Bi'n Bouern in Häiere (Bauernschaft Heerde) saiten Sättken un Kuothrin, de beiden Densters, op de Spinnstuowe un laiten iähr Rädken sissen. Se köüern so van dät un dat, van Speuken und Danßen un auk van'n Daut. Un se meuken metnanner out, weckere toerst stüörwe, vö de soll de annere ne Missen liäsen loaten.
Nao Jaohren war Sättken krank. Se starf un wor begrawen. De Welt genk iähren Gank wêder un Kuothrin auk, un se har dat laiwe Sättken un Spinnstuowe un Missen un oalles met Stump un Stiêl vögiätten.
Aos se nou äines gueden Dages op'n Fläiskbüen kümp, hört se roupen: "Kuothrin, de Missen!" vöstäiht et owwer nich. Se snitt hännig den Woustband düör un löp na unnen un denkt, se härn iähr ropt. Owwer näi, kin äin ha't daohn. Annern Smuons, aos se op'n Fläiskbüen gaiht, hört se wêier: "Kuothrin, de Missen!" O Här, o Här, nu wäit se Beschäid, de Knai biêwert iär: Dat is'n Gaist, Dat is Sättken iähre arme Säile! De Missen, Guott, o Guott, de Missen! Se flüch van'n Fläiskbüen un de Träppe runner, un aos son kaollen Taoch ut't Graff was't ächter iähr. Krêidewitt kümp se in de Küöcke un löp nao'n Pastoer un bestellt de Missen. Un nou har se Rouhe.
Aus: Heimatkunde des Kreises Wiedenbrück / hrsg. vom Kreisheimatbunde Wiedenbrück. - Gütersloh : Flöttmann, 1927. - S. 67 f.