten, dat wui wat fan suiner Hoeligkoet häwwen süöt. Wenn wui Strafe kruiget, dann bringet us dat for den Augenblick Treor un ninne Froöde; nohiar bringet soe owwer ollen, doe sik doduür ertoen lodet, os Frucht Fruiden un Gerechtigkoet.

12, 12-17
Dorümme richtet jiue moöen Hänne un jiue swacken Knoee wir up! Soöket faste Wiage for jiue Foöde, dat doe lamen Gluider nich stolpert un wir gesund weret. Striewet dono, dat jui met ollen in Fruiden liewet un dat jui hoelig weret, süss küöne jui den Heren nich soen. Soet teo, dat nich oene Gott suine Gnade fersümmet, dat nich oene wilde Woddel duürschütt un Unfruiden anrichtet un fiele annere ferderft, dat nich oene den Bund brecket un gottlaus denket os Esau, doe for oene Moltuit suin Recht os erstgebuaren ferkoffe. Jui wiedet, dat hoe afwuiset weor, os hoe den Siagen häwwen woll. Et was em auk nich mögglik, suinen Fadder ümmeteostimmen, wenn hoe auk met Trainen dorümme anhoel.

12, 18-29
Jui send nich no dem Biarge kuomen, doe sik medden Hännen gruipen loet, nich no der Gleot, doe helle brenne, nich no dem Gewidder, dat Stuorm un Nacht brochte, nich no dem Posaunenschalle un Donnerweore, wo doe Luüe sik bui ängstigen un bidden, et solle nich wuider met ienen kuürt weren; soe können dat nich ferdriagen, wat do seggt weoren wöre: Wenn oen Tir an den Biarg kümmet, sall et stoeniget weren; dat ganße Gesicht was sau schrecklik, dat Moses sia: Ik sen bange un biewe. Jui send no dem Biarge Zion kuomen, no dem lebennigen Gott suine Statt, no dem Jerusalem innen Hiemel un no dem Feste fan fielen diusend Engeln, no der Gemoene fan den Erstgebuarnen, doe innen Hiemel anschriewen send, no Gott, doe Richter iawer olls est, no den Goestern fan den Gerechten, doe in Sialigkoet liewet, no Jesus, doe den nuiggen Bund brocht hät, no dem Bleoe, dat iutsprenget werd un no moer seggt os Abel suin Bleot. Soet teo, dat jui den nich truüggestaidet, doe met jiu sprecket. Wenn doe nich one Strafe wegkuomen send, doe en truüggestödden, os hoe sik huir upper Ern bekannt gaff, wo werd us dat gon, wenn wui en truüggestaidet, doe fannen Hiemel sprecket? D[e]omols bewoegge suine Stimme doe Ern, owwer niu fersprecket hoe un seggt: No oenmol will ik doe Ern bewoeggen un den Hiemel dobui. Dat Weort: no oenmol bedütt, dat dat, wat biewet, ferwannelt weren sall, wuil et os fergänglik schaffen est, un dat wat Nuigges schaffen weren sall, wat nich biewet. Wuil wui niu oen Ruik kruiget, wat fastestoet, lodet us dankbor suin un Gott sau doenen, os et em gefällt, met Bangen un Biewen. Gott est oen gloönig Fuür, dat fertiart.

13, 1-6
Bluiwet unner den Broörn faste inner Loefte! Fersuümet nich, Gäste fründlik upteoniemen! Dobui häwwet wecke Engel upnuamen, one dat soe et wüssen. Denket an doe Gefangenen, os wöre jui auk gefangen, un an olle, doe bedroöwet send; jiu kann dat auk no sau innen Liewen gon. Hault doe Oee in Eren un dat Oebedde roeggen! Heoren un Oebriaker well Gott for´t Gericht stellen. Trachtet nich no Gold un suid domedde tofria, wat jui häwwet! Gott hät seggt: Ik will muine Hand nich truüggetoen un dui nich ferloden. Wui küönt dorümme soeggen: Doe Her est muine Hülpe; ik will nich bange suin. Wat well mui oen Minske deon?

13, 7-15
Denket an jiue Lerer, doe jiu Gott suin Weort ferkünniget häwwet! Soet jiu iar Enne an un folget nen innen Glauwen! Jesus est gistern, fandage un oewig doesülwe. Lodet jiu nich duür ollerhand früömde Leren fan dem rechten Wiage afbringen! Et est oene geoe Sake, dat dat Hadde duür Gnade faste werd; duür doe Kost kann dat nich schoen; doe sik dono richtet, hät ninnen Gewinn dofan. Wui häwwet oenen Altor, fan dem doe nich iaden drüöwet, doe in der Stiftshüdden Denst deot. Doe Tire, fan den doe Hauge Pruister dat Bleot for doe Sünnen in dat Hoeligdum bringet, weret biuden for der Duür ferbrennt. Dorümme hät Jesus auk biuden for der Statt luin, dat hoe duür suin oegen Bleot dat Folk hoelig maken soll. Dorümme wi wui no em no biuden gon un suine Naut driagen. Huir häww wui ninne Statt. Duür Christus lodet us olltuit Dankoffer bringen; dat es doe Frucht fan de Lippen, dat wui Gott suinen Namen bekennt.

13, 16-17
Fergiedet auk nich, dat jui Geoes deot un annern wat metdeot! An süöken Offern hät Gott auk Gefallen. Laiwet jiuen Lerern un folget ienen; soe waket iawer jiue Soele un müöt dofor Antweort giewen. Et est nich geot for jiu, wenn soe dat met Klagen deot un nich met Froöden.

13, 18-21
Biat for us! Wui traistet us domedde, dat wui oen geot Gewieden häwwet. Wui giewet us auk Moögge, recht un geot teo liewen, owwer biat for us! Ik ermane jiu, dat teo deon, dat ik recht baule wir met jiu tohaupekuomen kann. Gott, doe den Fruiden bringet, doe den grauden Hoer for doe Schope, iusen Heren Jesus Christus, duür dat Bleot fan dem oewigen Bunne fan den Dauen upwecket hät, doe rüste jiu in ollen geoen Wiarken iut, dat jui suinen Willen deot, un schaffe in jiu wat duür Jesus Christus for em Gefallen finnt! Dem sui Ere in Oewigkoet!

13, 22-25
Ik bidde jiu, niemet düöse Ermanungen fründlik up. Ik häwwe jiu blaut oenen korden Broef schriewen. Jui wiedet, dat doe Breor Timotheus fruikuomen est. Saubaule os hoe kümmet, will ik jiu met em besoöken. Gruüßet olle Lerer un doe hoeligen Christen! Doe Broör in Italien lodet jiu gruüßen. Doe Gnade sui met jiu ollen. Amen.

Jakobus suin Broef

1, 1-8
Jakobus, doe Gott un Jesus Christus suin Knecht est, gruüßt doe twialf Stämme, doe inner Früömde wuitherümme wuont. Froöwwet jiu, muine Broör, wenn jui ollerhand Anfechtungen luin müöt. Jui wiedet, dat doe rechte Glauwe standhaft blifft, wenn hoe pruüfet werd. Jui müöt owwer ümmer gedüllig iuthaulen, dat jui fullkuomen weret un ninnen Failer an jiu häwwet. Wenn oenem fan jiu no Insicht in Glauwenssaken failt, dann sall hoe Gott dorümme bidden; doe helpet em gern un höllt em dat nich for, dat hoe no truügge est. Hoe mott owwer met Glauwen bidden un draff nich twuiweln. Wenn hoe twuiwelt, dann est hoe os doe Wellen uppen Wader, doe doe Wuind hen un hiar drifft. Sonn Minske draff nich moenen, dat hoe fan dem Heren wat kriggt. Hoe hät twoe Soelen in sik un est in ollen Doelen swack.

1, 9-12
Doe geringe Breor sall sik froöwwen, dat hoe hauge stellt est. Doe ruike sall doran denken, dat hoe suige stellt est, wuil hoe os oene Bleome innen Griase fergoet. Doe Sunne goet up un dat Gräss ferbrennt for Hidde; suine Bleomen falt af un ferdruüget. Sau sall auk doe Ruike met suiner Pracht fergon. Sialig est doe Mann, doe inner Anfechtung iuthöllt; wenn hoe beston hät, dann sall hoe dat Liewen os Kranß häwwen, dat doe Her den ferspruaken hät, doe en loef häwwet.

1, 13-18
Wenn dui Baises ankümmet, dann draffs diu nich soeggen, dat diu fan Gott fersocht wers. Fan Gott kümmet niks Baises, doe fersöcht us nich. Joederoene werd fersocht, wenn suine oegen Lust en drifft un locket. Wenn doe Lust upnuamen hät, werd Sünne doriut, un wenn doe Sünne iutruipet est, kümmet doe Daud heriut. Irt jiu nich an Gott, loewe Broör! Olle geoen Gawen un olle fullkuomen Gawen kuomet fan buawen hiar, fan dem Fadder innen Lechte, doe sik nich ännert un nich duüster werd os doe Sterne. Hoe hät us duür dat Weort, dat doe Worhoet est, no suinem Willen schaffen, dat wui doe Ersten fan ollen suin süöt, doe hoe schaffen hät.

1, 19-27
Jui wiedet dat; dorümme sall joeder genau teolustern, langsam kuüren un auk langsam suin, wenn hoe fertoörnt est. Wenn doe Minske baise est, doöt hoe nich, wat for Gott recht est. Dorümme waret jiu for oller Laighoet un Baishoet un niemet dat Weort sachte un sinnig an, dat in jiu plantet est un jiue Soelen redden kann. Owwer deot auk no dem Weore un hairt et nich blaut, süss bedroege jui jiu sümst. Doe dat Weort hairt un nich dono doöt, doe glicket oenem Minske, doe sik innen Spoegel bekicket un dann sau gluiks weggoet un wir fergitt, wo hoe iutsuüt. Doe owwer in dat fullkuomen Gesett kicket, dat us Fruihoet gifft, un dobui blifft, doe nich olls wir fergitt un doe dono doöt, doe sall in suinem Deon sialig weren. Doe do mennt, hoe doene Gott, un suine Tungen nich innen Tüögel höllt, doe bedrüggt sik sümst un dem suin Denst est ümmesüss. Roeggen un recht est iuse Denst for dem Fadder, wenn wui bedroöwete Witwen un Kinner besoöket un us for der Welt iarer Laighoet waret.

2, 1-13
Doe Glauwe an iusen Heren Jesus Christus, doe niu inner Herlikkoet est, litt nich, dat wui Unnerschoed tüsken den Broörn maket. Wenn in jiue Fersammlung oen Mann met gollnem Ringe un fuinem Rocke kaime un dann auk oen Armer met slichtem Rocke, un wenn jui dann blaut up den ersten met dem fuinen Rocke kieken un teo em sian: Sedde dui huir up den ersten Steol, un teo dem annern: Stelle diu dui dor män hen odder sedde dui huir for mui uppe Feotbank, dann hedde jui oenen Unnerschoed maket un oen laige Urdoel iut Falskhoet afgiewen. Hairt teo! Hät Gott nich doe Armen in düöser Welt doteo iutwält, dat soe innen Glauwen ruik suin un dat Hiemelruik iarwen süöt, dat Gott ollen teoseggt hät, doe en loef häwwet? Jui häwwet owwer den Armen ferachtet. Send dat nich doe Ruiken, doe jiu ducken witt, un jiu fort Gericht sliepet? Send soe dat nich, doe iawer den geoen Namen spoddet, up den jui taufet send? Wenn jui dat küöniklike Gesett hault, sau os dat inner Schrift stoet: Diu sass duinen Naichsten sau loef häwwen os dui sümst, dann deo jui recht. Wenn jui owwer den Luüen iaren Stand ansoet, dann deo jui Sünne un iawertriat dat Gesett. Doe dat ganße Gesett höllt un sik blaut giegen oen Gebott fergoet, doe hät giegen dat ganße Gesett sünniget. Doe do seggt hät: Diu sass nich oebriaken, doe hät auk seggt: Diu sass nich dautslon. Wenn diu auk ninn Oebriaker bis, owwer oen Mörder, dann häs diu dat Gesett iawertrian. Kuürt un deot sau os Luüe, doe dat Gesett fruiwillig anniemet un doe dat Gesett fruiggmaket, wenn soe richtet weret. Dat Gericht hät ninn Erbarmen met dem, doe sümst ninn Erbarmen hät; owwer doe Barmhaddige kann innen Gerichte beston.

2, 14-26
Wat helpet dat, wenn wui soegget, wui hedden Glauwen, wenn an iusen Wiarken niks dofan teo soen est! Kann doe Glauwe us redden? Wenn oen Breor odder oen Süster ninn Tuüg anteotoen un ninn Braut teo iaden hät, un wui sian nen: Got met Fruiden, wiarmt jiu un iadet satt, gaiwe nen owwer nich, wat teom Liewen naidig est -- wat helpet nen dat? Sau est dat auk met dem Glauwen. Wenn hoe ninne Wiarke upwuisen kann, dann est hoe an sik sümst daude. Do können wecke soeggen: Diu häs den Glauwen un ik häwwe doe Wiarke; wuis mui duinen Glauwen, doe one Wiarke est, dann will ik dui iut muinen Wiarken den Glauwen wuisen. Diu löffs, dat et blaut oenen Gott gifft. Do doös diu recht anne. Dat laiwet owwer doe baisen Goester auk un biewet dobui. Wullt diu swacke Minske nich insoen, dat doe Glauwe one Wiarke niks daug? Est iuse Fadder Abraham nich duür doe Wiarke gerecht weoren, os hoe suinen Suonen upt Altor leog? Do suüs diu, dat suin Glauwe met suinen Wiarken geng un duür suine Wiarke erst fullkuomen weor. Sau est doe Schrift erfüllt, doe do seggt: Abraham loffe Gott, un dat est em os Gerechtgkoet anriaket. Dorümme hoede hoe Gott suin Fründ. Jui soet, dat doe Minske duür Wiarke rechtfertigt werd un nich duür den Glauwen allaine. Auk doe Sünnerin Rahab weor no den Wiarken gerecht spruaken, wuil soe doe Buan upnuamen un up oenem annern Wiage heriut loden hadde. Sau os doe Körper one Soele daude est, sau est auk doe Glauwe one Wiarke daude.

3, 1-12
Muine Broör, dränget jiu nich os Lerer for; bedenket, dat wui Lerer strenger richtet weret os annere. Wui häwwet olle iuse Failer. Wenn do owwer wecke send, doe in koenem Weore failt, doe send fullkuomen un innen Stanne, iar ganß Liewen innen Tüögel teo haulen. Wui deot dem Piare den Tüögel int Miul, dat et us laiwen sall; dann häww wui dat ganße Piard inner Gewalt. Doe grauden Scheppe weret fan starkem Wuine driewen un met oenem lütken Stuür dohen lenket, wo doe Stuürmann soe hen häwwen well. Sau est auk doe Tunge män oen lütk Gluid un richtet doch graude Dinge an. Sonn lütk Fuür, wecken Busk kann dat ansticken! Doe Tunge est auk oen Fuür un oene Welt full Unrecht; soe est män oen lütk Gluid fan iusem Luiwe un kann us dat ganße Luif ferdiarwen un dat ganße Liewen teor Hölle maken, wenn soe sümst fanner Hölle ansticket est. Olle Ort Tire, Füögel, Slangen un Fiske küönt tamm weren un gewüönt sik an doe Tucht fan Minsken; blaut doe Tungen kann ninn Minske bännigen; sonn unruüße Üöwel est dat, full fan Fernuin un Gift. Domedde luawe wui Gott den Fadder un floöke wui dem Minsken, doe no Gott suinem Belle schaffen est. Iut demsülwen Munne kümmet Siagen un Floöken. Dat draff doch nich sau suin! Kümmet iut oener Wellen soöt un bitter Wader an dersülwen Stuie? Kann doe Fuigenbaum Oluiwen un doe Wuinstock Fuigen driagen? Sau kann auk doe Soltwelle ninn soöde Wader giewen.

3, 13-18
Wer fan jiu est wuise un ferstännig?`Doe bewuise us dat met suinen Wiarken un suiner Geduld, doe iut Wuishoet kümmet. Häwwe jui owwer Afgunst un Hass innen Hadde, dann suid stille un soegget nich wat giegen doe Worhoet. Dat est ninne Wuishoet fan buawen, nai, doe est fanner Ern, fan Minsken un fannen Duüwel. Wo Afgunst un Hass est, do est auk Unordnung un Struit. Doe Wuishoet fan buawen est upt erste uprichtig, dann fruidsam, gelinne, folgsam, barmhaddig, gerecht, ruik an geoen Früchten un fruigg fan Ferstellen. Doe Sot for doe Gerechtigkoet werd in Fruiden fan den saigget, doe Fruiden hault.

4, 1-12
Wo kümmet Kruig un Struit unner jiu fan hiar? Kümmet dat nich dofan, dat jiue Gelüste sik in jiuen Gluidern struidet? Jui send guirg un kruiget domedde niks; jui send afgünstig un gewinnt domedde niks; jui hasset un struidet jiu un besiddet niks, wuil jui nich biat. Jui biat un kruiget niks, wuil jui met ferkertem Hadden biat; jui witt dat met jiuen Lüsten wir duürbringen. Jui Ungetrüwwen häwwet den Bund met Gott bruaken. Wiede jui nich, dat doe Fründskop met der Welt doe Fuindskop met Gott est? Doe met der Welt geot Fründ suin well, doe kann nich Gott suin Fründ suin. Moene jui doe Schrift sia ümmesüss: No Gott ferlanget doe Goest, den hoe in jiu wuonen lött. Gott gifft ruikelk Gnade. Dorümme seggt doe Schrift: Gott est giegen doe Hauförigen, owwer den Doemoödigen est hoe gnaidig. Baiget jiu for Gott un wuirt jiu giegen den Duüwel, dann ferlött hoe jiu. Kuomet Gott naiger, dann kümmet hoe jiu naiger. Maket jiue Hänne roeggen, jui Sünner, un maket jiue Hadde hoelig, jui Ungetrüwwen! Foölt jiue Ellend un treort un gruint; jiue Lachchen sall Gruinen un jiue Froöde sall Treor weren. Hault jiu geringe for Gott, dann werd hoe jiu graut maken. Soegget nich wat Laiges fan oenanner! Doe Laiges fan oenem Breor seggt odder suinen Breor richtet, doe kuürt giegen dat Gesett un stellt sik iawer dat Gesett. Doe dat owwer doöt, doe maket sik teom Richter iawer dat Gesett un gifft sik ninne Moögge, dat Gesett teo haulen. Blaut Gott, doe redden un ferdiarwen kann, est Richter un Gesettmaker. Wer bis diu owwer, dat diu iawer annere Gericht haulen wullt?

4, 13-17
Niu jui, doe do soegget: Fandage odder muaren will wui no der un der Statt gon, dor oen Jor bluiwen, Hannel druiwen un Geld ferdoenen. Jui wiedet owwer doch nich, wat et muaren giewen werd. Wat est jiue Liewen? Oen Rauk, doe korde Tuit teo soen est un dann fergoet. Dofor soll jui loewer soeggen: Wenn Gott well un wui liewen bluiwet, dann will wui düt un dat deon. Owwer sau prole jui met jiuen geoen Dagen; dat est ferkert. Doe owwer woet, wat geot un recht est, un et doch nich doöt, for den est et Sünne.

5, 1-6
Jui Ruiken, gruint un klaget iawer doe Loeden, doe iawer jiu kuomen süöt. Jiue Ruikdum est fergon un jiue Klair häwwet doe Mudden friaden. Jiue Gold un Sülwer est ferrostet; doe Rost sall Tuüge giegen jiu suin un jiu os Fuür fertiaren. Jui häwwet no Schädde sammelt un düt send doch oll doe lesten Dage! Bedenket, doe Laun, den jui den Arboedern aftuagen häwwet, doe jiu dat Kaurn maigget, düöse Laun schroegget teom Hiemel; den Luüen iar Reopen est dem Heren Zebaoth teo Auren kuomen. Jui häwwet huir upper Ern swelget un prasset un no for dem Gerichtsdage guirg gieden. Jui häwwet den Gerechten unnerkriegen un dautmaket; hoe konn sik nich giegen jiu wuiren.

5, 7-12
Hault gedüllig iut, bet doe Her wuirkümmet. Soet, doe Landmann töfft up doe kostbore Frucht fan suinem Acker un blifft gedüllig, bet et freo un lade Riangen gifft. Suid auk sau gedüllig un bewart jiu oen stark Hadde; doe Her werd oll baule wuirkuomen. Stüönt nich met oenanner tohaupe, dat jui nich os ungedüllig for Gericht ston müöt. Bedenket, doe Richter stoet oll for der Duür. Niemet jiu doe Prophoeden os Muster, wat häwwet doe luin un iutston mosst, wenn soe in dem Heren suinen Namen priegen. Sialig send, doe gedüllig iuthault. Fan Hiobs Geduld häwwe jui haurt un iut dem Heren suinem Enne met em häwwe jui soen, dat der Her graut Metloed un Erbarmen hät. Owwer for ollen Dingen swiart nich, nich buim Hiemel, auk nich bui der Ern odder bui oenem annern Dinge. Jiue Jeo sall jeo, jiue Nai sall nai suin, dat jui nich fort Gericht kuomet.

5, 13-20
Goet et oenem fan jiu laige, doe sall bian; dem et owwer geot goet, doe sall singen un danken. Doe fan jiu krank est, doe sall doe Ellsten inner Gemoene reopen loden; doe süöt iawer en bian un en in dem Heren suinem Namen met Ialge salwen. Dat Gebett sall dem Kranken helpen, wenn et iut dem Glauwen kümmet, un doe Her werd den Kranken uprichten. Wenn hoe Sünne don hät, süöt soe em fergiewen weren. Bekennt jiu oenanner doe Sünne un biat for oenanner, dat jui gesund weret. Dem Gerechten suin Gebett hät graude Kraft, wenn et ernst est. Elias was oen Minske os wui; hoe bia ernstlik, dat et nich riangen soll; do gaff et droe Jore un sess Monate oene graude Druügte innen Lanne. Dann bia hoe no oenmol, do gaff et wir Riangen un do brochte doe Ern auk wir Früchte. Wenn oen Breor fan jiu inner Worhoet irt un oen anner helpet em wir trechte, dann süö jui wieden: Doe oenen Sünner, doe uppen ferkerten Wiage est, wir trechtehelpet, doe reddet suine Soele fannen Daue un decket fiele Sünnen teo.

Judas suin Broef

1, 1-4
Judas, doe Jesus Christus suin Knecht un Jakobus suin Breor est, schrifft düt an olle, doe bereopen send, doe Gott den Fadder loef häwwet un fan Jesus Christus iutwält send. Gott giewe jiu Erbarmen, Fruiden un Loefte! Ik häwwe mui fornuamen, jiu iawer iuse Hoel teo schruiwen, haule et owwer for naidig, jiu erst no teo ermanen, dat jui for den Glauwen intrian müöt, doe us anfertruwwet est. Do häwwet sik Luüe inslieken, fan den oll in foriut seggt weoren est: Soe send gottlaus, soe ferdraigget Gott suine Gnade, soe liewet met Meotwillen no iarer Lust, soe witt iusen Heren Jesus Christus nich os Küönik anerkennen.

1, 5-16
Wenn jiu dat auk oll bekannt est, will ik jiu doch doran erinnern, dat doe Her, doe suinem Folke iut Ägypten holp, buim twoeden Mole doe doch ümmebrocht hät, doe ninnen Glauwen hedden; dat hoe doe Engel, doe iar Ruik nich bewaren un iar oegen Hius ferloeden, bet up den grauden Gerichtsdagg gefangen int Duüster sedd´t hät; dat auk Sodom un Gomorra un doe annern Stia, doe sünnigen un no den Lüsten liewen, oewige Strafe luin un os Buispell doston müöt. Justsau send düöse Luüe innen Draume, doe in Lüsten liewet, Gott suine Macht ferachtet un iawer doe Engel spoddet. Os doe biamste Engel Michael met dem Duüwel ümme Moses suin Luik Struit hadde, woge hoe nich, en sümst teo ferdammen, un sia blaut: Doe Her sall dui strafen! Owwer düöse Luüe lästert iawer olls, wo soe niks fan ferstot. Wat soe fan Natiur sau kennt os doe unfernünftigen Tire, domedde richtet soe sik togrunne. Et sall nen Laige gon! Up Kain suinem Wiage got soe, ümme Laun os Bileam bedroeget soe, innen Upstanne os Korah weret soe ümmekuomen. Düöse Schandpläcken schiamet sik nich un friadet sik full, wenn jui dat Owendmol hault. Wolken ubm Wader send soe, doe doe Wuind wegdrifft; kale aule Baime send soe, doe ninne Frucht driaget, doe twoemol afstuorwen send un upper Woddel ninne Ern häwwet. Wilde Wellen ubm Wader send soe, doe iaren oegen Dreck ant Land spoölt. Sterne send soe, doe nich faste stot un for doe up oewig dat doepste Duüster bestimmet est. Fan süöken Luüen sprecket Henoch, doe siewede Mann fan Adam hiar, wenn hoe wuisseggt: Suü, doe Her kümmet met fielen diusend Hoeligen: Hoe well Gericht haulen iawer olle un doe Gottlausen bestrafen ümme doe Wiarke in iarem ruchchlausen Wannel un ümme doe Woöre, wo soe en medde ferlästert häwwet. Düöse Luüe send untofria un klaget iawer iare Stellung; soe deot owwer, wat nen doe Lust ingifft; soe häwwet oen graut Weort, kriupet owwer for Luüen, doe nen tonudde send.

1, 17-23
Jui süöt an doe Woöre denken, doe jiu fan Jesus Christus suinen Aposteln forhiar seggt send. Doe häwwet seggt: In den lesten Tuien weret Spödder uptrian, doe no iaren oegen gottlausen Lüsten liewet. Dat send süöke, doe doe Gemoene unoenig maket, Sinnenminsken, doe den Hoeligen Goest nich häwwet. Jui süöt jiu owwer up jiuen hoeligen Glauwen upbowwen un in der Kraft fan dem Hoeligen Goeste bian. Bewart jiu Gott suine Loefte domedde, dat jui up iusen Heren Jesus Christus suin Erbarmen toöwet, doe jiu dat oewige Liewen giewen werd. Met den, doe no Twuiwel häwwet un swanket, häwwet Metloed; reddet soe un ruidet soe iut dem Fuür heriut! Owwer bui den annern suid forsichtig, dat jui ninne Pläcke dobui kruiget, deot justsau, os wenn iar Hiemd unroeggen wöre.

1, 24-25
Owwer em, doe jiu dofor bewaren kann, dat jui tofalle kuomet, un doe jiu in Froöden one Pläcken for suine Herlikkoet stellen well, dem oenigen Gott, iusem Hoeland, sui Ere, Herlikkoet, Gewalt un Macht niu un in olle Oewigkoet. Amen.

Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart des Ravensberger Landes übersetzt von Heinrich Stolte
und herausgegeben von Olaf Bordasch
ist lizenziert unter einer Creative Commons Namensnennung 4.0 International Lizenz.