Kirchenlieder

Auszug aus der Sammlung "Alte bekannte Lieder in Ravensberger Mundart" von

Heinrich Stolte

herausgegeben von Olaf Bordasch





55. Met Ernst, O Minskenkinner


  1. Met Ernst, O Minskenkinner,
    dat Hadde niu bestellt!
    Dat Hoel for olle Sünner
    doe wunnerstarke Held,
    den Gott iut liuder Gnad
    der Welt teom Lecht un Liewen
    ferspruaken un niu giewen
    werd kuomen inne Welt.

  2. Makt olle Wiage trechte
    for jiuen haugen Goest;
    dat Hadde mott olls loden,
    wat em an jiu nich passt;
    makt olle Banen recht
    un olle Suike haiger;
    makt suige, wat teo hauge;
    wat krumm est, maket slicht.
  1. Dat doemoödige Hadde
    bui Gott am haichsten stoet;
    dat haufärige Hadde
    met Angst togrunne goet;
    dat uprichtige Hadd
    folgt Gott up suinen Wiagen
    un hät auk suinen Siagen
    teo dem kümmt Jesus Christ.

  2. Och giff diu doch mui Armen
    in düöser hoelgen Tuit
    iut Geothoet un Erbarmen,
    den rechten Ernst un Fluit!
    Tuü in muin Hadde in,
    ferlod doch Stall un Kriwwen,
    dann weret Hadd un Liewen
    dui oewig dankbor suin.


56. Wo sall ik dui upniemen


  1. Wo sall ik dui upniemen
    un wo begruüß ik dui,
    den olle Welt ferlanget,
    doe iuse Soele smückt?
    O Jesus, Jesus stelle
    mui sümst doe Fackel hen
    dat mui, wat dui gefalle,
    bekannt un sieker sui.

  2. Duin Zion leggt dui Palmen
    un groöne Kränße hen,
    un ik will dui in Psalmen
    upmuntern muinen Sinn.
    Muin Hadde sall dui groönen
    in oewgen Loff un Dank
    un duinem Namen doenen
    sau goet et kann un woet.

  3. Dui häs niks unnerloden
    teo bringen Traust un Froöd,
    os Luif un Soele saiden
    in iarem gröttsten Laid.
    Os mui dat Ruik was nuamen,
    wo Fruid un Froöde lacht,
    dor bis diu, muin Hoel kuomen
    un häs mui froödig makt.

  4. Ik lagg in sworen Bannen,
    diu kümmes un maks mui löss;
    ik stoe in Spott un Schannen,
    diu kümms un maks mui graut
    un brings mui hauge Eren
    un schenks mui Hiemelsgeot,
    dat sik nich lött fertiaren
    os Erenriukdum doöt.

  5. Niks, gor niks hät dui driewen
    teo mui fam Hiemelstelt
    os doe graude Loefte,
    womet diu olle Welt
    in iaren diusend Plogen
    un grauder Jommerlast,
    doe ninn Mund kann iutspriaken
    sau faste haulen häs.
  1. Dat sruif dui in dat Hadde,
    wenn diu bedroöwet bis,
    wenn Gram un Puin un Smerten
    sik huüpet ümmer mer;
    suid nich mer sau fersaget,
    doe Hülp est for der Duür,
    doe jiue Hadden lawet
    un traistet, stoet oll huir.

  2. Jui süöt jiu nich bemoöggen
    un suargen Dagg un Nacht,
    wo jui en witt no toeen
    met Macht fan jiuem Arm.
    Hoe kümmt, hoe kümmt met Willen
    est full fan Loeft un Lust
    oll Angst un Naut teo stillen
    doe em an jiu bewusst.

  3. Jui drüöwet jiu nich afsrecken
    for jiuer Sünnenschuld,
    nai, Jesus well soe decken
    met Loefte un Geduld.
    Hoe kümmt, hoe kümmt den Sünnern
    teom Traust un worem Hoel,
    schafft, dat bui Gott os Kinnern
    blifft ston iar Iarwe un Hoel.

  4. Wat frog ik no dem Sroeggen
    fan Fuinden upper Ern?
    Doe Her werd soe betwingen
    in oenem Augenblick.
    Hoe kümmt, hoe kümmt, oen Küönik,
    dem würkelk upper Ern
    doe Fuinde olltohaupe
    nich Wuirstand laisten küönt.

  5. Er kümmt teom Weltgerichte,
    teom Fleoke, doe em flöckt,
    met Gnad un soöden Lasten
    dem, doe en ert un söcht.
    Och kumm, och kumm, O Sunne
    un hal us olltohaup
    teom oewgen Lecht un Wunne
    in duinen Froödensal!


57. Fam Hiemel hauge kuom ik hiar


  1. Fam Hiemel hauge kuom ik hiar,
    ik bringe geoe Buaskop met,
    doe est sau wichtig un sau graut,
    dat ik dofan jiu singen will

  2. Jiu est oen Kinneken gebuarn
    fan oener Fruwwen iuterkuarn,
    oen Kinneken sau kloen un fuin,
    dat sall jiu Froöd un Wunne suin.

  3. Dat est doe Her Christ iuse Gott,
    doe well jiu redden iut oller Naut,
    Hoe sümst well jiue Hoeland suin,
    fan ollen Sünnen maken fruigg.

  4. Hoe bringt jiu olle Sialigkoet,
    doe Gott doe Fadder hät beroet,
    dat jui met us im Hiemelruik
    süöt liewen bet in Oewigkoet.

  5. Niu miarket jiu dat Toeken recht:
    Doe Kriwwen, Winneln lütk un slecht;
    do fuine jui dat Kuind henleggt,
    dat olle Welten höllt un dräggt.

  6. Niu lodet us fergnoöget suin
    un met den Hoeern gon herin
    un soen, wat Gott us giewen hät
    met suinem loewen Süöneken.

  7. Miark up muin Hadde, suü dorhen:
    Wat liggt dor in dem Kriwweken?
    Wem hairt dat fuine Kinneken?
    Dat est dat loewe Jesusken.
  1. Sui us willkuomen, eddle Gast!
    Ferachtes auk den Sünner nich,
    kümms in dat Ellend no mui hen;
    womet sall ik niu danken dui?

  2. O Her, doe olle Dinge makt,
    wat bis diu weoren sau gering!
    Diu liggs up druügen Haigg un Strau,
    wofan oen Rind un Iesel frett.

  3. Dat hät justsau gefallen dui,
    doe Worhoet klor teo wuisen mui,
    dat inner Welt Macht, Er un Geot
    for dui niks güllt, niks helpt un doöt.

  4. Och muin haddloewes Jesusken
    mak dui oen sachtes Beddeken
    un riu in muinem Haddenstreon;
    dat ik nich mer fergiede duin.

  5. Dat ik mui olltuit froöwwen mott
    un springen, singen ümmer fruigg
    dat rechte Woegenloed for dui
    met Haddenslust den soöden Teon.

  6. Loff, Er sui Gott im haichsten Threon,
    doe us gifft suinen oegen Suon,
    doriawer froöwwet doe Engel sik
    un singet us dat nuigge Jor.


58. Luawet Gott, jui Christen olltogluik


  1. Luawet Gott, jui Christen olltogluik,
    in suinem haichsten Threon;
    hoe slütt niu up suin Hiemelruik
    un gifft us suinen Suon.

  2. Doe kümmet iut Gott suinem Schaut
    un werd oen Kinneken
    un liggt do ellend, nakt un blaut
    in oenem Kriwweken.

  3. Hoe leggt af olle suine Macht
    werd suige un gering
    un nimmt met olls os Knecht forloef,
    doe Her, doe olles schafft.
  1. Hoe werd oen Knecht un ik oen Her;
    dat magg oen Wessel suin!
    Wo kann hoe suin no fründliker
    dat Haddensjesusken?

  2. Fandage slütt hoe up doe Duür
    teom sialgen Paraduis;
    doe Cherup stoet nich mer dofor
    Gott sui Loff, Er un Dank!


59. Düt est doe Dagg den Gott hät makt


  1. Düt est doe Dagg den Gott hät makt,
    dran werd in oller Welt niu dacht;
    den luawe, wat duür Jesus Christ
    im Hiemel un up Ern est.

  2. Doe Fölker häwwet dorup tofft,
    bet dat doe Tuit niu kuomen est;
    do schicke Gott fan suinem Threon
    der Welt dat Hoel, dui suinen Suon

  3. Wenn ik dat olls ferston will,
    dann stoet muin Goest for Erfurcht still;
    hoe biat dann an un suüt dann in,
    wo graut Gott suine Loefte est.

  4. Domet doe Sünner Gnade kriggt
    wers diu sau suige inner Welt;
    nimms sümst an iuser Swackhoet doel
    un liewes im Floesk un wers iuse Hoel.

  5. Duin Küönik<,> Zion<,> kümmt teo dui
    ”Ik kuom, im Beoke stoet fan mui;
    Gott duinen Willen deo ik gern.”
    Loff sui dem, doe do kümmt im Hern!
  1. Her, doe diu Minske gebuaren wers,
    Immanuel un Fruidefürst,
    up den doe Aulen huapen oll,
    dui, Gott Messias, bia ik an.

  2. Diu iuse Hoel un haichste Geot
    feroenes dui met Floesk un Bleot,
    wers iuse Fründ un Breor huir
    un Kinner fan Gott weret wui.

  3. Duür oenen Sünner fell doe Welt,
    oen Redder est, doe soe no höllt.
    Wat bange wui, wenn doe us helpt,
    doe Gott in suinem Schaude sitt?

  4. Jiucht Hiemel, dat jui häwwet soen
    den [T]<D>agg, wo Christus est gebuaren,
    un Ern, doe en fandage suüt,
    sing em, den Hern oen nuigge Loed.

  5. Düt est doe Dagg, den Gott hät makt,
    dran werd in oller Welt niu dacht;
    den luawe, wat duür Jesus Christ
    im Hiemel un up Ern est.


60. Dat aule Jor est niu fergon


  1. Dat aule Jor est niu fergon.
    Wui danket dui, Her Jesus Christ,
    dat diu us in sau fiel Gefor
    bewart häs in düösem Jor.

  2. Wui biddet dui den oewgen Suon
    fam Fadder in dem haichsten Threon,
    diu woss doe arme Christenhoet
    bewaren niu un olle Tuit.

  3. Nimm nich fan us duin hoelsam Weort.
    Dat est den Soelen Treost in Naut;
    for falsker Ler, Afgötteruigg
    bewar us Her un sto us bui.
  1. Help us der Sünne wuiken lern,
    dat wui anfanget fromm teo wern,
    an aule Sünnen nich mer denk
    oen gnadenruik Nuijor us schick.

  2. Help christlik liewen un tolest
    auk sialig stiarwen, dat wui küönt
    am jün<g>sten Tage wir upston
    un met dui in den Hiemel gon.

  3. teo danken un teo luawen dui
    met ollen Engeln oewiglik;
    o Jesus, iusen Glauwen moer,
    un duinem Namen Loff un Er.


61. Help, Her Jesus lott gelingen


  1. Help, Her Jesus lott gelingen,
    help, dat nuigge Jor goet an;
    lott et nuigge Kräfte bringen,
    dat upt nuigg ik wanneln kann.
    Nuigget Glück un nuigget Liewen
    woss diu us iut Gnaden giewen

  2. Wat ik denke, wat ik make,
    dat sall schoen in dui allain;
    wenn ik slope, wenn ik wake,
    woss diu olltuit bui mui suin;
    go ik iut, dann loe sieker;
    kuom ik in, dann sto mui bui.

  3. Lott düt suin oen Jor in Gnaden,
    dat mui moögget muine Schuld;
    help, dat soe mui nich mer schadet
    un soe mui fergiewen werd,
    Her bui dui, denn diu muin Liewen
    kanns doe Schuld allain fergiewen

  4. Traiste mui met duiner Loefte,
    nimm doch Gott muin Bian no an;
    suü, ik sen jo sau fersaget
    un full liuder Angst un Puin,
    giff mui Kraft in muiner Naut,
    dat mui Sünn un Daud niks deot.
  1. Her, diu woss mui Gnade giewen,
    dat düt Jor mui hoelig sui
    un ik christlik könne liewen
    on Bedrogg un Huücheluigg,
    dat ik huir no upper Ern
    fromm un sialig müöge weren.

  2. Jesus rüste muin Beginnen,
    Jesus bluiwe diu bui mui,
    Jesus tiame muine Sinne,
    Jesus sui blaut muin Beguir,
    Jesus sui mui in Gedanken,
    Jesus lode mui nich wanken!

  3. Jesus lott mui glükelk ennen
    düt niu nuigg anfangen Jor,
    driage diu mui uppen Hännen
    bluif diu bui mui in Gefor!
    Froödig will ik dui dan folgen,
    wenn ik sall doe Welt ferloden.


62. Niu lodt us gon un trian


  1. Niu lodt us gon un trian
    met Singen un met Bian
    teom Hern, doe iusen Liewen
    bet huirhen Kraft hät giewen

  2. Wui got dofan un wannert
    fan oenem Jor teom annern,
    wui liewet un wui duigget
    fam Aulen bet teom Nuiggen.

  3. Duür sau fiel Angst un Plogen,
    duür Siddern un duür Sagen,
    duür Kruig un graude Srecken,
    doe olle Welt bedecket.

  4. Os fan getrüwwen Müddern
    in sworen Ungewiddern
    doe Kinner huir up Eren
    met Fluit bewaret weret,

  5. justsau un auk nich minner
    lött Gott us suine Kinner,
    wenn Naut un Unglück drüwwet
    in suinem Schaude sidden.

  6. Och Hoeer iawert Liewen,
    forwor, et est fergiewens
    met iusem Deon un Maken,
    wenn nich duin Auge waket.

  7. Loff dui, diu bis getrüwwe
    un olltuit wir upt nuigge,
    Loff sui den starken Hännen,
    doe olles Loed küönt wennen.

  8. Wui witt dui ümmer bidden,
    o Fadder, bluif doch midden
    in iusem Kruüß un Loeden
    oen Brunnen for doe Froöden.
  1. Giff mui un ollen annern,
    doe haddelik ferlanget
    no dui un duiner Hülpe,
    oen Hadde, dat gedüllig.

  2. Sluüt teo doe Jommerporden
    un lott an ollen Oören
    no sau fiel Bleotfergoeden
    doe Froödentrainen floeden.

  3. Spreck duinen milden Siagen
    teo ollen iusen Wiagen,
    lott Grauden un auk Kloenen
    doe Gnadensunne schuinen.

  4. Sui Far den, doe ferloden
    sui Rot den, doe feriart,
    sui Gaw den, doe hät Suargen,
    sui Geot for olle Armen.

  5. Help naidig ollen Kranken,
    giff froödige Gedanken
    den doepbedroöweten Soelen,
    doe sik met Missmeot kwialet.

  6. Tolest niu, wat dat moeste
    füll us met duinem Goeste,
    doe us huir herlik loee
    un dor teom Hiemel toee.

  7. Düt olles moss diu giewen,
    diu Liewen for muin Liewen,
    mui un dem Christenfolke
    teom sialgen nuiggen Jore.


63. Go up, diu helle Muargenstern


  1. Go up, diu helle Muargenstern,
    in ollen Hadden no un fern,
    dat joeder dui erkenne,
    dat duine ganße Christenhoet
    in Loeft un Glauwensoenigkoet
    un hoelgem Uiwer brenne.
    Schöffer, Redder, duin Erbarmen
    gaf us Armen nuigge Liewen
    Liewen moss diu ollen giewen.
  


64. Wo herlik schinnt doe Muargenstern


  1. Wo herlik schinnt doe Muargenstern
    full Gnad un Worhoet for dem Hern,
    full Loefte un full Liewen!
    Diu Sunne iut dem Jakobstamm,
    muin Küönik un muin Broötigam
    häs mui muin Hadde nuamen;
    loeflik, fründlik, herlik prächtig,
    graut un mächtig, ruik an Gawen
    hauge iawer olls teo luawen.

  2. Diu muine Perle, muine Kreon,
    Marienkuind un Gott suin Suon,
    oen Küönik hauggebuaren!
    Muin Hadde seggt: Diu Hiemelsbleom,
    duin soöde Evangelium
    est liuder Mialke un Hanig.
    Jesus, Jesus, Hosianna!
    Hiemlisk Manna, dat wui iadet,
    dui kann ik nich mer fergieden.

  3. Guüt doepe in muin Hadde in,
    diu Kloenodd un diu Eddelstoen,
    den Strol fan duiner Loefte,
    dat ik oen Tweog am Wuinstock bluiwe,
    an duinem iuterwälten Luiwe
    dem diu moss Liewen giewen.
    In dui lott mui on Uphairen
    sik fermoeren Loeft un Froöde,
    dat doe Daud us nich kan schoeen.

  4. Fan Gott kümmt mui Froödenlecht,
    wenn diu met duinem Angesicht
    mui fründlik doös ankuiken.
    O Jesus, diu muin beste Geot,
    duin Weort, duin Goest, duin Luif un Bleot
    mui innerlik erkwicket.
    Nimm mui fründlik in doe Arme,
    Her, erbarme dui in Gnaden;
    up duin Weort sen ik inladen.
  1. Gott Fadder, Her, diu starker Held,
    diu häs mui oewig for der Welt
    in duinem Suonen loefhat.
    Duin Suon hät mui met sik feroent,
    hoe est muin Fründ, ik suin Briut,
    mui kann niks mer bedroöwen.
    Aia, aia, hiemlisk Liewen
    werd hoe giewen mui do buawen:
    oewig sall muin Hadd en luawen.

  2. No iusem Gott kuomt met Gesang
    un lodt den ollerbesten Klang
    ganß froödenruik henschallen
    dem loefsten Jesus ganß allain
    dem wunnerschoönen Bruümen muin
    teo Eren un Gefallen.
    Singet, springet, jubiloeret,
    triumphoeret, dankt dem Heren,
    graut est doe Küönik in Eren.

  3. Wat kann ik doch fergnoöget suin,
    dat muin Schatt est dat A un O,
    doe Anfang un dat Enne.
    Tolest werd hoe teo suinem Pruis
    mui bringen in dat Paraduis
    un driagen uppen Hännen.
    Amen, Amen, lott mui kuomen,
    Froödenkreone, bluif nich lange,
    an dui hang ik met Ferlangen.


65. O Haupt full Bleot un Wunnen


  1. O Haupt full Bleot un Wunnen,
    full Puin un fuller Spott,
    o Haupt teor Schanne biunen
    met oener Dairnkreon,
    o Haupt, dat süss im Liewen
    met haichster Er est grüßt,
    niu owwer ganß ferachtet,
    sui gruüßet niu fan mui!

  2. Diu eddel Angesichte,
    for dem sik sreckt un schiamt
    dat graude Weltgewichte,
    wat bis diu sau entstellt;
    wat bis diu blaß niu weoren!
    Wer hät duin Augenlecht,
    dem süss ninn Lecht mer glicket,
    sau schännlik teoricht´t?

  3. Den Backen iare Farwen,
    den Lippen iare Pracht
    est hen un ganß fergon;
    dem Daude suine Macht
    hät dui dat olls wegnuamen
    un olles met sik rafft;
    dorümme bis diu kuomen
    fan duiner ganßen Kraft.

  4. Niu wat diu Her moss dullen,
    est olles muine Last;
    ik häww et sümst ferschullet,
    wat diu niu driagen häs.
    Suü hiar, huir sto ik armer,
    doe Groll ferdoenet hät,
    giff doch, diu loewe Hoeland,
    mui oenen Gnadenblick.

  5. Diu bis muin Her un Hoeer,
    och nimm diu mui doch an!
    Diu Well fan ollem Geoen,
    häs mui fiel Geoes don:
    Duin Mund, doe hät mui lawet
    met Mialk un soöder Kraft,
    duin Goest hät mui begawet
    met mianiger Hiemelslust.
  1. Ik will huir bui dui stoen,
    ferachte mui doch nich;
    fan dui will ik nich goen,
    wenn dui dat Hadde breckt;
    wenn duin Haupt werd ferblassen
    in duiner lesten Naut
    just dann will ik dui haulen
    in muinem Arm un Schaut

  2. Dat est just muine Froöde
    un for muin Hadde Traust,
    wenn ik in duinem Loeden,
    muin Hoel mui fuinen sall.
    och könn ik doch, muin Hoeland,
    an duinem Kruüße huir
    muin Liewen fan mui giewen,
    wo sachte schöge mui!

  3. Ik danke dui fan Hadden,
    o Jesus, loewe Fründ
    for duine Naut un Puine,
    wuil dat sau geot est mennt.
    Och giff, dat ik mui haule
    getrüwwe an dui Her,
    un wenn ik sümst mott stiarwen
    in dui muin Enne sui.

  4. Wenn ik mott Afschoed niemen,
    dann bluif diu doch bui mui
    un wenn doe Daud sall kuomen
    dann trett diu for mui hen;
    wenn mui am ollerbängsten
    werd ümmet Hadde suin,
    dann ruit mui iut den Angsten
    duür duine Angst un Puin.

  5. Sui diu Schild un Hülpe
    os Traust bet in den Daud
    un lott duin Beld mui soeen:
    dat Kruüß in duiner Naut.
    Do will ik no dui kuiken
    do will ik glauwensstark
    dui an muin Hadde drücken.
    Doe sau sterft, doe sterft geot.


66. O Welt, suü huir duin Liewen


  1. O Welt, suü huir duin Liewen,
    am Stamm fam Kruüße hangen,
    duin Hoel sinkt in den Daud.
    Doe graude Fürst in Eren
    lött willig sik gefallen
    fiel Sliage, Puin un grauden Spott.

  2. Kumm hen un suü met Fluide
    suin Luif est ganß met Swaide
    fan Bleot oll iawerfull;
    iut suinem eddlen Hadden
    for liuder grauden Smerten
    oen Suüfser no dem annern kümmt.

  3. Wer hät dui denn sau slagen,
    muin Hoel un dui met Plogen
    sau üöwel richtet teo?
    Diu bis doch nich oen Sünner
    os wui un iuse Kinner
    fan laigen Dingen woes diu niks.

  4. Ik, ik un muine Sünnen,
    doe sik os Sandkairn fuinet
    am Oöwer fanner Soe,
    doe häwwet dui dat upleggt:
    dat Ellend, dat diu dulles,
    doe fielen sworen Martern oll.

  5. Ik sen´t, ik soll dat foölen
    an Hännen un an Foöden
    sau biunen inner Höll.
    Doe Puitsken un doe Kuien
    un wat diu häs mosst luin
    dat hät ferdoent olls muine Soel.
  1. Ik sen teo Dank ferbiunen,
    muin Hoel, dui olle Stunnen,
    fan Hadden dank ik dui
    Wat Luif un Soel küönt giewen,
    dat will ik willig loeggen
    olltuit an duinen Denst un Er.

  2. Niu, ik kann nich fiel giewen
    in düösen armen Liewen,
    oent owwer will ik deon:
    Et sall duin Daud un Loeden,
    bet Luif un Soel sik trennt,
    mui ümmer in dem Hadden riun.

  3. Ik will ant Kruüß mui slagen
    met dui un dem afsoeggen,
    wat muinem Floeske lüstet;
    wat duine Augen hasset,
    dat will ik auk nich soeen,
    sau fiel os mui dat mögglik est.

  4. Duin Suüfsen un duin Stüönen,
    doe fielen diusend Trainen,
    doe dui send fluaden teo,
    doe süöt mui bet ant Enne
    in duinen Schaut un Hänne
    henbringen teo der oewgen Riu.


67. Jesus liewt; met em auk ik!


  1. Jesus liewt; met em auk ik!
    Daud, wo send niu duine Srecken?
    Hoe, hoe liewt un werd auk mui
    fan den Dauen wir upwecken.
    Hoe ferklärt mui in suin Lecht;
    düt est muine Teofersicht.

  2. Jesus liewt; em est dat Ruik
    iawer olle Welten giewen;
    met em were ik togluik
    oewig hersken, oewig liewen.
    Gott, doe höllt, wat hoe ferspreckt;
    düt est, muine Teofersicht.

  3. Jesus liewt; doe niu fersagt,
    lästert en un ert Gott nich.
    Gnade hät hoe us teoseggt,
    dat doe Sünner sik bekern.
    Gott ferstött in Christus nich;
    dat est muine Teofersicht.
  1. Jesus liewt, suin Hoel hairt mui;
    em hairt auk muin ganße Liewen.
    fan Hadden will ik roeggen suin
    un den Lüsten wuirstriawen.
    Hoe ferlött den Swacken nich;
    düt est muine Teofersicht.

  2. Jesus liewt; ik sen gewiss,
    niks sall mui fan Jesus trennen,
    ninne Macht iut Dunkelhoet,
    ninne Herlikkoet, ninn Loeden.
    Hoe gifft Kraft teo düöser Flicht;
    düt est muine Teofersicht.

  3. Jesus liewt; niu est doe Daud
    mui doe Ingang in dat Liewen.
    Wecken Traust in Stiarwensnaut
    werd hoe muiner Soele giewen,
    wenn soe gloöwig teo em seggt:
    Her, Her muine Teofersicht.


68. Jesus muine Teofersicht


  1. Jesus muine Teofersicht
    un muin Hoeland, est im Liewen;
    düt niu woet ik, sall ik nich
    drümme mui tofria niu giewen,
    wat doe lange Dauennacht
    mui auk for Gedanken makt?

  2. Jesus, hoe muin Hoeland liewet
    ik sall auk dat Liewen soeen,
    wuonen, wo muin Hoeland est,
    worüm sall mui dann no bangen?
    Lött denn auk oen Haupt suin Gluid,
    dat et nich ens no sik tuüt?

  3. Ik sen duür dat Huapensband
    teo genau met em ferbiunen,
    muine starke Glauwenshand
    werd sik in en leggt befuinen,
    dat mui auk ninn Dauenbann
    oewig fan em trennen kann.

  4. Ik sen Floesk un mott dorüm
    auk oenmol teo Aske weren;
    dat fersto ik, doch werd hoe,
    mui upwecken iut der Eren;
    dat ik inner Herlikkoet
    bui em suin kann olletuit.

  5. Muinen Augen sümst iar Lecht
    werd en muinen Hoeland kennen;
    ik, ik sümst, ninn Frümde nich
    werd in suiner Loefte brennen;
    blaut doe Swakhoet üm un an
    werd fan mui afdon suin.
  1. Wat huir kranket, suüfst un biat,
    werd dor frisk un herlik goen
    irdisk wer ik huir henleggt,
    hiemlisk wer ik wir upstoen,
    huir go ik natuürlik in
    dor, do wer ik goestlik suin.

  2. Suid getraust un froöwwet jiu,
    Jesus dräggt jiu, suine Gluider;
    suid doch nich sau treorig huir;
    stiarwe jui Jesus röppt jiu wuir,
    wenn doe lest Posaunen klingt,
    doe auk duür doe Griawer dringt.

  3. Lachet iawer düöse Ern,
    lachet iawer Daud un Hölle,
    dem jui süöt jiu duür doe Lucht
    met dem Hoeland ganß feroenen.
    Jui wert Swackhoet un Ferdruss
    unner jiuen Foöden soen.

  4. Blaut dat jui dem Goest wegniemet
    fan den Lüsten upper Eren
    un jiu dem niu oll hengiewet,
    dem jui süöt feroent ens weren.
    Schickt dat Hadde do herin,
    wo jui oewig ens suin witt.


69. Och wunnergraude Siggesheld


  1. Och wunnergraude Siggesheld,
    diu Sunnendriager inner Welt,
    diu häs dui niu henseddet
    an duinem Fadder suine Hand,
    met Kraft doe Fuinde brocht teor Haft
    un auk den Daud betwungen;
    mächig, prächtig triumphoeres,
    jubiloeres; Daud un Liewen,
    dui est olles iawergiewen.

  2. Dui doenet olle Cherubin;
    fiel diusend hauge Seraphim
    dui Siggesfürsten luawet,
    wuil diu den Siagen wuirbrocht,
    met Herlikkoet un grauder Macht
    teom Hiemel bis upnuamen.
    Singet, klinget, ert un luawet
    den, doe fört niu up teom Hiemel
    met Posaunen un Getümmel.

  3. Diu bis dat Haupt, wui owwer send
    doe Gluider, jeo et kümmt fan dui
    up us Lecht, Traust un Liewen;
    Hoel, Fruid un Froöde, Stiark un Kraft,
    Erkwickung, Labsal, Haddenssaft
    werd us fan dui niu giewen.
    Bringe, twinge muin Gemoöde,
    muin Gebloöde, dat´t dui luawe,
    dui os Siggshern Ern bringe.
  1. Tuü Jesus us, tuü us no dui,
    help, dat wui ümmer wuiderhen
    no duinem Ruike trachtet.
    Lott iuse Deon un Wannel suin,
    wo Tucht un Doemeot tritt herin,
    oll Üppigkoet ferachtet.
    Unort, Haufort lott us wuiren,
    christlik luien, fluidig soöken,
    wo doe Gnade est teo fuinen.

  2. Sui Jesus iuse Wuir un Schatt,
    sui iuse Er un faste Buarg,
    worup wui us ferlodet.
    Lott soöken us, wat buawen est,
    up Ern wuont Bedrogg un List,
    huir est up ollen Stroden
    Loegen, Droegen, Angst un Plogen,
    doe gnaget, doe kwialet
    olltuit arme Christensoelen.

  3. Her Jesus kumm, diu Gnadenthreon,
    diu Siggesfürst, Held, Davidssuon,
    kumm<,> stille dat Ferlangen.
    Diu, diu bis ollen us togeot,
    o Jesus [durch] <duür> duin oegen Bleot
    int Hoeligdum ingoen.
    Kumm doch, help doch, dann sau süö wui,
    dann sau wi wui one Enne
    froödig kloppen in doe Hänne.


70. Up Christus suine Hiemelfart


  1. Up Christus suine Hiemelfart
    ik muine oegne grünne,
    un ollen Twuiwel, Angst un Puin
    ik domet iawerwinne;
    denn wuil dat Haupt im Hiemel est,
    werd suine Gluider Jesus Christ
    teor rechten Tuit auk halen.

  2. Wuil hoe niu tuagen hiemelan
    un graude Gaw hät kriegen,
    muin Hadde blaut im Hiemel kann
    süss nirgens Riue fuinen;
    denn wo muin Schatt henkuomen est,
    do est muin Hadde un muin Sinn!
    no em häww ik Ferlangen.
  1. O Her, lott duine Gnade mui
    fan duiner Upfart spuüren,
    dat met dem woren Glauwen ik
    kann muine Upfart stüdden,
    un dann auk, wenn et dui gefällt
    met Froöden gon iut düöser Welt.
    Her, haire doch muin Bidden!


71. O hoelger Goest, ker bui us in


  1. O hoelger Goest, ker bui us in
    un lott us duine Wuonung suin,
    o kumm diu Haddenssuone!
    Diu Hiemelslecht lott duinen Schuin
    bui us un in us kräftig suin
    teo iuser Froöd un Wunne.
    Sunne, Sunne hiemliske Liewen
    wullt diu giewen, wenn wui biddet,
    teo dui kuome wui hentriaden

  2. Diu Welle, driut doe Wuishoet flütt,
    doe sik in fromme Soelen gütt,
    lott duinen Traust us hairen,
    dat wui in Glauwensoenigkoet
    auk küönt doe ganße Christenhoet
    duin wisse Tuügnis leren.
    Haire, lere, dat wui küönt
    Hadd un Sinnen dui hengiewen,
    dui teom Loff un us teom Liewen.

  3. Sto us doch bui met duinem Rot
    un bring us up den rechten Patt,
    wuil wui den Wegg nich wiedet.
    Giff us Bestännigkoet, dat wui
    getrüwwe ümmer bluiwet dui,
    wenn wui auk luien müödet.
    Richte, bowwe, wat bedrücket
    un beflieden, dui teo soeen
    un up duinen Traust teo bowwen.

  4. Lott us duin eddle Balsamkraft
    doch spuüren un teor Ridderskop
    doduür auk stiarket weren,
    dat wui met duinem Buistand küönt
    afwuiren ollen Wuirstand
    met froödigen Gebarden.
    Lott dui ruikelk up us dal doch,
    dat wui duinen Traust küönt fuinen
    un dat Unglück iawerwinnen.
  1. Diu starker Fels un sieker Hort
    lott us duin hiemelsoöde Weort
    in iusem Hadden brennen,
    dat wui us küönet gar nich mer
    fan duiner wuishoetruiken Ler
    un duiner Loefte trennen.
    Floede, goede duine Geothoet
    int Gemoöde, dat wui küönet
    Christus iusen Hoeland kennen.

  2. Diu soöde Hiemelsdöww lott dui
    in iuse Hadde, kraftiglik
    un schenk us duine Loefte,
    dat iuse Sinn uprichtig sui
    in Loefte met dem Nächsten bluiw
    in sik in Loefte uüwe.
    Afgunst, Struit nich dui bedroöwen,
    Fruid un Loefte müöt regoeren
    Fruid un <...> moss diu giewen.

  3. Giff, dat in roeggen Hoeligkoet
    wui iuse Liewen hault olltuit,
    sui stark in iusem Goeste,
    dat wui fan niu an nich mer kennt
    doe Oedelkoet, Sinnenlust
    un iare dauen Wiarke.
    Tuü un lere iuse Sinnen
    un Beginnen fan der Eren,
    bet wui Hiemelsiarwen weret.


72. Goest full Glauwen, Goest full Stiarke


  1. Goest full Glauwen, Goest full Stiarke,
    full Gehorsam un full Tucht,
    Schöffer fan Gott suinem Wirk,
    driagen fanner Hiemelsfrucht;
    Goest doe ollen hoelgen Männern
    Küöngen un Prophoeden oll,
    den Aposteln un Bekennern
    Truib un Kraft un Tuügnis was.

  2. Rüste diu met duinen Gawen
    auk us swacke Kinner iut
    Kraft un Glauwensmeot teo häwwen,
    Uiwer for dem Hern suin Hius;
    oene Welt met iarem Schadde,
    Minskengunst un geoe Tuit,
    Luif un Liewen dranteosedden
    in dem grauden hoelgen Struit.

  3. Giff us sau os den Aposteln
    oenen haugen Tuügenmeot,
    dat wui küönt der Welt ferkünden
    Hoel duür Christus un suin Bleot.
    Lott doe Worhoet us bekennen,
    doe us freo un fruigg hät makt;
    Giff, dat wui dat nich küönt loden,
    häwwe diu doe Üawermacht.
  1. Giff gluik Stephanus us Fruiden
    midden inner Welt un Angst,
    wenn dat Leos dat us teofalen
    an doe swörste Stui us stellt.
    In dem rosenden Getümmel
    giff us Glauwensfroödigkoet,
    mak im Stiarwen up den Hiemel
    wuise us doe Herlikkoet.

  2. Goest full Glauwen, Goest full Stiarke,
    full Gehorsam un full Tucht,
    Schöffer fan Gott suinen Wiarken
    Driager fanner Hiemelsfrucht;
    Goest, diu Goest fan hoelgen Männern,
    Küöngen un Prophoeden oll
    fan Aposteln un Bekennern,
    wer bui us auk offenbor.


73. Allain Gott sui doe haichste Er


  1. Allain Gott sui doe haichste Er
    un Dank for suine Gnade,
    denn niu est ganß un <gar> nich mer,
    dat, wat us bringet Schaden;
    Wui häwwet stille Fruidenstuit,
    forbui est Fuindskop, Groll un Struit,
    Gott hät an us Gefallen.

  2. Wui luawet, dankt un biat dui an
    un witt dui olltuit eren,
    denn oewig faste one Wank
    blifft Fadder duin Regoeren.
    Ollmächtig bis diu, wat diu wullt,
    dat kümmt tostanne met Geduld;
    sau loef häs diu us ümmer.
  1. O Jesus Christus, Suon fan Gott,
    in Oewigkoet gebuaren.
    Diu bis teo redden kuomen olls,
    wat huir for Gott ferluaren.
    Guats Lamm bis diu un Gott auk gluik,
    help us iut Sünnen in duin Ruik,
    erbarm dui iawer olle.

  2. O hoelger Goest giff Traust un Rot,
    bewar us for dem Duüwel.
    Dat doe den nich mer Schaden doöt,
    doe Jesus Christus hät erreddet
    duür graude Puin un biddern Daud;
    help us iut Jommer, Angst un Naut;
    dorup wui us ferlodet.


74. Oen faste Burg est iuse Gott


  1. Oen faste Burg est iuse Gott,
    niu küön wui sieker wuonen.
    Hoe helpt us fruigg iut oller Naut,
    doe us niu hät no druppen.
    Doe aultbaise Fuind
    met Ernst hoe´t niu mennt;
    Graut Macht un fiel List
    suin grausam Rüstung est,
    up Ern est nich suinesgluiken.

  2. Met iuser Macht küön wui niks deon.
    Wui send oll ganß ferluaren;
    doch kümmt for us doe rechte Mann,
    den Gott sümst hät erkuaren.
    Fröggs diu, wer dat est?
    Hoe hett Jesus Christ,
    doe Her Zebaoth;
    do est ninn anner Gott,
    dat Faild mott hoe behaulen.
  1. Un wenn doe Welt full Duüwel wör
    un woll us ganß ferslingen,
    wui fürchtet us doch gar nich mer,
    et sall us doch gelingen.
    Doe Fürst inner Welt
    sau siur hoe sik stellt,
    doöt hoe us doch niks
    dat makt, hoe est oll richt´t.
    Oen Woörtken kann <en> störten.

  2. Dat Weort, dat müöt soe loden ston,
    soe küönt us dat nich niemen;
    hoe est bui us, doe starke Mann
    met suinem Goest un Gawen.
    Niemt soe us dat Luif,
    Geot, Er, Kuind un Wuif,
    giff dat män dohen,
    dat est gar ninn Gewinn,
    dat Ruik mott us doch bluiwen.


75. Iut doeper Naut reop ik teo dui


  1. Iut doeper Naut reop ik teo dui,
    Her Gott, diu bis muin Huapen.
    Woen gnaidig doch duin Aur teo mui,
    hollt for muin Bian et uapen;
    wenn diu dat olle wullt ansoen;
    wat Sünn un Unrecht fan us schoen,
    wer kann dann for dui bluiwen?

  2. Bui dui güllt niks os Gnad un Gunst,
    doe Sünnen teo fergiewen,
    ius ganße Deon est ümmesüss
    auk in dem besten Liewen.
    For dui ninn Minske prolen kann,
    et mott sik diuken joedermann
    un fanner Gnade liewen.

  3. Up Gott allaine huape ik,
    kann süss up niks wat buwwen;
    muin Hadde sall ferloden sik
    up en un em fertruwwen;
    wat hoe ferspruaken duür suin Weort,
    dat est un blifft muin sieker Traust
    un muin bestännig Huapen.
  1. Un wenn´t auk diurt bet inne Nacht
    un wuider bet teom Muargen,
    muin Hadde sall an suiner Macht
    nich twuiweln un nich suargen.
    Dann hät doe Glauwe rechte Ort,
    doe iut dem Goeste tuüget wert,
    hoe seddt up Gott suin Huapen.

  2. Wenn iuse Sünnen send auk graut,
    Gott helpt us doch iut Gnaden,
    doe grödder est os iuse Naut,
    wat kann us niu no schaden?
    Hoe est allain doe geoe Hoer,
    doe löss un fruigg us maken well
    fan ollen iusen Sünnen.


76. Oen roeggen Hadde schaff in mui


  1. Oen roeggen Hadde schaff in mui,
    sluüt teo der Sünne olle Duürn,
    druif soe doch weg un lott nich teo,
    dat soe in muinem Hadden wiut.

  2. Dui Jesus mak ik up doe Duür,
    och kumm un wuon diu bui mui,
    druif olle Slechtigkoet heriut,
    iut duinem Tempel, duinem Hius.

  3. Lott fan dem geoen Goeste Lecht
    un duinem hellen Angesicht
    duürlüchten Hadde un Gemoöd,
    diu Brunnen fan dem grauden Geot.
  1. Un make dann muin Hadde auk
    an Hiemelsgleot un Siagen ruik.
    Giff Wuishoet, Stiarke, Rot, Ferstand
    iut duiner milden Gnadenhand.

  2. Sau will ik duinen Namen eren
    un doenen dui os Oegendum.
    Ik will blaut achten for Gewinn,
    wenn ik dui ganß hengiewen sen.


77. Christus doe est muin Liewen


  1. Christus doe est muin Liewen,
    dat Stiarwen muin Gewinn,
    dem häww ik mui hengiewen,
    met Fruiden foörk dohen

  2. Met Froöden huir denne
    no Christus, muinem Breor,
    dat ik kann no em kuomen
    un oewig bui em suin.

  3. Niu häw ik iawerwunnen
    Kruüß, Loeden, Angst un Naut;
    duür suine hoelgen Wunnen
    well Gott fergiewen olls.

  4. Wenn muine Kräfte bricket?
    doe Om oll goet swor iut
    un kann ninn Weort mer spriaken,
    Her, nimm muin Suüfsen an.
  1. Wenn Sinne un Gedanken
    fergoet mui os oen Lecht,
    dat hen un hiar mott wanken,
    wenn suine Flamme breckt.

  2. Dann lott mui sacht un stille
    inslopen, Her muin Gott,
    no duinem Rot un Willen,
    wenn muine Stunne kümmt.

  3. An dui lott os doe Ranken
    mui bluiwen olletuit
    un oewig bui dui liewen
    in sialger Hiemelsfroöd.


78. Upston wir, jeo upston wir wers diu


  1. Upston wir, jeo upston wir wers diu
    muin Luif no korder Riu;
    un oewig Liewen
    werd doe Her, duin Gott, dui giewen.
    Niu luawet Gott!

  2. Upteobloöggen wir, wer ik henleggt.
    Dem hairt doe Arn, doe goet
    un sammelt Gawen,
    us in, us in, doe starwen
    Niu luawet Gott!

  3. Dagg teom Danken, Froödentrainen, Dagg
    Diu iusem Gott suin Dagg.
    Wenn ik im Grawe
    geneog oll slopen häwwe,
    wecks diu mui up.
  1. Os doe draimt un slopt, werd dann us suin.
    Met Jesus go wui in
    teo suinen Froöden;
    den Moöen iare Loeden
    send dann nich mer.

  2. Och int Ollerhoeligste lett mui
    muin Hoeland dann, ik liew
    im Hoeligdumme
    teo eren suinem Namen.
    Niu luawet Gott!


79. Waket up, röppt doe Stimme


  1. Waket up, röppt doe Stimme
    fan Wächtern hauge upper Zinne,
    wak up diu Statt Jerusalem!
    Middernacht hett düöse Stunne,
    soe reopet us met hellem Munne:
    Wo sen jui kleoken Jungfruwwen?
    Wakt up, doe Bruüme kümmt,
    stot up doe Lampen niemt!
    Halleluja!
    Makt jiu parot teo der Hochtuit,
    jui müöt em inne Moöde gon.

  2. Zion hairt doe Wächter singen,
    dat Hadde iar for Froöden springet,
    soe waket un stoet uilig up.
    Iar Fründ kümmt fam Hiemel prächtig
    fan Gnaden stark, fan Worhoet mächtig,
    iar Lecht werd hell, iar Stern goet up.
    Niu kumm, diu loewe Kreon,
    Her Jesus, Gott suin Suon!
    Hosianna!
    Wui folget oll teom Froödensal
    un haulet met dat Owendmol.
  1. Gloria sui dui forsungen
    met Minsken- un met Engeltungen,
    met Harfen un met Zimbeln fuin.
    Fan Twiaf Perlen send doe Porden
    an duiner Statt, wui stot im Chore
    fan Engeln hauge üm den Threon.
    Ninn Auge hät joe spuürt;
    ninn Aur hät joe moer haurt
    süöke Froöde.
    Drüm jiuche wui un singet dui
    dat Halleluja ümmer wir.


Stand: 6. September 2015 Kontakt Zurück

Creative Commons Lizenzvertrag
Alte bekannte Lieder in Ravensberger Mundart von Heinrich Stolte
und herausgegeben von Olaf Bordasch
ist lizenziert unter einer Creative Commons Namensnennung 4.0 International Lizenz.